14
Van Aidin astaca başını tərpətdi. O, çox nadir hallarda tərif, yaxud da
məzəmmət söyləyərdi. Ona tabe olanlarla ünsiyyəti tamamilə sadə idi:
onları çətin sınaqlara çəkir və ancaq bunun öhdəsindən gələnləri
yanında saxlayırdı. Adamları qeyri-ənənəvi yolla seçirdi. Məsələn,
Naytona Van Aidin iki ay əvvəl İsveçrə sanatoriyalarının birində
təsadüfən rast gəlmişdi. Ona diqqət yetirmiş, xidmət dəftərçəsi ilə
tanış olmuş və oradan yüngül axsaqlığının müharibə zamanı
yaralanmasının nəticəsi olduğunu öyrənmişdi. Nayton iş axtardığını
gizləməmiş və milyonerdən ona yaxşı bir vəzifə üçün məsləhət verə
bilərmi, deyə soruşmuşdu.
Van Aidin təkəbbürlü təbəssümlə gənc oğlanın katib vəzifəsi təklifini
aldığı zaman onun keçirdiyi şoku xatırladı.
- Amma belə işlər üçün mənim təcrübəm yoxdur, - oğlan utanaraq
söyləmişdi.
- Bu, vacib deyil! Bu cür işlər üçün mənim daha üç katibim də var.
Lakin mən İngiltərəyə getməyə hazırlaşıram və mənə həmin ölkənin
həyat tərzini bilən geniş əlaqəli bir adam lazımdır.
Hələlik Van Aidin öz seçiminə görə peşman olmamışdı.
Nayton çalışqan, ağıllı və dərrakəli, eyni zamanda valehedici ədaya
sahib bir adam idi.
Katib üç-dörd məktubu göstərdi.
-
Təxirə salmadan bunlarla tanış olsanız, pis olmazdı. Ən əsası,
Kolton razılaşması barədə...
Lakin Van Aidin etirazedici işarə etdi.
- Onları bu gecə oxuyan deyiləm. Sabaha qədər gözləyərlər. Hamısı,
yalnız bundan başqa. - O, əlində tutduğu məktuba işarə etdi.
Riçard Nayton anlayışla güldü.
-
Missis Ketterinq? O, dünən və bu gün zəng vurmuşdu. Deyəsən,
downloaded from KitabYurdu.org
15
sizi təcili görmək istəyir,
ser.
- Təcili?
Təbəssüm milyonerin üzündən silindi. O, zərfi açdı və məktubu
oxumağa başladı. Onun üzü getdikcə qaraldı, dodaqlarını isə əsəbdən
Uoll- stritin yaxşı bələd olduğu tərzdə bir-birinə sıxdı.
Nayton ədəblə üzünü çevirib, korrespondensiyaları açmağa və
çeşidləməyə davam etdi. Milyoner qəzəblə əlini masaya çırpdı.
- “Buna dözə bilmərəm, - o öz-özünə söylədi. - Yazıq qız! Eybi yox,
yaxşı ki, onu müdafiə etməyi bacaran qoca atası var”.
O, bir neçə dəqiqə otaqda qaşqabaqlı halda gəzişdi. Nayton hələ də
masanın arxasında oturmuşdu. Gözlənilmədən Van Aidin dayandı və
stulun kürəkliyinə atdığı paltosunu götürdü.
- Siz gedirsiniz, ser?
- Hə, qızımgilə gedirəm.
- Əgər Koltonun adamları zəng vursa...
- Deyərsən ki, cəhənnəm olsunlar! - Van Aidin
qışqırdı.
- Yaxşı, - Nayton sakit dilləndi.
Van Aidin artıq paltosunu geyinmişdi və şlyapasını başına qoyaraq
qapıya tərəf getdi. Qapıdan çıxmadan öncə ayaq saxladı.
- Sən yaxşı oğlansan, Nayton! Mən özümdən
çıxanda sən məni təngə gətirmirsən.
Nayton sakitcə gülümsədi.
-
Rut mənim yeganə övladımdır, - Van Aidin sözünə davam etdi, -
və onun mənim üçün nə
qədər dəyərli olduğunu heç kim bilmir.
Xoş bir təbəssüm onun üzünü işıqlandırdı. O, əlini cibinə saldı.
downloaded from KitabYurdu.org
16
-
İstəyirsən sənə bir şey göstərim, Nayton?
