yazılı tələb etdi ki, Kral I Vilhelimə çatdırsın. Yazılı təklifi
aldıqdan sonra Bismark bu barədə İngiltərəni məlumatlandırırdı.
İngiltərənin Fransadakı səfiri III Napoleonu görərək, ondan yazılı
arayış tələb etmişdi. Bu vaxt Fransa imperatoru, onu inandırırdı
ki, Fransa güclə heç bir ərazini birləşdirmək; fikrində deyil. Bu
barədə rəsmi bəyanat da vermişdilər. Bu məlumat Bismarka da
çatdırılmışdır.
Hər halda, Avropada dövlətlər arasında toqquşma şəraiti
yetişmişdi. Rusiya Paris müqaviləsində nəzərdə tutulmuş
məhdudlaşdınima maddələrinin ləğvinə köməklik göstərən
müttəfiqlər axtarırdı (Qara dənizdə Rusiyanın hərbi flotunun
qadağan edilməsi barədə 1856-cı il Paris sülh müqaviləsinin
tələbi). Prussiyanın qələbəsi ilə Rusiyanın sərhəd- dində yeni bir
güclü dövlət yaranırdı. Odur ki, Rusiya Prussiya ilə yaxınlaşmağa
üstünlük verirdi. 1867-ci ildə U. Qorçakov Paris sülh
müqaviləsinin nəzərdə tutduğu məhdudlaşdırıcı maddələr barədə
Prussiyanın mövqeyini öyrənməyə cəhd, etmişdir. Bu vaxt
Bismark o qədər də dəqiq olmayan şəkildə demişdir ki, Prussiya
Rusiyanın arzusunu dəstəkləyə bilərdi.
Xarci İşlər naziri Polmerstonun ölümündən sonra
İngiltərə də Prussiyanın güclənməsinin əleyhinə deyildi. Onlar
Fransaya qarşı tarazlıq yaradılmasında buna böyük əhəmiyyət
verirdilər. Bu vaxt II Aleksandr da Fransa ilə yaxın münasibət
saxlamaq istəyirdi. Lak;in III Napoleonun diplomatik bacarıq-
sızlığı üzündən Bismark Fransanın İngiltərə və Rusiya ilə olan
münasibətlərini pislşədirməyə nail ola bilmişdir. Bütün bunlara
baxmayaraq, Fransa Lüksemburq, Landau və Saapbryukkeni
özünə birləşdirməkdə qərarlı idi. Lüksemburq 1867-ci ildə
yaradılan Şimal-Alman İttifaqına daxil edilməmişdi. Odur ki,
Hollandiya hökuməti Lüksemburqu Fransanın ərazisinə
birləşdirmişdi.
Bismark burada da biclik işlətmiş, bu sənədə imza
etməmişdir. Sonra isə müxalif qüvvələri qızışdırmış, fransızlara
güzəştə qarşı çıxışlar güclənmişdir. Lüksemburq məsələsində
199
III Napoleonun uduzduğunu görən A.M.Qorçakov bu məsələ üzrə
Avropa dövlətlərinin konfransım çağırmağı təklif etmişdi. Bütün
dövlətlər konfransın çağırılması barədə öz razılıqlarını bildirdilər.
Beləliklə, 1867-ci il may ayının 7-də Londonda konfrans çağırıldı.
Konfransda İngiltərə, Fransa, Prussiya, Rusiya, Avstriya -
Macarıstan, Belçika, Niderland, İtaliya və Lüksemburq iştirak
edirdilər. Rusiya Lüksemburqun neytral olması təklifini verdi. Bu
təklif hamılıqla qəbul edildi. Lüksemburq açıq şəhər elan edildi.
Prussiya oradan öz qoşununu çıxartdı. III Napoleonun yanlış
diplomatiyası üzündən Meksika ilə müharibədə də çoxlu itki
verdilər. 1867-ci ilin yazında Fransa ordusu vətənə qayıtmışdır.
İtaliyada da Fransa əleyhinə baxışları artırdı. Bütün
bunlarla yanaşı. Prussiya Fransa ilə müharibəyə hazırlaşırdı. Odur
ki, Rusiya ilə danışıqlar aparmışdır. 1870-ci ildə Prussiyanın
imperatoru I Vilhelmin qohumu şahzadə Leopol- dun İspaniya
kralı seçilməsi qərarı' III Napoleonu hərəkətə gətirir. Bu vəzifədən
imtina etmək barədə Kral I Vilhelmə ultimatum xarakterli tələb
göndərmişdir. Onun bu ultimatumu alman xalqının o qədər də
xoşuna gəlmirdi. Beləliklə, yeni müharibə üçün zəmin yaranırdı.
