195
Bir qayda olaraq hamamlar kişi və qadın hamalarına bölünür-
dü. Roma və türk hamamlarından fərqli olaraq Səlcuq dövrünün ha-
mamlarında su fəvvarəyə boru vasitəsilə tədricən daxil olur, oradan
isə kiçik hovuza tökülürdü.
Səlcuqlar dövründən günümüzədək qorunub saxlanılan Qey-
səriyyə şəhərindəki Heydər bəy köĢküdür. İmarətin belə formasını
çox güman ki, Səlcuqlar Orta Asiyadan və ya Mesopotamiyadan gö-
türmüşlər. Çünki Soqdiana knyazları artıq VIII əsrdə, Ömərilər isə
Ərəbistanda daha əvvəl şəhərətrafı saray tikdirirdilər. Orta Asiyanın
Muq (Muğ) dağında, yuxarı Zərəfşandakı sarayda olduğu kimi sa-
rayların aşağı hissəsi yonulmuş daş bloklardan tikilirdi, içəri otaqla-
rın tavanları silindrik tağ fomalı olub, pəncərələri dar, mağzala bən-
zəyirdi.
Heydər bəy köşkü başdan ayağa emal olunmuş daşdan tikil-
mişdir. Düzbucaqlı formada tikilmiş binanın son qurtaracağında
müdafiə qülləsi, aşağı mərtəbədə balaca otaq, keşikçi meydançasına
açılan dar pillə var. Binanın qalan otaqları bir mərtəbəlidir. Otaq-
ların hamısı daxili həyətin ətrafında yerləşmişdir. Otaqların tavan-
ları silindrik tağ şəklində olub, pəncərələri nisbətən enlidir.
Səlcuq türklərinin dövründən Heydər bəy köşkündən başqa
heç bir imarət qalmadığından türklərin erkən dövrlərdə şəhər həyatı
ilə necə ayaqlaşması haqqında məlumat almaq çətindir.
Konya səlcuqarın paytaxtı olduğudan o dövrün daha gözəl və
daha möhtəşəm binaları orada cəmləşmişdi. Doğrudur, onların əksə-
riyyəti zamanın sınaqlarına tab gətirməyib, bəzilərinin qalıqları gü-
nümüzədək gəlib çatmışdır. Belələrindən biri qaladır.
Qalanın 108 möhkəm daş qülləsi olmuşdur. Qala şəhərin mər-
kəzində Əlaəddin məscidinin olduğu və sarayın ucaldığı balaca tə-
pənin ətrafında yerləşirdi. 5 guşəli formada olan qalanın 1214-cü il-
də tikildiyi güman olunur. Qalada birinci məscidi Sultan Məsud
(1118-1156) tikdirməyə başlamış və 1188-ci ildə Kokandlı Yusib
ibn Əbdül Qaffar tərəfindən türbəsi tikilən məscid II Qılınc Arslan
tərəfindən tamamlanmışdı. 1219-cu ildə Keyxosrov məscidin yeni-
dən tikilməsini Dəməşqdən olan Məhəmməd ibn Kanlaya tapşırır, o
196
da öz növbəsində Ayaz Atabəyin işini tamamlayır. Məhz bu məsci-
din yanındakı səlcuq sultanının dəf olunduğu mavzoleydə Keykavus
atasının cənazəsini dəfn etdirir. Lakin məscidin tamamlanması qar-
daşı I Keyqubadın üzərinə düşür və məscid onun adını daşıyır.
İki əsas girişi olan Konya qalasında 2 xarici qüllə 1221-ci ildə
I Keyqubadın şəxsi hesabına tikilmişdi. Qapıların üzərindəki qızılı
yazılar Sultanın əliaçıqlığına işarədir. Yazıda yerli zədəganların
Sultan kimi hərəkət edərək digər qüllələrin tikilməsini himayəyə gö-
türməyə çağırılır, həmin qüllənin üzərində himayəyə götürənlərin
Əlaəddin Keyqubadın tikdirdiyi qala və saray
Tarixi qalanın qalıqları
197
adlarının yazılması əmr olunur. Keyqubad «Şahnaməyə» və heykəl-
taraşlığa olan münasibətini ifadə etmək üçün öz hesabına tikdirdiyi
divarda «Şahnamə» dən səhnələr çapmağı və heykəltaraşlıq barelye-
fi ilə bəzəməyi əmr edir. Heykəllərin əksəriyyəti ellinlər, bəziləri
bizanslılar tərəfindən tikilmişdir. Hər çıxışın üstündə yerləşən 2 cüt
qanadlı mələklər maraq doğurur.
