Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
21
qoyulması ilə başlayıb, Böyük Karlın (742-814) hakimiyyəti ilə
başa çatır. Okean mərhələsi isə Amerika qitəsinin kəşf olunması ilə
başlayır.
25
Göründüyü kimi, Lev Meçnikov sivilizasiyaların
yaranmasında coğrafi amillərə üstünlük verirdi və bu prosesə
konkret inkişaf trayektoriyası əsasında baxırdı.
Beləliklə, sivilizasiyaların əsasında dayanan amillərin təsnifatı
ilə bağlı fərqli yanaşmalar olmasına baxmayaraq, müəyyən
ümumiləşdirmələr aparmaq mümkündür. Aparılan müşahidələr
göstərir ki, müxtəlif meyarlar üzrə yanaşmadan asılı olmayaraq,
sivilizasiya nəzəriyyələrini iki qrup üzrə fərqləndirmək olar:
sivilizasiyaların mərhələli inkişaf nəzəriyyələri (1) və yerli (lokal)
nəzəriyyələr (2). Mərhələli nəzəriyyə sivilizasiyaları insan
cəmiyyətinin vahid inkişaf prosesi kimi öyrənir ki, burada da
müəyyən mərhələ və ya dövrlər fərqləndirilir. Məsələn, Rusiyalı
alim Boris Nikolayeviç Kuzık sivilizasiyaların təsnifatı zamanı
dünya sivilizasiyasının ardıcıllıqla bu mərhələlərdən keçdiyini
yazır: neolit dövrü (e.ə. VIII - e.ə. IV minilliklər), ilkin sinifli dövr
(e.ə.IV - e.ə.I minilliklər), antik dövr (e.ə. I minilliyin əvvəlləri -
b.e. I minilliyinin ortaları), orta əsrlər dövrü (VI -XV əsrlər), ilkin
sənaye dövrü (XVI - XVIII əsrlər), sənaye dövrü (XVIII əsrin sonu
- XX əsrin sonu), postsənaye dövrü (XXI əsr).
26
Qlobal miqyasda
bəşəriyyətin və cəmiyyətin inkişaf trayektoriyasını və meylini
göstərmək baxımından bu cür təsnifatı nəzəri cəhətdən qəbul etmək
olar. Ancaq hətta eyni dövrdə mövcud olan müxtəlif mədəniyyətləri
təmsil edən sivilizasiyaların fərqli xarakterik xüsusiyyətlərə malik
olduğunu nəzərə alsaq, bu təsnifatın kifayət etmədiyini və tam
25
Мечников Лев Ильич. Цивилизация и великие реки. Москва, 1995
26
Кузык Борис Николаевич, Яковец Юрий Владимирович. Цивилизации: теория,
история, диалог, будущее. Москва: Институт экономических стратегий, 2006, Т. 1,
Теория и история цивилизаций. стр.117
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
22
olmadığını qeyd etməliyik. Bununla bağlı başqa bir Rusiyalı alim
Aleksandr Koptev göstərir ki, bu yanaşma zamanı 2 problem ortaya
çıxır. Birincisi, mərhələli sivilizasiya nəzəriyyələri mədəniyyəti
struktur yaradan başlanğıc kimi istifadə etməyə imkan vermir. Bu
zaman əsas üstünlük ictimai-iqtisadi formasiya növünə, yəni başqa
sözlə iqtisadi inkişaf səviyyəsinə verilir. Belə olan halda isə qədim
dövr sivilizasiyası, sənayeyə qədərki sivilizasiya, sənaye dövrü
sivilizasiyası və s. kimi fərqləndirilir. Bu isə obyektiv
qanunauyğunluqları müəyyən edə bilməz. İkincisi, mərhələli
nəzəriyyələrdə sivilizasiyaya münasibətdə bütün bəşəriyyət üçün
vahid inkişaf qanunauyğunluqlarının müəyyənləşdirilməsinə
yönəlmiş yanaşmaya ehtiyac yoxdur. İctimai və mədəni inkişafın
kompleks qanunauyğunluqları cəmiyyətin hər bir inkişaf mərhələsi
üçün hansısa vahid sivilizasiya yaratmır. Bu cür qanunauyğunluqlar
sivilizasiyalara deyil, ictimai orqanizm və ya siyasi sistemlərə
xasdır.
27
Lokal sivilizasiya nəzəriyyələri isə müəyyən əraziyə və
özünəməxsus sosial-iqtisadi və mədəni inkişaf xüsusiyyətlərinə
malik, genotiplə müəyyən edilən böyük tarixi birlikləri tədqiq edir.
Bu zaman vahid dəyərlər sistemi ətrafında birləşən etno-mədəni
birliklər əsas götürülür. Lokal sivilizasiya nəzəriyyəsində bəşər
tarixinə vahid proses kimi deyil, mədəni-tarixi orqanizmlərin
paralel inkişaf etdikləri proseslərin məcmusu olaraq baxılır. Məhz
belə təsnifatda bəşər cəmiyyətinin tarixində silinməz izlər buraxan
Türk sivilizasiyasına da ayrıca element kimi yer verilir. Lokal
sivilizasiya anlayışına ilk dəfə fransız filosofu Şarl Renuvyenin
(1815 - 1903) əsərlərində rast gəlinir. Daha sonra Jozef Qobino
(1816 - 1882), Henrix Rükkert (1823 - 1875), Nikolay Danilevski
27
http://www.gumer.info/bibliotek_Buks/History/kopt/ant_civil.php
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
23
(1822 - 1885), Osvald Şpenqler (1880 - 1936), Arnold Toynbi
(1889 - 1975) və digər məşhur sivilizoloqlar bu nəzəriyyənin
davamçıları olmuşlar.
Bu nəzəriyyəyə görə lokal sivilizasiyalar müəyyən tarixi dövr
ərzində mərhələli inkişaf dinamikasına malik olurlar. Hər bir
sivilizasiya öz inkişaf dinamikasında böhrandan sonrakı mərhələni
ya tamamilə tarix səhnəsindən silinməklə, ya da yeni siklin
başlanması ilə tamamlayır (inkişaf mərhələləri: yaranma -
formalaşma - genişlənmə - böhran - son və ya yeni mərhələ).
Sivilizasiyalar yarandığı gündən heç bir zaman bəşər tarixində
sivilizasiya nəsilləri arasında fasilə olmamışdır. Yalnız coğrafi,
sosioloji, demoqrafik və ya hər hansı bir digər səbəbdən yaşama
dövrünü sona yetirən sivilizasiyalar ya tarix səhnəsində yerini
başqasına vermiş, ya da nəsildəyişmə prosesini yeni özünəməxsus
xüsusiyyətlər əldə etməklə keçmişlər. Bütün hallarda məhz bu
parametrlərinə görə sivilizoloqlar sivilizasiyaları müəyyən tarixi
dövrü əhatə edən bir neçə nəsil üzrə təsnif edirlər. Çox az sayda
sivilizasiya daşıyıcıları var ki, onlar bəşər tarixinin əvvəlindən
indiyədək nəsildəyişmə proseslərində öz mövcudiyyətini qoruyub
saxlaya bilmişlər. Birinci nəsil sivilizasiyalar arasından yalnız Çin,
Hind, İran və Türk sivilizasiyaları indi də həyat sikllərini davam
etdirirlər. Nəsildəyişmə prosesi zamanı əsas diqqət əhali, təbii
şərait, texnoloji və iqtisadi inkişaf səviyyəsi, sosial-siyasi quruluş,
mənəvi sahənin inkişaf səviyyəsi və xarakteri ilə müəyyən olunan
genetik özülün qorunub saxlanmasına yönəlir. Bu genetik
dəyərlərin ötürülməsi sivilizasiyanın qorunmasına səbəb olur.
Lakin aşağıdakı cədvəldən də göründüyü kimi, müəyyən şərtlərdən
asılı olaraq genotipin yeni tarixi şəraitə uyğunlaşması, əvvəllər özü
üçün xarakterik olan adət-ənənələrin bəzilərindən, yeni şəraitə
Dostları ilə paylaş: |