Ədəbiyyat, sənət və fikir dərgisi

 OZAN  DÜNYASI                                                                № 2(5), 2011 
 
24 
 
Hər kim öz vaxtında görsə iĢini, 
El onu gözünün üstündə saxlar. 
Axtara bildisə öz keçmiĢini, 
Onu da bir zaman axtaracaqlar. 
 
Məni qovuĢdurdu arzuya, kama, 
Odur axtardığım, soraqladığım. 
“Divani”, “Müxəmməs”, “Təcnis”, “Bağlama”, 
Göyçədir kitabtək varaqladığım.  
 
Bu nadir kitabı oxuyanda mən, 
Özümü dünyanın xoĢbəxti saydım. 
Açmazdı könlümü nə çöl, nə çəmən, 
Alı hikmətinə qovuĢmasaydım!  
 
Qırıb amanını dumanın, çənin, 
Səcdəyə gəlməmək günahdır, günah. 
ġagirdi Ələsgər olan bəndənin 
Özündə nə varmıĢ görəsən, Allah! 
 
Ellərin sərvəti yatıb canında, 
Silahı açılmaz qıfılbənd olub. 
Bircə gün kim qalsa onun yanında, 
Bütün ömrü boyu saza bənd olub.  
 
Min könül oxĢayıb, min ürək açıb,  
Elə arxa olub, xalqa yar olub. 
Xallar barmağında gül-çiçək açıb,  
ġair düĢüncəli bəstəkar olub. 
 
O, sazı götürüb söz oxuyanda, 
Göylər də məclisə enib deyirlər.  
Ürəkdən keçəni gözdən duyanda, 
Pirə, peyğəmbərə dönüb deyirlər. 
 
Könlüm, kamilləri gəl, yadına sal, 
Elə doğrudan da piriymiĢ Alı!  
DöyüĢ meydanında Koroğlu misal, 
DeyiĢ meydanında ĢiriymiĢ Alı!  
 
...AĢığın söhbəti, qıĢın gecəsi, 
Yenə Tanrısıdır Alı məclisin. 

---

 OZAN  DÜNYASI                                                                № 2(5), 2011 
 
25 
Göydə buludları titrədir səsi, 
Tufandı, dalğadı halı məclisin. 
 
Elə vurulub ki, saza, söhbətə, 
Adam var, soruĢsan adını bilməz. 
Alı bərəkətdi, dönüb nemətə, 
Kim belə nemətin dadını bilməz?!  
 
Çoxları ustadı görmək istəyir, 
Pərvanə can atar iĢığa doğru. 
El, sözü gül kimi dərmək istəyir, 
BaxıĢlar zillənib aĢığa doğru.  
 
Dincəlir dayazda, üzür dərində, 
CoĢdurur aĢığı söhbətin dadı. 
Bir el bir ustadın həndəvərində, 
Bir kənd bir ocağın ətrafındadı!  
 
Nur yayılır, göz dəmlənir, 
Alı yanır ocaq kimi. 
BaĢ endirir telli saza, 
Bar gətirən budaq kimi. 
O budağın meyvəsinə, 
O meyvənin dadına bax! 
Necə yanıb Ģölə çəkir, 
Bir ürəyin oduna bax. 
EĢidənlər deyir Allah, 
Açılmasın hələ sabah! 
Kərəm hələ kül olmasın, 
Əsli hələ çəkməsin ah! 
Yol uzansın, aĢıq Qərib 
YetiĢməsin ġahsənəmə. 
Hələ qalaq intizarda, 
Gün doğmasın bəxti kəmə. 
Koroğlu da qoy uduzsun 
Həmzə adlı bir keçələ. 
Yeddi canı olsa belə, 
Biri gəlib düĢər ələ. 
Məclis elə sehrlənib,  
Bircə kəlmə dinən yoxdu. 
Od götürüb ürəkləri, 
AlıĢan var, sönən yoxdu. 
Alı gördü belə getsə 

