Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
44
mövcudluğu türklərin aktiv passionarlıq
43
dövrünə düşür və bu
səbəbdən məhz türklərin maddi (arxitektura) dəyərləri Hindistanda
öz izlərini günümüzədək saxlamışdır. Üçüncü amillə bağlı isə
demək olar ki, ideoloji müstəvidə təmas hökmranlıq iddiasından
irəli gəlir. Bu halda da məkan anlayışı konkret sərhədlərlə
əhatələnmir.
Nəzərə almaq lazımdır ki, coğrafi amil daha çox təbii, ikinci
və üçüncü amillər isə ekspansionist meyllərlə şərtlənir. Belə ki,
ekspansiya xarakterli hallarda sivilizasiyaların əsas daşıyıcıları
imperiyalar olur. Qədim sivilizasiyalara münasibətdə bu daşıyıcının
mahiyyətini aydınlaşdırmağa ehtiyac olmasa da, müasir
dövrümüzlə bağlı qeyd etməliyik ki, bu zaman dövlət quruluşunun
və formasının necə olması heç nəyi dəyişmir. Tarixi təcrübədən
görünür ki, hətta ən demokratik görünən dövlətlər belə xarici
siyasətlərində imperialist meylli ola bilirlər.
Ümumilikdə sivilizasiyaların formalaşmasında imperiyaların
xüsusi rolu qeyd edilməlidir. Mahiyyət əslində aydındır. Adətən
imperiyalar həm də sivilizasiya mərkəzləri kimi özlərini göstərirlər.
Çünki yalnız güclü dövlət maddi və mənəvi dəyərləri qoruyub
43
Passionarlıq nəzəriyyəsini elmə ilk dəfə məşhur rus alimi Lev Qumilyov gətirmişdir.
O, hesab edirdi ki, biosferdə baş verən bəzi dəyişikliklər, kimyəvi proseslər, müxtəlif
kosmik şüalanmalar və digər xarici təsirlər planetdəki hadisələrə passionar təkan verir.
Bu təkan nəticəsində isə xalqlar, etnoslar xarici aləmdən aldıqları enerjini aktiv
fəaliyyətə yönəldirlər. Bu da planetdə həm yaradıcı, həm də dağıdıcı proseslərin əsasını
təşkil edir. Müəllif passionar təkan anından tarazlığın yeni vəziyyətə qayıtmasınadək
olan dövrü qomeostaz adlandırır və bu dövrün təxminən 1200-1500 il çəkdiyini
düşünürdü. Bu zaman kəsiyində passionarlıq qəti şəkildə artır və yüksəliş fazası
başlayır. Passionarlıq yüksəkliyə çatdığı zaman isə ayrı-ayrı davranışlara və yaxın
mədəniyyətə malik olan etnoslardan ibarət superetnos meydana gəlir. Bütün sonrakı
etnik tarix növbəti fazayadək tarixin çökməsi nəticəsində əks proseslərlə bağlıdır.
Passionarlıq kritik nöqtədən aşağı səviyyəyə düşəndə isə etnos bir varlıq kimi məhv
olur, qalan ayrı-ayrı insanlar isə ya assimilyasiyaya məruz qalaraq yeni etnoslara
çevrilir, ya da etnik qalıqlar şəklində ömürlərini başa vurana qədər varlıqlarını
saxlayırlar.
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
45
saxlamağa müvəffəq ola bilər. Məsələn, Samuel Hantinqtonun
dəyərləndirməsində adı çəkilən Qərb, Konfutsi, İslam
sivilizasiyalarının tarixində həmişə qüdrətli imperiyalar bu
mədəniyyətlərin daşıyıcısı və qoruyucusu olmuşlar. Roma
imperiyası antik Qərb sivilizasiyasının, Makedoniyalı İskəndərin
imperiyası Ellin mədəniyyətinin, Xan imperiyası Çin
sivilizasiyasının daşıyıcıları idi. Lakin bunun əksini nümayiş
etdirən misallar da göstərmək olar. Yenə S.Hantinqtonun
təsnifatında ayrıca sivilizasiya kimi göstərilən Hindu və Afrika
sivilizasiyalarının daşıyıcısı kimi dünya miqyaslı imperiyalara rast
gəlmirik. Yaxud, heç də həmişə əzəmətli imperiyalar sivilizasiya
daşıyıcısı olmamışlar. Təkcə onu demək kifayətdir ki, uzun müddət
Asiyadan tutmuş Avropaya qədər böyük bir məkanda hökmranlıq
edən monqol sülalələrinin dövlətləri Monqol sivilizasiyasının
yaranmasına səbəb ola bilməmişdilər.
Bu yerdə bir məqamı xüsusi vurğulamaq istərdik.
İmperiyaların sivilizasiya daşıyıcısı olmasını şərtləndirən ən böyük
amil imperiyanın demoqrafik vəziyyəti ilə birbaşa asılıdır. Belə ki,
sivilizasiya daşıyıcısı olan əhalinin artma və ya azalma dinamikası,
əhalinin sosial tərkibi, eləcə də yaş və gender strukturu imperiyanın
bu funksiyasını yerinə yetirə bilməsini şərtləndirən başlıca
amillərdir. Bu prizmadan yanaşdıqda ərazisinə görə dünyanın ən
böyük dövlətlərindən biri olan Monqol imperiyasının müstəqil
sivilizasiya təmsilçisinə çevrilə bilməməsinin səbəblərini
aydınlaşdırmaq olar. Fikrimizcə, ən əsas amil kimi insan
resurslarının çatışmazlığını göstərmək lazımdır. Monqolların
passionarlıq dövrlərində hətta ən həlledici döyüşlərdən sonra belə
öz hakimiyyətlərini yaymaq əvəzinə geri dönmələrinin səbəblərini
bu faktor müəyyənləşdirmişdir. Eyni zamanda qeyd etməliyik ki,
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
46
demoqrafik vəziyyət imperiyaların öz varlıqlarını davam etdirə
bilməsində də mühüm əhəmiyyət kəsb etmişdir. Doğrudur,
imperiyaların çökməsini daha çox siyasi faktorlarla, eləcə də
təsərrüfat quruluşu və iqtisadi münasibətlərin vəziyyəti ilə
əlaqələndirilməsi hallarına rast gəlirik. Ancaq bizim fikrimizcə,
hətta bu səbəblərin də hər biri mütləq demoqrafik proseslərdə baş
verən tərəddüdlərlə birbaşa bağlıdır.
Beləliklə, imperiyaların sivilizasiyaların formalaşmasında
rolunu göstərməklə yanaşı, onların bu prosesdə yeganə sistem
yaradan element kimi kifayət etmədiyini də nəzərə almaq lazımdır.
Lakin onu da qeyd etməliyik ki, imperiyalar həm sivilizasiyaların
qarşıdurmasında, həm də dialoqunda aparıcı rola malik olmuşlar.
Nəzərə alsaq ki, əksər sivilizasiyalar öz təbii sərhədlərindən kənara
məhz imperiya dövründə çıxmaq imkanına malik olurlar, onda
hakim sivilizasiya daşıyıcısının məğlublarla münasibətində hər iki
prosesin baş verdiyini müşahidə etmiş olarıq.
Sivilizasiya müstəvisində imperiyalarla bağlı digər bir məqam
da xüsusi maraq doğurur. Belə ki, sivilizasiyaların daşıyıcısı olan
imperiyalarda hakim elita heç də həmişə aid olduğu sivilizasiyanı
təmsil etmir. Yəni əsas məsələ imperiyalarda hakim elita ilə etnik,
mənəvi və digər baxımlardan daşıyıcısı olduğu sivilizasiya arasında
yaranan fərqlə bağlı olmuşdur. Əslində elə imperiyaların süqutunun
və dolayısı ilə sivilizasiyaların çökməsinin də əsas səbəblərini
burda axtarmaq lazımdır. Sivilizoloqlar arasında hakim elitanın
cəmiyyətdən təcrid olunaraq, fərqli dəyərlər qazanmaq hesabına
seçilməsi - yəni azlıqda qalan hakim elitanın fəaliyyətinin
sivilizasiyaların çöküşünün əsas səbəbi olması faktı daha çox
Arnold Toynbinin tədqiqatlarında öz əksini tapmışdır. Eyni
zamanda, oxucu üçün maraqlı ola biləcək bir misala Əhməd bəy
Dostları ilə paylaş: |