Əclafların qanunu
Yüklə 2,27 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
12 – Yaxşı, – qara bığlı əlini yellədi, – sağ ol, çoban. Hələ yolumuz uzundur. Bəs sən sürünü tək otarmağa qorxmursan? – Mən tək deyiləm, – bu sözü sakitcə deyən Qurban beşinin də ehtiyatlandığını sezdi, – mənim üç dostum var. Şeytan və onun qardaşları. O, itin qulaqlarını nəvazişlə tumarladı. – Hə, əlbəttə, – qara bığlı gülümsədi, – bunlar əsl köməkçilərdir. Gedək, – o, yol yoldaşlarına dedi. Bayaqdan susanlardan biri qəfil avtomatını düzəldib Qurbana sarı döndü. O dərhal bu xarakterik burnu, dodaqları və gözləri tanıdı. Qarşısındakı Vazgenin oğlu Armen idi. Bu lənətə gəlmiş müharibəyə qədər onların evində çox olmuşdu. – Armen, – Qurban güclə eşidiləcək şəkildə dedi. Oğlan çoban tərəfə dönməyə cürət etməyərək yerində dondu. Yanında kimsə avtomatın rəzəsini dartdı. – Lənətə gələsən, qoca, – qara bığlı təhdidlə dedi, – nahaq onu tanıdın. Qurban çevrildi. O, heç nə başa düşmürdü. Aşağıdakı dərədə artıq beş il idi ki, amansız müharibə gedirdi. Və bu www.vivo-book.com
13 yaxınlara qədər qonşu olan ermənilər və azərbaycanlılar bir- birini qəddarlıqda və hiyləgərlikdə keçməyə çalışaraq öldürürdülər. Burdasa, dağların başında o, ikisi erməni, ikisi azərbaycanlı olan dəstənin dostcasına harasa getdiyini görürdü. Bəlkə, nəhayət, çoxdan gözlənilən sülh yaranmışdı? Bu, onun sonuncu fikriydi. Avtomat darağı onu dəlik-deşik etdi. Və o ona tərəf cuman oğlanı görə bildi. – Yenə də boşuna deyil, – Qurban sakitcə dedi, – köhnə çörək unudulmur. Oğlan onu tutmağa macal tapana kimi Qurban öldü. Şeytan qəzəblə yad adamın üstünə cumdu. Qara bığlı əlini tutaraq çığırdı. – Vurun, – o, ümidsizcəsinə bağırırdı, – tez olun! Bu heyvan əlimi qoparacaq. Armenin ortağı tapançanı çıxarıb onlara yaxınlaşdı və Şeytana düz yaxından atəş açdı. Yalnız beşinci güllədən sonra it düşmənin əlini buraxıb bir neçə metr sürünərək öldürülən sahibinin yanında öldü. – Lənətə gəlmiş axmaqlar, – keçəl qışqırdı, – niyə atəş açdınız? Bunsuz keçinmək olmazdı? www.vivo-book.com
14 – O bizim adamlardan birini tanıdı, – qara bığlı özünə haqq qazandırdı. – Hə, – Armen təsdiqlədi, – o, məni tanıdı. Atamın tanışı olub. Onlar, demək olar ki, bir-birilərinə bitişik halda çobanın başının üstündə dayanmışdılar. Bu vaxt sürü tərəfdən iki itin mırıltısı eşidildi. İtləri yaxına buraxmamaq üçün beşi də atəş açmalı oldu. İtləri öldürəndən sonra hamısı yenidən Qurbana baxdı. O, yerdə uzanaraq sanki başı üzərində dayanan rus, azərbaycanlı və ermənidən ibarət dəstənin beynəlmiləl birliyinə təəccüblənmişdi. Onların beşi də artıq vicdanını çoxdan itirmiş və normal adamla qulduru ayıran sərhədi çoxdan tapdalamışdılar. Amma indi qoca çobanın cəsədi üzərində dayanan Armen nəsə bir narahatlıq hiss edirdi. Sanki bu qocanın ölümü onun taleyində nə cürsə öz əksini tapa bilərdi. – Cəsədi neyləyək? – balacaboy azərbaycanlı soruşdu. – Burda saxlayacağıq, – dəstə başçısı əlini yellədi.
www.vivo-book.com
15 – Sonra da azərilər deyəcək ki, ermənilər onların çobanını öldürüb, – Şeytana atəş açan erməni etiraz etdi. – Guya ermənilər azərbaycanlılara atəş açmır, – Ömər qəzəblə dedi. – Amma bu qocanı sən güllələdin, – Armen hirsləndi, – bizim üstümüzə atmaq lazım deyil. Vartan, orda deyəsən, daşların dalında kimsə gizlənib. – Cəld ora, – qrup rəhbəri əmr etdi. Vartan yenə tapança çıxardıb daşlara tərəf cumdu. İki atəş səsi gəldi. Vartan daşların arxasından çıxdı. – Oğlan idi, – o, gülümsəyərək qışqırdı, – indi hesab bərabərləşdi. Birini mən öldürdüm, birini Ömər. Qoy desinlər ki, ermənilər atəş açıb. – Əclaf, – Ömər bağırdı, – bizim oğlanı öldürdün. – Daha bir söz desəniz, mən atəş açmağa başlayacağam, – başçı qəzəblə dedi, – tez burdan gedək. Dağlarda atəş səsləri uzaqdan eşidilir. Yenidən sıraya düzləndilər və onların kiçik dəstəsi tezliklə üfüqdə görünməz oldu. www.vivo-book.com
16 Daşların arxasından inilti səsi gəldi. Bütün söhbəti eşidən ağır yaralı Əli hələ sağ idi. Çoxlu qan itkisinə baxmayaraq, növbəti günün axşamı qonşu kəndin çobanları onu tapana qədər anlaşılmaz şəkildə, demək olar ki, bir sutka dözə bilmişdi. Əli hələ də sağ idi. Onu təcili rayon mərkəzində yerləşən xəstəxanaya göndərdilər. Hərçənd, oğlanın şansı çox az idi. Bunu qocalar deyirdi.
II HİSSƏ Bu gün xoşagəlməzliklər səhər tezdən başlamışdı. Əvvəlcə jurnaldan zəng edib iki gün əvvəl verilmiş məqaləni bitirməyi xahiş etmişdilər. Nəşriyyata bir az kağız daxil olmuşdu və baş redaktor öz jurnalının birinci növbədə çıxmağına nail olmuşdu. O onsuz da, demək olar ki, bir il gecikirdi. Sonra avtodayanacaqda öyrəndi ki, maşınının akkumulyatoru ölüb. Bu, kifayət qədər böyük xoşagəlməzlik idi. Bu il akkumulyator qıtlığı var idi. Olanlarsa yalnız dollara satılırdı. Və nəhayət, öz evinə yaxınlaşanda üzərində müşahidə sezdi.
Yüklə 2,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|