Din psikolojiSİ BİLİm dali



Yüklə 5,01 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə19/38
tarix20.09.2017
ölçüsü5,01 Kb.
#674
1   ...   15   16   17   18   19   20   21   22   ...   38

57 
 
 
kendisi arasında perde varsa, elbette başka toplumların kültür ve değerleri akacak; bu 
da ister istemez rahatsızlığa sebep olacaktır.  
 
Ancak  bu  demek  değildir  ki  her  yanlışta  yalnızca  ortam  suçludur.  Ortam 
elbette  yönlendiricidir  fakat  insanın  kendi  gayret  ve  iradesi  de  vardır.  Öyle  ki  Hz. 
Muhammed’in  (s.a.v)  “el-Emin”  sıfatını,  nübüvvet  vazifesinden  çok  önce,  genç 
yaşlarında  kazanmış  olması,  ortam  nasıl  olursa  olsun  genç  yaşlarda  üstün  vasıflar 
kazanılabileceğine bir işarettir.
63
 
 
On  iki-on  beş  yaşlarında  buluğa  ermiş  bir  insanı  Yüce  Yaratıcımız  tam  bir 
birey  olarak  kabul  etmekte  ama  günümüz  yetişkinleri  on  yedi-on  sekiz  yaşındaki 
genci neredeyse muhatap kabul etmemektedir. 
 
Kur'an'da:  “Onlar  rablerine  iman  eden  gençlerdir  ve  biz  onların  hidayetini 
arttırdık.”
 (
Kehf 18/13) buyrulmaktadır.
 
 
Demek  ki  üstünlük,  yaşla  değil,  sahip  olunan  fazilet  ve  takva  iledir.  Genç 
insan  da  takva  ve  fazilet  sahibi  olabilir.  Nitekim  kitabımız  Kur’an-ı  Kerim’e 
baktığımızda,  zulmün  karşısında  adaletin,  batılın  karşısında  hakkın  sesi  olmuş 
gençler  görürüz.  Ashab-ı  Kehf  yedi  gençten  ibaret  idi,  Hz.  Bilal-i  Habeşi  de  (r.a), 
Mus’ab  b.  Umeyr  de  (r.a)  birer  gençti.  Yirmi  yaşında  İstanbul’u  fethederek  Hz. 
Muhammed’in (s.a.v) övgüsüne mazhar olan Fatih Sultan Mehmed Han, nice fetihler 
yapan Yıldırım Bayezid, Yavuz, Kanuni, hepsi birer gençtiler. Bu örnekleri verirken 
bir gerçeği gözden kaçırmak, özlediğimiz gençliği anlayamamak, hiç kavrayamamak 
olur.  Bu  gerçek  şudur:  Her  örnek  gencin  hamurunda,  kâmil  bir  terbiyeci,  rabbani 
alimler  ve  Allah  dostlarının  mayası  vardır.  Onlardaki  fevkaladeliği,  mükemmelliği, 
her biri gönül mimarı olan mana âleminin erlerinde aramak gerekir. Bu ince noktayı 
                                                           
63
 S. Muhammed Saki Erol, Hayat Dengemiz (6. Baskı), İstanbul: Semerkand Yayınları, 2008, ss. 142-
145.
 


58 
 
 
göz ardı etmek, bir esere hayran olunduğu halde, o eseri meydana getiren sanatkarı 
görememek,  sezememek  demektir.  Asr-ı  Saadet’te  bu  manevi  otorite  bizzat  Hz. 
Muhammed  (s.a.v)  dir.  Osman  Gazi’de  Şeyh  Edebali,  Yunus’ta  Taptuk  Emre,  II. 
Murad’da Hacı Bayram-ı Veli, Fatih’te Akşemseddin’dir.
64
 
 
Günümüzde  de  gençlik  yaradılışının  gereği  olan  iyiye  ve  güzele 
yönlendirilmelidir.  
 
Kur’an’da:  “Muhakkak  ki  biz  insanı  en  güzel  biçimde  yarattık”(Tîn  95/4) 
buyrulmaktadır. 
 
İnsanın  doğuştan  getirdiği  ve  geliştirdiği  takdirde  onu  meleklerden  üstün 
yapacak  kemâlâtının  geliştirilmesi  işini  yalnızca  okula  yüklemek,  sadece 
bugünümüzü değil, yarınlarımızı da karartacak bir hata değil midir? Bugün medeni 
sayılan  ülkelerin  o  kaliteli  okullarında  yaşanan  trajedileri  nasıl  izah  edebiliriz? 
Ülkemizde,  iyi  okullarda  eğitim  görmüş,  saygın  meslekler  edinmiş  bazı  insanların 
yüz  kızartıcı  işlerini  neyle  açıklayabiliriz?  Ailesinden,  içinde  yaşadığı  toplumdan, 
okuduğu  kitaplardan,  ders  dinlediği  hocalardan,  izlediği  televizyondan,  yeryüzünde 
insan olarak bulunmanın ne anlama  geldiğinin terbiyesini ve edebini derleyememiş 
insandan  diplomayla  ne  bekleyebiliriz?  Hatta  denilebilir  ki,  öyleleri  keşke  okuyup 
meslek  sahibi  olmasalar  da,  başka  insanları,  başka  hayatları  böylesine 
etkilemeselerdi. 
Bizler eğitimli olursak eğitebiliriz. İnsanı insan olma hedef ve gayesine göre 
yaşatabilme  çabalarının  tamamına  terbiye,  yani  eğitim  diyoruz.  Eğitim,  toplumdaki 
genel  anlayışın  aksine,  bilgi  verme  faaliyeti  olan  öğretimden  çok  farklı  bir 
kavramdır.  Eğitim  bilgilendirmeyi  de  içine  alır  fakat  aslen  manevi  değerleri  tatbik 
                                                           
64
 Erol, ss. 145, 146.
 


59 
 
 
etme alışkanlığının kazandırılmasıdır. Bu manada eğitim okulla sınırlı olamaz; başta 
aile olmak üzere bütün bir toplum eğitim aracıdır.
65
 
Eğitimden asıl gaye, sıfatın değişmesi ve güzelleşmesi olmalıdır.  
Güzel ahlak, doğuştan sahip olunan mizacın yanısıra, temelden inşa edilmiş, 
kararlı ve istikrarlı bir eğitim sürecini gerektirir.  
İslam’ın  eğitim  anlayışında  kulu  Allah’a  bağlayarak  yücelten  bir  huzur 
motivasyonu  hakimdir.  Söz  konusu  yüceltme  akıl,  idrak  ve  davranışlar  bakımdan 
olmaktadır.  
İnsanı eğitmeye başlamadan önce, iyice tanımanın, onun potansiyelinde (fıtrî 
yapısında) mevcut bulunan ve hiç bir zaman ayrılması düşünülemeyecek olan yüksek 
değerlerle ters düşmeyecek sistematik ve ciddi bir eğitimin verilmesi esastır. 
Bunun için çocuk henüz küçük yaşta iken iyi, güzel ve ideal olan davranışlar 
öğretilir, bunları benimseyerek periyodik bir alışkanlık haline getirmesi sağlanır. 
Eğitim  çocuğa  bir  ibadet  espirisi  içinde  verilip  hayati  faaliyetlere  tatbik 
edilişinde teşvik edici şekilde çocuğa örnek olunur. Çocuğa telkin  ile sözlü  nasihat 
edilirken  özdeşleşme  metoduyla  da  davranışın  çocuk  tarafından  tekrarlanması  yani 
kopya edilmesi sağlanır. 
İslam’ın  eğitim  anlayışında  ruh-beden,  nefs-irade,  dünya-ahiret  gibi  zıtlıklar 
arasında  denge  esastır.  Günümüzde  ise,  böyle  bir  denge  sağlanamadığından 
toplumun  tümünü  huzursuz  kılan,  aşırı  uçlarda  birçok  üzücü  ve  tehlikeli  olaylar 
yaşanmaktadır.  
                                                           
65
 Erol, ss. 48-51.
 


Yüklə 5,01 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   15   16   17   18   19   20   21   22   ...   38




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə