Ədəbiyyat, sənət və fikir dərgisi
OZAN DÜNYASI № 3(6), 2011
Yüklə 5,1 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- OZAN DÜNYASI № 3(6), 2011
OZAN DÜNYASI № 3(6), 2011 7 Hara gedir yolu sazın, Nədən olur qabırğası, Nədən olur qolu sazın? İlk ustadı kim sayılır Ulu səsin, ulu sazın? Bilirsənsə, savad odur! Tut ağacı növ-növ olur, Dil-dil ötən bu telli saz Hansı tutun parasıdır. Hansı hava dərdli qəlbin Məlhəmidir, havasıdır? Bilirsənsə, savad odur! Bir savadlı oğul gərək Ömür qoya, baş sındıra, İnadıyla, dözümüylə Düyün aça, daş sındıra! Tapa bilə “Səngi-siyah İçindəki dürdanəni”, Öyrənə bu “bisavad”ı! Axır bilə, hardan alıb Qul Ələsgər bu savadı! Onda duya həqiqəti, Onda deyə öz-özünə Kitabıydı gen dərələr, Dağı-daşı oxuyurdu. Bir baxışla hər ürəyi, Hər yaddaşı oxuyurdu. Qışda yaza şagird olur, Yazda qışı oxuyurdu! Öyrənirdi, öyrədirdi Zirvələri qaya-qaya, Cığırları sətir-sətir. Süzülürdü ürəyinə Yerdən işıq, göydən ətir! İmtahanlar görə-görə Suallarda sınanırdı. Ürəyindən gələn səsin Bir həqiqət olduğuna, Haqdan qismət olduğuna Varlığıyla inanırdı! OZAN DÜNYASI № 3(6), 2011 8 Deyişmələr meydanında Dil büdrəmir, ağıl çaşmır. Kəlmələrdə sığala bax, Dodağında söz dolaşmır! Yayınmağı ola bilməz, Yaxşı seçir hədəfini. Seçir əlvan fikirlərin İncisini, sədəfini. Ömrü boyu ömür sürdü Ürək dolu, sinə dolu. Naxış vurdu, naxışladı “Divanidən”dən “müxəmməs”ə, Bəmdən zilə gedən yolu! Hər təcnisin öz cinası, Hər havanın öz sığalı, Hər kökün öz zərifliyi, Hər pərdənin şirin xalı, Sərvətiydi Ələsgərin! “Əsli Kərəm” dastanını Beş gecəyə danışmağı, Şeir sənət dünyasına Hörmətiydi Ələsgərin! Ürəyində qala qurdu Xəstə Qasım Tikmədaşlı, Öz dərdini ona dedi Divarqanlı gözü yaşlı! Hərflərin mənasını Duya-duya, aça-aça Bircə nöqtə qoymadı ki, Yaddan çıxa, gözdən qaça! Toxunduğu hər mətləbin Ağıl, hikmət olduğunu, Varlığında, cövhərində Nadir qüdrət olduğunu Yavaş-yavaş duydu hamı. Elə məclis olmadı ki, Oxunmasın Ələsgərin Qıfılbəndi, “Əliflam”ı! Kimi dedi, - haqq vergisi, Kimi dedi, - haqq aşığı. OZAN DÜNYASI № 3(6), 2011 9 Onun sözü, söhbətiydi Məclislərin yaraşığı! Böyü, ey ürəyim, dünyalar qədər, Sönməz bir ocağın odunda qızın. Ömrünü, gününü keçirmə hədər, Öyrən savadını bu savadsızın! Duyğular qaynasın qaynar sinədə, Sənə uğur desin qəlbindəki səs. Nə desən taparsan bu xəzinədə, Doymağa tələsmə, duymağa tələs! Düşün, bu aləmdə nələr var, nələr, Sən də bu ellərin yazan əlisən. Dünənin sözünü deyib dədələr, Bu günü sözünü sən deməlisən. Düşünmək özü də bir qələbədir, Zərif düşüncələr gəlsin karına. Öyrən, bu həyatda güc verən nədir Ələsgər fikrinin qanadlarına. Ustad sualına cavab ver, cavab, Yeddi qara nədir, yeddi ağ nədir? Kitab oxumusan, nə qədər kitab, Yeddi yağ, yeddi bağ, yeddi tağ nədir? Aşıq haradan