yaranır. Burada ayn-ayrı millətlərin və siniflərin əməkdaşlığına
zəmin yaranır. Belə şəraitdə müharibələr mənasız və sülh isə
hamının mənafeyinə uyğun qiymətləndirilir.
Beləliklə
Aron
sanki
Amerika
siyasətini
modernləşdirməyə yaxınlaşmış olur.
4.
Beynəlxalq münasibətlərdə modernist fikirlər
1950-ci illərin ortalanndan Modernizm nəzəriyyəsi
meydana gəlmişdir. Bu nəzəriyyə demək olar ki, beynəlxalq
münasibətlərin öyrənilməsində siyasi realizmə əks mövqedə olan
bir nəzəriyyə idi.
Bu kimi yeni istiqamətin yaranması bəzi səbəblərdən irəli
gəlmişdir:
1.
Texnoloji və elmi tərəqqinin təsiri altında beynəlxalq
münasibətlərin nəzəri və empirik cəhətdən öyrənilməsi
imkanları artmışdır;
2.
1930-cu illərin axırlarından soyuq müharibənin
közərtisi zəifləyirdi. Bu səbəbdən də dünya siyasətində də
dəyişiklik özünü göstərirdi;
3.
Amerika siyasi elminə yeni, gənc alimlər nəsli
gəlmişdi.
Məhz modernizm ideyası Morton Kaplan, Kari
Fridrix, Kari Doyç kimi alimlərin adı ilə bağlıdır. Bu alimlər
ictimai və təbiət elmlərindən qismən istifadə etməklə beynəlxalq
münasibətlər nəzəriyyəsinə yeni ideya gətirməyə çalışmışlar. O
dövrdə dəbdə olan kibernetika, ümumi sistem nəzəriyyəsi,
sosioloji və siyasi tədqiqatlarda riyazi təhlil kimi sahələrə daha
çox fikir vermişlər. Onlar beynəlxalq həyatda yeni hadisələri
nəzərə ala bilməyən siyasi realizm məktəbini tənqid edirdilər.
Onlar realistlərin əsas güc amili fikirlərini, milli maraq amili
anlayışını da tam qəbul etmirdilər.
1955-ci
ildə
Ç.Makkleland
“Ümumi
sistem
nəzəriyyəsi” ideyası ilə göstərirdi ki, beynəlxalq münasibətlərə
sistem
58
halında baxmaq lazımdır. Bu sistemin hər bir elementi bütöv
dövlətin ümumi davranışına təsir edir. Sonra bu fikirləri Amerika
siyasətşünaslarından M.KapIan, C.Rozenau, D.Sinqer və
digərləri davam etdirmişlər. Onlar qeyd edirdi ki, hər bir
beynəlxalq sistemin əsas məqsədi daxili sabitliyi saxlamaqdan
ibarətdir.
Modernistlər beynəlxalq sistemin ümumi vəziyyətini
müəyyən etmək üçün iki əsas götürmüşlər:
1.
Bir-birindən asılı olmayan amillər:
-
beynəlxalq münasibətlərin əsas subyektləri (dövlət,
beynəlxalq təşkilatlar);
-
beynəlxalq sistemin quruluşu (müxtəlif növ siyasi
ittifaqlar və qruplaşmalar);
-
sistemin əsas elementlərinin qarşılıqlı təsir formaları və
növləri (iqtisadi, hərbi, diplomatiya kanalları və s.).
2.
Bir-birindən asılı olan amillər:
-
dövlətin qüdrəti (başqa subyektlərə təsir etmək
qabiliyyətinə malik olması);
-
öz gücünü idarə edə bilmək qabiliyyəti (bir dövlətin
digər dövlətə güc tətbiq etməsi);
-
beynəlxalq sistem və onlann dəyişməsində mövcud
quruluşun və proseslərin sabitliyi məsələsi.
Onlar bütün bu kimi dəyişmələrin əsasında beynəlxalq
sistemdə riyazi model yaratmağa çalışmışlar.
1960-cı illərdə Amerikanın daha məşhur siyasətşünası
Ceyms Rozenau xarici siyasətə təsir edən əsas amilləri beş qrupa
bölmüşdü:
1.
Fərdi amillər (şəxsi keyfiyyət, talant, siyasi xadimlərin
təcrübəsi və s.);
2.
Müəyyən rola malik olmaq amili;
3.
Hökumət qurumları amili (onların səlahiyyət dərəcəsi);
4.
İctimai amillər (cəmiyyətin əsas dəyərləri, milli birlik
səviyyəsi, iqtisadi inkişaf səviyyəsi və s.);
59
5.
Digər amillər - coğrafi reallıq, ideoloji cəhətlər,
hökumətdə, rəhbərlikdə olan sabitlik və s.
Əlbəttə, bütün bunlar C.Rozenaunun subyektiv fikirləri
idi.
Modemizm nəzəriyyəsinin nümayəndələrindən biri də
ingilis siyasətşünası N.Forfard olmuşdur. O, 1970-ci illərdə
göstərmişdir ki, dövlət xadimləri xarici siyasi qərar qəbul etdikdə
aşağıdakı 6 meyan əsas götürməlidirlər:
1.
Milli birliyin saxlanılması (müstəqil dövlətin
mövcudluğumm təmin edilməsi);
2.
Milli təhlükəsizliyin təmin edilməsi (ilk növbədə hərbi
sahədə);
3.
Beynəlxalq münasibətlər sistemində öz milli
dövlətçilik rolunun, mövqeyinin saxlanılması;
4.
Etibarlı olmaq meyarı;
5.
Beynəlxalq standartlann saxlanılması, əxlaq və
beynəlxalq hüquq normalarını gözləmək;
6.
Qabaqcıl - nümunəvi olmaq.
Əlbəttə, bu kimi yanaşmalar bir çox hallarda o qədər də
ümumbəşəri xarakter ola bilməmişdi. Vaxt keçdikcə moder- nizm
ilə realizm arasında olan fərqlər də silinmişdir. Daha yeni müasir
yanaşmalar yaranmışdır - yeni liberalizm, yeni realizm və s.
60
VI
Fəsil.
SOYUQ MÜHARİBƏDƏN SONRA
BEYNƏLXALQ MÜNASİBƏTLƏR BARƏDƏ
NƏZƏRİ FİKİRLƏR
1.
F.Fukuyamm «Tarixin sonu» fikri.
2.
Sivilizasiyaların toqquşması.
3.
Z.Bjezinskinin geosiyasi fikirləri.
4.
İ.Vallerstaymn dünyanın sistem halında təhlili.
1.
F.Fukuyamm “Tarixin sonu” fikri
Beynəlxalq münasibətlər nəzəriyyəsi siyasi elmin bir
bölməsi olmaqla formalaşmış və iki qütblü dünya şəraitində
inkişaf etdirilmişdir. Əlbəttə bu vəziyyət beynəlxalq siyasi
tədqiqatlara olan ümumi təsəvvürlərə, baxışlara təsir etmişdir.
Alimlərin bir qismi belə hesab edirdi ki, beynəlxalq münasibətlər
sistemində dəyişiklik yaranacaq, çoxqütblü sistem əmələ gələcək.
ABŞ və SSRİ əvvəlki kimi hakim rol oynayacaqlar.
Hələ 1795-ci ildə fransız filosofu Kondorse (1743 - 1794)
dünyada müharibələrin, bərabərsizliyin, istibdadın aradan
qaldınimasmı arzulayardı. Elmin, təhsilin, əqlin yaradıcı
gücündən bəhs edirdi. Gələcək beynəlxalq cəmiyyəti
zorakılıqdan, mənəviyyatsızlıqdan azad bir sistem kimi təsvir
edirdi. Bu liberalizm ideyaları fukuyamada öz əksini tapmışdır.
Birinci dünya müharibəsi qurtardıqdan sonra məlum oldu
ki, müharibə milyonlarla insana aclıq və ölümdən başqa heç nə
verməmişdir. Müharibələrin qarşısını necə almaq, onun əsas
səbəblərini araşdırmaq ön plana çəkilirdi. Vudro Vislonun (1913 -
1921) rəhbərliyi altında Liberalizm ideyaları daha da genişlənirdi.
Liberalizm arasında debat gedirdi. Kommunist sisteminin
dağılması Liberalizmin nüfuzunu artırırdı. Elə həmin dövrdə
Amerika politoloqu Frensisi Fukuyama «Tarixin
61
Dostları ilə paylaş: |