Ədəbiyyat, sənət və fikir dərgisi

 OZAN  DÜNYASI                                                                № 2(5), 2011 
 
11 
BaxıĢlar ağlını alıb apardı, 
Bağlandı düĢdüyü yurda Ələsgər!  
 
Kərəmin, Qəribin keçdiyi yollar, 
Onu da yetirib haqladı burda. 
DüĢdüyü xəyallar, seçdiyi yollar  
Tutdu yaxasını, saxladı burda. 
  
Ancaq nə Kərəmtək zirvələr aĢdı, 
Nə də Qərib kimi düĢdü qürbətə. 
Bir elin içində qaynadı, daĢdı, 
Saz tutdu, söz qoĢdu bu məhəbbətə!  
 
Ümidsiz Məcnuna döndü az qala, 
Hərdən güc gələndə eĢqin ataĢı. 
Nə kəndə sığıĢdı, nə də mahala, 
Tufanlı ürəyi, sevdalı baĢı!  
 
Buta verilmədi ona yuxuda, 
Kiminsə əlindən badə içmədi. 
Yollarda dərd yeyib, qəm uda-uda  
Ölkədən ölkəyə gəlib keçmədi.  
 
Gözəllik həyatda qəlbi, canıydı, 
Haqlıydı hədəfi seçən Ələsgər! 
Badəni dolduran Səhnəbanıydı, 
BaĢına qaldırıb içən, Ələsgər!  
 
Fürsət axtardılar, məqam gəzdilər, 
Bir kəlmə söz üçün, ya söhbət üçün. 
Olsaydı, utanıb çəkinməzdilər, 
Dünya xəlq olunub məhəbbət üçün. 
 
Elə ki, yetiĢdi görüĢ anları, 
Dumanlı fikirlər durular orda. 
BaĢlanar ürəyin həyəcanları, 
Xəyaldan saraylar qurular orda.  
 
Arzular quĢ olub gəzsə aləmi, 
Ayrılıq, intizar, dərd düĢməz yada. 

---

 OZAN  DÜNYASI                                                                № 2(5), 2011 
 
12 
Gözləməz həsrəti, gözləməz qəmi, 
Sevinci gözləyər hər kəs dünyada.  
 
Bəxti sel aparar, sevdanı külək, 
Gözləri duymasa göz məqamında. 
Nə bir iĢ yaranar, nə də bir dilək, 
Əgər deyilməsə söz məqamında.  
 
Heç səbir çatarmı həftəyə, aya, 
Anı, dəqiqəni sayan var, Allah! 
Dözümü dağa ver, səbri dəryaya, 
Qəlbini nisgillər oyan var, Allah!  
 
DanıĢan Qurbandı, səs gəlir evdən: 
Ay arvad, gəl gedək dost məclisinə. 
Çoxdandı bir toyda oynamıram mən, 
Gərək gözüm doya, könlüm isinə. 
 
Dostumdu, oğluna çaldırır toyu, 
Gedir bəy evinə kənd adamları. 
Biz ki, toy görmədik ömrümüz boyu, 
Özgə toylarında görünək barı.  
 
TapĢırıq verildi, tədbir görüldü, 
Çıxdı evlərindən ər ilə arvad. 
Cavan Ələsgərin gözləri güldü, 
Belə təsadüfə kim olmazdı Ģad!  
 
-Salam, Səhnəbanı, xoĢ gördük səni, - 
Həvəslə, ürəklə dindi Ələsgər. 
Süzdü ağ sinəni, bəyaz gərdəni, 
Nökər yox, ağaydı indi Ələsgər!  
 
Atan toy evindən gələni kimi, 
Bizim imkanımız, fürsətimiz var. 
-Yox, yox, ay Ələsgər, ölənə kimi, 
Bizim sözümüz var, söhbətimiz var!  
 
Bu söz qanad verdi qul Ələsgərə, 
Sözü sinəsindən süzüldü gəldi. 
Nə kitaba sığdı, nə də dəftərə, 
Muncuqtək sapalar düzüldü gəldi.  

---

 OZAN  DÜNYASI                                                                № 2(5), 2011 
 
13 
 
Gözü bayırdadır, qulağı səsdə, 
Vüsal alıĢdırdı qəlbin közünü. 
Ələsgər “Kərəmi” havası üstə 
Görək necə dedi ürək sözünü. 
 
 
ƏLƏSGƏR 
 
Sinəmdə ürəyim daĢa dönməyə, 
Ey mənim könlümün maralı, qoyma. 
Sənsiz xəzəl düĢər ömür bağçama, 
EĢqimin yolunu qar aldı, qoyma!  
 
Belinə od düĢsə baĢı yandırar, 
Üzümü gözümün yaĢı yandırar. 
Həsrətim alıĢar, daĢı yandırar, 
Ürəyi ürəkdən aralı qoyma!  
 
