Ənvər M ete Həmidov, Zərnurə Həmidova
bu cür düşünsəydi, yaşam aq nə qədər gözəl və nə qədər asan
olardı...
N ə qədər ki, yer üzündə xeyirxahlıq, insanlıq, həqiqət və
mərifət, gözəllik və nəciblik var, Y unus Əmrə də var. N ə qədər
ki, insanı ucaldan bu gözəl insani keyfiyyətləri başa düşüb dəy
ərləndirmək var, Yunus Əmrə də var.
O, həyatı sevdi, am m a ölümdən qorxmadı, çünki ölümdə
həyatın ölməzliyini tapdı, həyatın yeniləşməsini gördü. Çünki
həqiqəti və mərifəti - dinlər dini, şəriət və təriqəti isə yalnız o
ulu dinə gedən yol hesab etdi.
Şəriət, təriqət yoldur - gedənə,
Həqiqət, mərifət ondan içəri.
Budur, böyük türk ozanı, dədələr dədəsi, müdriklər müdri
ki, ağsaçlı Y unus Əm rənin fəlsəfəsi, həyat qayəsi!
Həqiqəti və mərifəti həyat qayəsi seçən bu dədə şair «Bir
mən vardır məndə, məndən içəri» dediyi zam an nəyi nəzərdə
tuturdu? «M ən»indən içəridə olan o «mən» nəymiş görəsən?
- Həqiqət və mərifət!
Həqiqəti və mərifəti, onu əhatə edən ətraf mühitdə, yəni
cəmiyyətdə ta p a bilməyənlər həmişə öz içlərinə qapılmış, axtar
dığım könül dünyasında, xəyal aləmində gəzməyə başlamışlar.
Özlərini mühitə, cəmiyyətə uyğunlaşdırmağı bacarmayan, əs
lində istəməyən fikir adam ları öz içində yaratdığı xəyali həqi
qət dünyası ilə təskinlik tapırlar.
U lu şair cənnət və cəhənnəmin, dörd müqəddəs din kitabı
nın mənasım insanın özündə tapır, insam bunların hamısının
fovqündə görür. Bu m ənadan və bu hikmətdən xəbərsizlər həy
at qovşağında öz «mən»ini irəli çəkir, başqasını düşünmür, da
h a çox malik olm ağa can atır. Lakin hardasa qəlbinin dərinliy
ində bir səs ona haqsız olduğunu deyir. Bax, bu səs, Yunus dili
ilə deyəcək olsaq, «mən»dən içəridəki «mən»in səsi, yəni həqi
qət və mərifətin səsidir.
Y unus həmişə görünən «mən»inin dili ilə deyil, gözə görün
130
İntellektual ekologiya
məyən içəridəki «mən»inin - yəni həqiqətin və mərifətin dili ilə
danışıb, bizi də özü kimi düşünüb, özü kimi hikmət dili ilə da
nışmağa çağırıb. Buna görə də biz ona «həqiqət və mərifət
nəğməkarı» desək, onun ulular cərgəsindəki yerini daha sərrast
təyin etmiş olarıq.
Mövlana Cəlaləddin Rumi, Cəlaləddin Məhəmməd bin Bə-
haəddin (1207-1273). Xarəzm türklərindəndir, Bəlx şəhərində
anadan olmuş, uşaqlıq illərində atası Bəhaəddin Vələdlə birlik
də Kiçik Asiyaya köçərək K onya şəhərini özlərinə vətən seç
mişlər. O, Şərq ədəbiyyatı tarixində üç dildə (türk, fars, ərəb)
şeir yazmışdır. Rumi bir sıra fəlsəfi əsərlərin müəllifidir. Lakin
dünya ədəbiyyatı tarixində Rumiyə ömrünün son illərində yaz
dığı «Məsnəviye-mənəviye-Mouləvi» («Mövləvinin mənəviyyat
məsnəviləri», sonralar «Məsnəvi» adı ilə məşhurlaşmışdır) poe
ması böyük şöhrət qazandırmışdır. Bu əsərdə Rumi özünün di
ni-fəlsəfi görüşlərinin şərhini vermişdir.
