XIX-XX
əsrin əvvəllərində Gürcüstan azərbaycanlılarının ailə məişəti
5
Ail
ə məişətində nikah, bəlgə-nişan, toy adətləri, ailə
şənliyi, uşaqların tərbiyəsi, böyüklərə hörmət, dəfn-yas
m
ərasimləri, inam-etiqad, ayinlər və s. özünəməxsus yer tutur.
Etnoqrafik
ədəbiyyatda qeyd olunduğu kimi, bütün bunlar “bir
t
ərəfdən yeni ailənin yaranmasını təmin edən xarakterik milli
şərtlər kompleksidirsə, digər tərəfdən hər bir etnik varlığın
m
ənəvi-etik və estetik həyat duyumunu özündə əks etdirən
m
ənəviyyat sistemidir” (71, 170).
Yuxarıda vurğuladığımız kimi, respublikamızdan kənarda,
o cüml
ədən Gürcüstanda yaşayan soydaşlarımızın ailə və ailə
m
əişəti indiyədək tarixi-etnoqrafik tədqiqat obyekti olmamışdır.
Etnoqraf Ə.K.Əhmədov isə öz namizədlik dissertasiyasında (92)
v
ə məqalələrində (93; 94) yalnız Dmanisdə (Başkeçiddə-Ə.Ə.)
yaşayan soydaşlarımızın ailə və ailə məişətinin tədqiqinə diqqət
ç
əkdiyindən, soydaşlarımız yaşayan digər bölgələr (Tiflis-
Rustavi şəhərləri, Borçalı, Qarayazı, Bolus, Qaraçöp, Ağbulaq
(Tetri-Tsxa
ro), Barmaqsız (Zalqa), Laqodex, Msxeta, Telav,
Kaspi v
ə s.) araşdırmadan kənarda qalmışdır. XIX əsr müəllifi
Arqutinski–Dolqorukov is
ə Borçalının iqtisadi və ticarət
əlaqələrini qələmə aldığından, onun verdiyi məlumatda ailə
m
əişəti ilə bağlı məsələlər epizodik xarakter daşıyır (87; 88).
M
əhz təqdim edilən monoqrafiya bu sahədə aparılan ilk
inc
ələmə olaraq mövcud boşluğu doldurmağa xidmət edir.
Ağsaqqal və ağbirçəklərlə apardığımız söhbətlərin elmi
t
əhlili və mövcud ədəbiyyat göstəriciləri sübut edir ki,
Gürcüstan az
ərbaycanlılarının yaşadıqları bölgələrdə obyektiv
Əsəd Əliyev
6
tarixi şərait, spesifik ictimai-siyasi inkişaf və təbii-coğrafi
mühitl
ə bağlı olaraq, ümumazərbaycan səciyyəli ailə və ailə
m
əişətinin lokal xüsusiyyətləri ilə fərqlənən məhəlli variantı ya-
ran
mış, öz daxili imkanları hesabına daha da zənginləşmişdir.
Ona gör
ə də əsərdə bir tərəfdən ümumilikdə Azərbaycan xalqı-
nın ailə və ailə məişəti məsələlərinin araşdırılmasına, digər tə-
r
əfdən bu mədəniyyətin bir güclü qolunu təşkil edən Gürcüstan
az
ərbaycanlılarının ailə və ailə məişətindəki ümumi və spesifik
xüsusiyy
ətlərin, həmçinin qonşu gürcülərlə oxşar və fərqli cizgi-
l
ərin üzə çıxarılmasına səy göstərilir.
Yekun olaraq
monoqrafiyanın geniş müzakirəsində iştirak
ed
ən AMEA Arxeologiya və Etnoqrafiya İnstitutunun rəhbərli-
yin
ə, başda akademik Teymur Bünyadov olmaqla “Tarixi etnoq-
rafi
ya” şöbəsinin işçilərinə, kitabın elmi redaktoru, tarix elmləri
dokto
ru Şirin Bünyadovaya, rəyçilər-AMEA-nın müxbir üzvü,
professor Ramiz M
əmmədova, tarix üzrə fəlsəfə doktoru, pro-
fessor Q
əzənfər Rəcəbliyə, həmçinin işin yazılmasında dəyərli
t
əkliflər verən folklorşünas alim, filologiya elmləri doktoru, pro-
fes
sor Mahmud Allahmanlıya, tarix üzrə fəlsəfə doktoru, əmək-
dar m
ədəniyyət xadimi Baba Tofiqə, tarix elmləri doktoru Fə-
zail V
əliyevə, tarix üzrə fəlsəfə doktoru Bəhman Faziloğluna,
T
əranə Quluzadəyə, kəndlərdə etnoqrafik materiallar toplama-
ğımda yardımçım olan Kamran Cəfərova, Etibar Seyidova, Ni-
zami Qurbanova, Q
ənimət Cabbarova, kitabın çapına maliyyə yardı-
mı göstərən Təhləli Rolan Rizvan oğlu Əliyevə, Tanrıverdi Əsəd
oğlu Təhləliyə dərin minnətdarlığımı bildirir, əsər haqqında vaxtilə
XIX-XX
əsrin əvvəllərində Gürcüstan azərbaycanlılarının ailə məişəti
7
tövsiyy
ələrini əsirgəməyən mərhum dostum, əvəzsiz tarixçi-
etnoqraf alim, t
ənqidçi, publisist Məhəmməd Allahmanlının
ruhu qarşısında isə baş əyirəm. Əsərin bilgisayarda yığılmasında
əməyi olan Sevda Əsədliyə, Dilarə və Dinarə Rizvan qızı
Əliyevalara Allah sizi qorusun deyirəm.
Əsəd Əliyev
8
AİLƏ
B
ÖYÜK AİLƏ
XIX-XX
əsrin əvvəllərində Gürcüstan azərbaycanlıları
arasında qalıq şəklində olsa da, böyük ailə forması qorunub
saxlanılmışdır. Böyük ailələrin tərkibinə qan qohumluğuna
əsaslanan 3-4, bəzən də 5 nəslin nümayəndəsini özündə
birl
əşdirən daha yaxın və doğma şəxslər daxil idi. Məsələn:
qardaşlar, qardaş uşaqları, əmilər, əmi uşaqları, onların
xanımları, övladları, nəvələri, nəticələri və s. Etnoqrafik
materiallar göst
ərir ki, XIX əsrin axırlarında Gürcüstan
az
ərbaycanlılarının bu tipli ailələrində üzvlərin sayı 30-40, XX
əsrin əvvəllərində isə 25-30 nəfərə çatırdı. Vurğuladığımız
zaman ç
ərçivəsində Qərbi Gürcüstanda yaşayan moxev ailə
icmalarının üzvlərinin sayı da yuxarıda göstərilən rəqəmlərdən
geri qalmırdı (104,97). Telav qəzasının Kaxet bölgəsində isə
XIX
əsrin 80- ci illərində böyük ailə üzvlərinin sayı 10- 15
n
əfərdən artıq olmamışdır (104,98).
Etnoqrafik materiallardan b
əlli olur ki, hər bir nəsil
nümay
əndəsinin öz adı olmuşdur. Belə ki, birinci nəslə mənsub
olan kişilər “atalar”, ikincilər “oğullar”, üçüncülər “nəvələr”,
dördüncül
ər “nəticələr”, beşincilər “kötükcələr”, altıncılar
“yadıcalar” yeddincilər isə “iticələr” adlanırdı. Qadın cinsi üzrə
Dostları ilə paylaş: |