Sultanlar saray tikdirməyə XIII əsrdən başlamışdılar. Onların
bir çoxu paytaxtdan kənarda, daha əlverişli iqlimə malik olan yer-
lərdə tikilirdi. Saraylar biri qışlaq, biri yaylaq iqamətgahı rolunu oy-
nayırdı. Ayrı-ayrı tədqiqatçılar bunu səlcuqların köçəriliyi ilə bağ-
lamağa cəhd etsələr də, ancaq türklər keçmişə qayıtmağa meyilli de-
yildilər.
120 il yaşayan Səlcuqlar dövləti türkdilli xalqların inkişafına
güclü təsir etdi. Türk dilinin əhatə dairəsinin artması, ədəbiyyat,
elm və incəsənətin inkişafı bu dövrün xarakterik əlamətləridir.
Türk dünyasının bir çox görkəmli alimləri, sənətkarları, elm
və ədəbiyyat xadimləri Səlcuqlar dövründə himayə edilmiş, dünya
mədəniyyət inciləri hesab olunan abidələr tikilmişdir.
198
NƏTĠCƏ
Yaxın Şərqin qüdrətli orta əsr feodal dövlətlərindən olan və
tayfa başçısı Səlcuqun adı ilə adlanan Səlcuqlar imperiyası X-XIII
əsrlərdə Yaxın Şərqdə böyük dəyişikliyə səbəb oldu. Geniş işğal-
çılıq müharibələrində iştirak etmiş Səlcuqlar Türküstandan Aralıq
dənizinə, Zaqafqaziyadan Fars körfəzinə qədər geniş bir ərazini
əhatə etdi, bir çox xalqların iqtisadi, sosial, etnik və mədəni hə-
yatına ciddi təsir göstərdi. Səlcuq istilaları bir çox ölkələrin iqtisa-
diyyatına, ticarət, sənətkarlıq və mədəniyyətinə ağır zərbə vursa da,
istilalar dayandırıldıqdan sonra iqtisadiyyat və mədəniyyət yenidən
inkişaf etməyə başladı.
Səlcuqlular dövrü şairlərindən Muizzi bir qitəsində imperator-
luğunun sərhədləri dəqiq göstərilmişdi. Qitələrdə deyilirdi: «Səlcuq
Bəyin cövhəri-nuru Buxaraya çatdı. Şərq və Qərb bu cövhərdən nur
aldı. İlk hakimiyyət Toğrul və Çağrı Bəylərlə başladı. Onların ca-
hangirliyi hər ölkəyə yetişdi. Əmisi Toğrul Bəyin taxtına Çağrı Bəy
oğlu Alparslan oturunca ordusunun coşğunluğu Qeysərin sarayına
ulaşdı. Ondan sonra Məlik şah padişah olunca göylərdən ədalət,
doğruluq və yaxşılıq yayıldı. Padişahlıq sırası nəhayət Cahan Sul-
tanı Səncərə gəldi».
Səlcuqlular dövründə Türk Cahan hakimiyyəti fikri ümumi
inam halına gəldi. Qəznəli və Qurlu imperatorluqlarının ərazilərini
öz hakimiyyətləri altına alan Səlcuqlu türkləri Persiya, Azərbaycan,
Narbara çayına qədər Benqal istisna olmaqla bütün Şimali Hindis-
tan, Şərqi və Qərbi Türküstan, Cənubi Qafqaz, Dağıstan, Anadolu,
İraq, Suriya, Fələstin, Livan, bütün Ərəbistan yarımadası, Qərbi
Anadolu adalarını öz imperatorluqlarına biləşdirdi, əraziləri Qara
dəniz, Ege dənizi, Mərmərə dənizi, Aralıq dənizi, Qırmızı dəniz,
Ümman dənizi, Bəsrə körfəzi və Hind okeanını əhatə edirdi. Xəzər
dənizi, Aral və Balxas gölləri daxili göllərə çevrildi.
Səlcuqlular İslamın daxili düşməni Fatimi və Büveyhiləri, xa-
rici düşməni Bizanslıları məğlubiyyətə uğradaraq Şimali Afrikanı
Türk-İslam birliyi içərisinə almağa çalışdılar. Lakin Məlik şahın
xaincəsinə zəhərlənərək öldürülməsi Səlcuqlu türklərinin bu istəyi
199
həyata keçmədi. Səlcuqlu sultanları öz əməlləri ilə göstərdilər ki, öl-
kələri təkcə hərbi yolla deyil, xalqların könüllərini fəth etməklə
almaq mümkündür.
