~~~ 45 ~~~
Müəllif yaradıcılığının birinci mərhələsinə təsadüf etdi-
yi üçün ənənəvi planda böyük dramaturq M.F.Axundzadənin
yaradıcılığında xalqlar dostluğu, XX əsr Azərbaycan ədəbiy-
yatının, mətbuatının, publisistikasının qüdrətli nümayəndəsi
C.Məmmədquluzadənin əsərlərinin erməni dilinə tərcüməsi
məsələlərini araşdırmışdır. Əlbəttə, müəllifin bu tipli yazılarını
erməni ədəbiyyatı nümayəndələrinin Azərbaycan ədəbiyyatı
ilə əlaqələrinin təhlili əksini tapan məqalələri ilə müqayisə et-
mək bir qədər çətindir. Əsas səbəb isə ondan ibarətdir ki, er-
məni sənətkarlarının Azərbaycan dilində yazmalarının, şifahi
və yazılı ədəbi- bədii örnəklərindən yararlanmalarının, yazıya
köçürmələrinin və ya tərcümə etmələrinin zəngin, qədim tarixi
ənənəsi vardır. Halbuki eyni sözləri Azərbaycan şairləri və yazı-
çıları haqqında demək mümkün deyildir.
Ən qədim dövrdən başlayaraq, Azərbaycan və erməni
xalqları tarixi qaçılmazlıq ucbatından bir məkanda qonşu
kimi yaşamaq zorunda qalıbdırlar. Ciddi dil və dini etiqad
fərqlərinin olmasına baxmayaraq, hər iki xalq bir-biri ilə sıx
əlaqə saxlayıblar, eyni coğrafi məkanın mövcudluğu onların
həyat, düşüncə tərzlərinin, adət-ənənələrinin, mərasimləri-
nin, ədəbiyyat, mədəniyyət və incəsənətlərinin bu və ya di-
gər dərəcədə oxşarlığını, yaxınlığını şərtləndiribdir. İslamın
qəbulu ilə azərbaycanlıların vahid müsəlman ədəbi-mədəni
məkanına daxil olması onların sonrakı inkişafına özünəməx-
sus şəkildə təsir göstərdi. Nəticədə, ərəb və fars dilli ədəbiy-
yatla, bu dillərin vasitəsi ilə qədim yunan fəlsəfəsi və mədə-
niyyəti ilə yaxından tanış olan Azərbaycan bölgənin, daha
dəqiqi, bütün Qafqazın aparıcı dövlətinə, Azərbaycan xalqı
isə aparıcı xalqına çevrildi.
Azərbaycan dilinin mükəmməl fonetik və qrammatik qu-
ruluşu, zəngin lüğət tərkibi, melodikliyi, zərifliyi, ən mürəkkəb
fəlsəfi fikri, ən emosional duyğunu ifadə etmək qüdrəti, Azər-
baycan ədəbiyyatının isə dünyanın ən qədim ədəbiyyatlarından
biri sayılan fars və ərəb ədəbiyyatı ilə təmasda inkişaf etməsi
~~~ 46 ~~~
qonşu gürcü, xüsusən də erməni xalqının milli ədəbiyyatımız-
dan səmərəli şəkildə qidalanmasına və təsirlənməsinə gətirib
çıxartdı. Xristian mənşəli alimlərin, xüsusən də əksər erməni
tədqiqatçıların bütün subeytkiv və məqsədli yozumlarına bax-
mayaraq, əks proses baş vermədi. Daha doğrusu, ermənilərin
bizim ədəbiyyat və mədəniyyətimizdən yararlandıqlarının az
bir hissəsi qədər azərbaycanlılar erməni ədəbiyyatı və mədə-
niyyətindən istifadə etməyiblər. Bütün hallarda M.Seyidovun
tədqiqatlarında da sübut olunduğu kimi, bu faktlar Azərbay-
can ədəbiyyatının xalqımızın və ədəbiyyatımızın bir tərəfdən
qədimliyinin, digər tərəfdən də yüksək inkişaf səviyyəsinin
göstəricisidir. Qədim və müasir erməni dilinə dərindən bələd
olan alimin Azərbaycan-erməni ədəbi əlaqələri mövzusundakı
tədqiqatlarının ciddi ictimai-siyasi, elmi-nəzəri, tarixi əhəmiy-
yəti vardır. Nəzərə almaq lazımdır ki, bir sıra sənətkarlarımızın
naməlum əsərlərini ilk dəfə ermənidilli əlyazmalardan oxucu-
larımıza çatdıran, xalqımızla, ədəbiyyat və mədəniyyətimizlə
bağlı erməni mənbələrindəki qiymətli mülahizələri, faktları,
sitatları elmi ictimaiyyətin diqqətinə verən məhz M.Seyidov
olmuşdur. Yeni erməni dilinin məhz türk-Azərbaycan dili əsa-
sında formalaşdığını ictimailəşdirən, erməni dilindəki çoxsaylı
milli sözlərin varlığını da xalqımıza çatdıran tədqiqatçı təbli-
ğati ruhlu yazılarını çıxmaq şərti ilə hər bir əsərində: resenzi-
yasında, məqaləsində, monoqrafiyasında Azərbaycan xalqının
və ədəbiyyatının maraq və mənafeyinin qorunmasını ön plana
çəkibdir. Əslində onun ədəbi əlaqələr sahəsindəki araşdırma-
larını, ilk növbədə, milli şifahi və yazılı ədəbiyyatımız haqqında
qiymətli tədqiqatlar kimi dəyərləndirmək mümkündür.