Yazıçı Məmməd Aslan, M övlana Cəlaləddin Ruminin mə
nəvi işığına nəzər salaraq yazır: «Mövlana həm ürəkdir, həm o
ürəyə çırpmış gətirən qızıl qan. Ruhum uza yavanlıq gətirən,
düşüncəmizin çevrəsini üfüqlərin öhdəsinə gərən sirdir, sehrdir!
I lər şeydən əvvəl, özünün sənət möcüzələrini kəsərdən düşməyə
qoym ayan əvəzsiz bir sərrafdır Həzrəti Mövlana!!! »
«Bir neçə il əvvəl «Türk ədəbiyyatı» dərgisindən bir ibrətli
yazı oxumuşdum: adını unutduğum fransız türkoloq qadm bir
bəşər övladı kimi mənəvi yöndə itirdiklərimizin fərqinə
üzülürcəsinə vararaq K onyaya-M övlana dərgahına gəlişində
sonsuz kövrəklik içində təxminən belə deyirdi: «Biz avropalılar
m addənin arxasınca getdik, ölümü tapdıq; siz mənanın arxa
sınca gedib iman tapdınız! Bu imanı itirməyin ki, biz avropalı
lar bir gün naçarlıqdan əlləri bom boş qalıb qapınıza məna «di
ləməyə» gələndə əlinizdə-ovçunuzda bir şey qalmış olsun ki,
bizi də naümid şəkildə geri qaytarm ayasınız.... İnsam n insan
kimi yaşamasına bəşər övladı həmişə həsəd aparıb. Yaşantımn
o ulu mərtəbəsinin ideal iqlimidir M övlananm Loğm an nəfə
si!» (Osman Nuri Topbaş, Abi-həyat qətrələri, Bakı, 2007, s.7-
131
Ənvər M ete Həmidov, Zəmurə Həmidova
8
)
H əzrət M övlana təkrarsız və bənzərsiz «Məsnəvi»sində in
san ruhunun dərinliklərinə zirvədən böyük ustalıqla enməyi
bacarmış, onun əsas mənasım duym uş və müşahidə etmiş, dər
dini, istəyini açaraq bir könül aramışdır. Dahi ustad bəşər tə
fəkkürü ilə çətin qavranılan mövzuları ruhani ifadələr, hikmətli
hekayələr yolu ilə sadə insanların belə könüllərinə həkk etmiş
dir. M övlana həzrətləri 800 ildən çoxdur ki, yaşayır, dahi usta
dın bundan sonra bəşəriyyətin ömrü qədər yaşamaq haqqı var
dır. O na görə ki, o yalnız türk xalqının yox, öz zəkası, əm anət
qoyduğu əsərləri ilə bəşəriyyətin oğlu oldu.
Əvhədi Marağayi Rüknəddin (1274-1338). Azərbaycan
mütəfəkkiri, şair-filosof. İnsanları mənəvi əxlaqa, təmizliyə
çağırmış, əməyi, elmi tərənnüm etmişdir. Ptolemeyin əsərləri ilə
tamş olmuş, onun geosentrik sistemini qəbul etmiş və səmanın
hərəkəti ilə yaranan zaman haqqında fikir söyləmişdir.
İbn Yəmin, Əmir Fəxrəddin Mahmud ibn Əmir, Yəminəd-
din Toğray Mustafa Fərumədi (1286-1368). Fars-tacik şairi İbn
Yəminin ədəbi irsindən 15 min beytdən artıq hikmətamiz, fəl
səfi, ictimai məzmunlu qəsidə, qəzəl, qitə, rübai və məsnəvi mə
lumdur.
Əssar Təbrizi, Şəmsəddin Hacı Məhəmməd (1325-1390).
Azərbaycan şairi və alimi. O, Nizami Gəncəvi ədəbi məktəbinə
mənsub şairlər dəndir. Yüksək sənətkarlıqla yazdığı «Mehr və
Müştəri» poeması şairin ölümündən 70 il sonra türk dilinə tərc
ümə edilmişdir.
Hafiz Şəmsəddin Məhəmməd Şirazi (1325-1389). Fars şai
ri, Q uranı əzbər bildiyinə görə «Hafiz» ləqəbi götürmüşdür.
Hafizin ölümündən sonra toplanıb tərtib olunmuş Divanının
surəti dəfələrlə köçürülmüş, İran d a və onun sərhədlərindən
uzaqlarda yayılmışdır. Hafizin şeirlərində mistik görüşlər,
dünyanın faniliyi və dərkedilməzliyi fikirləri üstünlük təşkil
edir. M əhəbbətin timsalında Hafiz həyatı, onun sevinclərini,
zövq və ləzzətini tərənnüm etmiş, axirətdə veriləcəyi vəd olu
nan bütün nemətləri elə bu dünyada əldə etməyin mümkün ol
132
İntellektual ekologiya
duğunu göstərməyə, m əhəbbəti və səadəti göydən yerə endir
məyə çalışmışdır. Hafizin bir çox şeirlərinin lirik qəhrəmanı
yersiz-yurdsuz, xarabalıqlarda ömür sürən səfil, lakin kefcil, ta
leyindən razı, heç kəsdən təmənnası olmadığına görə özünü
dünyanın ən xoşbəxt və sərvətli adamı sayan insanlardır. H afi
zin yaratdığı obrazlar cəmiyyətin eybəcərliklərinə qarşı duran
məğrur, azadfikirli şəxsiyyətlərdir.
Qasım Ənvar, Şah Qasım Ənvar (1356-1434). Azərbaycan
şairi, mütəfəkkir və filosofu. «Ariflərin dostu» və «Ariflərin
məqamı» adlı məsnəviləri var. Qasım Ənvarm dünyag
örüşündə sufiliyin, hürufiliyin və Şərq peripatetizminin təsiri
vardır. Q.Ənvar insanı «böyük aləm»in təcəssümü olan «kiçik
aləm» hesab edirdi. O, etik görüşlərində sufilik pərdəsi altında
humanist əxlaq prinsiplərini təbliğ etmişdir.
İbn Xəldun Əbu Zeyd-Əbdər- Rəhman ibn Məhəmməd ibn
Xəldun (1332-1406). Ərəb tarixçisi və filosofu. İbn Xəldunun
cəmiyyətin inkişafı təliminə görə, insanların həyat tərzindəki
fərqlər coğrafi mühitin müxtəlifliyi ilə əlaqədardır. Onun fik
rincə, tarix elmi ictimai həyatın əsas form a və qanunauyğun
luqlarını öyrənməlidir, ictimai həyat insanların maddi ehtiy
acından doğan birgə istehsal fəaliyyətidir. O, ilk dəfə olaraq
cəmiyyəti birgə əməyə əsaslanan zəhmətkeş kollektiv hesab et
miş, hakimiyyət anlayışını cəmiyyətin təbii tələbatı ilə bağla
mış, ona tarixi kateqoriya kimi baxmışdır. İbn Xəlduna görə,
fəlsəfə cəmiyyət haqqında təlimin əsasıdır. O, real gerçəkliyi,
xarici aləmi idrak obyekti saymışdır.
İmadəddin Nəsimi, Seyid Əli İmadəddin Nəsimi (1369-
1417). Azərbaycan şairi. Hürufilik təriqətinin ən məşhur
nümayəndələrindən biridir.
Hörmətli oxucu, hürufilik haqda «Şərhlər» bölməsində
ətraflı məlumat verilib.
İmadəddən Nəsimi klassik Şərq və qədim yunan fəlsəfəsi
ni, habelə ədəbiyyatını dərindən mənimsəmişdir. O, İslam və
Xristian dinlərinin əsaslarına yaxından bələd olmuş, tibb, as
tronom iya və astrologiya, riyaziyyat və məntiq elmlərinə yiyə
133
Dostları ilə paylaş: |