Füzuli – şairin yaradıcılıq psixologiyası
123
Bu
sual tipinin, yəni bənzətmə xarakterli sualın içində də
müəyyən bölgü aparmaq mümkündür ki, dilçilikdə həyəcanlı sual
kimi fərqləndirilən və fərqli emosionallıq çaları daşıyan bədii sual
tipinin heyrət bildirən növü də buraya daxildir. Məsələn, Füzuli
qəzəllərindən birində şair gözəlin təsvirini vermək məqsədi ilə
fikirlərini belə ifadə edir:
Vəh nə qamət, nə qiyamət, bu nə şaxi-güli-tərdir?
Nə bəladır nəzər əhlinə, nə xoş məddi-nəzərdir? (39, 107)
Və
göründüyü kimi, şair bu beytdə mükəmməl təşbeh əsasında
qurduğu bədii sualla öz heyrətini ifadə etmiş olur ki, bu da həyə-
canlı sualın növ rəngarəngliyi kimi diqqəti cəlb edir.
Bənzətmə xarakterli sual ədəbiyyatımızda ən
aktiv tətbiq olu-
nan bədii təsvir vasitələrindən biridir. Məsələn, Nəsimidə bir çox hal-
larda bir məfhum digərinə təşbeh olunarkən bənzətmə əlaməti xü-
susilə fərqləndirilir və bu zaman bənzətmə vasitəsi kimi qoşma və ya
modal söz deyil, bədii sualın özü, sorğu predikativliyi çıxış edir:
Dodağın qənd imiş, bal onda neylər?
Bu ziba xətt imiş, xal onda neylər?
Onun kim, yoxdur gənci-nihanı,
Ya munca mülk ilə mal onda neylər? (50, 89)
XIX əsrin ən məşhur şairi, dünyəvi eşqlə ilahi məhəbbəti
vəhdətdə götürən Seyid Əbdülqasim Nəbati də qoşmalarından
birində bədii sualdan bənzətmə məqamında bəhrələnir:
Bu necə nərgizdir, bu necə gözdür?
Bu necə lalədir, bu necə üzdür?
Bu necə şəkkərdir, bu necə sözdür?
Nə belə ləl olur, nə belə gövhər. (87, 34)
Yeri gəlmişkən, şair bu bənddə bədii sualla yanaşı, təkririn
anafora növündən, ən əsası isə ləffü nəşrdən də səmərəli istifadə
etməklə bənzətməni daha da təsirli edir.
Bədii sualın öz fərqli funksional əlamətləri ilə seçilən xüsusi
bir növü də “sual və cavab”dır. Mənbələrdə bədii mükalimə, müna-
zirə də adlandırılan bu poetik fiquru klassik ərəb poetikasında “xi-
tab”, “müraciət” terminləri ilə də şərhinə rast gəlmək olur. Başqa
Əzizağa Nəcəfov
124
bədii sual çalarlarından fərqli olaraq, şərti də olsa, cavab tələb
etməsi və ya cavabla işlədilməsi ilə seçilən bu poetik sual tipi
Füzuli ədəbi irsində də geniş tətbiq olunmuşdur.
Sözsüz ki, sözügedən bu bədii sözişlətmə vasitəsi daha çox
lirik şeirlər üçün xasdır. Anadilli şeirimizin bizə bəlli olan ilk nü-
munəsinin də əsaslandığı bu sual tipində əslində iqrari hökm par-
çalanaraq iki hissədə: ayrı-ayrı predikatlar şəklində ifadəsini tapır:
sual və cavab kimi. Epik əsərin içində tətbiq edildikdə isə obrazların
nitqinin yox, müəllif təhkiyəsinin əsas elementi kimi çıxış edir.
Məsələn, Füzulinin “Leyli və Məcnun”unda olduğu kimi:
Xətt üzrə qılırdı o gözəllər
Min naz ilə bəhslər, cədəllər.
Əmma nə cədəl? - Kəmali-ülfət,
Nə bəhs? - Nəhayəti-məhəbbət. (40, 45)
Füzulinin lirik irsində sual və cavaba daha geniş müraciət
olunur. Məsələn, aşağıdakı beytdə şair həm sual verir, həm də sualı
cavablandırır:
Mən kiməm? - Bir bikəsü biçarəvü bixaniman,
Taleim aşüftə, iqbalım nikun, bəxtim yaman. (71, 349)
Füzuli irsində Azərbaycan şeirində çox populyar bədii müka-
limə forması olan “dedim, dedi” tipli sözişlətmə tərzinə də rast gəli-
nir. Məsələn:
Dedim ləbinə: Ləli-bədəxşandır bu!
Güldü, dedi: ey fəqir, böhtandır bu! (41, 315)
Yaxud:
Nədir, - dedim, - ruxi-safində əksi-mərdumi-çeşmim?
Dedi: Gəlmiş gəmilə Rumə, dərya qət edib hindu. (41, 188)
Misallardan göründüyü kimi, burada sual və cavab əslində
bənzəyənlə bənzədilənlərin müqayisəsinə xidmət edir. Verilən
suallarda bənzəyən, cavabda isə bənzədilənlərin işlədilməsi əslində
sual cümləsinin də şərti olduğunu aşkarlayır.
Əzizağa Nəcəfov
126
NƏTİCƏ
Azərbaycan, Şərq və bütövlükdə bəşər
ictimai-bədii fikir
tarixində ecazkar, forma və məzmunca kamil sənət incilərinin sahibi
kimi tanınan, dünya ədəbiyyatının ən görkəmli simalarından biri də
Məhəmməd Füzulidir. Onun zərif və dolğun təbiəti ilə seçilən ədəbi
irsi filologiyanın və onunla qohum elmlərin əksər sahələrinin
müxtəlif rakurslardan tədqiqi üçün zəngin material verir. Poetik
fiqurların Azərbaycan ədəbi mühitində şairin yaradıcılığının öyrənil-
mə tarixindəki yeri onun bu sahədən təkrarən və hərtərəfli tədqiqini
tələb edir. Füzuli irsindəki məftunedici təbiətin, əsiredici
forma və
məna sehrinin mahiyyəti də məhz bunda gizlənir. Əlişir Nəvaidən
sonra ümumtürk ədəbi mühitinə nüfuzedici təsir göstərən ikinci, daha
böyük və uzunömürlü ədəbi məktəbə malik ədibin zəngin və
hərtərəfli dünyagörüşü onun dünya şöhrətli əsərlərində öz əksini
tapır. Şairin şah əsərləri - anadilli “Divan”ı, Nizami əsərindən sonra
mövcud variantlar arasında ən kamili olan “Leyli və Məcnun”u zahiri
və daxili dəbdəbə və keyfiyyəti, forma və məzmun cəhətləri ilə, daha
doğrusu, poetik xüsusiyyətləri ilə diqqəti cəlb edir ki,
bu da onun
hərtərəfli tədqiqata ehtiyacının daha zəruri olduğunu göstərir.
Füzuli ədəbi irsində poetik fiqurların tədqiqi ilk öncə şairin
mövcud real aləmi poetik duyum və mücərrəd düşüncə yekunundakı
estetik idealının nəzəri əsaslarının açıqlanması, hiss-həyəcanın
ötürülmə anında söz və məzmunla bağlı müxtəlif bədii priyomların
əhəmiyyətinin aydınlaşdırılması baxımından əhəmiyyətlidir. Füzuli-
nin müsəlman Şərq şairləri arasında özünəməxsus yaradıcılıq tərzi,
sənətkarlıq psixologiyasının öyrənilməsi, şeiriyyətində səbk xüsu-
siyyətlərinin müqayisədə araşdırılması sözügedən müəllifin əldə
etdiyi nailiyyətlərin müxtəlif cəhətlərlə yanaşı, poetik fiqurlarla da
bağlı olduğunu aşkarlayır. Füzuli şeirində fonetik, leksik və seman-
tik səviyyədə təkrarlanma, əkslik və analogiyanın
poetik əksi, fikrin
mübaliğəli şəkildə ifadəsi və s. müxtəlif poetik fiqurlar vasitəsi ilə