23
və Hind xalqı bir-birinə dost münasibətlərini daha da gücləndirmişlər. Yəni həmin dövrdə bir-birindən uzaq
məsafələrdə əməkdaşlıq üstünlük təşkil edirdi. Əməkdaşlığın bütün prinsiplər üzrə (ikitərəfli, çoxtərəfli) davam
etdirərək gücləndirilməsi üçün tarixi şəraitin yetişdiyi bir dövrdə, yəni müasir gündə Azərbaycan-Hindistan
mədəni əlaqələrdə əzəl dinamikliyin olmaması təəssüf doğurur. Düzdür, Azərbaycanın dövlət müstəqilliyini
tanıyan 1991-ci il (26 dekabr) ilk dövlətlərdən – biri olan Hindistanla diplomatik əlaqələr 1992-ci ilin fevralın
28-dən qurulmuşdur. Bəzi sahələr, o cümlədən mədəniyyət sahəsində də qarşılıqlı münasibətlər yaranmış, yeni
tarixi şəraitə uyğun təşkil olunsa da, zəngin və tarixi ənənələri olan əməkdaşlıq fonunda bu qənaətbəxş təsir
bağışlamır. Mədəni əməkdaşlıq sahəsindəki hazırki durğunluğun əsas səbəbi Hindistan dövləti tərəfindən bəzi
prinsipial məsələlərdə (ilk növbədə Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həlli məsələsi, Ermənistan tərəfindən işğal
olunmuş Kəlbəcər rayonu ərazisindəki «Zod» yataqlarının Hindistan şirkəti tərəfindən işlənməsi) Azərbaycana
dəstək verilməməsi, bitərəf mövqeyinin nümayişidir. Əlbəttə, Hindistan tərəfindən nümayiş etdirilən bu mövqe
Azərbaycan-Hind xalqları arasında əsrlərlə mövcudolmuş sıx dostluq və mədəni əlaqələrini sarsıtmır. Ruhən və
mənəvi cəhətdən bir-birinə yaxın olan bu iki xalqın qarşılıqlı ünsiyyətə, münasibətlərə, inteqrasiyaya həmişə
ehtiyacı vardı.
2001-ci ilin oktyabrında Azərbaycan Respublikasının müstəqilliyinin 10 illiyi ərəfəsində Bakıya səfər
etmiş Hindistanın Xarici İşlər Nazirinin birinci müavini Racindra Madhikar ilə görüşündə Azərbaycan
Respublikasının Prezidenti Heydər Əliyev digər sahələrlə yanaşı, mədəni əməkdaşlığın tarixi ənənələrinin
yenidən dirçəldilməsinə təkan verilməsi təklifini bildirmişdi.
2002-ci ildə Hindistanın tanınmış Odissi rəqqası xanım Aloka Kanun Çonun konserti, Hindistan
gəlincikləri və paltarlarının sərgisi, görkəmli rejissor və aktyor Rac Kapur filmlərindən ibarət Hind kinosu
festivalının təşkili mədəni əlaqələrin daha da canlanmasına dəlalət edir.
2003-cü il dekabrın 5-də Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyev Hindistanın xarici işlər
nazirinin müavini Racindra Madhukar Abhyankare və onun başçılıq etdiyi nümayəndə heyətini qəbul etmişdir.
Həmin görüş Azərbaycan – Hindistan münasibətlərinin bütün istiqamətlərdə inkişafını yeni dinamik xətt yzrə
davamını şərtləndirdi. Hər iki dövlət Şimal – Cənub nəqliyyat dəhlizində iştirak etmək amilini qarşılıqlı
münasibətlərin gücləndirilməsində vacib şərt kimi müəyyənləşdirmşdi.Hindistan ildə 80 milyon ton neft idxal
etdiyi üçün, ölkənin qara qızıla olan ehtiyacını qarşılamaq məqsədilə Azərbaycanın neft sənayesinə sərmaye
qoymasında maraqlıdır. Belə ki, 2005-ci ildə Bakıda keçirilən «Xəzər neft, qaz, neftayırma və neft kimyası –
2005» XII Beynəlxalq sərci sənayesi və qaz naziri Mani Şankar Ayyar iştirak etmişdir.
Azərbaycan – Hindistan arasında ticarət – iqtisadi əlaqələrin genişləndirilməsi üçün böyük potensial
mövcuddur. Bundan çıxış edərək, 2007-ci ilin mart ayının 13-15-də Xarici İşlər nazirinin müavini Xələf
Xələfovun rəhbərlik etdiyi nümayəndə heyəti Azərbaycan və Hindistan Xarici İşlər Nazirlikləri arasında
məsləhətləşmələr aparmaq məqsədilə bu ölkədə rəsmi səfər çərçivəsində iki ölkə arasında ticarət, iqtisadi və
elmi əməkdaşlıq üzrə hökumətlərarası işçi komissiyasının yaradılması qərara alınmışdır. Nümayəndə heyəti
martın 14-də Hindistan MDB Ticarət və Sənaye Palatasının və Azərbaycanın Hindistandakı səfirliyinin
təşkilatçılığı ilə Azərbaycan iqtisadiyyatına həsr edilmiş təqdimat mərasimində iştirak etmişdir. Səfər
çərçivəsində Azərbaycan nümaüəndə heyəti məsləhətləşmələr zamanı, həmçinin ölkəmizin Hindistandakı
səfirliyininfəaliyyətinin lazımi səviyyədə qurulması məqsədi ilə Nyu Dehli şəhərində yeni binanın tikilməsi
üçün torpaq sahəsi ayrılması məsələsi qaldırılmışdır.
