Downloaded from KitabYurdu org
Yüklə 3,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
5
burnum çox balaca, ağzım həddən artıq yekə olduğuna görə belə deyir. Onun qulaqları gözlərinə çox yaxındı. Hamısından betəri də saçlarının hədsiz codluğuydu, bunun öhdəsindən heç cür gələ bilmirdi. Hərdən atası onun saçlarını sığallayaraq, Klod Debüsinin mahnısının sözlərilə, Sofiyə “kətan saçlı qız” deyirdi. Atasını qınamaq olmazdı, axı bu cod saçlar onun bəxtinə düşməmişdi! Cürbəcür şampunlar, gellər Sofinin saçlarına yumşaqlıq verə bilmirdi. Hərdən Sofi özünü o qədər çirkin sayırdı ki, anadangəlmə eybəcər olduğunu düşünürdü. Anası isə, elə həmişəki kimi, Sofi bu cür fikirlərə qərq olan vaxtlarda da, öz işindəydi... Amma axı adamın necə göründüyünü müəyyən edən nəsə bir şey olmalıdı, yox? O, kim olduğunu bilmir, qəribədi, elə deyilmi? Adamın necə görünəcəyi məsələsində onun özünə heç bir söz haqqının verilməməsi məntiqsiz olmalı... Sofini fikir götürdü. O, öz dostlarını seçə bilərdi, özünü isə yox. Bəlkə o, heç insan olmaq istəmir! İnsan nədir? Sofi yenidən güzgüdəki qıza baxdı. “Gedim yuxarı, biologiyadan tapşırığımı eləyim”, - küskün bir səslə dedi. Otaqdan çıxanda isə fikrini dəyişdi: “Ondansa, bağa gedim”. “Piş-piş-piş!” Sofi pişiyi çağırıb kandara çıxartdı və onun dalınca qapını örtdü. Bayıra çıxıb çınqıllı cığırda dayanan kimi onu çox qəribə fikirlər bürüdü. Özünü qəflətən, sehrli çubuğun tərpənməsilə dünyaya gəlmiş gəlincik kimi hiss elədi. Möcüzələrlə dolu aləm! Əcəb maraqlıdı! Şerekan cığırdan astaca tullanıb qırmızı quşüzümü kollarının arasında gözdən itdi. Ağ bığlarından yumşaq bədəninin sonundakı oynaq quyruğuna qədər enerjili, həyat dolu pişik. O da bu bağda idi, amma bağ haqda çətin ki, Sofi kimi düşünürdü. Sofi həyat haqda fikrə daldı. Düşündü ki, bir gün öləcək; - indi dünyadayam, amma bir gün mən burada olmayacam. Ölümdən sonra həyat varmı? Bu, bəxtəvər pişiyin xəbərsiz olduğu növbəti sual idi. downloaded from KitabYurdu.org
6
Bir müddət bundan əvvəl Sofinin nənəsi vəfat etmişdi. Yarım ildən çox Sofi hər gün onun üçün darıxdı. Həyatın sona çatması necə də ədalətsizdi! Sofi çınqıllı cığırda durub fikrə getmişdi. O, həyat haqda çox inadla düşünməyə çalışdı, istədi bir gün öləcəyini fikrindən çıxarsın. Lakin bu, mümkün olmadı. İndi sağ olduğuna fikrini cəmləşdirən kimi ölüm düşüncəsi də özünü yetirirdi. Əksini fikirləşəndə də eyni şey: bir gün öləcəyini düşünürdü, bu fikir özüylə yaşamağın necə də gözəl olduğu fikrini gətirirdi. Bir qəpiyin iki üzü kimiydi, gah bu, gah o biri tərəf çevrilirdi. Bir tərəf necə böyük və parlaq olurdusa, o biri tərəf də elə olurdu. Onda Sofi qərara gəldi ki, nə ölməli olduğunu düşünmədən yaşamaq, nə də yaşamağı düşünmədən ölümü anmaq mümkündü. Sofi əziz nənəsinin buna bənzər bir sözünü xatırladı. Həkim ona xəstə olduğunu deyəndə o: “Heyif, indiyəcən həyatın bu qədər şirin olduğunu bilməmişəm”,- söyləmişdi. Əksər insanların həyatın, sağlamlığın böyük bəxtiyarlıq olduğunu anlamadan xəstələnmələri necə də faciəvidi. Bəlkə