35
Talada ayrı bitib qürrələnirdi söyüd:
– Mən hamıdan güclüyəm dünyada nə dərdim var.
Hərdənbir də verirdi başqalarına öyüd:
– Yerə dərin kök vurun sizi yıxar tufanlar.
Bu vaxt bərk külək əsdi, söyüdün səsin kəsdi.
Bütün qalan ağaclar baş-başa verdi bu vaxt,
Sınmadılar, amma ki söyüd məhv oldu bivaxt.
İnsan heç vaxt unutmamalıdır ki, cəmdən ayrı düşənin
qisməti acı olar. Çalışmaq lazımdır ki, cəmiyyətin daimi
fəaliyyətdə olan bir üzvünə çevrilib irəliyə doğru can ata
san. Əgər sən cəmiyyətin inkişafından bir anlıq dala qalsan,
yerində saysan, o zaman vəziyyətin aşağıdakı təmsildəki
kimi olar.
Söylədilər göl niyə daimi sükutdasan sən,
Dayanmırsan, susursan, tərpənmirsən yerindən.
Göl dedi: – Düşünməyin bu sükutum əbəsdir,
Kaş ki, qurumayaydım, bax mənə bu da bəsdir.
Fəaliyyətsiz kəslərin daim bir insan kimi məhv olmaq
təhlükəsi var.
Möhkəm iradə və mətinlik əsil insanlıq simasıdır. Ya
lançılıq, ikiüzlülük və yaltaqlıq səni insanlıq simasından
uzaqlaşdırar. Bu əməllərin nəticəsində bəzən yeri gələr ab
rın, hörmətinlə yanaşı, canın da əldən gedər. Ən yaxşısı bu
dur ki, düşünmədənmi və ya bilməməzlikdənmi etdiyin hər
hansı bir səhv hərəkətini başa düşüb ondan əl çəkəsən. Belə
olsa hər halda özünü bir qədər doğrultmuş olarsan. Aşağı
dakı bir təmsilə nəzər salaq.
Quşlar oylağının sultanı tərlan,
Çağırdı vəzirin yanına pünhan.
37
Bir də əyriliyə eyləməz meyl,
Pis işdən çəkinmək alçaqlıq deyil.
Yalan bir ağac ki, kökü yox onun,
Yalan başa vurmaz mənzilin sonun,
Deyib öz işinə başladı sultan.
Dostum bu sözlərə hər zaman inan,
Yalanla heç kəsin başı ucalmaz,
Şüşə parlasa da deyildir almaz.
Əgər utanmasan pis əməlindən,
Həmişə hörmətsiz olacaqsan sən.
Unutma yalanla qazansan da ad,
Bir vaxt yalanla da olacaq bərbad.
İnsanlarda insana, həyata, təbiətə məhəbbət olmalıdır ki,
bu da onları bir çox pis işlərdən uzaqlaşdırar. Ümumiyyətlə,
gözə və könülə xoş gələn, hiss və duyğularımızı oxşayan
materiya növlərinə məhəbbət insanın iradəsidir. Əgər bir
varlığa qarşı səndə məhəbbət varsa, sən o varlığın eşqi
ilə hər hansı bir məqsədə çatmaq üçün mübarizədə bütün
güc və qüvvəni sərf edəcəksən. Səbir və təmkin isə iradə
və mətinliyin bünövrəsidir. Ataların belə bir misalı var:
”Acıqlı başda ağıl olmaz”. Çalışmaq lazımdır ki, hər bir işə
səbir və təmkinlə başlayasan. Səbirsiz atılan addım sonrakı
peşmançılığın başlanğıcı ola bilər. Bir çox həyat və dövlət
məsələlərinin həllində həmişə qaliblər sırasında səbirli və
təmkinli adamlar olublar. Lap adi şahmat oyununda belə
səbir və təmkinlə oynayan oyunçu əksər hallarda qalib
gə lir. Bundan başqa, səbir və təmkinlə hərəkət edən kəs
öz rəqibinə psixoloji cəhətdən təsir göstərmiş olur, səbri
və təmkini ilə ondan üstün olduğunu ona aşılayır, onu öz
təsiri altına alır. Bu da çox vaxt onun qələbəsini təmin edir.
Səbir və təmkinlə yanaşı, cəsarətlə atılan addım da yeni
38
bir şeyin əldə edilməsinin başlanğıcıdır. Bir çox hallarda
yerində işlənən cəsarətin insana çox köməyi dəyir. Yerində
işlənən cəsarət insanın istək və arzularının təkanvericisidir.
Həddindən artıq ehtiyatlılıq qorxaqlığa çevrildiyi kimi,
həddindən artıq göstərilən yersiz cəsarət də axmaqlıq
deməkdir. Risk cəsarətin son hüdududur. Riskə o zaman
yol vermək olar ki, artıq öz gələcək həyatının mənasızlığını
hiss edirsən və bu riskin müsbət tərəfi sənin gələcək həyatını
mənalandıra bilər. İnsanın mənfi və müsbət informasiyala
ra qarşı reaksiyası nə qədər güclüdürsə, o insan ibtidaidən
daha çox alidir.
Əksliklər olmasa inkişaf olmaz,
Gül çiçək açmasa saralıb solmaz.
Şüursuz canlının gözündə inan,
Qəpiyə bərabər qoyular almaz.
***
Hamısı insandır varlı da, ac da,
Poladdır balta da, yaba da, sac da.
Ulağı çıxar sən Şahlıq taxtına,
Yenə də ulaqdır, qoyubsa tac da.
Laqeydlik insanın mənəvi cəhətcə yaxşı yetişməməyinin
sübutudur. İnsan gördüyü və hiss etdiyi şeylərə qarşı fəal
münasibət bəsləməlidir. Laqeydlik insan cəmiyyətinin bö
yük bəlasıdır. Laqeydlik məsuliyyətsizlik deməkdir. Əgər
bir şəxs öz şəxsi mənafeyini güdüb insan cəmiyyətinə ziyan
vura biləcək hər hansı bir şeyə laqeydlik göstərirsə, o insan
əsil insanlıq simasından uzaqdır. Bəzən elə hadisələr olur
ki, həmin hadisələrə laqeydlik göstərmək ən azı laqeydlik
göstərən kəsdə namus və qeyrət hisslərinin yaxşı inkişaf
etmədiyini aydınlaşdırır. Doğrudur, insanlarda laqeydliyin