Ernest heminquey qoca və DƏNİZ
Yüklə 4,58 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com 7 – Beş yaşındaydın. Az qalmışdı dənizə düşüb boğulasan. Balığı tutub qayığa çıxartdım. Başladı çırpınmağa, az qaldı qayığı sındırıb tikə-tikə etsin. Yadındadır? – Əlbəttə, yadımdadır. Hə, yaman çırpınırdı, quyruğuyla elə vurdu ki, qayığın oturacağı da sındı. Amma sən də toppuzla o ki var əzişdirdin onu... Yadımdadır ki, qayıq əsim-əsim əsirdi, sən də məni götürüb qayığın burnuna, yaş avadanlığın üstünə tulladın. Sən onu elə döyəcləyirdin ki, elə bil odun doğrayırdılar. Hər tərəf qan içindəydi, qan iyindən nəfəs almaq olmurdu. – Doğrudanmı, yadında belə yaxşı qalıb, yoxsa mən sonralar danışanda eşitmisən? – Səninlə dənizə çıxdığım birinci gündən bəri nə olub- keçibsə, hamısı yadımdadır. Qoca günün altında qalmaqdan qan çəkmiş gözləriylə oğlanı oxşadı; onun baxışlarından etibar və nəvaziş yağırdı. – Doğma oğlum olsaydın, heç nəyə fikir verməyib, riskə gedərdim, səni özümlə dənizə aparardım. Amma sənin öz atan-anan var, özün də uğurlu qayığa düşmüsən. www.vivo-book.com 8 – Qoy mən gedim sardina dalınca. Tilova taxılası tələ yeminin də yerini bilirəm. Dörd dənəsi bəsindir. – Səhər apardığım yem olduğu kimi qalır. Qutuda duzun içinə qoymuşam. – Sənə dörd dənə təzəsini də gətirərəm. – Yaxşı, onda birini gətir, – qoca razılaşdı. O, heç vaxt ümidini itirmir, gələcəyə həmişə inanırdı. Dənizdən əsməyə başlayan sərin meh indi onun inamını bir az da artırmışdı. – Onda qoy ikisini gətirim, – oğlan əl çəkmədi. – Yaxşı, sən deyən olsun, – qoca onun xətrinə dəymək istəmədi, sonra ehtiyatla soruşdu: – Bura bax, birdən oğurluq olar ha? – Yox, pulla almışam, – oğlan dedi. – Amma girimə keçsəydi, əlbət ki, çırpışdırardım. – Qonaqlığa görə sağ ol. Qoca təbiətən çox sadə, başıaşağı, təmiz ürəkli, həm də təvazökar adamdı; hiylənin, kələyin nə olduğunu bilməzdi; bu da onun şənini daha da artırırdı. – Axının səmti dəyişməsə, sabah yaxşı gün olacaq. www.vivo-book.com 9 – Sabah sən balıq tutmağa hara gedəcəksən? – Fikrim uzaqlara getməkdir. Lap erkən çıxacam ki, külək səmtini dəyişəndə geri qayıda biləm. – Mən də qayığın yiyəsini dilə tutub, bəlkə, onu uzaqlara apardım, – oğlan gülümsədi, – birdən qarmağına iri balıq keçsə, köməyinə gələrik. – Səninki uzağa getmir, sahildən çox da aralanmır. – Hə, düz deyirsən, amma bəlkə bu dəfə şirnikdirib apara bildim. Onsuz da gözləri yaxşı seçmir, nəsə tapıb göstərərəm, lap qoy uzaqlarda uçan qağayılar olsun, nişan verib deyərəm ki, oralarda skumbriya var. Qızıl skumbriyadan ötrü o lap dünyanın o başına da gedər. – Yəni bu dərəcədə pis görür? – Kordur da. – Qəribədir, – qoca dodaqaltı mızıldandı, – o ki ömründə çanaqlı bağa tutmağa getməyib, gözləri nədən xarab olsun? – Sən ki neçə il moskit sahillərinə gedib, çanaqlı bağa tutmusan, bəs niyə gözlərin kor olmayıb? Məşəl kimi parıldayır. www.vivo-book.com 10 – Ona görə ki, mən qəribə qocayam. – Bəs birdən çox iri balığa rast gəlsən, tilovuna ən zırpısı düşsə, tutub çıxartmağa gücün çatar? – Mənə elə gəlir ki, çatar. Bu işdə gücdən daha çox fənd lazımdır. – Gedək, şeyləri yavaş-yavaş aparaq evə, – oğlan bunu deyib ayağa durdu, – oradan da mən toru götürüb, sardina tutmağa gedərəm. Onlar təzədən sahilə qayıtdılar və köməkləşib avadanlığı qayığın içindən çıxartdılar. Qoca dorağacını çiyninə aldı, oğlan isə içərisində qəhvəyi rəngli tilov ipi olan köhnə zənbili, eləcə də qarmağı, dəstəli nizəni götürdü və yola düzəldilər. İçində tələ yemi saxladıqları qutunu, yekə balıqların başını əzdikləri toppuzu isə qayıqda saxladılar. Əlbəttə, qocanın şey-şüyünü heç kəs oğurlamazdı; amma nəmişlikdən kəndirlər islana, dəmir alətlər pas ata bilərdi. Qoca yaxşı bilirdi ki, qəsəbədə ona sataşan olmaz, lakin başqalarını şərləyib günaha batmamaq üçün nəinki yüngül şeyləri, hətta ağır nizə-qarmağı da hər dəfə evə aparar, heç birini qayıqda saxlamazdı. www.vivo-book.com 11 Yoxuşu yanaşı qalxıb, qapısı həmişə açıq olan komaya girdilər. Qoca yelkən sarınmış dorağacını divara söykədi. Oğlan da əlindəki zənbili və gətirdiyi şey-şüyləri onun yanına qoydu. Dorağacı yetərincə uzun idi, bu yerlərdə diapo deyilən şahağacı palmasının çubuqlarından hörülmüş komanın hündürlüyü boydaydı. Komada bir çarpayı, bir stol, bir dənə də stul vardı. Ocaq çoxdan sönmüşdü. Şahağacı palmasının preslənmiş yarpaqlarından olan divarların birindən müqəddəs Məryəmin, digərindən Həzrət İsanın yağlı boya ilə çəkilmiş şəkilləri asılmışdı; Həzrət İsanın geniş, açıq köksündə ürəyi şəfəq saçırdı. Hər iki şəkil qocaya mərhum arvadından yadigar idi. Əvvəllər elə arvadının da rəngli fotoşəkli divardan asılmışdı. Qoca hər dəfə şəklə baxdıqda tənhalığını daha dərindən hiss edir, bu vaxt ürəyi olmazın qüssə ilə dolurdu; buna görə də axırda onu divardan çıxardıb küncdəki taxçada, təmiz paltarların altında gizlətmişdi; şəkil indi də orada idi. – Şam yeməyinə nəyin var? – oğlan soruşdu. – Bir qab düyü daşması, üstündə də balıq. İstəyirsən, bir az ye! Yüklə 4,58 Kb. Dostları ilə paylaş:
|