www.vivo-book.com
312
tamamlaya bilmir, çünki sözünü Kristian kəsir, maska
altındakı gözləri iĢıldayır:
– On min dollar. – Arxamda dayanmıĢ Lilinin inamsız
halda necə köks ötürdüyünü eĢidirəm.
ĠĢə bir bax!
– On beĢ.
Nə? Hamımız çevrilir və ucaboy, zövqlə geyinmiĢ
kiĢiyə baxırıq. О, səhnədən solda dayanıb. Özümü itirmiĢ
halda Kristiana baxıram. Bu nə deməkdir? Amma Kristian
çənəsini qaĢıyır və rəqibinə baxaraq kinyəli Ģəkildə
gülümsəyir. Deyəsən, onlar tanıĢdır. Ucaboy kiĢi ehtiramla
Kristianı baĢının hərəkətiylə salamlayır.
– Hə, centlmenlər! Bu gün qiymətlər yüksəkdir, –
aparıcı özünün Arlekin maskası altında vəcdə gəlir. О,
Kristiana sarı çönür. ġou maraqlıdır, amma təəssüf ki, mənə
görə. Hönkürüb ağlamağa hazıram.
– Ġyirmi, – Kristian sakitcə elan edir.
Qələbəlik səsini boğub. Hamı gözünü mənə, Kristiana
və naməlum adama zilləyib.
– Ġyirmi beĢ, – ucaboy kiĢi deyir.
www.vivo-book.com
313
Bundan da pis aĢağılanma mümkündürmü?
Kristian laqeyd halda ona baxır, özü də yamanca
nəĢələnib. Nə qərar qəbul edəcək? Ürəyim gup-gup
döyünür. Həyəcandan baĢım fırlanır.
– Yüz min dollar, – Kristian deyir; onun səsi çadırda
aydın və ucadan yayılır.
– Paho… – arxamda dayanmıĢ Lili fısıldayır; adamların
arasında təəccüb və narazılıq dalğası yarandı. Naməlum
adam təslim olma əlaməti olaraq əllərini havaya qaldırır və
gülür. Kristian da ona baxaraq gülümsəyir. Gözucu
sevincindən Mianın necə atılıb-düĢdüyünü görürəm.
– Füsunkar Ana üçün yüz min dollar! Yüz min bir…
yüz min iki… – TəĢrifat məmuru susur və naməlum adama
baxır. Adam zarafatcıl təəssüflə baĢını yelləyir və ehtiramla
təzim eləyir.
– Satıldı! – təĢrifat məmuru təntənəylə elan edir.
Qulaqbatırıcı alqıĢ tufanı və Ģadyanalıq. Kristian irəli
çıxır və əlini mənə uzadaraq səhnədən enməyə kömək edir.
Səhnədən enənə qədər Kristian mənə baxır, təəccüblü
www.vivo-book.com
314
təbəssümlə, sonra əlimi öpür və çadırın çıxıĢına doğru
aparır.
– O kim idi? – soruĢuram.
О, üzünü mənə sarı çevirir.
– Onunla sonradan tanıĢ olarsan. Ġndisə sənə baĢqa bir
Ģey göstərmək istəyirəm. Hərracın sonuna hələ yarım saat
var. Sonra rəqs meydançasına qayıtmalıyıq ki, pulunu
ödədiyim rəqsin dadını çıxarım.
– Çox bahalı rəqsdi, – narazı halda donquldanıram.
– ġübhə etmirəm ki, bu, verdiyim pullara dəyər, –
Kristian bic-bic güldü. Аh, onun təbəssümündəki Ģəhvani
intizar yerinə qayıtdı və bədənimi bürüdü.
Biz çəmənliyə çıxmıĢıq. Mənsə elə bilirdim ki, o məni
qayıq anbarına aparacaq, amma təəssüf ki, biz rəqs
meydançasına sarı gedirik, musiqiçilər artıq ordakı yerlərini
tutublar. Sayları iyirmidən az olmaz. Ətrafda bir neçə qonaq
veyllənir, gizlicə Ģəkillər çəkilirdi, amma əsas hadisələr
çadırda cərəyan elədiyindən kimsənin diqqətini cəlb
eləmirik.
www.vivo-book.com
315
Kristian məni evin arxa hissəsinə aparır və fransız
pəncərəsini açır, buradan komfortlu qonaq otağına yol açılır,
mən oranı hələ görməmiĢəm. Biz boĢ zaldan keçirik və
dolama, cilalı ağacdan düzəldilmiĢ pilləkənlə yuxarı
qalxırıq. Əlimdən tutaraq Kristian məni ikinci mərtəbəyə,
sonra üçüncüyə aparır. Ağ rəngli qapını açaraq yataq
otağının içinə itələyir.
– Bu, mənim otağımdı, – sakitcə məlumat verir və
qapını içəridən bağlayır.
Otaq geniĢ, divarlar ağdır. Mebel azdır, o da ağ
rəngdədir: ikinəfərlik çarpayı, yazı masası və stullar, kitabla
və müxtəlif mükafatlarla (deyəsən, kikboksinq üzrə) dolu
rəflər. Divarlarda filmlərin plakatları: ―Matriks‖, ―DöyüĢ
klubu‖, ―Trumanın Ģousu‖, eyni zamanda kikboksçuların
posterləri. Birinin adı Cüzeppe de Nataledir – adını heç
eĢitməmiĢəm.
Amma məni masanın üstündəki ağ lövhə cəlb edir:
onun üzərində çoxlu foto, idman mükafatları və kəsik
biletlər var. Bu, yeniyetmə Kristianın ömrünün bir hissəsi
idi. Yenidən bu yaraĢıqlı kiĢiyə göz zilləmiĢəm, o, otağın
www.vivo-book.com
316
ortasında dayanıb. Mənə baxır, baxıĢları adamı dəli keçirdi
və həyəcanlandırırdı.
– Mən heç vaxt bura qız gətirməmiĢəm, – mızıldanır.
– Heç vaxt? – pıçıldayıram.
О, baĢını yelləyir.
Ġxtiyarsız halda udqunuram, məni artıq bir neçə saatdır
ki, narahat edən ağrı indi cövlan edir və yanğımın
söndürülməsini tələb edir. Və budur, sevimli kiĢi burda, göy
xalının üzərində dayanıb, maskada… həddindən artıq
erotikdir. Onu istəyirəm. Dərhal. Özümü güclə ələ alıram,
üstünə atılmaq və əynini soyundurmaqdan güclə saxlanıram.
О, asta-asta mənə yaxınlaĢır, rəqs edərək.
– Vaxtımız çox deyil, АnasteyĢa. Amma aclığımızı
nəzərə alaraq bizə çox Ģey lazım da deyil. Çevril. Ġcazə ver,
səni bu paltardan xilas edim.
Çevrilirəm və qapıya baxıram, bağlı olmasına
sevinirəm. Kristian əyilir və qulağıma pıçıldayır:
– Maskanı çıxarma.
Bədənim ürpənir. Ġçimdən inilti çıxır. Halbuki o mənə
hələ mənə heç toxunmayıb da.
Dostları ilə paylaş: |