alıb bu şeiriyyəti, Hikmət dünyasına bu səfər nədir? Nələrə toxunur fikri, niyyəti, Beş bəndin içində yeddilər nədir? Duyub mənasını yerli-yataqlı, Əvvəlin, axırın, əzəlin, sonun. Bir ömür yaşayıb köklü, budaqlı, Heç nə nəzərindən qaçmayıb onun. Hər şeyi düz görüb ağlının gözü, Fikri haqdan gələn həqiqət imiş. Onun nəzərində bilmirəm sözü Aşıqçün ən böyük cinayət imiş. OZAN DÜNYASI № 3(6), 2011 10 Ancaq həqiqətə bağlıymış canı, Cahilə deyərmiş danışma əbəs. Heyrətə gətirib qoca dünyanı, Bir hərfi yazmağı bacarmayan kəs! Baş vurub sirrinə bu kainatın, Yerə də, göyə də əl aparıb, əl. Yönünü, səmtini görüb həyatın, Duyub zamananı hamıdan əvvəl! “Füzuli”, “Firdovsi”, “Hafiz”, “Nəsimi”, Hərə biri çay olub axıb qanında. Coşanda dənizlər, dəryalar kimi, Tufanlar yaşadıb həyəcanında! Min dəfə oxuyan bir də oxudu, Kamalı dərs verdi dərsi azlara. Sözdən xana qurdu, xalı toxudu, Dərinlik öyrətdi çox dayazlara! Sazı bu dünyaya şöhrət elədi, Dünyanı sazının telində tapdı. Eşidən vuruldu, heyrət elədi, Hikməti ustadın dilində tapdı. Bircə gün görmədi məktəb, mədrəsə, Oxu kəlmə-kəlmə, savadına bax! Təbiət güc verir yaradan kəsə, Sənətin dağ yaran Fərhadına bax! Qapanıb qalmadı öz aləmində, Coşan ilham oldu, daşan təb oldu. Hikmət dünyasında, söz aləmində Ələsgər, savadlı bir məktəb oldu! Unudulmaz el bəzəyi, el oğlu, Hər gün onu saz dinlədi, söz andı. Yaratdığı gəraylıda, qoşmada Yüz il, min il şair ömrü uzandı! Var oynayan, dümbək çalan, var aşıq, Ustad aşıq hər məclisə yaraşıq. Saz əhlinə, söz əhlinə yar aşıq Müqəddəsdi, ağsaqqaldı, ozandı! OZAN DÜNYASI № 3(6), 2011 11 Ömür verib divarına, daşına, Yaş artırıb sözümüzün yaşına, Nanəcibin, müxənnətin başına, Bircə sözü min bir qaynar qazandı! El zərgərdi, zəri seçdi, bəyəndi, Eldən gəlsə, şöhrət göyə dəyəndi. Dedilər ki, sinəsindən deyəndi, Demədilər hecalayıb yazandı! Qonaq oldu hər yurda, hər oymağa, Tərif dedi Güləndama, Qaymağa. Sənətində balı qatdı qaymağa, El aşığı Əbədiyyət qazandı! QURBAN BULAĞI Kəlbəcərdə bir bulaq var, adı Qurban bulağıdı, Ağdabanda bir ocaq var, adı “Qurban bulağıdı”. Kimlər qoşub dastanı, kimlər çalıb laylasını, Məclislərin söz-söhbəti, dadı Qurban bulağıdı! Ətəyində göy çəmənin min naxışı, min arğacı, Başı üstə zaman-zaman ətir saçan bar ağacı. Hey süzülər fəsil-fəsil, həyat verər dağa, düzə, Bu torpağın eşqi kimi dərinlərdən çıxar üzə! Ağdabanda bir bulaq var, əfsanəli, rəvayətli, Yeri tanış, yurdu bəlli, aşıq Qurban həqiqətli! Bir şair dodağında Çəkilən kimi adı, Dil açdı insan kimi, Bulaq sözə başladı. - Yerim yox, yatağım yox, Hardan gəldi axırdım. Yığnaqlı bulaqlara Həsrət ilə baxırdım. Deyirdim nolaydı kaş, Mən də yada düşəydim. Oğullarla görüşüb, Qızlarla öpüşəydim! Bir gün gecədən keçib Yüklə 5,1 Kb. Dostları ilə paylaş:
|