55
İkincisi ona görə ki, atom enerjisinin sürətlə inkişaf
etdiyi bir şəraitdə atom silahının nəzarətsiz yayılaraq onun
hansısa siyasi təcavüzkar qrupların əllərinə düşə biləcəyi
səbəbindən nüvə kataklizmləri təhlükəsi getdikcə
artmaqdadır. Bu problem, eyni zamanda təbiətdən istifadə
olunmasında, həmçinin bəşəriyyətin həm təbiətlə harmonik,
həm də özü-özünə inkişafının yeni tarixi tipinə keçməsi
prosesində əsas problemdir.
Buna görə də jurnalistika geosiyasət məsələlərinin
işıqlandırılmasında iqtisadi, siyasi, hərbi-strateji, resurs,
həmçinin ümumdünya və regional güc balansının saxlanıl-
masında və dəyişməsində mühüm rol oynayan digər
məsələləri kompleks şəkildə izləməyə və işıqiandırmağa
çalışmalıdır.
Bunun üçün ilk növbədə biz
jurnalistlər özümüz üçün
geosiyasətin nə olduğunu aydınlaşdırmalı, onun mahiyyətini
dərk etməliyik:
Geosiyasət - xarici siyasətin siyasi
partnyorlar
arasındakı ərazi yaxınlığı ilə müəyyən olunan,
həmhüdud ölkələrin və qüvvələrin maraqları arasında
bağlılıq münasibəti yaradan növlərindən biridir.
Soyuq müharibənin
20
başa çatması və ikiqütblüyün
aradan qalxması əvvəlki xarici siyasət oriyentirlərinin
tətbiq eməklə həlli yolu kimi ən labüd formalardan biri olacağı
proqnozlaşdırılır.
20
“Soyuq müharibə”nin başa çatması və Şərqlə Qərb arasındakı
gərginliyin azalması gizli münaqişələrin açıq münaqişələrə
çevrilməsinə, uzun müddət boğulmuş səylərin isə özünü tam gücü ilə
büruzə verməsinə şərait yaratmışdır. Həqiqətən də soyuq müharibə
dövründə böyük dövlətlər və onların daxil olduqları bloklar arasındakı
qarşıdurmadan və ideoloji antaqonizmdən qaynaqlanan münaqişələrin
bir qədər zəifləməsi fonunda ölkədaxili münaqişələrin
sürət götürməsi
açıq şəkildə nəzərə çarpır.
56
dağılmasına gətirib çıxarmış, eyni zamanda siyasət elmi,
beynəlxalq münasibətlər nəzəriyyəsi və eləcə də jurnalistika
tərəfindən istifadə olunan nəzəri proqnozlaşdırma
potensialının zəif olmasını aşkar etmişdir.
Vəziyyətin paradoksallığı (
yun. paradoxos –
inanıl-
mazlığı) ondan ibarətdir ki, həm sovet elmində, həm də
sovet jurnalistikasında, eləcə də onun tərkib hissəsi olan
Azərbaycan jurnalistikasında geosiyasət mövzusu 1990-cı
illərin başlanğıcına kimi faktiki olaraq yasaq edilmiş mövzu
idi və bu termindən istifadə edilmirdi. Bu nə ilə bağlı idi?
Sovet tərəfinin fikrinə görə, bu, K.Haushofer, A.Qrabovski,
E. Obst, O.Maull, V.Zivert və K.Vovinkelin adları və
onların hazırladıqları konsepsiyanın faşist Almaniyasında
aldığı statusla, həmçinin geosiyasətin müstəmləkəçiliyə,
ekspansionist
(lat. expansio - təsir dairəsinin genişlənməsi)
xarici siyasətə bəraət qazandırması ilə bağlı idi.
Lakin 1980-1990-cı illərdə Şərqi Avropa və Sovet
İttifaqı məkanında baş vermiş hadisələr
bu termini
regiondakı dövlətlərin elmi dövriyyəsinə və jurnalistikanın
fəaliyyət dairəsinə daxil edir.
KİV-in iştirakı və cəhdləri ilə artıq geosiyasət
beynəlxalq aləmdə inqilabi dəyişikliklərə gətirib çıxaran
başlıca qanunauyğunluqların,
ənənələrin, amil və
hərəkətverici qüvvələrin dərk edilməsi üçün açar rolunu
oynayan biliyə çevrilir. Onun fundamentini dünya
nizamının özülü sayılan nəzarət olunan məkan konsepsiyası
təşkil edir.
Bütövlükdə, o cümlədən kütləvi informasiya
vasitələrinin səhifələrində geosiyasətə populyarlıq gətirən
digər bir aspekt ona xas olan coğrafi və məkan
determinizmidir.
Lakin bəzən belə də olur ki, həm
geosiyasət özü, həm də jurnalistika dünyada baş verən
dəyişikliklərlə, o cümlədən dövlətlərin beynəlxalq aləmdə
57
strateji davranışlarını müəyyən edən təməl amillərinin
çevikliyi ilə ayaqlaşa bilmir.
