ALMAZ ƏLĠQIZI. O yol bizim yolumuzdur!
Tanrı tərəfindən seçilən insanlar dünyaya gələndə həmiĢə ya möcüzələr baĢ verir, ya da
həmin seçilmiĢlər insanların əzablara düçar olduğu vaxtlarda dünyaya gəlir. Elçibəy də
dəhĢətli illərdə - insanların danıĢan dili kəsilən, düĢünən beyini oyulan, evlərin ocaqları,
iĢıqları söndürülən bir vaxtda dünyaya göz açdı. Tanrı öz Elçisini göndərdi ki, pozulmuĢ
nizamları yavaĢ-yavaĢ öz yerinə qoysun...
Bu yazıda mən Böyük Elçibəyin siyasi xadim, ümummilli lider, türk dünyasının dahi öndəri
olaraq pozulmuĢ nizamları necə qaydaya salmasından yox, milli mücadilədə neçə illər çiyin-
çiyinə addımladığım və bundan hədsiz qürur duyduğum azman bir ĠNSANla bağlı bəzi
xatirələrimi canlandırmaq istəyirəm.
...Xalq Cəbhəsi üzvlərindən birinin toyuna həyat yoldaĢımla birgə getmiĢdim. Əbülfəz bəy də
toya gəlmiĢdi. Onunla görüĢüb qonĢu masada əyləĢdik.
Məclisin baĢlanmasından təxminən bir saat - saat yarım keçmiĢ Əbülfəz bəy soruĢdu ki,
Almaz xanım, nə üçün bəyinizi mənimlə tanıĢ etmirsiniz?
Doğrusu, bunu könlümdən keçirirdim, ancaq, nədənsə, çəkinirdim. YoldaĢım Bəyin yanına
getdi və əl tutaraq onunla görüĢdü. Bəy onu sanki illərin dostu imiĢ kimi çox səmimi və
istiqanlılıqla qarĢıladı.
Bəyin ilk sözləri bu odlu:
-Ġslam bəy, mən sizi çox gözəl anlayıram - hərəkatçı, mübarizə aparan bir qadının əri olmaq
hər oğulun iĢi deyil. Bilirəm ki, sizin üçün çox çətindir. Ancaq indi təsəvvür edin ki, bizə necə
çətindir - belə qeyrətli qadınlarımız, xanımlarımız mübarizəyə qoĢulubsa
biz meydandan çəkilə
bilərikmi? Biz onlara baxıb daha cürətli və dönməz oluruq. Ġnanıram ki, qadınlarımızın zəhməti
hədər getməyəcək!
Əbülfəz bəydən bu sözləri eĢidəndə fikirləĢdim ki, insanda da bu qədər geniĢ ürək,
təvazökarlıq olarmı?! Milli azadlıq hərəkatının lideri, bütün həyatını millət və Vətən naminə
məĢəqqətlər içərisində keçirmiĢ bir insan deyir ki, biz xanımlarımıza baxıb daha da mətin
oluruq!
Ümumiyyətlə, Əbülfəz bəydə belə bir keyfiyyət vardı - özünün bütün nailiyyətlərini,
qələbələrini səxavətlə silahdaĢları ilə bölüĢürdü. Heç vaxt “mən” yox, “biz” deyərdi. (“Mən”
ona baĢqalarının günahlarını öz üzərinə götürəndə lazım olurdu...).
Qadınlarımızın gördüyü hətta adi bir iĢi də tərifləyərək hamının gözündə fovqəladə bir
hadisəyə çevirirdi. Tam cəsarətlə deyə bilərəm ki, istər elm və təhsillə, istərsə də siyasətlə
məĢğul olduğum bu illər ərzində mən Əbülfəz bəyin qadınlarımıza bəslədiyi səmimi
münasibəti - onun sonsuz ehtiram və nəzakətini, qayğı və nəvaziĢini heç kəsdə görməmiĢəm!
Millətin anası, bacısı və qızı kimi dəyərləndirdiyi hər bir qadınımız onun gözlərində
müqəddəsdi və onlara münasibəti də peyğəmbəranə Ģəffafdı! O, qadına məhz qadınlığına