1
DİNİ RƏHBƏR SEYİD FƏZLULLAHA YÖNƏLDİLMİŞ
MÜRACİƏTƏ MÜƏSSİSƏNİN CAVABI
Tarix: m. 11. 01. 2014, h. q. 10 rəbiüləvvəl 1435
ŞÜBHƏLİ MÜRACİƏT
ƏLLAMƏ DİNİ RƏHBƏR SEYİD
MÜHƏMMƏDHÜSEYN FƏZLULLAHIN
MÜƏSSİSƏSİNƏ BELƏ BİR SORĞU DAXİL OLMUŞDUR:
Müsəlman həmyerlilərin birliyi ilə İraklıların birliyi arasında Parisdə media agentliklərinin birində Əmir
Türki ibn Bəndərin sadəlövhcəsinə verdiyi bir açıqlama hələ də müzakirə olunmaqdadır. Biz nə sizdən, nə də
“İman” telekanalından, nə də hər hansı bir qəzetdə qeyd olunan açıqlamaya təkzib görmədik. Müsəlmanların
düşdüyü bu vəziyyətdən sonsuz acı və ağrı hiss edirik. Bu kəlama cavab göndərməyinizi rica edirəm. Belə ki,
bu Əmir iddia edir ki, o, Səudiyyə kəşfiyyat təşkilatında olduğu zaman Livandan olan bir şiəyə (Dini rəhbər
Seyid Fəzlullahı nəzərdə tutur. Sözlərinə görə o (yəni Seyid), Səudiyyə təşkilatının ən tanınmış
agentlərindən biridir). 7 milyon dollar vermiş, habelə onun üçün kosmik kanalın açılması, bir mətbəə, bir
qəzet və bir verilişin yaradılması həyata keçirilmişdir. Ona təşkilat rəhbərinin irəli sürdüyü şərtlərdən ibarət
olan siyahı təqdim etmiş, göstərilən bu yardım və verilən əmlak müqabilində siyahının həyata keçirilməsini
tələb etmişdir. Habelə ondan edilən tələblərdən biri də bu olmuşdur ki, ara-sıra aşağıdakı fikirləri ifadə etsin:
“Hüseynin ziyarətçiləri itdirlər!”, “Ömər ibn Xəttab Fatimeyi-Zəhranın qətli hadisəsində
günahsızdır!”, “İmam Hüseyn matəmində nümayiş etdirilən mərasimlər və şüarlar farslardan və
hindlilərdən gələn bidətlərdir!”, “Sərxoş ikən ... namaza yaxınlaşmayın! ...” (“Nisa”, 43) ayəsi Əli ibn
Əbitalib haqqında nazil olmuşdur!” və “Şahidlik edirəm ki, Əli Allahın vəlisidir!” cümləsi azanda
deyilməməlidir”.
Bu şəxs Seyid Fəzlullah barəsindəki yalan dolu iddialarına davam edərək deyir ki, o (yəni Seyid
Fəzlullah), kosmik kanalı, yeni bir mətbəəni və tam mebel döşənmiş qəzet redaksiyasını təhvil aldı. O, belə
bir fikir də söyləyir ki, Fəzlullah yalnız mediada tanınmış rəhbərə çevrildi. İrak şiələri onu tanımırlar.
SEYİD FƏZLULLAHIN MÜƏSSİSƏSİNİN CAVABI
Müəssisə bu sorğuya aşağıdakı bəyanatla cavab vermişdir: “Biz belə hesab edirik ki, bir çox səbəblərə
görə bu sual forma və məzmun baxımından o qədər rəzildir ki, ona cavab verməyə də dəyməz. Lakin bu
mövzu ətrafında bizə çoxlu suallar gəldiyi üçün aşağıdakı məqamlara aydınlıq gətirməyə ehtiyac duyuruq:
Əvvəla: Bəyanat 1985-ci il mart ayının 8-də “Birul-Əbd” qırğınında Cənab Seyidin hiylə ilə
öldürülməsinə cəhd edilməsi əməliyyatındakı böyük rolu haqqında kütləvi informasiya vasitələrinin,
ələlxüsus “Vaşinqton Post” və digər Amerika informasiya vasitələrinin danışdığı şəxs haqqındadır. Buna
görə də Cənab Seyidə fiziki baxımdan sui-qəsd hazırlamaqda mənfəəti olan şəxsin ona mənəvi sui-qəsd
hazırlamaqda da mənfəəti vardır.
İkincisi: Xanım Zəhraya qarşı törədilən təzyiqlər məsələsində Seyid Fəzlullahın yaratdığı bəzi suallar
başqa şiə müsəlman alimləri tərəfindən də təkrarlanmışdır. Şeyx Mühəmmədhüseyn Ali-Kaşifulğita özünün
“Cənnətül-Məva” adlı kitabında yazır: “Xanım Zəhranın döyülməsi, yanağına sillə vurulması və uşağının
düşürülməsi hadisəsinə gəlincə əqlim, vicdanım və heysiyyatım bunu qəbul etmir. ...” Şeyx Kaşifulğita
bunu demək üçün, görəsən, Səudiyyə Ərəbistanından pul almışdı?! Burada alimlərin razılaşdığı bir çox şiə
2
fikirləri vardır. Mühəqqiq Seyid Haşim Məruf əl-Həsəni, Şeyx Mühəmmədcavad Muğniyə, hətta Şeyx
Mofid, Seyid Əbdülhüseyn Şərəfəddin və digərlərini misal çəkmək olar. ...
XANIM ZƏHRAYA EDİLMİŞ ZÜLMLƏR
MƏSƏLƏSİNDƏ SEYİDİN RƏYİNDƏN XÜLASƏ
Sünni və şiə alimləri Xanım Zəhranın qarşılaşdığı zülmləri rəvayət etmişlər. Onun zülmə məruz qalması
haqqında danışan rəvayətlər mütəzafir
1
və müstəfizdir
2
, – desək, fikirləşmədən danışmış hesab olunmarıq.
Bəlkə, mütəvatirə
3
yaxındır. Biz bunları inkar etmir və ona zülm edənlərə haqq da qazandırmırıq. Ələlxüsus
onun Fədəkdəki mirasından məhrum edilməsi və əri Əmirülmöminin Əlinin xilafət haqqının inkar
edilməsində zülmə məruz qalmasını heç cür inkar etmirik. Lakin onun məruz qaldığı bəzi hadisələr vardır ki,
bizim üçün tam və qəti şəkildə öz təsdiqini tapmamışdır. Bunlara evin yandırılması, qabırğasının
sındırılması, uşağının düşürülməsi, üzünə sillə vurulması, döyülməsi və s. aiddir. Bunlar və bunlar kimi bir
çox rəvayətlər ətrafında sənəd və ya mətn baxımından bəzi sual işarələri qoymaq mümkündür. Xüsusilə
İmam Əlinin Peyğəmbərin əmanəti olan, onun sevimli bir parçası hesab olunan və öz məqamında məsum
olan zövcəsini (həyat yoldaşını) ona əziyyət verərək öldürmək və döymək istəyənlərdən müdafiə etməməsi
qətiyyən ağlabatan deyildir. Həm də o halda ki, evdə bir çox haşimilər var idi və Xanımı qorumaq da onların
şəri vəzifəsi idi. Peyğəmbərin vəfatından sonra başqalarına zor tətbiq etməmək barəsində Peyğəmbər
tərəfindən vəsiyyət edilməsi və buna görə də Xanım Zəhranın ona hücum edən şəxslərdən müdafiə
edilməməsi sözü çox əsassız və dəyərsiz bir fikirdir, çünki Peyğəmbərin öz qızını və bir parçası olan əziz
Zəhranı müdafiə etməmək tövsiyəsi şüura və ağıla sığmır. Bu, özünə və ailəsinə hörmət edən heç bir şəxs
tərəfindən qəbul edilə bilməz. Hamı yaxşı bilir ki, həyat yoldaşını, xüsusilə Xanım Zəhra müstəvisində olan
bir həyat yoldaşını müdafiə etmək İslam cəmiyyətində fitnənin yaranmasına səbəb olmazdı, çünki insanlar
bunu təbii, şəri və insani haqq hesab edirlər.
