XIX-XX
əsrin əvvəllərində Gürcüstan azərbaycanlılarının ailə məişəti
27
Ə.K.Əhmədov XIX-XX əsrin əvvəllərində Başkeçid
bölg
əsində yaşayan azərbaycanlılar arasında monoqam, poliqam
nikahla birg
ə, çoxarvadlılığın bir forması olan müvəqqəti
nikahın-siğənin də mövcudluğunu qeyd etmişdir (92,11). Lakin
apardığımız araşdırmadan aydın olur ki, müvəqqəti nikah–siğə
n
ə Başkeçid, nə də tədqiqat obyekti kimi seçdiyimiz digər
bölg
ələr üçün səciyyəvi deyildi və bu hal xalq arasında kəskin
şəkildə pislənirdi. Burada nikahın əsas forması yalnız
t
əkkəbinlilik – monoqam nikah olmuşdur.
Az
ərbaycanda olduğu kimi, Gürcüstan azərbaycanlıları
arasında həm endoqam, həm də ekzoqam nikah qaydaları
mövcud idi
. Bir sıra xalqlar, o cümlədən Sibir və Altay türkləri
is
ə (134,15-24,28-35) qohum (endoqam) şəxslərlə nikah
bağlamırdılar. Adıgeylərdə (127,205) ekzoqamiya nikah qay-
dasına indi də əməl edilməkdədir. Belə ki, onlar həm ana, həm
d
ə ata soyadından olan qızlarla nikaha girmirlər. Eyni soyadı
daşıyan qohum üzvlər arasında nikah bağlanması qəti qadağan-
dır.
T
ədqiqatçılara görə, ekzoqamiya universal xarakter
daşıyaraq bütün dünya xalqları üçün səciyyəvidirsə, endo-
qamiya nikah qaydası bütün xalqlara şamil edilə bilməz.
Endoqamiya nikah qaydasına ən çox Azərbaycanda, Qafqazda
v
ə Orta Asiyada (107,206-207), o cümlədən də bizim tədqiq
etdiyimiz Gürcüstan az
ərbaycanlıları arasında rast gəlinir.
M
əqbul sayılmayan nikahlar barədə “Qurani-Kərim”də də
m
əlumat verilir: “...analarınız, qızlarınız, bacılarınız, bibiləriniz,
Əsəd Əliyev
28
xalalarınız, qardaş və bacılarınızın qızları, süd analarınız, süd
bacılarınız, arvadlarınızın anaları və yaxınlıq etdiyiniz
qadınlarınızın himayənizdə olan qızları (ögey qızlarınız) ilə
evl
ənmək haram edildi. Cinsi əlaqədə olmadığınız qadınları-
nızın qızları ilə evlənmək isə sizin üçün günah deyildir. Öz
belinizd
ən gələn oğullarınızın arvadları ilə evlənmək və iki
bacını birlikdə almaq da sizə haramdır”(Qurani-Kərim.Ən-Nisə
sur
əsi. Ayə 23). S.M.Abramzon isə qərəzli şəkildə yazırdı ki,
qırğız adəti hətta ananın bacısı (xala ilə-Ə.Ə) ilə nikah
bağlamağa imkan verir (84,56). Onun söylədiyi əsassız və
gülünc fikird
ən belə çıxır ki, guya türkdilli xalqlardan biri olan
qırğızlar arasında xala ilə evlənmək adəti vardı. Halbuki, belə
nikah qaydası həm islam dininin qanunlarıyla, həm də türkdilli
xalqların əxlaq normalarıyla daban-dabana zidd olmuşdu.
Yaddan çıxarmaq lazım deyil ki, bu qəbilli nikah qaydası nəinki
qırğızlar, eləcə də digər türkdilli xalqlar, həmçinin tuvalılar
(101,28) v
ə Altaylar (113,20) üçün yasaq sayılmışdır.
Qohumlar arasındakı nikah özlüyündə dörd nikah
qaydasını cəmləşdirir. Bunlar kroskuzen–dayı oğlu ilə bibi qızı
v
ə bibi oğlu ilə dayı qızı; ortokuzen-əmi oğlu ilə əmi qızı və
xala oğlu ilə xala qızı arasında olan nikahlardır. Etnoqrafik
materiallar
dan aydın olur ki, öyrəndiyimiz bölgələrdə həm
kroskuzen, h
əm də ortokuzen nikah formaları geniş yayılmışdı.
Yaşlı adamlarla apardığımız sorğuların təhlili göstərir ki,
t
ədqiq etdiyimiz dövrdə bölgələrimizdə əmi oğlu ilə əmi qızı
ara
sındakı nikah (ortokuzen) üstünlük təşkil edirdi. “Əmi oğlu
XIX-XX
əsrin əvvəllərində Gürcüstan azərbaycanlılarının ailə məişəti
29
il
ə əmi qızının kəbinini göydə mələklər kəsib” məsəli də bunun
t
əzahürü idi. Əhalinin yaddaşında yaşayan “Əmi qızına qız
dem
ə, qızıl de”, “Barmağıma öz tikanım batsa yaxşıdı”, “Yadın
ocağını qalayınca, öz ocağımın külünü çəkərəm”, “Yadın yağlı
əppəyini yeyincə, özümünkünün kötəyini yeyərəm”, “Öz suyum
öz arxımdan axsa yaxşıdı” və s. kimi deyimlər də çox güman ki,
əmi oğlu ilə əmi qızı arasındaki nikahla əlaqədardır. Hətta
qızların kənar şəxslərə verilməsinə etiraz əlaməti olaraq:-“Yaxşı
q
ızı yada verəndə gözüm arxasında qalır, pisi verəndə söyü-
lür
əm,”- kimi deyim də yaranmışdı. Bu məsəl Azərbaycanda
(Nax
çıvanda) bir qədər fərqli şəkildə işlədilmişdi: “Yaxşı qızı
yada verm
ək hayıfdır, pisi yada vermək ayıb” (49,22; 131,120).
Q.Ə.Qeybullayev əmi oğlu ilə əmi qızı arasındakı
nikahdan b
əhs edərək yazır ki, “kiçik ailələrdə qızın əmisi
oğluna ərə verilməsində rol oynayan iqtisadi amil keçmişdə
bacının öz qardaşı ilə birlikdə ata mirasının və torpağın bərabər
payçısı, kişi varis olmadıqda isə bu mirasın tam sahibi olması
idi. M
əhz mirasın başqa nəslə keçməməsi üçün qızı öz
qohumuna, birinci növb
ədə əmisi oğluna ərə verirdilər”
(47,141). Az
ərbaycanlılardan fərqli olaraq, türkmənlər arasında
əmioğlu-əmiqızı birləşməsindən dayıoğlu-dayıqızı nikahına
daha
çox üstünlük verilmişdir (102,194).
Bölg
ələrimizdə xala oğlu ilə xala qızı arasındakı nikah
bağlantısı da geniş yayılmışdır . Bu nikahın əsas səbəbkarı
bacılar olurdu. “Zəhər olsa da yalamalıyam, neyləyim, öz bacım
qızıdı”, “Ağrım yadın ürəyinə, öz bacım qızından yaxşı
Dostları ilə paylaş: |