www.vivo-book.com
31
– Bəli, ser.
– Təxminən, saat doqquzun yarısında onu götürə
bilərsən?
– Bəli, ser.
– Teylor səni giriĢdə gözləyir.
– Minnətdaram, mister Qrey. Portlendə uğurlu uçuĢ.
Mem… – o, nəzakətlə mənə baxıb gülümsədi.
Kristian əlimi buraxmadan pilota baĢıyla razılıq bildirdi
və əyilərək məni helikopterin qapılarına doğru apardı.
Ġçəridə kəmərlərimi bərkidib qayıĢları möhkəm sıxdı.
Çoxmənalı, sirli təbəssümlə.
– Bax indi heç yerə qaça bilməzsən, – mızıldandı. –
Etiraf etməliyəm ki, bu bondajın xoĢuma gəlir. Hə, heç nəyə
toxunma.
Yenə baĢdan-ayağa pörtdüyümü hiss elədim, çünki o,
Ģəhadət barmağını yanağımda gəzdirirdi. Sonra qulaqcıqları
mənə uzatdı. ―Mən də sənə toxunmaq istərdim, amma sən
icazə vermirsən…‖ QaĢlarımı çatdım. Həm də o, kəmərləri
elə möhkəm sıxmıĢdı ki, güclə qımıldanırdım.
www.vivo-book.com
32
Kristian pilotun kürsüsünə oturub kəmərlərini bağladı,
sonra uçuĢöncəsi yoxlamaların hamısını yerinə yetirdi.
Ġnamlı və sürətli hərəkət edirdi. Mən ovsunlanmıĢ kimi seyr
edirdim. О, qulaqcıqları taxdı, tumbleri çıqqıldatdı və pərlər
fırlanmanı sürətləndirərək uğultusuyla qulaqlarımı doldurdu.
О mənə sarı çevrildi.
– Hazırsan, balaca? – səs qulaqcıqlarda əks-səda
verirdi.
– Ihı.
Onun dodaqlarında təbəssüm var idi, dəcəl uĢaq
təbəssümü. Gör neçə vaxtdı bunu görmürdüm!
– Sitak qülləsi, bu ―Çarli Tanqo‖nun göyərtəsidir, hotel
―Qolf-Əks-səda‖ (А1), PDX-dən Portlendə reysə hazıram.
Məni necə eĢidirsiniz? Qəbul.
Aviadispetçerin hissiz səsi cavab verib təlimatlandırdı.
– Rocer, qüllə, ―Çarli Tanqo‖nun göyərtəsi danıĢır,
əlaqənin sonu.
Kristian iki tumbleri çıqqıldadıb idarəetmə dəstəyindən
tutdu və parlaq axĢam səmasına baĢ vurdu.
www.vivo-book.com
33
Sietl və mədəm aĢağı enirdi, ildırım sürətiylə bizdən
uzaqlaĢaraq.
– Nə vaxtsa Ģəfəqin ardınca qaçırdıq, o isə bizdən
qaçırdı, indisə zülməti qovuruq, – qulaqcıqda onun səsi
eĢidilirdi.
Heyrətdən gözlərimi bərəltdim. Bu nə deməkdir?
Qulaqlarıma inanmırdım. Doğrudanmı, o bu cür
romantikaya qabil idi? О gülümsəyirdi və mən də çəkinə-
çəkinə təbəssümünə cavab verdim.
– Bu dəfə, qürub günəĢində hər Ģey daha gözəl
görünəcək, – dedi.
Ötən dəfə, biz Sietlə uçarkən hava qaralmıĢdı. Bu
axĢamsa görünüĢ möhtəĢəm idi, demək olar ki, ilahi. Biz
daha hündürə qalxırdıq, yonulmuĢ qayalara oxĢayan
göydələnlər arasından uçurduq.
– ―Mənim ―Esklala‖m bax ordadır, – o, baĢının
hərəkətiylə binaya iĢarə etdi, – ―Boinq‖ ordadır, indisə
―Speys Nidl‖ə yaxınlaĢırıq.
www.vivo-book.com
34
– Heç vaxt orda olmamıĢam, – ah çəkib boynumu
uzatdım.