Bu barədə bəzi qədim dövr alimlərimiz – Allah onlardan razı olsun! – bizimlə həmrəydirlər. Məsələn,
Şeyx Mofid “İrşad” kitabında uşağın düşürülməsinə, bəlkə, onun varlığına şübhə ilə yanaşır. Baxmayaraq ki,
biz ikinci fikirdə, yəni uşağın varlığına şübhə məsələsində onunla razılaşmırıq. Şeyx Mühəmmədhüseyn
Kaşifulğita onun döyülməsi və sillələnməsi məsələsini “Cənnətül-Məva” kitabında qəbul etmir. Baxmayaraq
ki, o, bu fikirləri qəti şəkildə inkar edir, biz yenə də onunla razılaşmırıq, çünki isbat dəlilə möhtac olduğu
kimi, inkar da dəlilə möhtacdır. Seyid Möhsün əl-Əmin də özünün “Əyanuş-Şiə” kitabında bu fikirlə
həmrəydir. Lakin müstəfiz, bəlkə, icmali mütəvatir
4
rəvayətlərdən dəqiq bilinən məlumat budur ki, evinin
1
Çox və saysız-hesabsız
2
Hər təbəqədə ravilərinin sayı iki nəfərdən, bir fikrə əsasən üç nəfərdən çox olan, lakin təvatür həddinə çatmayan və reallığı qəti şəkildə və
yəqinliklə ifadə etməyən xəbərə müstəfiz hədis deyilir. Bəzi üsulçular müstəfiz hədisi mütəvatir hədis və xəbəri-vahidlə yanaşı üçüncü növ hədis
hesab edirlər, lakin çox hallarda onu xəbəri-vahidin bir növü kimi qəbul edirlər.
3
Hədisin məsuma qədər uzanan ravilər silsiləsi əgər hər bir təbəqədə adətən yalan üzərində birləşməsi (təvafuqu və razılaşması) mümkün
olmayacaq həddə olub elmə (qətə) səbəb olarsa, ona “mütəvatir xəbər” deyilir. Başqa bir ifadə ilə desək, mütəvatir hədis yalan olması ehtimalını
qəti şəkildə aradan aparacaq və bütün rəvayətlərin səhv ola biləcəyi ehtimalını etibarsız edəcək qədər çoxlu ravi tərəfindən rəvayət edilmiş olan
hədisdir. Bu da məzmunu tamamilə doğru olan hədisdir. Mütəvatir hədis elə bir hədisdir ki, nəfsin, yəni daxili aləmin sakinliyini ifadə etsin. Belə
ki, insanın daxili aləmində heç bir növ şəkk və şübhə olmasın və qəti sabitlik və sakinlik gətirsin.
4
Bir mövzuda gəlib-çatmış bir neçə hədisin səhihliyi barəsində “icmali elm”in (içində şübhə və tərəddüd olan elmin) yaranmasıdır. Baxmayaraq
ki, tək-tək onların kökünü qazımaq mümkündür, lakin onlardan birinin süduru icmali təvatürlə sübuta yetir.
“Fərhənge-təşriheye-estelahate-usul” kitabında “icmali təvatür”ə belə tərif verilir: “Məsumdan müxtəlif ləfzlərlə geniş, yaxud məhdud/dar
dəlalətlərlə nəql olunan məsələyə “mütəvatiri-icmali” deyilir. Məsələn, bir yerdə Məsumdan belə nəql olunur: “Mömin şəxsin verdiyi xəbər
dəlildir”. Digər bir yerdə isə deyilir: “Siqə (yalan danışmayan, etimadlı) insanın verdiyi xəbər dəlildir”. Üçüncü bəyanda isə: “Ədalətli insanın
verdiyi xəbər dəlildir”, – deyilir. Bu rəvayətlərin məcmuyundan elmi-icmali yaranır ki, o sözlərdən bəziləri Məsumdan sadir olmuşdur. Ən aşağı
həddə məzmunu digər rəvayətlərdən daha məhdud və daha dar olan rəvayətin südur barəsində elmi-icmali sübuta yetir ki, yuxarıdakı ifadələrdə
bu “Ədalətli insanın verdiyi xəbər dəlildir” cümləsindən ibarətdir”.
3
örtüyünü açmaqla ona hücum edilmiş və evini yandırmaqla təhdid edilmişdir. Bu, baş vermiş cinayətin
həcmini sübuta yetirmək üçün kifayətdir.
“Biharul-Ənvar”da Əmirülmöminin Əlinin Əbubəkr və Ömərlə söhbəti qeyd edilmişdir: “... Fatimə
haqqında onu deyə bilərəm ki, o, sizin onun yanına gəlməyinizə icazə verən bir qadındır. Artıq onun
sizə dediyi sözü eşitdiniz. And olsun Allaha ki, xanım mənə vəsiyyət etdi ki, siz onun cənazəsində və
namazında iştirak etməyəsiniz. Mən sizin barənizdə onun əmrinə və vəsiyyətinə zidd gedə bilmərəm”.
