33
bölgüyə imza atanların yadelli olmasına diqqət çəkilmişdir.
Azərbaycan ədəbi dilinin leksikası zəngin olduğu kimi, onun folklor leksikası da sözlərin və mənaların
bolluğu ilə xarakterikdir. Dilin leksik qatı dəyişməyə meyilliliyin güclü olması ilə səciyyəvidir və bu, həm
yazılı ədəbi dildə, həm də folklor dilində özünü göstərir. Ümumxalq dilində dialekt sözlərin və
arxaizmlərin də müəyyən qədər yeri vardır. Məlumdur ki, fonetika və qrammatikadan fərqli olaraq, dilin
leksikası zamanın təsirinə məruz qala bilir. Ümumxalq dilinin leksikası işləndiyi və yarandığı dövrlə
uyğunlaşır. Belə ki, ümumxalq dilinin leksikasında zamanın xüsusiyyətlərini əks etdirən vahidlər çoxdur.
Naxçıvan folklorunun dilində elə sözlər vardır ki, onlar dilimizin müxtəlif zamanlardakı
vəziyyətini öyrənmək baxımından çox maraqlı və aktualdır. Bu baxımdan, folklor örnəklərinin
dilindəki arxaizmlər işlənmə məqamları, üslub imkanları ilə diqqəti cəlb edir. Axıcı və təsirli dili
ilə seçilən bayatılarda da köhnəlmiş sözlərin yeri və rolu vardır. Bayatıların dilində köhnəlmiş
sözlər aşağıdakı qruplara ayrılır:
1.
Çağdaş dilimizdən çıxmış, yəni tamamilə arxaikləşən leksik vahidlər.
2.
Çağdaş ədəbi dilimizdə aktivliyini itirən, lakin dialektlərdə yaşamını davam etdirən
köhnəlmiş sözlər.
3.
Tamamilə köhnəlməyən, lakin arxaikləşməyə meyilli sözlər.
Naxçıvan bayatılarının dilində bir zaman məişətdə bol-bol işlənən əşyaların adının işlənmə
passivliyi ilə qarşılaşmaq olar. Həmin əşyaların təzələnməsi (yeniləri ilə əvəz olunması) onların
köhnə adının istifadədən qalmasına
səbəb olur ki, bu da arxaikləşməni sürətləndirir.
Boynuna salıb
silsilə,
Şeh düşüb qızılgülə.
Çağır,
faytonçu gəlsin,
Gedirəm yarımgilə (2, 324).
Bu yaxa mənim yaxam,
Silsiləm yoxdu taxam.
Mənim nə vaxtım idi,
Ah çəkib yola baxam? (2, 332).
Bu bayatıda iki arxaizm işlənmişdir. Bunlardan biri qızıldan düzəldilmiş bəzək əşyası
(silsilə), digəri isə insan anlayışı ifadə edən “faytonçu” sözüdür. Onların köhnəlmə dərəcəsi
təxminən eynidir. Belə ki, el arasında onları tanıyanların sayı, yəqin ki, bərabər olar. Silsilənin nə
olduğunu yaşlı qadınlar bildiyi kimi, “fayton” və “faytonçu” sözləri də işlənmə fəallığını eyni
dərəcədə itirmişdir.
Mən aşıq, aran yerdə,
Çöl yerdə, viran yerdə.
Fələk köçüm qaytarıb
Mənzilə
varan yerdə (2, 329).
Bayatıların dilində “varmaq” feli maraqlı leksik-qrammatik vahidlərdən biri kimi diqqəti
çəkir. Tarixi qrammatikamız üçün xarakterik olan bu söz zaman-zaman dilimizdə aktiv mövqedə
olmuş, XX yüzilliyin ortalarında fəallığını itirərək arxaikləşməyə doğru getmişdir. Bu leksem
hazırda türk dilində fəallığını qorusa da, çağdaş Azərbaycan dili üçün səciyyəvi deyil. O, bizim
dilimizdə “fərqinə varmaq” ifadəsinin tərkibində qalsa da, işlənmə tezliyinə malik deyil. Naxçıvan
folklorunun dilində belə leksik-qrammatik vahidlərlə tez-tez qarşılaşmaq mümkündür.
Heyranam boz
börkünə,
Qonubdu toz
börkünə.