də onlar öz poçt qutularında sehrli məktub tapmalıdırlar! Bəlkə indi o gedib poçt qutusuna baxsın, görsün yenə ona məktub varmı? Sofi darvazaya tələsdi. Yaşıl poçt qutusunun içinə boylandı və çaşıb qaldı! Eynilə birinci məktub kimi bir ağ zərf vardı. O, birinci zərfi götürəndən sonra baxmışdı, qutu boş idi! Bu zərfin də üzərində Sofinin adı yazılmışdı. Durmadan açdı. İçində eynilə birinci kağız boyda bir kağız vardı: “Dünya necə yaranıb?” “Bilmirəm”, - Sofi fikirləşdi. Yəqin heç kəs də bilmir. Amma yaxşı sualdı. Həyatında ilk dəfə Sofi ən azı necə yarandığı barədə sual vermədiyimiz dünyada yaşamağın düzgün olmadığını duydu. Sehrli məktublardan Sofinin başı gicəlləndi. Qərara gəldi ki, gedib öz koğuşunda otursun. Ora Sofinin ən xəlvəti yeriydi. Çox hirsli, çox pərişan, ya da çox xoşbəxt olanda gedib oturardı. Bu günsə o, sadəcə fikirliydi, dolaşığa düşmüşdü. downloaded from KitabYurdu.org
7
Qırmızı ev çoxlu çiçəklər, cürbəcür meyvə kolları və ağaclarıyla dolu, geniş çəmənli bağla əhatə olunmuşdu. Bağda motorsuz planer təyyarəsi və evin damında kiçik külafirəngi də vardı. Onu Sofinin babası doğulandan bir neçə həftə sonra ölmüş ilk körpələrinin dərdini unutdurmaqdan ötrü nənəsi üçün tikmişdi. Körpənin adını Meri qoymuşdular. Onun məzar daşında bu sözlər yazılmışdı: “Balaca Meri bizə gəldi, salam verdi və getdi”. Bağın uzaq bir küncündə, moruq kollarının arxasında çox sıx bir ağaclıq vardı, orada nə güllər, nə də meyvələr bitərdi. Əslində bu, qədimi çəpər idi, nə vaxtsa meşəylə bağın sərhədini bildirmək üçün düzəldilmişdi, amma axır iyirmi ildə budanmadığından, çox qarışıq, girilməz, keçilməz kol-kosa, cəngəlliyə çevrilmişdi. Sofinin nənəsi sağ olanda deyərdi ki, müharibə vaxtı cücələr bağda gəzişirdi, tülkülər çəpərin sıxlığından keçib onları tuta bilmirdi. Bura Sofidən başqa hamıya bağın o biri ucundakı dovşan qəfəsi qədər lazımsız görünürdü. Onlar Sofinin sirrindən xəbərsiz idilər. Sofi bu sıx ağaclıqdakı koğuşu çoxdan kəşf etmişdi, ağlı kəsəndən onun yerini bilirdi. Bu kolların, ağacların arasıyla iməkləyəndə iri bir oyuq görmüşdü. Bura Sofinin balaca evi kimiydi. Bilirdi ki, onu burada heç kəs tapa bilməz. İndi də hər iki zərfi əlində möhkəm tutaraq bağ boyu yüyürdü, əlləri üstə yerə çöməldi, çəpərin içilə, öz tanış yoluyla qıvrılaraq koğuşa yaxınlaşdı. Koğuş Sofiyə boy verəcək qədər idi, amma o, bir qucaq kol- kos və budaq yığıb üstündə oturdu. Yarpaqların arasındakı kiçik gözlüklərdən baxdı. Sıx ağaclıqdakı bu “gözlüklərdən, balaca qəpik boyda olsa da, bütün bağı yaxşıca görmək olurdu. Sofi balaca olanda bağda onu axtaran atasını, anasını buradan - ağacların arasından o qədər süzüb əylənmişdi ki. O, həmişə fikirləşirdi ki, bağ özü də bir dünyadı. Hər dəfə İncildəki Cənnət haqda eşidəndə oturduğu bu xəlvəti koğuşdan öz kiçik cənnətinə tamaşa etməsi düşürdü yadına. Dünya necə yaranıb? Ağlına heç nə gəlmirdi. Sofi bilirdi ki, dünya fəzada kiçik bir planetdi. Bəs fəza haradan əmələ gəlib? downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|