Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
61 – АnasteyĢa, yenə də tutduğundan əl çəkmirsən… – Kristian, mən uĢaq deyiləm. – Amma özünü uĢaq kimi aparırsan. Diksindim, sanki ĢillələnmiĢdim. Ġndi qıcıqlandırıcı bəhsəbəhs baĢlayacaqdı, hə, romantik interyerdə. – Mən uĢağam, ona görə ki steyki xoĢlamıram? – donquldandım, incikliyimi gizlətməyə çalıĢırdım. – Çünki bilərəkdən məni qısqanmağa məcbur eləyirsən. Tamamilə uĢaqcasına. Bu cür hərəkət elədikdə doğrudanmı tanıĢına yazığın gəlmir? – dodaqlarını sıxıb üzünü turĢutdu.
Ofisiant ―Ģərab menyusu‖ ilə geri döndü... Necə olub ki, bunu heç düĢünməmiĢəm? Yenə qızarırdım. Yazıq Xose, onu heç ümidləndirmək istəmirdim. Ölgün olmuĢam: doğrudan da səfeh iĢ görmüĢəm! Kristian haqlı idi. – ġərab seçmək istəyirsən? – o mənə müraciət elədi, qaĢları ilə sual iĢarəsi verərək, sanki təkəbbür mücəssəməsi idi. Axı bilirdi ki, mənim Ģərabdan qətiyyən baĢım çıxmırdı. – Özün seç, – dedim, incik, amma itaətkar tərzdə. www.vivo-book.com
62 – Zəhmət olmasa, iki qədəh ―Barossa Velli ġiraz‖. – Ee… Biz Ģərabı yalnız ĢüĢəylə veririk. – Onda bir ĢüĢə, – Kristian əmr elədi. – YaxĢı, ser. Оfisiant itaətlə uzaqlaĢdı və mən onu anlayırdım. Kədərlə Əlli Çalarıma baxırdım. Onu özündən çıxaran nə idi? Yəqin ki, mən. Hardasa qəlbimin dərinliyində daxili ilahəm yuxudan oyanır, gərnəĢir və gülümsəyirdi. О yuxusunu almıĢdı. – Sən çox ədəbsizsən. О, laqeydliklə mənə baxdı. – Maraqlıdı, nəyə görə? – YaxĢı, bəlkə gələcəyimizin müzakirəsiylə bağlı doğru və səmimi ton tapaq? – Mən düz gözlərinin içinə baxıb gülümsədim. Onun ağzı sərt bir xətlə birləĢmiĢdi, amma sonra demək olar ki, istəyinə əks olaraq, dodaqları tərpəndi və anladım ki, o, təbəssümünü gizlətməyə çalıĢır. – BağıĢla.
www.vivo-book.com
63 – Üzrxahlıq qəbul edildi. Və mən məmnuniyyətlə sənə xəbər verirəm ki, sonuncu Ģam yeməyimizdən bəri mən vegeterianlığa keçməmiĢəm. – Sonuncu dəfə haçan normal yemək yemisən ki?! Odur ki, bu mücərrəd fakt əyani gerçəklikdən uzaqdır. – Yenə də bu ―mücərrəd‖ sözü. – Hə, mücərrəd, Ģəkk-Ģübhəsizdi, – dedi və gözlərində yenə də gülüĢ oynaĢırdı. О, saçlarını tumarlayıb yenidən ciddiləĢdi. – Аnа, sonuncu dəfə səninlə ciddi Ģeylər haqında söhbət elədikdə məni atıb getdin. Mən bir qədər əsəbiləĢirəm. Artıq sənə demiĢəm ki, səni yanıma qaytarmaq istəyirəm, sənsə... mənə cavab vermədin. – Onun gözlərində yalvarıĢ və intizar görürdüm, səmimiliyi isə məni tərki-silah edirdi. Lənət Ģeytana, ona nə deməliydim? – Sənsiz darıxırdım… dəhĢətli dərəcədə darıxırdım, Kristian. Sonuncu günlərim… çox ağır idi. – Boğazımdakı düyün hey böyüyürdü, acı ümidsizliyimi xatırlayırdım. Son həftələr, təsviredilməz ağrıyla dolub-daĢaraq həyatımın ən ağır dönəmi olmuĢdu. Buna bənzər Ģeylər heç
www.vivo-book.com
64 vaxt baĢıma gəlməyib. Belə bir halla heç vaxt qarĢılaĢmamıĢdım. Amma sağlam zəka üstünlüyü ələ alırdı. – Heç nə dəyiĢməyib. Mən sənin istədiyin kimi ola bilmərəm, – sözləri demək olar ki, basıb çıxarırdım, çünki boğazımdakı qom tələffüzümə çox mane olurdu. – Sən mənim istədiyim kimi olacaqsan, – o, qərarlı tərzdə dedi. – Yox, Kristian, olmayacam. – Sən sonuncu dəfə baĢ verənlərdən kefini pozmusan. Özümü axmaqcasına apardım, sənsə… Elə sən özün də. Niyə görə ―stop-sözlər‖dən istifadə eləmədin, АnasteyĢa? – Onun səs ahəngi dəyiĢdi, məzəmmətli idi. Nə?.. Aha, mövzu dəyiĢdi… – Mənə cavab ver. – Bilmirəm. Mən özümdə deyildim. Mən istədiyin kimi olmağa, ağrıya dözməyə çalıĢırdım. Buna görə də, sadəcə, unutdum. BaĢa düĢürsən… unutdum, – pıçıldadım, utancaq halda və günahkarcasına çiyinlərimi çəkdim. Bəlkə də bu an biz mübahisədən yayınırdıq.
www.vivo-book.com
65 – Unutdun! – o, heyrətləndi və masanın kənarını var- gücüylə sıxmağa baĢladı. Onun qəzəbli baxıĢı altında solurdum. Ġblis! О yenə də əsəbiləĢirdi. Daxili ilahəm də məndən narazı idi. Görürsən ki, hər Ģeydə özün günahkarsan!.. – Sənə necə etibar eləyim? – Səsi eĢidilməz idi. – Necə? Ofisiant sifariĢ verilmiĢ Ģərabla gəlib çıxdı, biz isə bir- birimizə oğrun-oğrun baxırdıq, mavi və boz gözlər. Hər ikimizin içində deyilməmiĢ məzəmmətlər coĢub-daĢırdı. Ofisiant naqolay təntənəylə ĢüĢənin ağzını açdı və Kristian üçün bir qədər Ģərab süzdü. O, ani olaraq qədəhi əlinə aldı və Ģərabdan qurtumladı. – YaxĢı, – o baĢıyla təsdiqlədi.
Оfisiant səliqəylə qədəhləri doldurdu, ĢüĢəni masaya qoyub tələsik getdi. Bu müddət ərzində Kristian gözlərini məndən çəkmirdi. Oyunu ilk olaraq mən bitirdim və böyük bir qurtum içdim. ġərabın dadını demək olar ki, duymurdum. www.vivo-book.com
66 – BağıĢla, – pıçıldadım. Doğrudan da necə səfehcəsinə oldu. Mən çıxıb getmiĢdim, həzz barədə fərqli təsəvvürə malik olduğumuzu düĢünərək, amma indi o deyir ki, onu dayandıra bilərdim. – Niyə görə? – o ürkdü. – ―Stop-sözlər‖i demədiyimə görə. О, yanaqlarını örtdü, sanki rahatlanırdı. – Bütün bu əzablardan yan keçə bilərdim, – donquldandı. – Bununla belə, yaxĢı görünürsən.
―Həddindən artıq yaxĢı. HəmiĢəki kimisən‖. – Təəssürat aldadıcıdır, – o, sakitcə etiraz elədi. – Halım çox pis idi, Аnа. BeĢ gün zülmətdə, gün iĢığı olmadan yaĢadım. Əbədi gecələr. Onun səmimiyyəti mənə təsir edirdi. Ġlahi, lap mənim kimiymiĢ … – Söz vermiĢdin ki, heç vaxt məni tərk etməyəcəksən, halbuki hansısa anlaĢılmazlıq ucbatından qapını çırpıb getdin.
Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|