Ömər dedi: “Bu zəvzəkliyi burax. Mən qəbiristanlığa gedəcəyəm və ona namaz qılmaq üçün onun
qəbrini açacağam. İmam Əli (ə) ona dedi: “And olsun Allaha ki, əgər belə bir hərəkətə yol versən və
qəbiristanlığa getməyə cəhd göstərsən, bu işi yerinə yetirməmişdən əvvəl başını bədənindən ayıracam
və səninlə qılıncla danışacağam”. Bu sözləri deyən və Zəhranın qəbrini açacağı təqdirdə Ömərin boynunu
vurmağa hazır olan şəxs mümkündürmü ki, həyatda olduğu vaxt Zəhranı müdafiə etməsin?! Peyğəmbərin
vəsiyyəti barədə deyilənlər isə mövcud olmayan bir şeydir. Heç cür inanmaq olmaz ki, Peyğəmbər Əliyə
deyə ki, Zəhranı vursalar, sən onu müdafiə etmə. Axı Zəhra Peyğəmbərin bir parçası və Əlinin yanında onun
əmanəti idi
5
.
Üçüncüsü: Seyid Fəzlullah İmam Hüseyni ziyarət etməyə böyük önəm vermiş, sözü və əməli ilə
möminləri İmam Hüseynin ziyarətinə çağırmışdır. O, İmam Hüseynin məqbərəsi qarşısında aşağıdakı şeri
demişdir:
Burada ovsunlayıcı xatirə yatır
Uyuyarkən İslama dəvət edir
Ruhundan bütün kainat feyz alır.
Mərhəmət yağdırmaq istəsə,
Yerə-göyə sığmaz.
Qənşərində qadınlar ağı deyir
Hıçqıraraq sinə vururlar.
Onu (məqbərəni) müsəlmanların Kəbəsi sanırsan
Hər kəs ehram bağlamaq üçün ziyarətdədir.
Heç düşünmək olarmı ki, Seyid Fəzlullah Hüseynin ziyarətçilərinə “İtlər”, – desin. Lakin Seyid Fəzlullah
daim imamların məqbərələri qarşısında sürünməyin əleyhinə olmuş, bənzər adətləri rədd etmişdir. Hesab
edirdi ki, bu hərəkətlər Əhli-Beyt yoluna uyğun deyil, onların yolu ilə gedənlərə yaraşmır.
Oxşar bir sual barəsində Seyidin cavabı belə olmuşdur: “Əhli-Beyti və Seyyidüşşühədanı (Şəhidlərin
Ağası İmam Hüseyni) sevən o ziyarətçilərdən qaynayan imanın xoş ətrinin yayılması təqdirə layiqdir,
Allah-Taalanın nəzdində böyük bir əməldir və böyük bir mükafata çağırışdır. Lakin biz bəzi
söhbətlərimizdə özlərini itə oxşadanları tənqid etmişik. Bunu bizə Məqami-Mütəhhərə (pak məqama)
daxil olan bəzi mütəqqilər nəql etmişlər. Onların etiqadı budur ki, bu hal Allahın razılığını qazandırır
və vəlayətə olan bağlılığı möhkəmləndirir. Halbuki pak şəriətlər və peyğəmbərlərin və vəsilərin cihadı
və fədakarlıqları yalnız möminə izzət və kəramət bəxş etmək üçün olmuşdur. Allah-Taala və Əhli-Beyt
imamları heç razı olarmı, onların tərəfdarları bu şəkildə zillətə düşsünlər?! ...”
Dördüncüsü: O ki qaldı Seyidin “Sərxoş ikən ... namaza yaxınlaşmayın. ...” – ayəsinin Əli
əleyhissəlam haqqında nazil olmasını deməsinə, bu söz yalnız gülüş doğurur və Seyidə atılan iftiralardandır.
Bu qəti olaraq düzgün fikir deyil. Seyid Fəzlullah “Təfsirun Min Vəhyil-Quran” adlı kitabında iki yerdə o
5
Bu barədə ətraflı məlumat almaq istəyənlər Seyid Fəzlullahın “Zəhraya Edilmiş Zülmlər” kitabına müraciət edə bılərlər.
www.sabiqun.az
“NƏŞRLƏRİMİZ” bölməsi
4
rəvayətə (yəni bu ayənin Əli əleyhissəlam haqqında nazil olduğunu göstərən rəvayətə) cavab vermişdir.