Səlcuq dövləti XI əsrin ikinci yarısında çiçəklənmə dövrünə
qədəm qoydu. Öz tərkibinə Orta Asiya, İran, Zaqafqaziya, İraq, Su-
riya, Kiçik Asiya və Ərəbistan yarımadasını daxil edən səlcuqlar
güclü hərbi-siyasi birlik yaratsalar da, idarəçilik sistemindəki çatış-
mazlıqlar imperiyanın zəifləməsinə səbəb oldu. Səlcuq dövlətinin
ərazisində sonralar Kirm, Konya, Suriya, İraq Səlcuq sultanları,
Azərbaycan Atabəyləri, Kiçik Asiyada bir sıra əmirliklər yarandı.
Əslində Böyük Səlcuqlar dövlətinin dağılmasının ilk əlamətləri
XI əsrin II yarısında özünü göstərməyə başladı. İqta sisteminin gö-
rülməmiş dərəcədə inkişafı imperiyanın dayaqlarını sarsıtdı. XI əsrin
sonu-XII əsrin əvvəli Səlcuq imperiyasının siyasi tarixində feodal
anarxiyası və ali sultan hakimiyyət uğrunda mübarizə kəskin şəkil
alır. Bu iğtişaş dövrü Şimali Xorasan və Şərqi Səlcuq dövlətinin
ayrılması ilə yadda qaldı. Börküyarığın idarəsi altında olan indiki
Türkmənistan və Qərbi İran ərzilərinə Arslan Arqun yiyələnsə də,
güclü siyasi dayağı olmadığından əraziləri uzun müddət əlində
saxlaya bilmədi. 1096-cı ildə Xorasan Börküyarığın əlinə keçdi. Öz
əmirlərindən Dədə Xabaşini Xorasana hakim təyin etdi. Sülh gücünə
1104-cü ildə Börküyarıq və Məhəmməd Təpər arasındakı razılığa
görə Səncər Xorasanın məliyi kimi tanındı. Mərkəzi Asiyaya və Qa-
zaxıstana köçəri qarakitayların basqınları gücləndi. Səncərin Səmər-
qənd yaxınlığındakı döyüşdə məğlubiyyəti onun Mavərannəhrdəki
hakimiyyətinə son qoydu. Bununla da, antisəlcuq üsyanı və sepe-
ratizm dalğası imperiyanın asıllılığındakı ərazilərdə-Xarəzm, Qur və
Qəznədə də başlandı. Böyük Sultan bu zərbəni neytrallaşdırsa da, an-
caq onun siyasi təsiri vassal ölkələrində əhəmiyyətli dərəcədə zəiflədi.
Sultanın ətrafındakı feodal əmirləri itirilmiş qazancın əvəzini hərbi
qənimətlər və öz təbəələrini istismar etməklə ödəməyə çalışdılar.
Bütün imperiyalarda olduğu kimi, Səlcuq imperatorluğunun
idarəçiliyində də çatışmazlıqlar vardı.
Səncərin oğuz qoşunları tərəfindən darmadağın edilməsi və
əsir edilməsi Şərqi Səlcuq dövlətinin süqutuna gətirib çıxardı. Bö-
200
yük Sultanın qoşununun məğlubiyyəti Xorasan əmirlərinin qaçıb
Təbəristana sığınmasına səbəb oldu. Xorasanın digər hissəsi, həmçi-
nin Curcan «Qarət hərəkatı» əmir İxtiyar əd-Din Aytanın, Manqış-
laq çölləri və Balxan ətrafı ərazilər Yarmuq xanın başçılığı ilə oğuz-
ların, Nişapur əyaləti keçmiş məmlük əmiri Müəyyəd Ay-Abanın,
Mərv, Səraxs, Xavər əraziləri oğuz qoşunlarının başçıları Qorqud,
Tuti bəy və Dinar bəylərin əlinə keçdi.
Səlcuq impertorluğunun süqutu səbəbləri 4 amillə bağlıdır:
1. Vərəsə məsələləri adətə görə bütün xanədan üzvlərinə mən-
sub idi. Buna görə də, Sultan öldükdən sonra hakimiyyət uğrunda
mübarizə qızışır, müvəffəqiyyət qazanan taxta yiyələnir, nəticədə
dövlət zəifləyirdi.
