21
Tərsinə bu silləni.
Deyir on gün bəsindir,
Qırıb-çatdın aləmi,
Sən qonaqsan, dünyanı
Dağıdarlar beləmi?...
Daha sonra musiqi sədaları altında dörd iştirakçı səhnəyə daxil
olur. Onlar dörd çərşənbə, hava, su, torpaq və od
çərşənbələridir. Bunu onların hər birinin geyimindən aydın
görmək mümkündür. Əvvəlcə birinci çərşənbə (iştirakçı) öz
şeirini deməyə başlayır.
Açıldı hava,
Qurtardı dava.
Getdi qış,
Gəldi yaz.
Doğdu Günəş,
Bitdi ayaz.
Çölə çıxdıq
Qoyun –quzu
Güldü yenə
Yerin üzü.
Düzlər yenə çiçək açdı,
Günəş qovdu soyuq qaçdı.
Sonra ikinci çərşənbə (iştirakçı) öz şeirini deməyə başlayır.
Bulaqların gözü açıq,
Ormanların üzü açıq;
Durnalardır uçub gələn
Qaqqıldaşa-qaqqıldaşa!
Çaylar axır dəryalara
Şaqqıldaşa-şaqqıldaşa.
Duman qalxır göyə doğru
Meşələrin nəzərindən.
Buzlar düşür parça-parça
22
Şüşələrin üzərindən.
Puçuldayır yavaş-yavaş
Ağacların budaqları.
Mehrdən əsir həzin-həzin
Gül-çiçəyin yarpaqları!
Dərədə sel qıjıldayır,
Şən arılar vızıldayır.
Hər yandan xoş avaz gəlir,
Sular deyir: Yaz.. Yaz gəlir!
Sonra üçüncü çərşənbə (iştirakçı) öz şeirini demək üçün bir
qədər irəli çıxır.
Torpağa bax, torpağa,
Sanki qalxır ayağa.
Buxarlanır nəfəsi,
Oyanıbdır həvəsi.
Qızıl öküz tərpənir,
Torpaq sanki dillənir:
Çəmənin harda qaldı?
Səmənin harda qaldı?
Getdi qarlı yorğanım,
Gəlsin xalı-xalçalar,
Yollar boyu yoncalar.
Qoy bağ olsun, əkin olsun,
Mənim ana qucağım!
Səpin olsun, biçin olsun,
Gülsün hər bir bucağım!
23
Dördüncü çərşənbə (iştirakçı) öz şeirini deməyə başlayır.
Mən oddan yaranmışam,
Oddur südüm, nəfəsim.
Od rənginə boyanmışam.
Oddur gücüm, oddur səsim!
Taxılım da oddur mənim,
Oddur gülüm, çəmənim!
Qaynar sular canımdır,
Vulkanları qanımındır!
Ömrüm, günüm odda yaşar.
Meyvələrim oda oxşar
Odlar mənim hakimimdir,
Mən odların hakimiyəm!
Babam oddur, anam oddur,
Odur ki, mən od kimiyəm!
Odsuz daşa oxşayardım,
Odsuz sonsuz yaşayardım!
Aydın olsun gözləriniz!
Gəldi bahar gülə-gülə.
Gedən qışdan qalar bir iz
Gəldi bahar gülə-gülə!
Oldu bahar gülə-gülə!
Sonda “Bahar qızı” səhnəyə çıxıb “Gəldi bahar gülə-gülə”
şeirini söyləyir.
Çıxsın kəfəndən təbiət,
Yaz yağışı böyük nemət.
Qoy olsun yer üzü cənnət
Gəldi bahar gülə-gülə!
Oldu bahar gülə-gülə!
24
Yaman günün ömrü azdır,
Mövsümlərin gülü yazdır.
Gəldi bahar gülə-gülə!
Oldu bahar gülə-gülə!
Toplayıb bir dəstə çiçək,
Di gəlin məktəbə gedək.
Tənbəlliyə lənət edək,
Gəldi bahar gülə-gülə!
Oldu bahar gülə-gülə!
Tədbirin sonunda oxucular və qonaqlar iştirakçılara
təşəkkərlərini bildirir.
Əhməd Cavadın yubileyi ilə əlaqədar kitabxanalarda
müxtəlif tədbirlər keçirilə bilər. Belə ki, bunlardan “Haqqın
səsi batan deyil” adlı
şeir müsabiqəsi də oxucular tərəfindən
sevilən tədbirlərdəndir. Kitabxanaçı ilk öncə şairin bir neçə şeir
kitabını məktəblilərə təqdim edir. Məktəblilər müəyyən etdikləri
şeiri əzbərləyərək təyin edilmiş tarixdə kitabxanaya gəlirlər.
Qonaqlar və münsiflər öz yerini aldıqdan sonra kitabxanaçı hər
kəsi salamlayaraq tədbirə keçid alır. O, ilk olaraq Əhməd
Cavadın həyat və yaradıcılığından, onun ömür yolundan,
əsərlərindən və kitablarından söhbət açır. Nəfis şəkildə nəşr
olunmuş kitablar hər kəs tərəfindən rəğbətlə qarşılanır.
Kitabxanaçı səhnəyə yaxınlaşaraq qonaqları salamlayır və şair
haqqında qısa məlumat verir:
Kitabxanaçı: Yəqin ki, ulu təbiətin insanlara bəxş etdiyi
qismətlərdən ən mühümü təskinlik duyğusudur. Bu duyğu
olmasaydı, insan ən dar ən çətin məqamda nə iləsə təskinlik
tapmasaydı, yəqin ki, hasqsızlıqlara dözə bilməzdi, bağrı
çatlayardı. Qanlı-qadalı 30-cu illərdə necə qüdrətli, azman söz
bahadırlarımızı itirdik. Bəs təskinliyimiz nə oldu?-onların gözəl