Camaat Allahdan qorxmadan yalan danışır. Seyid bu rəvayəti şərh etmiş və belə demişdir: “Əqli olan şəxs
bu rəvayəti yaraşdırmaz. Bunu deməyi özünə yaraşdırarsa, o şəxsin əqli olmaz”. “Təfsirun Min Vəhyil-
Quran” kitabı hamının əlində vardır. İstəyən şəxs bu mövzuda Seyidin fikrilə tanış ola bilər.
Beşincisi: Azanda “Əliyyun Vəliyyullah” ifadəsinin işlənməsi barədə Seyidin mövqeyi böyük şiə
alimlərinin mövqeyindən fərqlənmir. Onlar bildirirlər ki, bu şəhadət imanın həqiqətlərindəndir, lakin azanın
tərkib hissəsi deyil.
Üşüncü şəhadət (“Əşhədu ənnə Əliyyən Vəliyyullah”) haqqında Seyidin rəyi: “Mövlamız
Əmirülmöminin Əlinin vəlayətinə şəhadət vermək haqq əqidələrdəndir, lakin Peyğəmbər və onun pak
ailəsindən varid olan (gəlib-yetişən) dini mətnlərdəki azan və iqamənin fəsillərində (sözlərin arasında)
onun deyilməsi qeyd olunmamışdır. Qədim fəqihlərin kitablarında da onun deyilməsi qeyd
olunmamışdır, hətta Şeyx Səduq kimi bəzi fəqihlər o şəhadətin azan və iqamədə deyilməsinə yasaq
qoymuşlar, çünki Şeyx Səduqa görə bu şəhadətin deyiməsi qulat
6
və müfəvvizə
7
cərəyanının
uydurmasıdır. Şəhid Sani “Lumuə” kitabında bildirir ki, o, imanın həqiqətlərindəndir, azanın tərkib
hissəsi deyil. Əsrlərlə bu şəkildə qalmış, nəhayət, 3-4 əsr əvvəl bəzi alimlər qeyd etmişlər ki, bu
şəhadəti azan və iqamədə demək mütləq müstəhəb olaraq yaxşı bir əməldir, lakin qanunvericiliyin
əslində tələb olunan bir iş deyildir. Bəzi alimlər də bu rəylə razılaşmış və beləliklə, bu məsələ onların
və camaatın arasında yayılmağa başlamışdır. Baxmayaraq ki, bu məsələdə onların nəyə istinad
etməkləri böyük fiqhi müzakirə obyektidir, çünki azan, iqamə və onlar kimi digər işlər xüsusi bir
keyfiyyətlə müəyyənləşən (təyin olunan) zikrlərdəndir ki, onun olduğu vəziyyətini dəyişdirməyimiz
mümkün deyil. Ona özü kimi bir zikr artırılmasına baxmayaraq, ona nə bir şey artıra bilərik, nə də
ondan bir şey əskildə bilərik. Məsələn, biz sübh namazını üç rükət edə bilərikmi? Yaxud “Fatihə”
surəsini bir rükətdə bir dəfədən artıq oxuya bilərikmi? Yaxud hər rükətdən sonra təşəhhüd əlavə edə
bilərikmi? Yaxud azan və iqamədə Allahın təkliyinə üç və ya beş dəfə şahidlik edə bilərikmi? Bu əsasa
görə üçüncü şəhadətin də azan və iqaməyə əlavə olunmasını inkar edirik. Baxmayaraq ki, biz Həzrət
Əlinin imamətinə qəti şəkildə inanırıq, onun Peyğəmbərdən dərhal sonra xilafətə keçməsinin
Peyğəmbərin söylədiyinə də əminik. İnanırıq ki, bu işdə onunla mübahisə edən şəxs qəsdən və zülm
edərək onun haqqını qəsb etmişdir və Peyğəmbərin həqiqi və qəti vəsiyyəti olduğunu bildiyi bir şeylə
israrla müxalifət etmişdir”.
Bütün bunlardan əldə edilən nəticə belədir ki, azan və iqamədə üçüncü şəhadətin deyilməsi nə vacibdir, nə
də müstəhəb. Kim bunu haqq əqidə olaraq söyləmək istəyirsə, namazdan sonra Peyğəmbəri və pak ailəsini
ziyarət edərkən söyləsin.
6
“Həddi aşmaq” mənasını verən “qülüvv” (“ğülüvv”) kökündən alınmış “qali” (“ğali”) “həddi aşan, təyin edilmiş həddi keçən” mənasını verir.