O, yenidən katibə yaxınlaşdı və cibindən kağıza səliqəsiz bükülmüş
bir qutu çıxardı. Qutunun içində olan, üzərində tac və inisiallar əks
olunmuş qırmızı məxmər futlyarı açdı və bu an katib nəfəsini tutdu.
Bir qədər saralmış ağ astarın üstündə qan kimi qıpqırmızı daş-qaşlar
alovlanırdı.
-
İlahi! - Nayton ucadan söylədi. - Onlar -
həqiqidirlərmi?
Van Aidin məmnun halda güldü:
- Sualın məni təəccübləndirmir. Bu yaqutlardan üçü dünyanın ən iri
yaqutlarıdır. Onları
İmperatriçə Yekaterina taxıb, Nayton. Mərkəzdə olan “Alovun qəlbi”
adlanır. O, çox gözəldir, doğrusu, söz ola bilməz.
- Yəqin ki, bunlar bir sərvət dəyərindədir, - katib mızıldandı.
-
Dörd, ya da beş yüz min dollar, - Van Aidin
saymazyana söylədi. - Əlbəttə, onların qədimiliyini nəzərə almasaq.
-
Siz də bunu beləcə cibinizdə gəzdirirsiniz?
Van Aidin həzz alaraq güldü:
- Düz deyirsən. Bu, mənim Ruta balaca hədiyyəmdir.
Katib özünü saxlayaraq sadəcə gülümsədi.
- Missis Ketterinqin zəng edərkən nəyə görə belə təlaşlı olduğunu indi
anlayıram.
- Bax, burada isə yanılırsan. - Van Aidin başını yellədi. - Onun heç
nədən xəbəri yoxdur, bu, sürprizdir.
O, futlyarı bağladı və yenidən qablaşdırmağa başladı.
- Bir bilsən, Nayton, bu, necə də çətindir. Sevdiklərimiz üçün necə də
az şey edə bilirik. Mən Rut üçün böyük bir torpaq sahəsi ala bilərəm,
amma bunun ona heç bir faydası olmayacaq. Bu daşları onun boynuna
downloaded from KitabYurdu.org
17
taxa və bununla da ona, ola bilsin, dünyaları, yaxud daha çox sevinc
bəxş edə bilərəm, ancaq...
O, başını yellədi.
- Qadın öz evində xoşbəxt olmayanda...
Van Aidin cümləsini bitirmədi. Katib həmrəylik göstərərək başı ilə
onun sözlərini təsdiq etdi. Derek Ketterinqin necə ad-san çıxardığını
o, hamıdan yaxşı bilirdi. Van Aidin bağlamanı cibinə qoydu və
Naytonla xudahafizləşib otaqdan çıxdı.
1 Burada: qəbul otağı.
IV
FƏSİL Kerzon-stritdə
Missis Ketterinq Kerzon-stritdə yaşayırdı. Qapıçı qapını açdı və Van
Aidini görən kimi tanıdı. Gülümsəyərək kənara çəkilib, onu içəri
buraxdı və qonaq otağına apardı.
- Nə olub, ata, nə məsələdir? - Pəncərənin qarşısında əyləşən qadın
yerindən hoppandı. - Mən bütün günü mayor Naytona zəng vuraraq
səni tutmağa çalışmışam, amma o, sənin nə vaxt qayıdacağından
xəbərsiz idi.
Rut Ketterinqin iyirmi səkkiz yaşı vardı. Onu gözəl və ya gözəgəlimli
adlandırmaq çətin idi, lakin o, maraqlı qadın idi. Van Aidin gənclikdə
qızılı-kürən imiş, Rutun da saçları qızılı-şabalıdı rəngdəydi, demək
olar ki, kürən idi. Tünd rəngli gözləri və qapqara kirpikləri (çox
ehtimal ki, boyanmış) vardı. Rut hündür, qamətli və zərif idi.
Sifətinin qayğısız ifadəsi ilk baxışdan onu Rafaelin Madonnasının
sifətinə bənzədirdi. Ancaq diqqətlə nəzər yetirəndə, görmək olardı ki,
çevrəsi haşiyələnmiş dodaqları və ağır qətiyyətli çənəsi eynən
atasında olduğu kimidir. Bu, kişi üçün yaxşıdır, lakin qadın üçün yox.
Rut uşaqlıqdan öz seçdiyi yolla getməyə alışmışdı və yolunu kəsmək
istəyən hər bir kəs anlayırdı ki, Rufus Van Aidinin qızı güzəştə
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |