da hər bir qurumun öz mənafeyi vardır. Dövlət aparatına daxil
olan hər bir qurum müəyyən məhdud çərçivədə işlər görülməsinə
səy göstərir. Dövlət aparatı isə ayn-ayn tədbirlər layihəsini
əlaqələndirir.
Q.Allison üçüncü modelə uyğun gələn bürokratik
nəzəriyyə deyilən fikri də irəli sürürdü. Bu nəzəriyyə müəssisə
təsisat nəzəriyyəsi hesab edilir. Yəni xarici siyasət müəssisələr
arasındakı mürəkkəb münasibətlərin məcmusu kimi əks oluna
bilər. Burada hər bir müəssisənin mənafeyi toqquşmuş olur. Bir
çox alimlərin tədqiqatlarında ümumiyyətlə dövlətin siyasətinin və
o cümlədən xarici siyasətinin işlənib hazırlanmasında ölkənin
elitasımn və obyektiv amillərin rolu məsələsinə də üstünlük
verilmişdir.
Real gerçəklikdə hər bir dövlətin xarici siyasətinin
formalaşmasında və həyata keçirilməsində qeyd etdiyimiz hər üç
modelin elementlərini görmək olar.
2.
Xarici siyasət üzrə qərar qəbul
edilməsinin nəzəri və praktiki
tərəfləri
Dövlətin xarici siyasətinin formalaşmasında siyasi
xadimlərin fəaliyyəti əsasən iki səviyyədə aparılır:
1.
Müəyyən funksiyaların yerinə yetirilməsində yerli
ictimaiyyətin fikirlərinin nəzərə alınması;
2.
Başqa dövlətlərlə olan fəalij^ətin tənzimlənməsi
səviyyəsində.
Göstərilən birinci səviyyədə aparılan fəaliyyəti «təsir
etmək», ikinci səviyyədə apanlan fəaliyyət isə «nəticə»
adlandırılmışdır. Odur ki, bəzi tədqiqatçılar belə hesab edirlər ki,
siyasi xadimlər tərəfindən qərar qəbul edilməsi xarici siyasətin
əsas məğzini təşkil edir.
Bir çox hallarda dövlət özünün xarici siyasətinin
məqsədlərini açıq bəyan etmir, onları başqa məzmunda təqdim
112
edir. Bu problemdə daxili və xarici siyasətin qarşılıqlı əlaqəsi
məsələsinə də xüsusi fikir verilir. Daha doğrusu ölkədaxili sabitlik
və yaxud qeyri-sabitlik olması xarici siyasətin vəziyyətinə birbaşa
təsir təsir edir.
Ölkədaxili qeyri-sabitlik hər bir dövlətin xarici
mövqeyini zəiflədir. Aydındır ki, xarici siyasətdə əldə edilən
uğurlar daxili vəziyyətə və daxili siyasətə müsbət təsir göstərir.
Hakimiyyət orqanlarının mövqelərinin möhkəmlənməsinə və
müxalifətin zəifləməsinə səbəb olur. Beləliklə, xarici siyasət üzrə
qərar qəbul edilməsində mövcud olan əsas şərtlərdən biri daxili və
xarici siyasətin qarşılıqlı vəziyyətdə olmasıdır.
Beynəlxalq münasibətlərin və eləcə də xarici siyasətin
tədqiq edilməsində nəzəri və metodoloji yanaşmalardan geniş
istifadə edilir. Bu mənada təbiət və sosial-humanitar elmlərin
roluna da üstünlük verilir.
Bu elmlər içərisində siyasi psixologiya mərkəzi
yerlərdən birini tutur. Xarici siyasi qərar qəbul edilməsi prosesinin
öyrənilməsi üzı-ə siyasi psixologiyada bir neçə yanaşma
formalaşmışdır.
Tarixən ilk tədqiqat Z.Freyd və onun ardıcıllarının psixi
təhlil metodologiyası əsasında aparılmışdır. Amerikada siyasi
elmin əsasını qoyanlardan biri Q.Lassuel bəzi siyasi liderlərin
patoloji cəhətlərini öyrənməyə cəhd göstərmişdir. Daxili və xarici
siyasət barədə qərar qəbul etdikdə onların davranışı, qərar qəbul
etmə səbəbi öyrənilmişdir. Yenə də Amerika psixoloqu U.Lanqer
kəşfiyyat xidmətinin tapşınğına əsasən A.Hit- lerin şəxsiyyətini
öyrənmək üçün xüsusi tədqiqat işi aparmalı olmuşdur. Bu nasist
diktatorun tərcümeyi-halının öyrənilməsi əsasında onun anası və
atası ilə münasibətləri, davranışı araşdırılmışdır.
Z.Freyd
in
metodologiyasına əsaslanaraq hansı
vəziyyətdə nə qərar qəbul edəcəyi barədə nəticə çıxarılmışdır.
Amerika siyasi psixologiyasında digər istiqamətin
nümayəndələri liderlərin şəxsi keyfiyyətinin onların qərar
113
qəbul etməsinə və ümumi vəziyyətinə təsirinə diqqəti artırmışlar.
Onlar belə qərara gəlirdilər ki, müəyyən beynəlxalq siyasi
vəziyyətlərdə, xüsusilə böhranlar zamanı ayrı-ayrı liderlərin şəxsi
keyfiyyəti böyük əhəmiyyət kəsb edir. Bu istiqamətdə apanlan
tədqiqatlarda son dövrlərdə də istifadə edilən operasional^
kodlaşdırma deyilən anlayışdan istifadə edilir. Bura ən ümumi
formada xarici siyasi strategiyanın müəyyən edilməsində dövlət
liderinin əsas götürdüyü prinsiplər sistemi daxil edilir. Eləcə də
qərar qəbul edilməsində lazım olan məhdudiyyətlərin aradan
qaldırılması da öz əksini tapmış olur. (Məsələn vəziyyət barədə
tam informasiya olmaması kimi cəhətlər). Bu sənəddə siyasət,
onun məqsədi, siyasi münaqişə barədə ümumi təsəvvürlər, onların
həlli
yolları,
beynəlxalq
siyasi
proseslərin
inkişaf
qanunauyğunluqları öz əksini tapır. Eləcə də siyasi liderlərin şəxsi
keyfiyyətləri, onların psixoloji cəhətləri, riskə gedə bilmək
hazırlığı, diqqətli olmaq qabiliyyəti, cəsarətli olub-olmaması və
digər keyfiyyətləri bura daxildir.
Xarici siyasət üzrə inam sistemi problemində (bu
operasional kod ilə eyniləşdirilir) A.Corc iki qrup inamı
fərqləndirir:
Birinci qrup şərti olaraq fəlsəH inam adlanır, ikinci
qrup isə instrumental inam adlanır.
Fəlsəfi
inam
xarici siyasətin və beynəlxalq
münasibətlərin əsl təbiəti barədə inam yaratmaq, düşmən qəbul
edilməsi surəti, hər hansı bir xarici siyasi məqsəd barədə təsəvvür
əldə etmək kimi cəhətləri özündə əks etdirir.
instrumental inama görə isə siyasi liderlərin xarici
siyasi məqsədə nail olmağa düzgün strategiya və taktika seçmələri
daxildir. Amerika siyasi psixologiyasında son on
Operasional kodlaşdırma - fəlsofədə istiqamət, təcrübə ilə praktikanın
əlaqələndirilməsi, subyektiv cəhətlərin öyrənilməsi.
114
Dostları ilə paylaş: |