“Həddi aşanlar” mənasını verən “qaliyyə” (“ğaliyyə”) və ya “qulat” (“ğulat”) İslama mənsub olduqlarını iddia etdikləri halda dinin zəruri
məsələlərindən birini və ya bir neçəsini inkar edən və ya inkarla nəticələnən bir tərzdə təvilə (yozuma) sapan qruplara deyilir. Qulatlar əsasən Əli
və onun övladları barəsində mübahisə edib həddi aşmış və onları insanlıq mərtəbəsindən çıxarıb Allahlıq mərtəbəsinə qaldırmışlar. İmamlardan
hər hansı birini ilaha bənzətdikləri kimi, İlahı da insana bənzətdikləri görünmüşdür. On iki imamçı şiə alimləri imamları ilahlaşdıran qulatların şiə
olmasını qətiyyətlə təkzib etmiş və yekdilliklə onların küfrünə fitva vermişlər.
7
Müfəvvizənin müşrikliyinə hökm olunmuşdur. İmam Rza əleyhissəlamdan qulat və müfəvvizə haqqında soruşduqda dedi: “Qulatlar kafir,
müfəvvizə isə müşrikdir. Kim onlarla bir yerdə oturarsa, yaxud onlarla dostluq edərsə, yaxud onlarla bir yerdə yemək yeyərsə, yaxud
onlarla bir yerdə bir şey içərsə, yaxud onlarla münasibətlərini davam etdirərsə, yaxud onları evləndirərsə, yaxud onlardan biri ilə
evlənərsə, yaxud onlara aman verərsə (onların təhlükəsizliyini təmin edərsə), yaxud onlara əmanət edərsə, yaxud onların sözünü təsdiq
edərsə və yaxud da sözdə onlara yardım edərsə, Allahın, Onun Elçisinin və biz Əhli-Beytin vəlayətindən xaric olar!” (“Üyunu Əxbarir-
Rza”, “Babu ma caə ənir-Rza fi vəchi dəlailil-əimməti vər-rəddi ələl-ğulat vəl-müfəvvizə lənəhumullah”, 4-cü hədis)
5
Altıncı: Onu da əlavə etmək olar ki, Seyid təqlid edilməsi təsdiqlənmiş şəxslərdəndir, o, əhli-xibrə
(ekspertlər) tərəfindən dini rəhbərlik və fəqihlik dərəcəsi almışdır. Bütün ölkələrdə möminlər arasında təqlidi
yayılmışdır. Otuz ildən artıq magistr və doktorantura (dərsi-xaric) səviyyəsində dərs demiş və 10-dan artıq
deduktiv (istidlali) fiqhi tədqiqatları nəşr edilmişdir. Bu qədər əsərlər isə insanların təqlid etdiyi digər
müctəhidlərdə mövcud deyildir. Bütün bunlar onun yüksək və fərqli ictihadı və layiqli fəqahəti haqqında
insanda yəqinlik yaratmış olur. Onun elmi, cihadi, təqvai, mədəni, ictimai və sair tarixi sübut edir ki, o, əsl
tədqiqatçı rəhbər olmuşdur.
Yeddinci: Hamı bilir ki, Seyid Fəzlullahın müəssisələrinə bağlı olan “İman” kosmik kanalı sağlığında
deyil, onun vəfatından sonra fəaliyyətə başlamışdır. Həmçinin hamı bilir ki, Seyidin təşkilatlarından heç
birisi heç bir dövlətdən kömək və yardım görməmiş və onlardan bir qəpik belə almamışdır. Şahidlər vardır
ki, Seyidin təklif edilən 10 milyonlarla dolları rədd etdiyini görmüşdür. Onun cavabı belə olardı: “Mən elə
gizli iş görmürəm ki, aşkarda ondan utanam”. Hər halda Seyidin həyatı, bütün bu təşkilatları qurması və
bu yolda kimsənin yardımı olmadan Allahın yardımı ilə ciddi şəkildə cəhd göstərməsi ona əngəl törətməyə
can atanlara böyük cavab və zərbədir. Şairin dediyi kimi:
Allah bir fəziləti yaymaq istəsə, sürətlə yayılar, dillər ona həsəd aparar.
S. M. Fəzlullahın müəssisəsindəki şəri büro
“Milli Görüş-Sabiqun” Hərəkatı
Dostları ilə paylaş: |