www.vivo-book.com
73
və əliylə onun çiyninə vurdu. Teylor qulaqcıqları çıxardı,
buna bax, onları heç görməmiĢdim.
– Bəli, ser?
– Sağ ol, Teylor. Hər Ģey yaxĢıdır, iĢində ol.
– Bəli, ser.
– Razı qaldın? О, musiqiyə qulaq asır. Puççini. Onun
varlığını unut. Mən unutmuĢam.
– Sən bilərəkdən ondan bunu xahiĢ eləmisən?
– Hə.
А-а…
– YaxĢı, təklifini deyəcəksən?
Qəfildən Kristian qərarlı və iĢgüzar görkəm aldı. Elə
bil, biz hansısa sövdələĢməni müzakirə edirdik. Diqqətlə
qulaq asırdım.
– Ġcazə ver, əvvəlcə soruĢum: sən ―vanil seks‖ə
üstünlük verirsən? Eksentrika olmadan?
Ağzım açıla qalmıĢdı.
– Eksentrika? – ciyildədim.
– Hər cür zadı olan eksentrika.
www.vivo-book.com
74
– Qulaqlarıma inanmıram, doğrudanmı bunu sən
deyirsən?
– Hə, mən. Cavab ver, – o, sakitcə tələb edirdi.
QızarmıĢdım. Daxili ilahəm diz üstə çöküb yalvarırdı
ki, razılıq verim.
– Sənin eksentrik cəfəngiyatın xoĢuma gəlir, –
pıçıldadım.
– Belə də fikirləĢirdim. Onun nəyi xoĢuna gəlmir?
―Sənə toxuna bilməməyim, mənim ağrımdan həzz
almağın, kəmər xoĢuma gəlmir…‖
– Amansız və əcaib cəzalandırma təhdidi xoĢuma
gəlmir.
– Nəyi nəzərdə tutursan?
– Sənin oyun otağındakı qamçı və çubuq məni yaman
qorxudur. Onları mənim üstümdə sınaqdan çıxarmağın
xoĢuma gəlmir.
– YaxĢı, danıĢdıq: qamçılar və çubuqlar, eyni zamanda
bondaj olmayacaq, – riĢxəndlə dedi.
Mən qayğılı halda ona baxırdım.
www.vivo-book.com
75
– Sən yenidən sərt çərçivələri müəyyənləĢdirmək
istəyirsən?
– Heç də yox. Mən, sadəcə, anlamaq istəyirəm ki, nə
xoĢuna gəlir, nə yox.
– Ən əsası odur ki, Kristian, mənə həzz alaraq ağrı
verməyinlə barıĢmaq mənim üçün çətindir. Bir də bu fikir
ki, sən bunu o vaxtadək edəcəksən, mən hansısa Ģərti səddi
keçəcəm.
– Amma o, təsadüfi deyil, bütün qaydalar qeydə alınıb.
– Mənə qaydalar yığını lazım deyil.
– Ümumiyyətlə? Heç biri?
– Heç biri.
Mən qətiyyətlə baĢımı buladım, amma daxilən
qorxurdum. O, sözlərimə necə yanaĢacaqdı?
– Birdən səni Ģapalaqlasam? Etiraz etməyəcəksən?
– Nəylə vuracaqsan?
– Bununla, – О, ovcunu sifətimə yaxınlaĢdırdı.
– Yəqin ki, etməyəcəm, – inamsız halda cavab verdim.
– Xüsusilə, gümüĢü Ģarlar olarsa…
www.vivo-book.com
76
Tanrıya Ģükür, qaranlıq idi. Yanaqlarım od tutub yanır,
səsim itib batırdı, o gecəni xatırlayırdım… Hə, o gecənin
təkrarlanmasını istəyirdim.
– Deməli, yaddaqalan gecəydi, – o gülümsədi.
– Onda kefim yaxĢıydı, – kəkələyirdim.
– Bir azca ağrıya dözə bilərsən?
Çiyinlərimi çəkdim.
– Hə, yəqin ki.
Оh, bu söhbət nəylə bitəcəkdi? Həyəcan səviyyəm
Rixter Ģkalası ilə bir neçə bal yuxarı qalxırdı.
О, düĢüncəli halda çənəsini ovuĢdururdu.
– АnasteyĢa, mən hər Ģeyi yenidən baĢlamaq istəyirəm.
Hələlik vanil nəĢələrlə kifayətlənək. Bəlkə sonra mənə daha
çox etibar edəcəksən, bir-birimizlə səmimi olacağıq.
Ünsiyyətin daha yüksək səviyyəsinə qalxdıqca irəli
addımlayarıq və onda mənim bəyəndiyim bəzi Ģeyləri
edərik.
Mən qayğılı halda ona baxırdım və baĢımda boĢluq var
idi, demək olar ki, bircə fikrim-düĢüncəm yox idi… Sonra
www.vivo-book.com
77
anladım: о həyəcanlanırdı, amma nədənsə onu aydın Ģəkildə
görə bilmirdim, sanki Oreqon zülmətinə bələnmiĢdik.
Nəhayət, anlayırdım ki, bu, həqiqətən, belədir.
О, aydınlıq, Ģəffaflıq istəyirdi? Məgər zülmət mənim
xoĢuma gəlir? Baxır harda və necə. Tomas Tallis haqda
xatirələr dəvətsiz-filansız yaddaĢımda peyda olurdu.
– Bəs cəzalar?
– Cəza olmayacaq, – o sanki baĢının hərəkətiylə
söylədiyini təsdiqləyir və bir daha təkrarlayırdı: – Heç bir
cəza olmayacaq.
– Bəs qaydalar?
– Heç bir qayda olmayacaq.
– Ümumiyyətlə, heç biri? Axı sənə qaydalar lazımdır.
– Sən mənə onlardan çox lazımsan, АnasteyĢa. Son
günlər cəhənnəmə bənzəyirdi. Ġntuisiyam, sağlam zəkam
məni inandırırdı ki, səni azad buraxmalıyam, sənə layiq
deyiləm. O oğlanın çəkdiyi fotolar… Mənə onun səni necə
gördüyü aydın oldu. O fotolarda qayğısız və gözəl
görünürsən. Elə indi də gözəlsən, amma ağrını görürəm.
Sənə dərd verməyimi anlamaq məni kədərləndirir… Bəli,
www.vivo-book.com
78
mən xudbinəm. Səni ani istəyirdim, kabinetimin
astanasında yıxıldığın andan. Sən sıradan biri deyilsən,
dürüstsən, mehribansan, güclüsən, zəkalısan, adamı yoldan
çıxaracaq dərəcədə cazibədarsan; bunları sonsuzluğa qədər
sadalamaq olar. Sənə valehəm. Səni istəyirəm və baĢqa bir
adamla ola biləcəyin fikri qaranlıq qəlbimə bıçaq kimi
sancılır.
Dodaqlarım qurumuĢdu. Tanrım! Əgər bu sevgi etirafı
deyildisə, bəs nə idi? Bənd dağılmıĢdı, sözlərin qarĢısını
almaq qeyri-mümkün idi.
– Kristian, niyə hesab edirsən ki, qaraqəlblisən? Mən
heç vaxt belə deməzdim. Kədərlidir, hə, ola bilər… amma
sən yaxĢı insansan! Bunu görürəm… alicənabsan,
səxavətlisən, mehribansan və heç vaxt mənə yalan
deməmisən. O dəfə isə ağrıdan çox da əzab çəkməmiĢəm.
Sadəcə, ötən Ģənbə mənimçün Ģok oldu. Ya da oyanıĢ,
həqiqət anı. Anladım ki, mənə yazığın gəlirdi, məni görmək
istədiyin kimi ola bilmədim. Sonra mən getdim və dərk
elədim ki, mənə verdiyin fiziki ağrı ayrıldığımız təqdirdə ola
Dostları ilə paylaş: |