Ernest heminquey qoca və DƏNİZ
Yüklə 4,58 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com 23 Bunu deyib oğlan komadan çıxdı. Bayaq onlar işığı yandırmadan, elə qaranlıqdaca şam eləmişdilər və indi də qoca şalvarını soyunub əlhavasına çarpayıya tərəf getdi, qəzeti büküb şalvarın cibinə, şalvarı da balış əvəzinə başının altına qoydu; ədyala bürünüb dəmir çarpayıya döşənmiş köhnə qəzetlərin üstündə uzandı. O saat da yuxuya getdi. Yuxuda uşaqkən sahillərində gəzdiyi Afrikanı gördü. Sarımtıl qumsallıq qızılı rəngə çalırdı. Ağ, yastı təpələr adamın gözünü qamaşdırırdı. Qonur qayalar sanki birbaşa dənizin içindən baş qaldırmışdı. Əzəmətli dağlar hamısı qəhvəyi rəngdəydi və bu yerlər hər gecə qocanın yuxusuna girirdi. O, yuxusunda dənizin kənarıyla sahil boyunca o baş-bu başa gəzir, qayaların ətəyini şiddətlə döyəcləyən dalğaların qəzəbli gurultusunu eşidirdi; yerli tayfaların suları yara-yara dalğadan-dalğaya atlanan xırda qayıqlarını görür, gəmilərə xas olan qatran və şoranlıq qoxusunu açıq-aydın duyurdu. Afrikanın içərilərindən gələn təmiz səhər mehi onu məst edirdi. Adətən, bu qoxu burnuna dəyəndə qoca yuxudan ayılırdı və alaqaranlıqda qalxıb paltarını əyninə keçirir, www.vivo-book.com 24 sonra da oğlanı oyatmağa gedirdi; səhər mehini şirin yuxuda duymağa vərdiş eləmişdi. Lakin bu gecə qitədən əsən sərin külək, nədənsə, onu həmişəkindən tez oyatdı. Hələ çox erkən olduğunu qoca dərhal ənkərdi və qərara aldı ki, yerindən durmasın, indicə gördüyü yuxuya davam eləsin. Dənizdən ucalan qayaların ağ zirvələrinə, Kanar adalarının limanlarına tamaşa etmək istəyirdi. Artıq çoxdandı ki, yuxusunda nə fırtına, nə qadın, nə iri balıq, nə vuruş, nə güləş, nə mərcləşmə, nə də arvadını görürdü. İndi onun yuxusuna yalnız uzaq ölkələrin sahilləri, bir də oralarda gəzişən şirlər girirdi. Şirlər dumanlı toranlıqda pişik balalarıtək bir-biriylə oynaşırdılar. Qoca bu şirləri çox sevirdi, lap oğlanı sevdiyi qədər sevirdi. İntəhası oğlan heç vaxt yuxusuna girməzdi. Qoca qəfildən ayılıb yerindən dikəldi, açıq qapıdan bayıra, göy üzündəki ayparaya baxdı və sonra balış əvəzinə başının altına qoyduğu şalvarını götürüb əyninə geydi. Komadan çıxıb əsnəyə-əsnəyə oğlanı oyatmağa getdi. Obaşdanın sübh soyuğundan bərk titrədirdi, amma bilirdi ki, www.vivo-book.com 25 bir az qızışandan sonra üşütmə keçib-gedəcək; hamısı qayıqda oturub avar çəkməyə bənd idi. O, qapını aralayıb asta, yumşaq addımlarla otağa girdi. Oğlan qabaq tərəfdə, taxtın üstündə yatmışdı. İçəri solğun ay işığı düşmüşdü və bu işıq qocanın oğlanı görməsi üçün kifayət elədi: o, uşağın qıçından yapışıb ta ayılana qədər buraxmadı. Oğlan yerinin içində dikəlib gözlərini açdı, bir qədər çaşqın halda qocaya baxdı. Qoca isə başını tərpədib işarə verdi ki, vaxtdır. Oğlan əlini uzadıb böyürdəki kətilin üstündən şalvarını götürdü, qalxıb çarpayıda oturdu və şalvarını geyinməyə başladı. Qocanın arxasınca qapıdan çıxanda o hələ də yuxuluydu. Qoca qolunu oğlanın boynuna saldı: – Bağışla... – Que va! – oğlan cavab verdi. – Neyləməli, biz kişilərin taleyi belədir. Onlar daş döşənmiş yolla üzüaşağı, qocanın komasına tərəf gedirdilər. Bayır adamla doluydu. Balıqçılar bellərində avadanlıq, çiyinlərində dorağacı, əllərində müxtəlif şeylər www.vivo-book.com 26 qaranlıqda hərəsi öz qayığına tərəf gedirdi. Hamısının da ayaqları yalındı. Onlar komaya gəlib çatanda oğlan içəri keçib dünən qoyduğu şeyləri – içərisində tilov ipi olan zənbili, dəstəli nizəni və qarmağı götürdü, qoca da köhnə, yamaqlı yelkən sarınmış dorağacını çiyninə aldı. – Qəhvə içməyə meylin var? – oğlan soruşdu. – Əvvəl avadanlığı aparıb qayığa qoyaq, qəhvəni sonra içərik, – qoca cavab verdi. Şeyləri aparıb qayığa yerləşdirəndən sonra qəsəbəyə qayıtdılar, sübh erkəndən açılan və balıqçılara xidmət göstərən aşxanaya gəlib konserv bankasında adama bir qab qəhvə içdilər. – Necə oldu, yaxşı yata bildinmi? – oğlan qocadan xəbər aldı; yuxudan ayılmış kimi görünsə də, di gəl, onun gözlərindən hələ də yuxu tökülür, özü də tez-tez əsnəyirdi. – Çox yaxşı yatmışam, Manolin, – qoca cavab verdi. – Mənə elə gəlir ki, bu gün bəxtim gətirəcək. – Mənə də elə gəlir, – oğlan ayağa durdu. – İndi isə gedim bizim sardinalarımızı gətirim. Hələ sənin tələ www.vivo-book.com 27 yemlərini də götürməliyəm. Mən işləyən qayıqda bütün işləri sahibkar özü görür; kömək edəndə acığı tutur. – Balıqçıların çoxu elədir, mənimlə özünə baxma. Hələ sən beş yaşında ikən icazə verirdim ki, avadanlığı daşıyasan. – Bilirəm, – oğlan dedi. – Gözlə, bu saat gəlirəm. Mən qayıdanacan sən bir az da qəhvə iç. Burda bizə nisyə verirlər. Oğlan yalın ayaqlarını şappıldada-şappıldada tələ yemi götürməkçün buzxanaya qaçdı. Qocanın bütün gün ərzində dilinə heç nə dəyməyəcəkdi; bu qəhvə onun həm səhər yeməyi, həm naharı, həm də, kim bilir, bəlkə şam yeməyi idi, buna görə də qəhvəni ləzzət ala-ala, aramla içirdi. Axır vaxtlar yeməyə o qədər də meyl göstərmirdi. Yemək prosesi çoxdan zəhləsini tökmüşdü, odur ki, dənizə gedəndə heç vaxt özüylə səhər yeməyi götürmürdü. Sərin qalsın deyə qayığın burun tərəfində həmişə bir şüşə su saxlayırdı, vəssalam – axşamacan ona lazım olan tək bu idi. Yüklə 4,58 Kb. Dostları ilə paylaş:
|