2.
Xəlifə
və
Sultan
arasındakı
çəkişmə
Səlcuq
imperatorluğunu daxildən dağıdırdı. Toğrul bəy zamanında Xəlifə
yalnız dini işlərlə məşğul olur, hökumət üzvləri Sultan tərəfindən
idarə edilirdi. Lakin imperatorluq zəifləməyə başladıqda Xəlifə
ardıcılları ilə Səlcuqlar arasında çəkişmə yenidən başlayırdı.
3. Atabəylər-məhəlli hökumətliliyin qurulması imperiyanın
parçalanmasına səbəb oldu. Belələrinə Farsdakı Salur Atabəyini
(1147-126), Azərbaycandakı Atabəyləri (1136-1225), Mosul və Hə-
ləb Atabəylərini (1127-1233) nümunə göstərmək olar.
4. Xarici müdaxilə Səlcuq dövlətinin yıxılmasını sürətləndirdi.
Qarakitaylar və xaricdəki oğuzlarla savaşlar imperiyanın sarsıtdı.
120 il yaşayan Səlcuqlar dövlətində yeni ərazilərin ələ keçiril-
məsi, təsərrüfatın canlanması, şəhərlərin və sənətkarlığın inkişafı,
feodal və kəndli siniflərinin formalaşması və onların arasında müna-
sibətlərin təkmilləşməsi, sinfi ziddiyyətlərin kəskinləşməsi, vergi
mükəlləfiyyətlərinin çoxalması dövrün xarakterik əlamətləridir.
Türk dünyasının bir sıra görkəmli alimləri, sənətkarları, elm və
ədəbiyyat xadimləri Səlcuqlar dövründə himayə edilmiş, dünya
mədəniyyət inciləri hesab olunan abidələr tikilmiş, türk dilinin əhatə
dairəsi artmışdır.
201
TÖVSĠYYƏ OLUNAN ƏDƏBĠYYAT
AZƏRBAYCAN DĠLĠNDƏ
1.