Azərbaycan – Hindistan münasibətlərinin müxtəlif sahələrdə olduğu kimi mədəniyyət sahəsində də uğurla
inkişaf etdiyinin bariz nümunə kimi 2007-ci il sentyabrın 27-də Bakıya Hindistanın Yerli, Özünüidarə,
Gənclər və İdman, Şimal-Şərq regionu naziri Mani Şankar Aiyarın səfərini qeyd etmək olar. O, Azərbaycan
Prezidenti İlham Əliyevlə görüş zamanı ikitərəfli əməkdaşlığın daha da genişləndirilməsi perspektivləri ilə
bağlı fikir mübadiləsi aparmışdır.
Beləliklə, Azərbaycan-Hindistan mədəni əlaqələrinin tarixi xronologiyasının öyrənilməsindən belə bir
ümumi qənaət əldə etmək olur ki, tarixi kökləri qədim dövrdən başlayaraq üzü bəri inkişaf edən bu əlaqələrin
inkişafının başlıca amili ruhi və mənəvi yaxınlıq olmuşdur. Ruhən və mənəvi yaxınlığa istinadən bu xalqlar
arasında möhkəm dostluq ənənələrinin formalaşmasında mədəni əlaqələr müstəsna rola malik olmuşlar.
24
2.2.
Azərbaycan – Çin mədəni əlaqələri
Mərkəzi və Şərqi Asiyada böyük bir dövlət olan Çin tarixin bütün mərhələlərində dünyada öz yeri,
mövqeyi və təsiri olan ölkə kimi diqqəti cəlb etmişdir. Onunla qədim sivilizasiyalardan biri hesab edilən,
Çindən məsafəcə uzaqda yerləşən Azərbaycan arasında mədəni əlaqələrin tarixi qədimlərə təsadüf edir.
Aralarında məsafə uzaqlığına baxmayaraq hər iki ölkə arasındakı mədəni münasibətlərin təşəkkülü eramızdan
əvvəllərə gedib çıxır. E.ə. II əsrin əvəllərindən başlayaraq Azərbaycan Şərqi Asiya ölkələrinin Qərblə
beynəlxalq tranzit ticarəti yolunda yerləşdiyinə görə onun bu ölkələrlə ticarət, iqtisadi sahələrdə olduğu kimi
mədəni sahədə də əlaqələr yaratmasına geniş imkanlar açılmışdır.
Antik müəlliflərdən Strabon, Plininin verdiyi məlumatlara əsasən Çin malları - ilk növbədə ipək və ipək
parçalar, ədviyyat, ətirli məmulatlar, fil sümüyü, çini mallar və qiymətli daş-qaş karvan yolu ilə Orta Asiya və
Xəzər dənizindən keçib, Kür və Rioni boyu Qaradənizin sahillərindəki Fazisə (Poti) gətirilibmiş. Çindən digər
ticarət yolu isə cənubdan – Orta Asiyadan İrana, Ekbatan və Atropaten Qandzakana Azərbaycanı görmədən
keçirdi. Hər iki yol uzun müddət öz rolunu qoruyub saxlamışdır.
VIII-IX əsrlərdə Avropanı Çinlə əlaqələndirən şimal yolu Orta Asiya, İran, Araks düzənliyi və
Trapezunddan keçirdi. Çindən gətirilən malların içərisində ən böyük əhəmiyyət kəsb edən ipək və ipək parçalar
idi ki, bunlar da qızılla dəyərləndirilrdi. Azərbaycanda Çinin ipək parçaları XII-XIII əsrin əvvəllərində geniş
vüsət tapmışdı.
Azərbaycana gətirilən bu malların içərisində çini qabların da özünəməxsus yeri vardır. Ticarət əlaqələri,
iqtisadi münasibətlərin mövcudluğunu sübut edən bu faktların arasında Çin-Azərbaycan mədəni əlaqələrinin
mövcudluğunu təsdiqləyən məqamlar da vardır. Azərbaycan ərazisindən tapılmış çoxlu sayda çini qablar, fil
sümüyündən hazırlanmış aşkar edilmişdir.
Qiymətli çin qablarına Azərbaycanda çox böyük tələbat vardı. Belə ki, bunlardan feodal əyanları istifadə
edirdilər. Çin qablarının naxış vurma üsulu yerli keramika sənətinə böyük təsir göstərirdi. XIII əsrdən
başlayaraq bütün Şərqdə olduğu kimi, Azərbaycanda da nəbati ornamentlərlə bəzədilmiş gözəl fayans qablar
geniş vüsət aldı. Burada tətbiq edilən rəsmlər çin keramika sənətinə məxsus ornamentlərin təsiri ilə yaranmışdı.
Azərbaycan dilində bu qabların adının «çini» adlandırılması faktı isə bu ölkənin adı ilə bağlıdır. Bu termin bir
çox şərq xalqları kimi azərbaycanlıların da dilinə daxil olmuşdur.
Azərbaycan mədəniyyətinə Çin sənətinin təsiri xüsusiyyətlərini incəsənətin digər sahələrində də açıq
aydın müşahidə etmək mümkündür. Məsələn, XIII əsr abidəsi olan Pirsaat Ərazisində yerləşən Pirhüseyn
xanəgahındakı türbənin işləmələrində çin motivləri açıq-aydın hiss olunur.
Orta əsrlərdə Azərbaycanın Çinlə mədəni əlaqələrinin inkişafına təsir edən mühüm tarixi hadisə,
Azərbaycanın 200 il Monqol dövlətçiliyini təmsil edən Hülakülərin əsarəti altında olması faktıdır. Çünki bu
dövlət Çinlə digər sahələrdə olduğu kimi mədəni sahədə də intensiv əlaqə saxlayırdı. XIII əsrin II yarısında
Hülakülər dövlətinin Yaxın Şərqdəki ticarət məntəqəsini Cənubi Azərbaycan şəhəri olan Təbriz təşkil edirdi.
Azərbaycan və İranı idarə edən Hülakülər hakimləri taxta gələrkən Çindən razılıq yarlıqları, dövlət möhürləri və
fəxri çin titulları əldə etdilər.
1285-ci ildə Azərbaycana Pulad adı altında Çin missiyası təşrif gətirdi. Bu Hülakilərin rezidenti oldu.
O, Qazan xanın hakimiyyəti dövründə də ölkənin idarə edilməsində mühüm rol oynadı. Bir qədər sonra ona
Şirvan sərhədlərinə rəislik etmək kimi məsul və səlahiyyətli bir iş etibar edildi. XIII əsrdə Azərbaycana Hülaki
ordusu ilə hərbi mütəxəssislər, körpüsalan, möhkəmləndirici qurğular, istehkamlar salan, hədəfi nişan alan hərbi
sursatın hazırlanması üzrə mütəxəssislər də gəlmişdi. Orta əsrlərdə Çin Orta Şərqin qədim sivilizasiyaya malik
bir ölkəsi kimi tanınırdı. Elə bu dövrdə də Çində alim, həkim, mühəndis, incəsənət sahələri üzrə tanınmış
hörmətli sənətkarlar yaşayıb-yaradırdı. Bu sənətkarlarla Azərbaycan arasında da əlaqə mövcud idi. Məsələn,
görkəmli astronom Nəsrəddin Tusinin rəhbərlik etdiyi Marağa rəsədxanasında Çindən dəvət olunmuş alimlər də
çalışırdılar.
Bu dövrdə Azərbaycana eyni zamanda öz işini gözəl bilən həkimlər də dəvət olunurdular. Məsələn,
məlumdur ki, həmin çağlarda Təbrizdə Çindən gəlmiş əlli təcrübəli həkim çalışırdı ki, bunların da hər birinin 5-
10 qabiliyyətli şagirdi var idi. Hülakü həkimləri Qazan xanı, başqalarını isə əsasən Çin həkimləri müalicə
edirdi. Qazan xanın özü isə çin tibbinin metodları ilə yaxından tanış idi. Çin ilə mədəni əlaqələrin intensiv
inkişaf dövrü XIII-XV əsrlərə təsadüf edir, hətta bundan sonra da davam edir. XVII əsrin I yarısının görkəmli
türk səyyahı sayılan Övliya Çələbinin 1647-ci ildə Bakıya səyahəti zamanı verdiyi məlumatlara əsasən Çinlə bu
ölkə (Azərbaycan) arasında əlaqələr həmişə mövcud olmuşdur. Orta əsr alimləri Vəssaf, Həmdullah, Qəzvini və
digərlərinin əsərlərində Çin-Azərbaycan mədəni əlaqələrinin mövcudluğunu təsdiqləyən məlumatlar çoxdur.
Görkəmli Azərbaycan alimi Əbdürrəşid Bakuvi özünün 1403-cü ildə yazdığı coğrafiyaya aid əsərində
məlumat verir ki, Çində şəhərlərin sayı 300, yeraltı və yerüstü sərvətlər tükənməzdir. Çin məhsulları arasında
Bakuvi çiniyə xüsusi əhəmiyyət verərək yazırdı: «Ölkədə özünə xas xüsusiyyəti olan vazlar hazırlanır ki, bunlar