Yarım,
bədnəzər çoxdur,
Dəyməsin göz
börkünə (2, 330).
Bayatının dilində “börk” papaq anlamında işlənmişdir. Əslində, bu söz indi də Naxçıvanın bəzi
yerlərində dialekt kimi işlənsə də, “Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti”ndə qeydə alınmamışdır.
Lüğətdə bu söz tamamilə başqa anlamda olan dialekt kimi öz əksini tapmışdır. “Börk” Xanlar
dialekti kimi “araba təkərində dəndənənin keçdiyi qövsşəkilli ağac” mənasındadır (1, 64).
Bayatıların dilində öyüd-nəsihət xarakterli fikirlərə də rast gəlmək olur:
Çaylar olub dişləmə,
34
Çayın pulun xərşləmə.
Evə qonaq gələndə
Ərzi-giley başlama (2, 335).
Lalə alıb
tez gətir,
Arşın apar, bez gətir.
Nə qonşuya söz apar,
Nə qonşudan söz gətir (2, 347).
Vulqarizmlər (kobud sözlər və söyüşlər) ədəbi dil fakt olmasa da, şifahi ədəbi dilimizdə
onlara rast gəlmək mümkündür. Bu da bədii dilin mühafizəkar olmamasından irəli gəlir. Belə ki,
digər üslublardan fərqli olaraq, bədii üslubda bəzən ədəbi dilə daxil olmayan sözlər də işlədilir. Bu
baxımdan, aşağıdakı bayatı səciyyəvidir:
Dəniz susuz olarmı?
Dibi qumsuz olarmı?
İt oğlu, köpək oğlu,
Qız da toysuz olarmı? (2, 337).
Bayatıların dilində sifətin çoxaltma dərəcəsinin morfoloji əlamətinin –ca
2
şəkilçisinin zərflə
işlənməsi məqamları da maraqlıdır:
Əzizim,
iydə şirin,
Yeməyə iydə şirin.
Gəl
yaxınca oturaq,
Danışaq bir də şirin (2, 343).
Bu fakt dərəcə əlamətinin əsas nitq hissələrindən yalnız sifətə aid olmadığını göstərən faktlardan
biridir. Bu əlamətin işlənmə dairəsi genişləndiyindən onun kateqoriya kimi dəyərləndirilməsinə ehtiyac
vardır.Beləliklə, Naxçıvan folklorunda bayatıların dil-üslub keyfiyyətləri zəngin və maraqlı olmaqla
araşdırılmağa layiqdir.
ƏDƏBİYYAT
1.
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Bakı, Şərq-Qərb, 2007
2.
Naxçıvan folkloru. Naxçıvan, Əcəmi, 2010
3.
“Naxçıvan Muxtar Respublikasında Xalq yaradıcılığı günlərinin keçirilməsi haqqında” Naxçıvan
Muxtar Respublikası Ali Məclisi Sədrinin sərəncamı / Naxçıvan folkloru. Naxçıvan, Əcəmi, 2010,
s. 4-7
ABSTRACT
Gunay Babayeva
Language style of Nakhchivan folklore (according to bayaties
)
In the article it is dealt with the features of language style of Nakhchivan folklore. From this
point, the language of bayati is forefront. The qualities of the language style of bayaties are
involved in the theoretical analysis and are shown different features. It is
paying attention to the old
words of genre of bayati language and is shown the example of them. In addition , methods are
described for generating antonymous. The theoretical ideas put forward in the article based on
language facts.
РЕЗЮМЕ
Гюнай Бабаева
Языковые-стилистические особенности нахчыванского фольклора (на основе баяты)
В статье рассматриваются языковые-стилистические особенности нахчыванского
фольклора, на передний план выдвигается язык баяты. Автор статьи привлекает к научному
анализу языковые-стилистические качества баяты, выявляет их отличительные особенности.
Особое внимание уделено устаревшим словам на языке жанра баяты, приведены конкретные
примеры. Исследователь также рассматривает средства и способы, создающие антономию,
языковыми факторами обосновывает выдвинутые научно-теоретические критерии.
НДУ-нун Елми Шурасынын 23 sentyabr 2016-cı ил тарихли
гярары иля чапа тювсийя олунмушдур (протокол № 01).
Məqaləni çapa təqdim etdi:
Filologiya üzrə elmlər doktoru,
professor H.Həşimli