---

 OZAN  DÜNYASI                                                                № 2(5), 2011 
 
26 
Bəsti deyən olmayacaq. 
Kim istər ki, belə yerdə 
Ġstisini kəssin ocaq. 
DünyagörmüĢ kamil ustad  
Cilovladı həvəsini. 
Sazı qoyub bir tərəfə 
Bir az dərdi nəfəsini. 
Elə bu vaxt izin alıb söz istədi bir nəfər: 
Dedi: “Ustad, məclisdədi öz balamız Ələsgər. 
Neçə vaxtdı ellər gəzir onun sözü, söhbəti, 
Gənc olsa da gözü görüb ayrılığı, həsrəti. 
Neçə vaxtdır eĢqə gəlib saz eĢidir, saz deyir, 
AxĢam çalır, sabah çalır yenə azdı, az deyir. 
Öz-özünə havalanıb gecə-gündüz oxuyur, 
Yoxdu durub dincəlməyi, bir çalır, yüz oxuyur. 
Bələd olsan sinəsinin sərvətinə, varına, 
Bağban olub dad verərsən bağçasına, barına. 
Bu dünyanın hər sifəti ona yaxĢı tanıĢdır, 
Ġmkan olsa oğlun kimi onu dindir, danıĢdır”.  
Bu xəbərdən, bu söhbətdən Alı xeyli Ģad oldu, 
YorulmuĢdu, birdən-birə elə bil Fərhad oldu!  
Yeddi nərin gücü gəldi biləyinə, qoluna, 
XoĢ arzular iĢıq saldı sabahına, yoluna. 
Gülər üzlə, xoĢ sifətlə Ələsgərə gəl dedi, 
YaxĢı-yaxĢı tanıĢ olaq hər Ģeydən əvvəl dedi. 
Nə utanma, nə çəkinmə, sən Ələsgər, mən Alı, 
Söz oxuyaq, söhbət açaq, olsun Ģirin, mənalı. 
Xəzinəm var, toplamıĢam, sünbülümdən dən götür 
Bir saz mənim sinəmdədir, birini də sən götür!  
 
Ustad öz-özünə fikirləĢirdi - 
Qartalı uçuĢda tanımaq gərək. 
Görüm nə hikmətdi, görüm nə sirrdi, 
Köhləni qaçıĢda tanımaq gərək. 
 
Görüm bir nəyədi meyli, istəyi, 
Ürəyi baxıĢdan duya bilirmi?  
Sönəndə bir kəsin eĢqi, diləyi, 
YaĢı yanağını yuya bilirmi?!  
 

---

 OZAN  DÜNYASI                                                                № 2(5), 2011 
 
27 
Suallar önündə tutulsa əgər, 
Ağrısı sinəmdən getməz ah olar. 
Cavan bir oğlandı, xətrinə dəyər, 
Belə tez imtahan min günah olar!  
 
ALI 
 
Belə ki, sənətə vurğunluğun var, 
De görüm hardandı səndə bu həvəs? 
Cavan ürəyini, ay eĢqi bahar! 
Yolların yoxuĢu qorxutmurmu bəs?  
 
ƏLƏSGƏR 
 
Ustad! Mən gələndə dünya üzünə, 
Evdə saz adlanan qüdrət görmüĢəm. 
Baxıb çeĢmələrin qaynar gözünə, 
Könlümdə varlığa heyrət görmüĢəm. 
Öyrənən, öyrədən, anlayan, duyan, 
Hikmətə baĢını əyən görmüĢəm. 
Atamı saz çalan, Ģeir oxuyan, 
Anamı bayatı deyən görmüĢəm. 
Belə bir ocaqda pərvazlanan kəs, 
Müqəddəs sənətə yad ola bilməz!  
 
ALI 
 
Əhsən, kamlına, ehtiramına, 
Səndə ki, bu ağıl, bu ucalıq var, 
Çatarsan ən böyük arzu-kamına! 
Mənim alqıĢımı eĢidər göylər, 
Üzünə xeyirlə açılar səhər!  
  
ƏLƏSGƏR 
 
Hikmətlər, kəlamlar nurlu səhərim, 
Hər ustad dünyası ölməz əsərim. 
Nağıllar, dastanlar varım, xəzinəm, 
Dolub boĢaldıqca qaynayır sinəm, 
Mənim də sevdiyim sözdü, Ģeirdi, 

---