Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları



Yüklə 3,96 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə7/172
tarix26.09.2017
ölçüsü3,96 Mb.
#2155
1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   ...   172

www.vivo-book.com 

 

37 



Kristian  kəmərləri  açdı  və  çevrildi  ki,  məni  öz 

kəmərimdən  azad  eləsin.  Onun  gözlərində  qığılcımlar 

oynaĢırdı. 

–  UçuĢ  xoĢunuza  gəldi,  miss  Stil?  –  nəvaziĢli  səslə 

soruĢdu. 

–  Hə,  minnətdaram,  mister  Qrey,  –  mən  də  nəzakətlə 

cavab verdim. 

– YaxĢı, indi də gedək tanıĢının fotolarına baxaq. 

 O,  əlini  mənə  uzatdı  və  mən  də  ona  söykəndim  ki, 

―Çarli Tanqo‖dan enə bilim. 

 Ağsaqqal  bir  kiĢi  bizə  sarı  gəlirdi  və  ürəklə 

gülümsəyirdi. Onu tanıdım, keçən dəfə görmüĢdüm. 

– XoĢ gördük, Coy, – Kristian əlimi buraxaraq onunla 

dostcasına görüĢüb əlini sıxdı. 

–  MaĢından  göz-qulaq  ol.  Stiven  onu  saat  səkkizdən 

sonra götürəcək. 

– Oldu, mister Qrey. Mem, – о, nəzakətli baĢ hərəkətilə 

məni 


salamladı,  –    Avtomobiliniz  aĢağıda  sizin 

ixtiyarınızdadır,  ser.  Hə,  lift  iĢləmir.  Piyada  düĢməli 

olacaqsınız. 



www.vivo-book.com 

 

38 



– Çox sağ ol, Coy. 

 Kristian  əlimdən  tutdu,  pilləkənə  doğru  getməyə 

baĢladıq. 

– YaxĢı ki burda cəmi üç mərtəbə var. Ayaqqabılarının 

dabanına da söz ola bilməz, – o, narazılıqla bildirdi. 

 Zarafatsız. 

– Bu batilyonlar xoĢuna gəlmir? 

– Çox xoĢuma gəlir, АnasteyĢa. – О gözlərini qıydı və 

məncə,  nəsə  demək  istəyirdi,  amma  susurdu.  –  YaxĢı. 

Tələsmədən gedək. Bircə o çatıĢmır ki, ayağın burxulsun və 

yıxılıb boynunu qırasan. 

 

 Sürücü  bizi  qalereyaya  aparırdı.  Biz  susaraq 



oturmuĢduq;  həyəcanım  qayıtmıĢdı  və  mənə  əvvəlki 

qüvvəylə  əzab  verirdi,  mən  anlayırdım  ki,  ―Çarli 

Tanqo‖dakı uçuĢ  vaxtı  mövcud olan  sükut  ―tufanın nəzəri‖ 

idi.  Kristian  pəncərəyə  baxırdı;  o,  sakit  və  düĢüncəli,  hətta 

məyus  idi;  əvvəlki  Ģən  əhval-ruhiyyəmiz  yox  olmuĢdu. 

Deyiləsi o qədər sözüm var idi ki. Amma səfər çox qısa idi. 

– Xose, sadəcə, dostumdur, – mızıldandım. 



www.vivo-book.com 

 

39 



 Kristian çevrildi; onun baxıĢlarında qorxu var idi. Ağzı 

–  ah,  o  məndə  Ģirin  xatirələr  oyadırdı.  Onu  bütün  dərimlə, 

bütün  bədənimlə,  hər  yerimdə  xatırlayırdım.  Kristian 

qüssələnmiĢdi. 

–  Üzündə  gözəl  gözlərindən  baĢqa  heç  nə  qalmayıb, 

АnasteyĢa. XahiĢ edirəm, söz ver ki, yemək yeyəcəksən. 

–  Hə,  Kristian,  mən  yemək  yeyəcəm,  –  robot  kimi 

avtomatik cavab verdim. 

– Ciddi deyirəm. 

– Yox a? 

 Səsimdəki  kinayəni  yığıĢdıra  bilirdim.  Sözün  düzü, 

son günlərdə məni cəhənnəmdən keçməyə məcbur eləmiĢ bu 

adamın  səsinə  mat  qalmıĢdım.  Yox,  burda  nəsə  düz 

deyildi…  Mən  özüm  özümü  cəhənnəmdən  keçirmiĢdim. 

Yox, hər halda o… Tamam dolaĢdım və baĢımı itirdim. 

