Ağca isə qorxdu, elə bildi ki, hamilə
olduğuna görə onu dar ağacından asacaqlar.
Şahın qarşısında diz çökdü:
-
Amandı, ədalətli şah! And içirəm taxt
-
tacına ki, mənim heç bir günahım yoxdur!
Sindi isə hər şeyi boynuna aldı
:
-
Şahım, qibləgahım! Mirvari qolumu
ağrıtdı deyə onu taxt bilmədim. Kənizin qoluna
taxdım ki, o bir tərəfdə atılıb qalmasın,sənin
sözün yerə düşməsin.
Hər şey şaha aydın oldu. O, övladı
olacağına çox sevinsə də Sindinin onu
aldat
masına qəzəbləndi. Əmr etdi ki, xanımı
qaranlıq zindana salsınlar. Dərviş dedi:
-
Onun günahını doğulacaq şahzadənin
qədəminə qurban elə, şahım!
Şah dərvişin sözündən çıxmadı. O,
dərvişə çox inanırdı. İndi bir daha inandı ki,
göydə Allah, yerdə dərviş onun dərdinə çarə edəcək. Yaxın vaxtlarda taxt
-
tacına sahib olan oğlu olacaq. Buna görə dərvişin sözünü eşitdi. Sindini
bağışladı. Ona dəymədi.
Saraydakılara əmr etdi ki, uşaq doğulana qədər Ağcanın qulluğunda
dursunlar, ondan m
uğayat olsunlar. Dərvişin məsləhəti ilə Ağca ilə kəbin
kəsdirdi. Qulluqçular Ağcanı çimdirdilər. Zorla üzündən qara saqqızı
qopartdılar. Ağca yenə də oldu, gözəllər gözəli. Şah Ağcanı belə görəndə
gözəlliyinə heyran oldu. Ürəyində ona yer elədi. Ağca oldu şahın istəkli arvadı.
Günlər keçdi. Elə ki, vaxt
-
vədə az tamam oldu, körpənin doğulmağına
lap az qaldı, dərviş peyda olub dedi:
-Qibleyi-
aləm! Çox az bir vaxtdan sonra uşaq doğulacaq. Yadda saxla
ki, dəniz mirvrisindən olacaq övladın
həm də dənizin balasıdır. O, dənizdə də
doğulmalıdır. Yoxsa dənizdə
təlatümə gələr. Hər yanı su basar. Dəniz onu
balasından ayırdığımıza görə qəzəblənər. Səhramızı suyun altında qoyar!
Həm dəniz nigaran olmasın deyə, körpə dənizin ortasında, gəmidə
doğulmalıdır.
Şahın əmri ilə dəniz səyahətinə çıxm aq üçün tədarük görüldü.
Düz , üç gün, üç gecə hazırlıq görəndən sonra şahvə onun yaxınları
nökər
-
naiblərlə birgə dəniz səyahətinə çıxdılar.
Düz , qırx gün, qırx gecə gəmi dalğalarda üzüb nəhayət dənizin
ortasına çatdı.
Gecənin bir aləmində Ağcanı sancı tutdu. O, yanındakı təbib qadını
yuxudan oyatdı. Səsə Sindi də oyandı.Təbib Sindiyə dedi:
-
Şaha xəbər vermək lazımdır. Qoy işdən hali olsun.
Si
ndi tələsik dedi:
-
Mən şaha özüm xəbər verərəm. Sən Ağcadan muğayat ol.
Sonra Sindi getdi. Amma şaha muştuluq xəbəri aparmağa yox, öz
çirkin niyyətini həyata keçirməyə getdi.
Sindi hirsindən az qala, partayırdı. Şah
Ağca ilə kəbin kəsdirən gündən indiyə qədər
onun hələ bir gecə də gözünə yuxu
getməmişdi. Fikirləşəndə ki, kənizin biri onun
əvəzinə şah arvadı olub, yanıb
-
yaxılırdı.Buna
görə Sindi şahdan da, Ağcadan da qisas almaq
istəyirdi. Amma bunu nə cür etsin
-
həmişə bu
ha
qda fikirləşirdi. Nəhayət, qərara gəldi ki,
körpəni anadan olan kimi öldürsün.
Məlun qadın heç kəsin görmədiyinə
əmin olandan sonra gəminin kənarına bəndlənmiş qayığın kəndirini kəsib onu
suya saldı. Sonra isə Ağcanın yanına qayıtdı.
Sindi qayıdana qədər körpə artıq doğulmuş, şahın oğlu olmuşdu. Sindi
ürəyində yana
-
yana, üzdə isə məhəbbətlə körpəni qucağına aldı, onu
yalandan şirin
-
şirin dindirdi.
Ağca dərvişin dediyi kimi qolundakı mirvari qolbağı açıb körpənin
qoluna
bağladı.
Sindi yana-yana dedi:
-
Gedim, şahı muştuluqlayım.
Belə deyib körpəni şaha göstərmək bəhanəsi ilə çıxdı.
Birdən Ayın üzü tutuldu, körpə gözlərini geniş açdı, başı üstündə
Sindini, onun qorxunc sifətini,hikkədən od saçan gözlərini görəndə diksindi.
Elə ağzını açmaq istədi ki, ağlasın, Sindi onun ağzını əlləri ilə tutdu:
-
Kəs səsini, sənin ucbatından taxt
-
tac, səltənət əlimdən çıxdı,
xanımlıqdan düşdüm, şahın ikinci arvadı oldum. Sən insan övladı deyilsən!
Dənizdən yaranmasın, dənizə də getməlisən!
Belə deyib ilan cəldliyi ilə qayığa endi. Sindinin qan gözlərini elə
tutmuşdu ki, o bayaqdan bəri qayığın ətrafında fırlanan köpək balığını yalnız
indi gördü. Köpək balığı düz onun üstünə gəlirdi. Sindi canını həm köpək
balığından, həm də uşaqdan qurtarmaq üçün onu düz, vəhşi balığın üstünə
atdı. Köpək balığı düz onun üstünə gəlirdi. Sindi canını həm köpək balığından
, həm də uşaqdan qurtarmaq üçün onu düz, vəhşi balığın üstünə atdı. Köpək
bal
ığı heç körpəyə tərəf baxmadı da. O, bir dəfə qayığın başına dolanandan
sonra başı ilə qayığa elə zərbə vurdu ki, qayıq iki yerə bölündü. Sindinin
qışqırığı gecənin sakitliyinə və dənizin sakit ləpələrinə dəhşət qatdı.
Ağca öz ifritə xanımına yaxşı bələd idi. Bilirdi ki, indi Sindi paxıllıqdan
alışıb
-
yanır. Başa düşürdü ki, Sindi bu hayıfı onda qoymayacaq. O, bir az
gözləyəndən sonra baxdı ki, şahdan xəbər çıxmadı. Nigaran qaldı. Təbibi
Sindinin arxasınca yolladı. Təbib şhın yanına keçmək üçün gözətçilərdən izn
aldı. Gözətçi şaha xəbər aparanda isə hamı Sindinin dəhşətli çığırtısını eşitdi.
Bu o zaman idi ki, qayıq iki yerə parçalamış, Sindinin qışqırığı aləmi
götürmüşdü...
Gəmidə kim vardısa hamı səs gələn səmtə qaçdı. Məşəlləri suya tutanda nə
görsələr yaxşıdı?Onlar qan əhatəsində iki yerə bölünmüş qayığı gördülər.
Dənizdən yalnız Sindinin örpəyini tapdılar. Körpədən isə heç bir
əlamət yox idi.