– Onu sənə göstərəcəyəm, orda Ģam yeməyi yeyərik.
– Kristian, biz ayrılmıĢıq.
– Bilirəm. Amma mən yenə də səni ora aparacağam və
yedirdəcəyəm, – o acıqlandı.
BaĢımı yellədim və anladım ki, mübahisə eləməsək,
yaxĢıdır.
– Bura çox gözəldir, minnətdaram.
– MöhtəĢəmdir, elə deyil?
– Bütün bunları mənə göstərməyin...
– Kobud tərif, hə, miss Stil? Amma mənim, həqiqətən,
bəzi qabiliyyətlərim var.
– Çox gözəl görürəm, mister Qrey.
O, baĢını çevirib gülümsədi. BeĢ gündə ilk dəfə mən
bir qədər sərbəstləĢmiĢdim. Bəlkə hər Ģey o qədər də pis
deyildi.
– Yeni iĢin necədir?
– Sağ ol, yaxĢıdır. Maraqlı iĢdir.
– Bəs yeni müdirin?
www.vivo-book.com
35
– Belə də, normal.
Axı deyə bilməzdim ki, məni Cekin diqqəti narahat
edir. Kristian gözlərini qıydı.
– Nəsə problemin var?
– Yox, hər Ģey qaydasındadır, üzdə olanları saymasaq.
– Üzdə olanlar?
– Eh, Kristian, düz sözümdü, bəzən məni bezdirirsən.
– Bezdirirəm? Mən? Səsinizin tonu nəsə xoĢuma
gəlmir, miss Stil.
– Gəlmir, gəlməsin.
Onun dodaqları təbəssümdən əyildi.
– Sənin doğma pozğun ağzın üçün darıxmıĢdım,
АnasteyĢa.
QıĢqırmaq istəyirdim: ―Səninçün darıxırdım, baĢdan-
ayağa səninçün, təkcə səsin, dodaqların üçün yox!..‖ Amma
mən, sadəcə, ―Çarli Tanqo‖nun akvariumun ĢiĢərək əyilmiĢ
divarına oxĢar ön ĢüĢəsindən sakitcə baxırdım. Biz cənuba
uçmaqda davam edirdik. Üfüqün üzərində günəĢ asılmıĢdı –
böyük, narıncı, təhlükəli, – və mən yenidən özümü odda
yanmaqla təhlükəyə atılan Ġkar sanırdım.
www.vivo-book.com
36
Zülmət Sietl tərəfdən arxamızca sürünürdü. Səma opal
rəngli, tünd yaĢıl akvamarin dalğalara bələnmiĢdi, onlar
ahəngdar tərzdə bir-birini əvəzləyirdi, bunu isə yalnız Ana-
Təbiət etməyə qabildir. AxĢam havası təmiz və Ģəffaf idi.
Portlendin iĢıqları parıldayır və göz vurur, Kristian
helikopteri meydançaya endirərkən bizi salamlayırdı.
Yenidən qəribə kərpic tikilinin üstündəydik, təxminən üç
həftə öncə də burdan uçmuĢduq.
Ġlk baxıĢdan üç həftə nə idi ki? Belə də, az-maz.
Bununla belə, mənə elə gəlirdi ki, Kristianı bütün həyatım
boyu tanımıĢam. O, ―Çarli Tanqo‖nun mühərrikini
söndürmək üçün müxtəlif dəstəkləri Ģaqqıldadırdı. Pərlər
asta-asta fırlanmağını dayandırırdı və tezliklə qulaqcıqlarda
yalnız tənəffüsümü eĢidirdim. Hmm. Qəfildən nədənsə mənə
heyrətamiz təsir göstərmiĢ Tomas Tallisin orqan messaları
xatırladım. Nəbzim sürətləndi. Burdan heç yerə getmək
istəmirdim.
Dostları ilə paylaş: |