– Səninlə savaĢmaq istəmirəm, АnasteyĢa. Ġstəyirəm ki, 

qayıdasan və istəyirəm ki, sağlam olasan. 

– Axı heç nə dəyiĢməyib. 

 



www.vivo-book.com 

 

40 



 ―Nahaq  yerə  Əlli  Çalar  adı  qazanmamısan  ki…‖  – 

düĢündüm. 

–  Gəl  bu  haqda  geri  qayıdarkən  danıĢaq.  Artıq 

çatmıĢıq. 

 Biz  qalereyanın  yanında  dayandıq  və  Kristian  məni 

susdurub maĢından çıxdı. Qapını açıb əlini mənə uzatdı. 

–  Niyə  belə  edirsən?  –  Səsim  istədiyimdən  də  bərk 

çıxdı. 


– Nə edirəm ki? – Kristian heç nə anlamırdı. 

– Belə Ģeylər deyirsən, sonra da… 

–  АnasteyĢa,  biz  istədiyin  yerə  gəlmiĢik.  Gəl 

qalereyaya  gedək.  Sonra  danıĢarıq.  Mən  küçədə  tamaĢa 

göstərmək istəmirəm. 

 Ətrafa göz gəzdirdim. O haqlı idi. Yan-yörədə o qədər 

adam var idi ki. Dodaqlarımı kip sıxdım, o isə qəzəblə mənə 

baxırdı. 

– YaxĢı, – köntöy Ģəkildə mızıldandım. 

 

 Əlimdən tutaraq məni binaya doğru aparırdı. 




www.vivo-book.com 

 

41 



 Biz  pakqauza  –  anbara  döndərilmiĢ  hissəyə  daxil 

olduq:  kərpic  divarlar,  tünd  taxta  döĢəmə,  ağ  tavan  və  su 

borularının  ağ  rəngli  Ģəbəkəsi.  Müasir,  geniĢ.  Qalereyada 

tamaĢaçılar  dolaĢır,  Ģərab  içir  və  Xosenin  fotolarını  seyr 

edirdilər. Bir anlığa həyəcanım yoxa çıxdı və dərk etdim ki, 

dostum arzusunu həyata keçirib. 

 Uğurlar, Xose! 

 

–  AxĢamınız  xeyir,  Xose  Rodrigesin  vernisajına  xoĢ 



gəlmiĢsiniz. 

 Qara  paltarlı  gənc  qadın  bizi  salamladı;  qısa  Ģabalıdı 

saçları  var  idi,  dodağında  parlaq  qırmızı  pomada, 

qulaqlarında  da  iri  sırğalar.  О,  gözucu  mənə  baxırdı,  sonra 

lazım olduğundan çox Kristiana, sonra yenə mənə və tez-tez 

gözlərini döyürdü. 

 Heyrətlə  qaĢlarımı  qaldırdım.  O  –  mənimdir,  ya  da 

mənim  olub. Var-gücümü  toplayıb  düĢmən baxıĢımı  kənara 

çəkməyə  çalıĢdım.  Qadının  gözləri  mənə  tuĢlandıqda 

kirpikləri yenidən çırpınmağa baĢladı. 




www.vivo-book.com 

 

42 



– А, bu sənsən, Аnа. Ġstəyirik ki, sən də bütün bunlarda 

iĢtirak edəsən… 

 Qadın  dodaqlarını  təbəssümlə  uzadaraq  broĢüranı 

mənə uzatdı, özü isə üstünə yemək və içki düzülmüĢ masaya 

yönəldi. 

– Onu tanıyırsan? – qaĢ-qabaqla maraqlandı Kristian. 

 BaĢımı yellədim, heç də ondan az qayğılanmamıĢdım. 

 О çiyinlərini çəkdi və mövzunu dəyiĢdi. 

– Nə içəcəksən? 

– Bir qədəh ağ Ģərab pis olmaz. 

 О alnını qırıĢdırdı, heç nə deməyib bara sarı getdi. 

– Аnа! 


 Xose tünlük arasından özünə yol açırdı. 

 Aman  Tanrım!  Nə  yaraĢıqlıdır!  Kostyumda!  BaĢdan-

ayağa iĢıq saçaraq məni qucaqladı və özünə möhkəm sıxdı, 

mənsə  var-gücümlə  özümü  ələ  aldım  ki,  ağlamayım.  О 

dostum  idi,  Keytin  gediĢindən  sonra  yeganə  dost.  Ġstər-

istəməz göz yaĢları baxıĢımı dumanlandırırdı. 




Yüklə 3,96 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   ...   172




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə