Dylematy wiary chrześcijańskiej



Yüklə 1,2 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə4/24
tarix19.10.2018
ölçüsü1,2 Mb.
#74776
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   24

 

fakt istnienia postaci Jezusa w historii ludzkości



5

, a więc wiara w Jezusa jako Syna Bożego ma swoje 

umocowanie w wiedzy o Jezusie jako człowieku. Warto zdać sobie z tego sprawę, że był Jezus i należy 

zastanowić  kim  był,  skoro  wprowadził  „tyle  zamieszania”  w  historię  świata.  Po  trzecie,  korzystając  

z  wiedzy  historycznej  oraz  po  dokonaniu  analizy  teologicznej  nauki  w  zmartwychwstanie  Jezusa, 

możemy  dostrzec,  iż to  wydarzenie  okazuje  się o  wiele  bardziej  prawdopodobnym,  niż może  się  to 

wydawać  ludziom  wątpiącym

6

,  a  jeśli  Jezus  faktycznie  zmartwychwstał,  to  jakich  jeszcze  dowodów 



potrzeba, aby uwierzyć w to, co mówił sam o sobie? 

Można również uznać, że swego rodzaju objawieniem się Boga – oczywiście zniekształconym – 

są sami wierzący, w których Bóg przez Ducha Świętego odbudowuje swój wizerunek oraz może przez 

nich działać. Ten sposób objawienia jest najbardziej specyficzny, ponieważ może być najmocniejszym  

i najsłabszym argumentem na rzecz Boga – człowiek uznający się za wierzącego może zarówno swoim 

życiem pokazać charakter Boga jak i znieważyć Go, a tym samym zniechęcić innych do takiej (pobieżnej) 

wiary. Tak rozumiane trzy drogi objawienia – w stworzeniu, w Słowie Bożym i przez ludzi wierzących – 

znajdujemy  w  Psalmie  19,  którego  krótką  analizę,  dokonaną  właśnie  pod  tym  kątem,  zamieszczam 

poniżej w Tabeli 1. 

Tabela 1. Trzy drogi poznania Boga w Psalmie 19 

WERS 

TREŚĆ 

RODZAJ 

OBJAWIENIA 

CHARAKTERYSTYKA 

1-7 


Przewodnikowi  chóru.  Psalm  Dawidowy.  Niebiosa 

opowiadają chwałę Boga, a firmament głosi dzieło rąk 

Jego. Dzień dniowi przekazuje wieść, a noc nocy podaje 

wiadomość.  Nie  jest  to  mowa,  nie  są  to  słowa,  nie 

słychać ich głosu… A jednak po całej Ziemi rozbrzmiewa 

ich  dźwięk  i  do  krańców  świata  dochodzą  ich  słowa… 

Tam,  na  nich,  Słońcu  postawił  namiot,  a  ono  jak 

oblubieniec  wychodzi  ze  swej  komnaty  i  biegnie  do 

drugiego końca, i nic nie ukryje się przed jego żarem. 

OGÓLNE 


„Nie  jest  to  mowa,  nie  są  to 

słowa  …”  –  stworzony  świat 

świadczy  o  Bogu,  a  nie  święte 

księgi 


 

„Po całej Ziemi rozbrzmiewa ich 

dźwięk” – ogólnie dostępne 

8-11 


Zakon  Pana  jest  doskonały,  pokrzepia  duszę, 

Świadectwo  Pana  jest  wierne,  uczy  prostaczka 

mądrości. Rozkazy Pana są słuszne, rozweselają serce, 

przykazanie Pana jest jasne, oświeca oczy. Bojaźń Pana 

jest  czysta,  ostoi  się  na  zawsze,  Wyroki  Pana  

są  prawdziwe,  a  zarazem  sprawiedliwe.  Są  bardziej 

pożądane  niż  złoto,  nawet  najszczersze,  i  słodsze  niż 

miód, nawet najwyborniejszy. 

SZCZEGÓŁOWE 

(SPISANE) 

Objawienie to składa się ze słów 

Boga,  Jego  rad  i  pouczeń. 

Przyrównane  jest  do  Słońca, 

które oświeca oczy.  

12-15 

Również  Twój  sługa  oświecił  się  nimi,  Wielka  jest 



nagroda dla tych, którzy ich strzegą. Uchybienia – któż 

znać  może?  Ukryte  błędy  odpuść  mi!  Także  od 

zuchwałych ustrzeż sługę swego, aby nie panowali nade 

mną!  Wtedy  będę  doskonały  i  wolny  od  wszelkiego 

grzechu.  Niech  znajdą  upodobanie  słowa  ust  moich  

i  myśli  serca  mego  u  Ciebie,  Panie,  Opoko  moja  

i Odkupicielu mój! 

SZCZEGÓŁOWE 

(ŻYWE) 

Człowiek 



wierzący 

zostaje 


oświecony  Słowem  Bożym, 

niczym  Słońcem.  To  prowadzi 

go 

do 


skruchy. 

Prosi  


wybaczenie 

grzechów  

i  ochronę  przed  bezbożnymi. 

Wtedy może myślami i słowami 

uwielbić  Boga  –  tym  samym 

objawić Go. 

 

 



 

 

                                                           

5

 Patrz: Dowody istnienia Jezusa jako postaci historycznej.  



6

 Patrz: Dowody poszlakowe na zmartwychwstanie Jezusa




 

JAK POWSTAŁ WSZECHŚWIAT I JAK POWSTAŁO ŻYCIE? 



 

 

Skąd jesteśmy? To jedno z najbardziej podstawowych pytań filozoficznych. Filozofii jednak nie 

należy tu jedynie rozumieć jako systemu wiedzy rozumowej wytworzonej na przestrzeni wieków przez 

wielkich  myślicieli  (chociaż  również),  ale  pytanie  to  było  zapewne  jednym  z  bodźców  tworzących 

rozmaite religie i teologie. Poza tym jest to jedno z pytań, jakie stawiamy jako dzieci wchodząc w świat 

racjonalnego  myślenia  –  nagle  oczywistość  istnienia  przestaje  być  tak  oczywista  i  zaczynamy  się 

zastanawiać, skoro jesteśmy, to jak to się właściwie stało? Owo pytanie ma również odzwierciedlenie 

we  współczesnej  nauce  i  można  byłoby  je  –  zgodnie  z  tematem  –  podzielić  na  dwie  dziedziny: 



kosmogonia (Jak powstał wszechświat?) oraz biogeneza (Jak powstało życie?). Poniższe opracowanie 

pozwoli  w  bardzo  ogólnym  ujęciu  przedstawić  obecny  stan  wiedzy  w  tych  dziedzinach  oraz  ukazać 

wiarę  w  biblijnego  Stwórcę,  jako  nieirracjonalną  –  to  znaczy,  że  można  wierzyć  w  kreacjonistyczną 

koncepcję wszechświata pozostając przy tym racjonalnie myślącym człowiekiem. 

 

Współcześnie,  jedną  z  najbardziej  popularnych  teorii  powstania  wszechświata  jest  Teoria 



Wielkiego  Wybuchu  (ang.  Big  Bang  Theory).  Od  razu  należy  zaznaczyć,  iż  nie  do  końcu  chodzi  tu  

o wybuch, a nazwa została przypisana tej teorii początkowo przez Freda Hoyle’a, który w dość trywialny 

sposób  chciał  przyrównać  ją  do  ówcześnie  panującego  przekonania  o  wieczności  i  niezmienności 

wszechświata.  

 

Podstawę teorii stanowiło odkrycie amerykańskiego astronoma Vesto Sliphera, który w 1912 



r. zaobserwował, iż najbliższe galaktyki oddalają się od nas (tzw. przesunięcie galaktyk ku czerwieni). 

W 1922 r. Aleksander Friedmann zasugerował, iż to oznacza, że wszechświat się rozszerza, natomiast 

w  1927  r.  belgijski  astronom  Georges  Lemaître  stworzył  pierwszą  Teorię  Wielkiego  Wybuchu. 

Stwierdził on, że Skoro wszechświat się rozszerza, to gdybyśmy cofnęli się w czasie dotarlibyśmy do 

miejsca, gdzie wszechświat skoncentrowany był w jednym punkcie o bardzo wysokiej temperaturze  

i gęstości, co nazwano osobliwością (cała materia i energia w jednym punkcie).  

 

Wielki  Wybuch  to  moment,  w  którym  wszechświat  z  jednego  punktu  zaczął  rozszerzać  się  



w  czasie  i  przestrzeni,  tworząc  powoli  –  przez  13 

miliardów  lat  –  miliony  galaktyk,  gwiazd,  planet  itd. 

Teoria  Wielkiego  Wybuchu  przeciwstawiła  się 

wcześniejszemu poglądowi, że wszechświat istniał od 

zawsze.  Dlatego  też  można  powiedzieć,  iż  Teoria 

Wielkiego Wybuchu (o ile jest prawdziwa) potwierdza 

biblijną 

relację 


stworzeniu 

wszechświata:  

„Na początku stworzył Bóg niebo i Ziemię” (Rdz 1,1). 

Czy tak było – trudno stwierdzić. Biblia – jako że nie 

jest  podręcznikiem  astrofizyki  –  nie  zawiera 

dokładnego  (a  tym  bardziej  naukowego)  opisu 

stworzenia.  Stwierdza,  że  Bóg  stworzył  wszystko,  

co  istnieje  (Rdz  1,1;  Wj  20,11;  J  1,1-3;  Hbr  11,3).  

Być  może  za  jakiś  czas  nauka  przedstawi  inną 

hipotezę,  która  jeśli  zostanie  poparta  dowodami 

zostanie  uznana  za  kolejną  teorię  kosmogoniczną.  

Czy Teoria Wielkiego Wybuchu stoi w sprzeczności z Biblią? Fundamentaliści biblijni stwierdzą, że tak, 

natomiast  ci,  którzy  próbują  połączyć  wiarę  i  odkrycia  naukowe  stwierdzą,  że  nie.  Biblijny  opis  

z  Rdz  1-2  nie  dotyka  w  ogóle  kwestii  wszechświata, a  gwiazdy,  Księżyc  i  Słońce,  o  których  czytamy  

w  Rdz  1,14-17  (czwarty  dzień  stworzenia)  są  ukazane  jako  te,  które  „Bóg  uczynił  na  sklepieniu”,  

a nie, które w ogóle uczynił. To oznaczałoby, że Rdz 1,14-17 nie mówi o stworzeniu ciał niebieskich,  

ale  o  ich  uwidocznieniu  dla  obserwatora  ziemskiego  (ponieważ  początkowo  Ziemię  pokrywała 



OSOBLIWOŚĆ 

GALAKTYKI – OBECNY 


Yüklə 1,2 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   24




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə