Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları

www.vivo-book.com 

 

984 

Bir  müddətdən  sonra  ombalarımdan  tutur,  amma  özündən 

itələmir.  Gözləri  təhlükəli  baxıĢla  mənə  baxır,  amma 

baxıĢlarında  qorxu  azalıb.  Doğrudur,  dodaqları  yarıaralıdır 

və tənəffüsü əvvəlki kimi sürətlənib. 

– Dözə bilirsən? – pıçıldayıram. 

– Hə. 

 

Onun qısa, nəfəsini buraxarkən dediyi cavab inilti kimi 

səslənir. Biz dəfələrlə duĢ altında dayanmıĢıq, amma o vaxt 

―Olimpik‖dəki  məndə  acılı-Ģirinli  xatirələr  oyadır.  Hə,  indi 

ona  sərbəst  toxunuram.  Ġncə  dairəvi  hərəkətlərlə  ərimi 

çimdirirəm,  qoltuqlarını,  qabırğalarını,  onun  yastı,  əzələli 

qarnına  doğru  hərəkət  edirəm,  buruq  tüklərin  topasına 

doğru, Ģalvarının qurĢağında dayanıram. 

– Mənim növbəmdi, – deyib bizi su Ģırnağının altından 

çıxarır, Ģampunu götürərək saçlarıma boĢaldır. 

Bilirəm  ki,  bununla  məni  yayındırır  və  mən 

barmaqlarımı  onun  Ģalvarının  qurĢağına  salıram.  О, 

Ģampunu  saçlarıma  çəkir,  güclü,  uzun  barmaqları  baĢımın 

dərisini masaj edir. Mən həzdən mızıldanır, gözlərimi yumur 

---

www.vivo-book.com 

 

985 

və  Ģəhvani  istəklərə  təslim  oluram.  Dünənki  axĢamın 

stresslərindən sonra bu mənə çox lazımdır. 

О  gülür;  bir  gözümü  açaraq  onun  gülümsədiyini 

görürəm. 

– XoĢuna gəlir? 

– Mmm… 

–  Mənim  də,  –  gülümsəyirəm,  o  əyilərək  alnımı  öpür, 

barmaqları  isə  Ģirin  və  güclü  masajını  davam  etdirir.  – 

Çevril, – əmr edir. 

 

Tabe  oluram,  sevimli  barmaqlar  yavaĢ-yavaĢ  arxamı 

sığallayır.  Necə  də  həzzvericidir!  О  yenə  Ģampun  töküb 

ehtiyatla saçlarımı yuyur. Sonra yenə məni duĢ altına salır. 

– BaĢını geri at, – sakitcə əmr edir. 

Mən tabe oluram, o isə diqqətlə saçlarımı yuyur. Sonra 

yenidən ona sarı çevrilib baxıĢımı Ģalvarına yönəldirəm. 

– Bütün bədənini yumaq istəyirəm, – pıçıldayıram. 

O,  gülümsəyir,  dodağını  büzərək  və  əllərini  yuxarı 

qaldırır,  sanki  deyir:  ―Bütünlüklə  səninəm,  balaca‖. 

Gülümsəyir,  sonra  Ģalvarın  zəncirini  cəld  aĢağı  çəkirəm  və 

---

www.vivo-book.com 

 

986 

budur  Ģalvar,  tuman  digər  paltar  yığınının  yanındadır. 

Qəddimi  düzəldib  gel  və  süngəri  götürmək  üçün  əlimi  irəli 

uzadıram. 

–  Ġndi  deyəsən  məni  görməyə  Ģadsan,  –  quru  tərzdə 

deyirəm. 

–  Sizi  görməyə  həmiĢə  Ģadam,  miss  Stil,  – 

həyasızcasına gülümsəyir. 

Mən  süngəri  sabunlayıb  onun  sinəsində  hərəkətlərimi 

təkrarlayıram.  Ġndi  Kristian  sakitdir,  bəlkə  də  ona  görə  ki, 

ona  demək  olar  heç  toxunmuram.  Əlim    süngərlə  birgə 

aĢağıya  doğru  hərəkət  edir,  qarnına  sarı,  tük  cığırı  ilə 

ahəngdar  Ģəkildə  qasıq  tüklərinə  doğru  hərəkət  edirəm  və 

sevimli  məqsədə  yetiĢirəm  –  cisminin  ehtiraslanmıĢ 

hissəsinə. 

Gözucu  onu  müĢahidə  edirəm,  o  isə  mənə 

dumanlanmıĢ,  Ģəhvani  baxıĢla  baxır.  Hmmm...  bu  baxıĢ 

xoĢuma gəlir. Süngəri yerə atıb onu möhkəm Ģəkildə tutaraq 

əllərimlə  iĢləyirəm.  О,  gözlərini  yumub  baĢını  geri  atır  və 

ombalarını irəli ataraq inləyir. 

---

www.vivo-book.com 

 

987 

Həəə! Bu, adamı elə ehtiraslandırır ki. Daxili ilahəm öz 

küncündən  çıxaraq  (bütün  gecəni  orda  keçirib)  dodaqlarını 

parlaq qırmızı boya çəkib. 

Kristianın  parlayan  gözləri  qəfildən  mənim  gözlərimlə 

toqquĢur. O nəyisə xatırlayıb. 

– Artıq Ģənbədi! – deyir, gözlərində sevincli və Ģəhvani 

od yanır. Belimdən tutur, bağrına basır və uzun-uzadı öpür. 

Оhо, temp dəyiĢikliyi!.. 

Əli  aĢağı  sürüĢür,  nəm  bədənimdə,  ombamı  sığallayır, 

hissiyyatlı  barmaqları  məni  qıcıqlandırırdı,  sığallayır,  ağzı 

ağzıma  yapıĢır, məni tənəffüsdən məhrum eləyir. O biri  əli 

nəm  saçlarımda  dolaĢır,  baĢımı  tutub  bütün  ehtirasını  mənə 

ötürdü. Budur artıq barmaqları içimə girir. 

–  Аhhh…  –  Ġniltim  tənəffüsümlə  birgə  onun  ağzına 

boĢalır. 

–  Həə,  –  o  da  inləyir  və  yanbızlarımdan  tutaraq  məni 

yuxarı qaldırır. – Ayaqlarını bədənimə dola, balaca. 

 

---

www.vivo-book.com 

 

988 

Ayaqlarım  dərhal  əmrə  tabe  olur  və  mən  ilbiz  kimi 

onun boynundan yapıĢıram. О, məni divara söykəyir, donub 

qalır və üzümə baxır. 

– Gözlərini aç. Mən sənə baxmaq istəyirəm. 

Kristiana  baxıram,  ürəyim  dəlicəsinə  döyünür,  isti  və 

ağır  qan  bədənimdə  nəbz  atır;  istək  məni  bürüyür, 

qarĢısıalınmaz  və  dəli  istək.  Sonra  o,  içimə  soxur,  dəhĢətli 

dərəcədə  asta-asta,  içimi  doldurur.  Ucadan  inləyirəm.  О, 

yenidən  donub  qalır,  gözəl  simasında  hisslər  qamması  əks 

olunur. 

– Sən mənimsən, АnasteyĢa, – pıçıldayır. 

– Hə, həmiĢəlik. 

O,  təntənəylə  gülümsəyir  və  kəskin  hərəkətlə  daha 

dərinə soxur, məni ürkmüĢ halda qıĢqırmağa məcbur eləyir. 

– Ġndi bunu hər kəsə deyə bilərik, çünki ―Hə‖ demisən. 

Ġndi  səsində  pərəstiĢvar;  o  əyilir,  dodaqlarını 

dodaqlarıma  qondurur…  asta  və  Ģirin  hərəkət  edir. 

Gözlərimi  yumub  baĢımı  geri  atıram.  Bədənim  qatlanır, 

iradəm ona tabe olur, onun astagəl, sehrli ritminin əsarətinə 

düĢür. 

---

www.vivo-book.com 

 

989 

DiĢləri  boynumu,  çənəmi  didir,  sonra  aĢağı  düĢür, 

boynumun dibinə, tempi artırır, içimi doldurur, biz uzaqlara, 

çox uzaqlara uçub gedirik, həyəcanlı axĢam çağından, Yerin 

qayğılarından uzaqlaĢırıq. Dünya bomboĢdur, yalnız mən və 

ərim, bütövlük kimi – hər birimiz digərinin bədənində əriyib 

– inləyir, köks ötürürük. Onun üzərimdəki hakimiyyətindən 

həzz alır, cismimsə onun cisminin yanında çiçəklənir. 

Onu  itirə  bilərdim...  onu  sevirəm…  Onu  çox-çox 

sevirəm. Qəfildən eĢqimin nəhəngliyinə və ona sədaqətimin 

dərinliyinə  heyran  qalıram.  Bu  kiĢini  ömrümün  sonunadək 

sevəcəyəm…  bu  xəfiffikirlə  partlayıram,  orqazmdan  sonra 

yenilənmiĢ  kimi  adını  ucadan  çəkirəm  və  göz  yaĢları 

yanaqlarımdan süzülür. 

O,  öz  zirvəsinə  yetiĢir.  Məni  möhkəm  tutaraq  üzünü 

boynuma  qoyur,  yerə  sürüĢür.  Kristian  üzümü  öpərək  göz 

yaĢlarımı duyur, yuxarıdansa üstümüzə isti su süzülərək bizi 

aparırdı. 

 

–  Barmaqlarım  sudan  büzüĢüb,  –  tox  və  razı  halda 

mırıldanıram, onun sinəsinə söykənərək. 

---

www.vivo-book.com 

 

990 

 

О, barmaqlarımı dodaqlarına yaxınlaĢdırır və hər birini 

növbəylə öpür. 

– Doğrudan da duĢdan çıxmaq vaxtıdı. 

– Mən burda qalmaq istərdim. 

 

Ayaqları  arasında  oturmuĢam,  o  məni  bağrına  basır. 

Hətta tərpənməyə belə tənbəllik edirəm. 

Kristian  mızıldanır.  Qəfildən  anlayıram  ki,  dəhĢətli 

dərəcədə yorulmuĢam, hər Ģeydən yorulmuĢam. Son həftədə 

o  qədər  Ģey  baĢ  verib  ki,  bütün  ömrə  bəs  edərdi  və  budur 

artıq ərə gedirəm. Dodaqlarımdan inamsız gülüĢ qopur. 

– Məzəli nə var ki, miss Stil? – nəvaziĢlə soruĢur. 

– Zəngin həftə. 

– Düzdü, – gülümsəyir. 

–  Tanrıya  Ģükür  edirəm  ki,  sağ-salamat  qayıtmısınız, 

mister  Qrey,  –  pıçıldayıram,  nəyinsə  baĢ  verə  biləcəyini 

düĢünüb ciddiləĢirəm. 

O gərilir, mənsə bu xatırlatma peĢman oluram. 

 

---

www.vivo-book.com 

 

991 

– Çox qorxmuĢdum, – təəccüblü olsa da, etiraf eləyir. 

– Haçan? 

О, baĢını tərpədir, sifəti ciddidir. 

Bax ha. 

– Deməli, hadisənin  miqyasını kiçiltdin ki, yaxınların 

həyəcanlanmasın? 

– Hə. Çox aĢağıdan uçurdum ki, helikopteri yerə endirə 

bilim. Amma həddindən artıq. 

Lənət  Ģeytana!  Ürkək  nəzərlərlə  ona  baxıram,    isə 

pəriĢan simasıyla oturub və su üstümə axır. 

– Təhlükə nə dərəcədə gerçək idi? 

О mənə baxır. 

–  Gerçək,  –  Pauza  verir.  –  Bir  neçə  dəhĢətli  an, 

fikirləĢdim ki, artıq bir daha səni görə bilməyəcəm. 

Ona möhkəm sarılıram. 

– Kristian, həyatımı sənsiz təsəvvür edə bilmirəm. Səni 

elə möhkəm sevirəm ki, bu hətta məni qorxudur. 

–  Elə  məni  də,  –  ah  çəkir.  –  Sənsiz  həyatım  mənasız 

olar.  Səni  çox  sevirəm.  –  Qolları  ətrafımda  daha  möhkəm 

---

www.vivo-book.com 

 

992 

dolanır,  burnunu  saçlarıma  dayayır.  –  Səni  heç  yerə 

buraxmaram, heç vaxt. 

– Səni heç vaxt atıb getməyəcəm, – boynunun öpürəm; 

o əyilərək məni incə tərzdə öpür. 

Bir an sonra yerində tərpənir. 

–  Gedək.  Saçlarını  qurudaq  və  yatağa.  Mən  artıq 

taqətsizəm, elə sən də elə bil suda ərimisən. 

Narazı  halda  qaĢlarımı  çatıram,  müqayisəyə  görə.  O, 

baĢını yana əyir və gülümsəyir. 

– Nəyə etirazınız var, miss Stil? 

BaĢımı yelləyib ayağa qalxıram. 

 

Çarpayıda  oturmuĢam.  Kristian  inad  etdi  ki,  saçlarımı 

məhz  özü  qurudacaq  –  o  bunu  məharətlə  edir.  Bunu  harda 

öyrənib  –  fikir  xoĢagəlməzdir,  odur  ki,  onu  dərhal 

beynimdən  qovuram.  Artıq gecə  saat üçdür  və  mən  yatmaq 

istəyirəm.  Kristian  yenidən  breloku  əlinə  götürür,  yatağa 

girməzdən öncə. O, yenə təəccüblə baĢını yelləyir. 

---

www.vivo-book.com 

 

993 

–  Hər  Ģeyi  elə  məharətlə  fikirləĢmisən ki.  Ad  günümə 

ən  yaxĢı  hədiyyə,  –  o,  incə  və  hərarətli  baxıĢla  məni  seyr 

edir. – Cüzeppe de Natalenin imzaladığı posterdən də yaxĢı. 

– Bunu sənə əvvəl də deyə bilərdim, amma ad gününə 

görə  ləngitdim…  Hər  Ģeyi  olan  bir  adama  baĢqa  nə 

bağıĢlaya  bilərdim  ki?  Odur  ki,  fikirləĢdim  sənə...  özümü 

bağıĢlayım. 

Breloku  kiçik  masaya  qoyub  mənim  yanımda  oturdu, 

qucaqlayaraq baĢımı sinəsinə sıxdı. 

– Hər Ģey yaxĢıdı. Özün kimi. 

Gülümsəyirəm, hərgah o, üzümü görə bilmir. 

– Mən kamillikdən uzağam, Kristian. 

– Mənə lağ eləyirsiniz, miss Stil? 

О bunu hardan bilir? 

– Ola bilər, – gülürəm. – Sənə bir sual vermək olar? 

– Əlbəttə, – o, dodaqları ilə boynumu qıdıqlayır. 

– Portlenddən qayıdarkən zəng eləmədin. Bunu Xoseyə 

görə  eləmədin?  Narahat  deyildin  ki,  onunla  burda  tək-

tənhayam? 

---

www.vivo-book.com 

 

994 

Kristian  cavab  vermir.  Ona  sarı  çevrilib  qınayıcı 

nəzərlə geniĢ açılmıĢ gözlərinə baxıram. 

– Heç baĢa düĢürsən ki, bu gülməlidir? Ailə üzvlərin və 

mənimçün belə bir stress yaratmısan? Biz hamımız səni çox 

sevirik. 

О, gözlərini döyüb utancaq Ģəkildə gülümsəyir. 

– Heç düĢünməzdim ki, bu qədər həyəcanlanacaqsınız. 

Mən dodaqlarımı büzürəm. 

– Bu fikir görən haçan bu qalın gönündən keçib ürəyinə 

yol tapacaq ki, hamımız səni sevirik? 

– Qalın gön? – О, təəccüblə kirpiklərini döyür. 

– Hə, – baĢımla təsdiqləyirəm. – Məhz belə. Möhkəm, 

daĢ kimi. 

–  FikirləĢmirəm  ki,  gönümün  möhkəmliyi  bədənimin 

digər yerlərinin möhkəmliyindən çoxdur. 

– Ciddi deyirəm! Bəsdi məni güldürdün. Onsuz da sənə 

bir  qədər  acıqlanıram,  düzdü  sağ-salamat  qayıtdığına  görə 

sevinsəm  belə,  fikirləĢirdim  ki…  –  Susub  o  həyəcanlı 

saatları xatırlayıram. – Hə, özün bilirsən nəyi fikirləĢirdim. 

---

www.vivo-book.com 

 

995 

Gözləri  hərarətlənir,  incə  tərzdə  barmaqlarını 

yanaqlarımda gəzdirir. 

– BağıĢla məni. YaxĢı? 

– Bəs yazıq anan? Sizi bir yerdə görmək elə həyəcanlı 

idi ki, – pıçıldayıram. 

О, utancaq halda gülümsəyir. 

– Onu bu vaxtacan ağlayan görməmiĢdim. Hə, bu məni 

pəriĢan  elədi.  Axı  o  həmiĢə  elə  ciddi  və  sakitdir  ki.  Bu, 

mənimçün Ģok idi. 

–  Görürsən  də?  Hamı  səni  sevir,  –  gülümsəyirəm.  – 

Bəlkə  indi  mənə  inanasan.  –  Mən  əyilir  və  onu  öpürəm.  – 

Ad günün mübarək, Kristian! ġadam ki, bu gün mənimlə bir 

yerdəsən. Hələ bilmirsən ki, sabaha... ee... bu günə səninçün 

nə hazırlamıĢam. – Bic-bic gülürəm. 

–  Daha  nə?  –  təəccüblənir  və  dodaqları  füsunkar 

təbəssümlə geniĢlənir. 

–  Həəə,  mister  Qrey,  amma  gözləməli  olacaqsınız, 

münasib vaxt yetiĢənə kimi. 

 

---

www.vivo-book.com 

 

996 

Qəfildən 

vahiməli 

yuxudan  ayılıram;  nəbzim 

quduzcasına döyünür. TəlaĢla o biri böyrüm üstə çevrilirəm. 

Rahatlıq  verən  tək Ģey  Kristianın  yanımda  mürgüləməsidir. 

Yuxudan  ayılmadan  o,  məni  qolları  arasına  alıb  baĢını 

çiynimə qoyur və astaca köks ötürür. 

Yataq otağı iĢığa bələnib. Səhər saat səkkizdir. Kristian 

heç  vaxt  bu  qədər  çox  yatmır.  Beli  üstə  uzanıb  ürək 

döyüntümün  nizamlanmasını  gözləyirəm.  Niyə  bu  qədər 

həyəcanlıyam? Bu nədir, dünənki axĢamın əks-sədası? 

Sevimli  kiĢim  burdadır.  Təhlükəsizlikdə.  SakitləĢmək 

üçün  ciyərdolusu  havanı  içimə  çəkərək  fikrən  havanı  çölə 

buraxıram. BaĢımı çevirib onun əziz simasını görürəm. Ġndi 

o  həmiĢəlik  yaddaĢımda  özünə  yer  almıĢdı,  bütün  xırda 

çuxurları və qırıĢları ilə birgə. 

Yuxudaykən o elə gənc görünür ki. Gülümsəyirəm, bu 

gün  o,  bir  yaĢ  da  böyüdü.  Sevinc  hissiylə  çiyinlərini 

qucaqlayıram,  hədiyyəmi  fikirləĢərək.  Ооо…  bu  hədiyyəni 

neyləyəcək?  Yəqin  ki,  əvvəlcə  yatağına  naharını  gətirəcəm. 

Həm də güman ki, Xose hələ çıxıb getməyib. 

---

www.vivo-book.com 

 

997 

Həqiqətən  də  Xose  piĢtaxta  yanında  oturub  ―müsli‖ 

yeyir.  Özümdən  ixtiyarsız  qızardım.  O  bilir  ki,  gecəni 

Kristianla keçirmiĢəm. Bəs niyə birdən utandım? Axı çılpaq 

deyiləm, ədəbli görkəmdəyəm. Əynimdə ipək xələt var. 

– Sabahın xeyir, Xose, – cəsarətlənərək gülümsəyirəm. 

– Salam, Аnа! – Onun siması iĢıqlanır, о məni görməyə 

səmimi-qəlbdən  Ģaddır.  Nə  kinayə,  nə  də  məkrli  niyyət 

iĢarəsi sezirəm. 

– Necə yatdın? YaxĢı idi? – soruĢuram. 

– Əlbəttə. Burdan Ģəhərə elə gözəl mənzərə açılır ki! 

–  Hə.  Xüsusidir,  –  evin  sahibi  kimi.  –  Bəlkə  nəsə 

doyumlu bir Ģey yeyəsən? Əsl kiĢi üçün olan nahar yeməyi? 

– zarafat edirəm. 

– Olar. 

–  Bu  gün  Kristianın  ad  günüdü,  naharı  yatağına 

aparacam. 

– О oyanıb? 

– Yox, ola bilsin ki, dünənki yorğunluğunu çıxarır. 

 

---

www.vivo-book.com 

 

998 

Tələsik baxıĢımı kənara çəkib soyuducuya sarı gedirəm 

ki,  Xose  utandığımı  sezməsin.  ―Ġlahi,  axı  bu,  Xosedi‖. 

Yumurta və bekonu çıxardanda Xose Ģən halda soruĢur. 

– O, doğrudan, xoĢuna gəlir, hə? 

Ġxtiyarsız olaraq dodaqlarımı büzürəm. 

– Mən onu sevirəm, Хose. 

О,  təəccüblə  gözlərini  gözlərini  açır,  amma  artıq 

gözlərində skepsis qığılcımları oynaĢır. 

–  Necə  də  sevməyəsən,  –  gülümsəyərək  zəngin 

interyeri nəzərdən keçirir. 

Üzümü turĢuduram. 

– Çox sağ ol, dostum! 

– Ey, Аnа, bu zarafat idi. 

Hmm…  Doğrudanmı  o  mənim  haqqımda  bu  cür 

fikirləĢir? Yəni Kristiana pula görə ərə gedirəm? 

– Ciddiyəm, zarafat edirdim. Sən elə qız deyilsən. 

– Omlet yeyəcəksən? – mövzunu dəyiĢərək soruĢuram. 

Mən mübahisə eləmək istəmirəm. 

– Əlbəttə. 

---

www.vivo-book.com 

 

999 

–  Mən  də  yeyəcəm,  –  Kristian  böyük  otaqda  peyda 

olaraq  deyir.  Bax  ha,  hətta  pijama  Ģalvarı  belə  ona  əla 

yaraĢır. ġalvar seksual Ģəkildə ombalarından sallanır. 

– Salam, Xose, – baĢıyla iĢarə edir. 

– Sabahın xeyir, Kristian, – Xose dumanlı Ģəkildə onun 

salamına cavab verir. 

Kristian  mənə  sarı  çevrilərək  gülümsəyir,  mən  hissiz 

Ģəkildə  ona  baxıram.  O  bunu  bilərəkdən  edir.  Gözlərimi 

qıyır  və  məyus  halda  öz  ruhi  tarazlığımı  bərpa  eləməyə 

çalıĢıram. Kristianın üzünün ifadəsi azca dəyiĢir. O bilir ki, 

nə fikirləĢdiyini bilirəm və dünya vecinə deyil. 

– Naharı yatağına gətirmək istəyirdim. 

Utanmaz görünüĢlə məni qucaqlayaraq çənəmdən tutub 

dodaqlarımda ləzzətli öpüĢ izi qoyur. Ondan gözlənilməyən 

davranıĢ! 

– Sabahın xeyir, AnasteyĢa! – deyir. 

 

Onu söymək və çimdikləmək istəyirəm, amma bu gün 

ad günüdür. Qızardım. Niyə özünü belə aparır? Niyə özünün 

sahiblik instinktinə sərbəstlik imkanı yaradır? 

---

www.vivo-book.com 

 

1000 

– Sabahın xeyir, Kristian. Ad günün mübarək. 

Ġkimiz də gülümsədik. 

– Səbirsizliklə ikinci hədiyyəni gözləyirəm, – deyirəm. 

Mən rəng verib rəng alıram, indi Qırmızı ağrı otağının 

divarları  ilə  rəqabət  apara  bilərəm.  Əsəbi  halda  Xoseyə 

baxıram,  o  isə  elə  təsir  bağıĢlayır  ki,  sanki  çürük  meyvə 

yeyib. Çevrilib nahar hazırlamağa davam edirəm. 

– Bu günə nə planların var, Хоse? – Kristian bilərəkdən 

naqolay tərzdə danıĢır və bar stuluna oturur. 

–  Atama  və  Reyə,  Ananın  atasına  baĢ  çəkmək 

istəyirəm. 

Kristian üzünü turĢudur. 

– Onlar bir-biriylə tanıĢdır? 

– Hə onlar orduda bir yerdə xidmət ediblər. Sonra bir-

birini itiriblər, bizsə Anayla kollecdə bir yerdə oxumuĢuq və 

təsadüfən  aydınlaĢdırmıĢıq  ki,  atalarımız  tanıĢdır.  Budur, 

onlar  indi  ən  yaxın  dostdular.  Bir  yerdə  balıq  ovuna 

gedəcəyik. 

– Balıq ovuna? – Kristian səmimi Ģəkildə canlanır.