Geosiyasət ideyaları
XIX əsrin sonu –
XX əsrin
əvvəllərində dövlət ekspansiyası proseslərinin təhlili üçün
istifadə olunmağa və dərhal da mətbuatda öz əksini tapmağa
başlamışdır. Geosiyasətin həm inkişaf səviyyəsini, həm də
onun öz əksini tapdığı mətbuat materiallarını tədqiq edərək
onu aşağıdakı növlərə bölmək olar:
1.
Ənənəvi geosiyasət;
2.
II Dünya müharibəsindən sonrakı dövr geosiyasəti
(elmi-texniki inqilabla əlaqədardır);
3.
1960-1970-ci illərin geosiyasəti;
4.
Müasir geosiyasət (başlanğıcını 1980-1990-cı
illərdən götürür).
Ənənəvi geosiyasət dövlətləri məkan
fenomeni kimi
nəzərdən keçirir, onların təsirinin artması şərtlərini və bir-
biri ilə qarşılıqlı münasibətlərinin təbiətini öyrənir. Siyasi
prosesdə əsas şərt kimi məkan üzərində nəzarətin və təsir
zonasının genişləndirilməsi götürülür ki, bu da son həddə
dövlətin hərbi, iqtisadi, demoqrafik və digər resurs
imkanlarının artmasına gətirib çıxarır. Beləliklə, bu və ya
digər dövlətin gücü onun malik
olduğu ərazinin ölçüləri və
xarakteri ilə əlaqələndirilir. Bu cür yanaşmada iqlim,
landşaft, bitki örtüyü, torpaq, geologiya, nəqliyyat
kommunikasiyalarının xüsusiyyətləri və başlıca olaraq
məkanın yerləşdiyi ərazi elə amillər kimi nəzərdən keçirilir
ki, bu amillər dövlətin xarici siyasi məqsədlərini və onun
reallaşdırılması imkanlarını müəyyən edir.
Digər sözlə, ənənəvi geosiyasətin əsas parametrləri
XIX əsrin sonlarında mövcud olan populyar coğrafi
determinizm geosiyasətinin
çərçivəsinə tam uyğun idi və
“geo” prefiksi bu anlayışda dövlətin beynəlxalq aləmdə
58
davranışının coğrafi, məkan-ərazi amillərinin öyrənilməsinə
işarə idi.
Elmi-texniki inqilab və onun dövlət siyasətində isti-
fadəsi yeni “məkanların” meydana gəlməsinə və 1950-
1970-ci illərdə bu məkanlar uğrunda mübarizənin güclən-
məsinə gətirib çıxarır. Burada söz ilk növbədə XX əsr
“
okeanından” - yəni hava məkanından və kosmosdan gedir.
Yeni məkanların (xüsusilə də kosmosun) geosiyasi
qarşıdurma sxeminə daxil edilməsi münaqişə meydanını
faktiki olaraq daha da genişləndirir, mübarizə sisteminin
ümumi keyfiyyətlərini dəyişməsə də, konfiqurasiyasını
dəyişir. Beynəlxalq münasibətlər əvvəlki kimi yenə də “güc
mərkəzlərinin” – böyük dövlətlərin və/və yaxud da onların
ətrafında cəmləşən koalisiyanın dünyanın
geosiyasi planda
əsas regionları uğrunda permanent
(lat. permanens - daimi)
mübarizəsi kimi qəbul olunur.
Lakin,
atom silahının meydana gəlməsi, raket,
hərbi-dəniz və hərbi-hava qüvvələrinin bu silahla təchiz
olunması həm qarşıdurmaya, həm də kütləvi informasiya
vastələrinin mövzularına təsir edir. Bu vaxta qədər dünya
nizamının əsas seqmentləri arasında baş verən münaqişələr
geniş auditoriyaya əsas mərkəzlər –
Quru (iqtisadiyyatın və
nəqliyyatın güclü olması) və
Dəniz (böyük dövlətlərin
okeanlarda zəifliyi) arasında bir-birinə uyğunlaşmayan və
kifayət qədər güclü olan iki siyasətin davamı kimi, yəni
planetar miqyasda güc bərabərliyi kimi təqdim olunurdu.
Atom silahının yaranması ilə güc mərkəzləri
arasındakı qeyri-mütənasib qarşıdurma
geosiyasi oyunların
planını bir qədər dəyişir. Artıq
bu dövlətlər əmin ola
bilmirlər ki, coğrafi cəhətdən bir-birindən uzaqda
yerləşmələri onların təhlükəsizliyini təmin edə bilər.
Bu dövrdə artıq mətbuatın iştirakı ilə
müharibədən
sonrakı geosiyasətin “ikinci” dalğası sürət götürməyə baş-
layır.
“Yeni dalğanın” və mətbuatın nümayəndələri vurğunu