Yeni müharibə. 1870-ci il iyul ayının 15-də Fransanın
qanunvericilik məclisi Prussiya ilə müharibəyə başlanmasına
razılıq vermişdir. Həmin il iyul ayının 20-də Fransa Prussiyaya
müharibə elan etmişdir. Demək olar ki, Bismark öz siyasəti ilə
buna nail olmuşdur. Bu müddətdə Fransanın əksinə olaraq
müharibə barədə az danışılmış, lakin çox hazırlıq işləri
görülmüşdür. Odur ki, müharibənin lap başlanğıcında Fransa
ordusu ardıcıl olaraq məğlub olmuş, almanlar tezliklə
Fransa-Belçika sərhədlərinə çıxmışlar. Sentyabr ayının 1-də
Sedanda Fransanın 120 minlik ordusunu (III Napoleon da orada
olub) mühasirəyə almışlar. Fransızlar təslim olmuşlar. Fransız
monarxiyasının taleyi həll edilmişdir. 1870-ci il sentyabr ayının
2-dən Fransada III Respublika elan edilmişdir.
200
Sülh danışıqları. Prussiyanın qələbəsi çox tezliklə ancaq
Fransada deyil, bütün Avropada əks səda yaratmışdı. Daxili
qanşıqlıq düşməmək üçün Fransa da hakimiyyəti bərqərar etməyə
çalışırdı. Xarici İşlər naziri barışıq barədə Bismarka müraciət
etməli olmuşdur.
Uzun danışıqlardan sonra fevral ayının 26-da Prelimimu-
sülh müqaviləsi imzalamışdı. Müqaviləyə görə Fransa Elzas və
Lotaringiyanı itirməli olmuşdur, nəticədə Fransa 5 mlrd, frank
hərbi cərimə ödəməli olmuşdu. Müqavilə təsdiq olanadək Alman
ordusu Parisdə qalmalı oldu. İngiltərə və Rusiya da müharibənin
tez qurtarmasının tərəfdarı idilər. Lakin Almaniyada bəzi qüvvələr
Fransanı tam diz çökdürməyi və bəzi ərazilərini tutmağı tələb
edirdilər. Belə olduqda Fransanın Milli müdafiə hakimiyyəti
ölkəsinin alçaldılmasına yol verilməməsi üçün Rusiyaya müraciət
etmişdir. Odur ki, Rusiya sülh bağlanmasım təklif etmişdir.
Elə bu vaxt Paris Kommunası yaranırdı. Milli müdafiə
hakimiyyəti Bismarka müraciət edib Paris Kom- munasını
dağıtmaq üçün köməklik istəyirdi. Kommunaya qarşı mübarizə
aparmaq üçün Bismark Fransanın hərbi əsirlərinin bir qismində
ayırmalı olmuşdu. Bismark da tezliklə sülh bağlamağın tərəfdarı
idi. Bismark bilirdi ki, haçansa Fransa yenə müharibəyə
başlayacaqdır. Tarix onun fikirlərinin düzgün olduğunu
göstərmişdir. Ona görə də bəzi hərbçilər istəyirdilər ki, Fransanı
bəzi müdafiə şəraitinə münasib ərazilərdən məhrum etsinlər. Odur
ki, Elzas və Lotarningiyanı qala ilə birləşdirmişlər. Beləliklə,
1871-ci il may aynmın 10-da Mayn üzərində Frankfurtda sülh
müqaviləsi bağlanmışdı. Müqaviləyə əsasən Almaniyaya keçən
ərazilərdəki fransızlar öz əmlaklan ilə Fransaya gedə blilərdilər.
Fransa Almaniyaya aşağıdakı həcmdə hərbi təzminat verməli
olmuşdur: 30 gün ərzində 500 mln. frank; Parisdə hakimiyyətin
bərpasından sonra - bir il müddətində - İmlrd. frank 1872-ci ilin
may ayınadək 0,5 mlrd. 1874-cü il mart ayınadək 3 mlrd, frank
ödəməli idi.
201
Dostları ilə paylaş: |