Təbibsən, əlacım yalnız səndədi, 
Sənsiz onu bil ki, can kəfəndədi. 
Məhəbbət əhlidi, sevən bəndədi, 
YaĢat aĢiqini, yaralı qoyma!  
 
SƏHNƏBANI 
 
Sirrinə, sözünə qurban, Ələsgər, 
Yadlar fikrimizi bilə, qoymaram. 
Göz-gözdən yayına, əl-əldən çıxa, 
Dodaq həsrət qala dilə, qoymaram! 
 
YaĢadım həyalı, gəzdim pərdəli, 
Qoymadım yaxamdan tuta dərd əli. 
Dəyə əllərimə bir namərd əli, 
Döndərə eĢqimi külə, qoymaram!  
 
Sənsiz heçə dönsün qədrim, qiymətim, 
Yem olsun quĢlara, yem olsun ətim. 
Öldümsə torpaqdı payım, qismətim, 
Qaldımsa, vüsalı ilə qoymaram!  

---

 OZAN  DÜNYASI                                                                № 2(5), 2011 
 
14 
 
Yerin qulağı var, göyün gözləri, 
EĢqi günəĢ duydu, torpaq eĢitdi. 
Dayanma arxayın, a nazlı pəri, 
Sirrini su yaydı, bulaq eĢitdi.  
 
Fürsəti əlindən heç verərdimi, 
DaĢlar da qəlbinə yazdı bu səsi. 
YaĢadı ölməyən bir əsər kimi, 
Ġlk eĢqin ilk anı, ilk mənzərəsi.  
 
DaĢdan üz elədi, qayanı yardı, 
Fərəhdən suların köksü qabardı. 
Bulaqlar çaylara xəbər apardı, 
Ürəklə dilləndi – sevir Ələsgər!  
 
Açdı bol əlini bağların barı, 
Güllərə muĢtuluq payladı arı. 
Zirvədə durmadı zirvənin qarı, 
Əridi, selləndi – sevir Ələsgər!  
 
Sevinən sevilib gəlmədi saya, 
EĢidən istədi aləmə yaya. 
Toz, mamır içində itən bir qaya 
Gül açıb gülləndi – sevir Ələsgər! 
 
ġər, böhtan girməsin gündə bir dona, 
Xeyir qoy xeyirlə yetiĢsin sona. 
Bir Göyçə gözəli bağlanıb ona, 
Ürəklər tellədi – sevir Ələsgər!  
 
Küləklər çöllərə xəbər apardı, 
Bir oğlan vuruldu bir qıza burda. 
Məhəbbət arxası, sevgi köməyi, 
Bir könül bənd oldu bir naza burda.  
 
Duydu iĢarəni, gördü him-cimi, 
Qırdı qapıları, açdı tilsimi. 
Bağlandı pərdəsi, çəkildi simi, 
Bu gün dil verildi bir saza burda. 

---

 OZAN  DÜNYASI                                                                № 2(5), 2011 
 
15 
 
Görə sevənlərin könlünü dəmli, 
Dolanmaya tutqun, gəzməyə qəmli. 
“Bir mirzə lazımdı əli qələmli”  
Aça dəftərini bir yaza burda.  
 
Yaza ki, bu gündən Səhnəbanıya 
Bir göz əyri baxıb əl toxunmasın. 
Taylı öz tayını gərək tanıya, 
Yersiz bir söz olub dil toxunmasın.  
 
Gedib qayıdanda bulaq üstünə, 
DaĢlar ayağını əzməsin onun. 
ġirin məhəbbətin durub qəsdinə, 
Üzündə yad baxıĢ gəzməsin onun.  
 
Küləkdən dağılsa qara saçları, 
Ələsgər əlini daraq eyləsin. 
Fikirdən çatılsa qara qaĢları, 
Ələsgər qəlbini ocaq eyləsin. 
 
Ələsgər neyləsin, çəkilir dara, 
Günah nə mirzədə, nə qələmdədir. 
Güvənə bilərmi xoĢ arzulara, 
Taleyi dolaĢıq bir aləmdədir.  
 
Heyif ki, arzudu, xəyaldı bunlar, 
Haqqa arxalanan həqiqət deyil. 
Həyatın əzazil qanunları var, 
Sevgi hamı üçün səadət deyil.  
 
SOLAN ÇĠÇƏK 
 
Ürəkdən baĢ əyirdi onun dərin eĢqinə, 
Səhnəbanı uçurdu Ələsgərin eĢqinə. 
Bağbanı Ģair olan bir bağçanın barıydı. 
Dodağında görünən, 
Yanağına bürünən, 
Ġçəridən baĢ verən eĢqin alovlarıydı!  
Güllərə deyirdi ki, ən istəkli gül mənəm, 

---