Erməni dilini bilmək M.Seyidovu alim kimi fərqləndirən
əsas cəhətlərdən biri idi. Hər bir araşdırmasını etnik-milli
maraqlarla əlaqələndirdiyi üçün özünü və elmi axatışlarını
xoşlamayan rəqiblərinin, düşmənlərinin sayı get-gedə artır-
dı. Bütün bunlara baxmayaraq, heç nəyə fikir vermədən, ar-
dıcıl, məqsədyönlü şəkildə və inadkarcasına məqsədinə doğ-
~~~ 47 ~~~
ru gedən alim bütün yaradıcılığı boyu əsas tədqiqat mövzusu
olan Azərbaycan-türk söz sənətinin tarixi və inkişaf meyillə-
rinin araşdırılmasına sadiq qaldı.
Mifologiyaya, folklora keçənə qədər M.Seyidov peşəkar
ədəbiyyat tarixçisi, xüsusən də orta əsrlər Azərbaycan ədəbiy-
yatı tarixçisi olmuşdur. Bunu onun Azərbaycan-erməni ədəbi
əlaqələri mövzusunda yazdığı tədqiqatların təhlili də açıq-aş-
kar şəkildə göstərdi. Digər tərəfdən onun bilavasitə Azərbaycan
ədəbiyyatı tarixinin müxtəlif nəzəri problemlərinə, ayrı-ayrı
sənətkarların həyat və yaradıcılığının təhlilinə həsr olunmuş
ciddi elmi araşdırmaları da mövcuddur. Ədəbiyyat tarixçisi
kimi onun araşdırmalarının növləri və janrları da müxtəlifdir.
O, yeri gələndə mütəxəssisi olduğu sahə ilə əlaqədar oxuculara
çatdırılmış fundamental tədqiqatlar haqqında resenziya da yaz-
mış, yeri gələndə monoqrafiya da ortaya qoymuş, yeri gələndə
çoxcildlik ədəbiyyat tarixi üçün oçerklər də qələmə almış, yeri
gələndə isə irihəcmli araşdırmasından bir parçanı müstəqil
məqalə kimi dövrü mətbuatda çap etdirmişdir. Məsələn, M.
Seyidov 1958-ci ildə görkəmli sənətkar M.V.Vidadi haqqında,
onun bədii irsinin əsas motivləri barəsində yazdığı məqalə
mətbuatda oxuculara çatdırılmışdır. “Vidadi yaradıcılığında
əsas motivlər” adlanan həmin məqalənin [75] başlıca tezisləri
onun sonralar sənətkarın həyat və yaradıcılığına həsr olunmuş
elmi oçerkinə daxil edilmişdir [79]. M.Seyidov resenziya yaz-
mağa xüsusi meyil göstərən alimlərdən olmamışdır. Bununla
belə, onun həm ədəbi əlaqələr, həm də sırf Azərbaycan ədəbiy-
yatı üzrə işıq üzü görmüş müxtəlif tədqiqat əsərlərinin spesi-
fik cəhətlərinin açıqlanmasına həsr olunmuş resenziyaları da
vardır. Alimin ümumi elmi axtarışlarında qeyri-adi əhəmiyyət
kəsb etməsə də, bu resenziyalar alimin orta əsrlər Azərbaycan
ədəbiyyatına marağının göstəricisi olması etibarilə diqqəti cəlb
edir.
Dostları ilə paylaş: |