Azərbaycan tarixi. Bakı, 1994
2. Azərbaycan tarixi. 7 cilddə. II cild (III-XIII əsrin I rübü). Bakı,
2007
3. Azərbycan tarixi üzrə qaynaqlar. Bakı, 2007
4. Bünyadov Z. Azərbaycan Atabəylər dövləti. Bakı, 1986
5. Cavad Heyət. Türkərin tarixi və mədəniyyətinə bir baxış. Bakı,
1993
6. Əlyarlı S. Azərbaycan tarixi. Bakı,1996
7.Muxtarova Ə. Türk xalqlarının dövlətçilik tarixi. Bakı, 2002
8. Muxtarova Ə. Türk xalqları tarixi. Bakı, 2009
9.Məmmədov E. Türk dünyasının görkəmli şəxsiyyətləri. Bakı,
2010
10. Nəcəfov Ə.N. Səlcuqlu dövlətləri və Atabəyləri tarixi.
(Oğuzların ortaya çıxmasından XIV əsrə qədər). Bakı, 2010
11. Nizamülmülk. Siyasətnamə. Bakı,1987
12. Özdək R. Türkün Qızıl Kitabı.II kitab.Bakı 1997
13. Qumilyov L.N. Qədim türklər. Bakı, 1993
14. Qüdrətov D. Türk xalqları tarixi. Bakı, 2000
15. Həbiboğlu V. Türk dünyasının qüdrətli hökmdarları. Bakı, 1995
16. Sümər F. Oğuzlar. Bakı,1992
17. Yınaç M. Türkiyə tarixi. Səlcuqlar dövrü. Ankara, 1944
18. Tağıyeva Ş.A., Rəhimli Ə., Bayramzadə Ş. Güney Azərbaycan.
Bakı, 2000
TÜRK DĠLĠNDƏ
19. Erdoğan M. Müslüman türk dövlətləri tarihi. Ankara, 1998
20. Kaşqari M. Divanu Lüğət ət-Türk. Ankara, 1986
21.Kafasoğlu İ. Səlcuqların tarixi. İstanbul, 1992
22. Koymən M. Səlcuqlar dövrü tarixi. Ankara, 1963
23. Köymən A.M. Böyük Səlcuqlu İmperatorluğu tarixi. Ankara,
1980
24. Köymən A.M. Alp Arslan və zamanı. I cild. Ankara, 1983
202
25. Koymən M. Böyük Səlcuq imperatorluğu. Ankara,1984
26. Köymən A.M. Alp Arslan və zamanı. II cild. Ankara, 1984
27. Köymən A.M. Böyük Səlcuqlu İmperatorluğu tarixi. Ankara,
1980
28. Köprülü F. Osmanlı dövlətinin kuruluşu. Ankara, 1991
29. Mevdudi. Səlcuqlar tarixi. Ankara, 1971
30. Osmanlı fərmanları. Ankara, 2003
31. Sevim A. Ünlü Səlcuqlu Komutanları. Ankara, 1990
32. Sevim A. Ərdoğan M. Səlcuqlu dövlətləri tarixi. (Siyasət,
təşkilat və kültür). Ankara, 1995
33. Selçuklu tarihi. Alparslan və Malazgirt. Ankara, 1985
334. Şükrü Kaya Seferoğlu. Türk dövlətlərinin tarixi. Etnolojik bir
geneli. Ankara, 1984
35.Tarixdə türk dövlətləri. I cild. Ankara, 1987
36.Tarixdə türk dövlətləri. II cild. Ankara, 1987
37.Toqat Z.V. Ümumi türk tarixinə giriş. İstanbul, 1981
38. Xass-Hacib Y. Kutdaqdu-Bilik. Tərcümə R.R. Ararat, I-II cild.
Ankara,1995
RUS DĠLĠNDƏ
39.Абу-л Гази. Родословная Туркмен. М - Л., 1957
40.Ал - Бируни. Памятники минувишх поколений. Ташкент,
1957
41.Агаджанов С. Селдьжуки и Туркмения в ХЫ-ХЫЫ вв. Ашхабад,
1973
42.Агаджанов С. Государство Сельджуков Средная Азии в 11-
12 вв. М., 1991
43.Анна Комнина. Алексиада. В 15 книгах. М., 1957
44.Ахундова Н.Ч., Гусейнзаде Р.А. Кафгаз и великие тюркские
империи. Баку, 2012
45.Бартольд В. Султан Санджари. Сочинения. Т.5, М., 1968
46.Бартолд В.В. Султан Санджар и гузи. Т.II. М., 1969
47.Босворт К.Э. Мусулманьские династии. М., 1971
48.Босворт К.Э. Нашествия варваров. Появление тюрок в
Мусулманьском мире. М., 1987
49.История Бухара с древнейших времен до наших дней.
Ташкент, 1976
203
50.История Систана. М., 1974
51.История Туркменской ССР. Т.1, кн.2, Ашхабад, 1957
52.Лен - Пуль Стенли - Мусульманские династии. М., 2004
53.К.Маркс. Хронологические выписки // Архив Маркса и
Енгельса. Т.В. М - Л.,1938
54.Т.Райс Сельджуки. Кочевники-завоеватели Малой Азии. М.
2004,
55.Ходжаниязов Т. Денежное обращение в государстве
Великий Сельджуков. Ашхабад, 1977
ĠNGĠLĠS DĠLĠĠNDƏ
56.Defremery Ch.Rechches sur fe Regnedu Sultan Barkiaros// Sa,
ser.V.t.I-II. Paris, 1853
57. Minorskiy V.V. Hüdud əl-Alem (The Regions of the world a
Persion Geografy). London, 1937, 402 s.
ĠNTERNET RESRUSLARI
58.http: // az. wikipedia. Org / wiki / selcuk
59.http: // www/ google.com / Selcuk imperatorlugu
610.http:// www/ google.tu / selcuglular
204
Eldəniz ƏliĢ oğlu Məmmədov
tarix üzrə fəlsəfə doktoru, dosent
СЯЛЪУГЛАР
__________________________________________
Kitab «Mütərcim» Nəşriyyat-Poliqrafiya Mərkəzində
çap olunmuşdur.
Çapa imzalanıb: 03.06.2015.
Format: 60x84 1/16. Qarnitur: Times.
Həcmi: 12, 75 ç.v. Tiraj: 200. Sifariş № 144.
ТЯРЪЦМЯ
ВЯ НЯШРИЙЙАТ-ПОЛИГРАФИЙА
МЯРКЯЗИ
Аз 1014, Бакы, Рясул Рза кцч., 125
596 21 44; 497 06 25; (055) 715 63 99
e-mail: mutarjim@mail.ru
www.mutercim.az
Dostları ilə paylaş: |