min il bundan qabaq başlamış və 200 min il əvvəl sona
çatmışdır.
Arxeoloji qazıntılar zamanı Azıx düşərgəsinin V
təbəqəsində tapılmış daş alətlərin əsasını kobud çapma
alətləri və əl çapacaqları təşkil edir. Daş məmulatı arasında
müxtəlif klekton tipli əmək alətləri və kobud hazırlanmış
itiucİLi alətlər də qeydə alınmışdır. Beşinci təbəqənin daş
məmulatı texniki-tipoloji xüsusiyyətlərinə görə özündən
aşağıda yerləşən VI təbəqənin materialları ilə yaxınlıq təşkil
edir. Eyni zamanda V təpəqənin əmək alətləri qədim Aşel
dövrü məmulatının bəzi oxşar xüsusiyyətlərini özündə
birləşdirir (Şəkil 33-36).
Uzun illər ərzində Azıx mağarasının V təbəqəsində
aparılan arxeoloji tədqiqatlar nəticəsində minlərlə ovlanmış
heyvan sümükləri aşkar olunmuşdur. Bu tapıntılar sübut edir
ki, orta Aşel dövründə Azıx düşərgəsində yaşayan sakinlərin
məşğuliyyətlərində əsas yeri ovçuluq tutmuşdur. Sümük
məmulatlarının elmi tədqiqi ilə professor Dəmir Hacıyev
məşğul olmuşdur. Qədim insanların orta Aşel dövründə
ovçuluqla məşğul olması, maral və mağara ayılarını ovlaması
əsas yer tutmuşdur.
Azıx düşərgəsinin qədim və orta Aşel mədəniyyətlərinə
aid tapılmış arxeoloji materiallar arxeoloqlarla yanaşı
paleocoğraflarm, antropoloqlarm, paleontoloqla- rm,
paleogemorfoloqlarm və habelə geoloqların diqqətini özünə
cəlb etmişdir. Onlar da arxeoloqlarla birlikdə Azıx
mağarasındakı IV dövr çöküntülərinin tədqiqi ilə məşğul
olmağa başlanmış və insanın formalaşdığı dövrə aid zəngin
elmi materiallar əldə etmişlər. Elmi ədəbiyyatlarda IV dövrə
antropogen də deyilir, yəni insanın meydana gəlməsi və
formalaşması dövrü. Məhz bu dövrdən başlayaraq insanın ilk
əmək alətləri hazırlanması dövrü başlanmış, bu dövrün
inkişaf prosesi 6 milyon il davam etmidir.
Maraqlıdır ki, V təbəqədə ancaq ovçuluq üçün yararlı
olan əmək alətləri tapılmışdır.
Burada aşkar
46
olunmuş əmək alətlərinin sayı 400-ə yaxındır. İstehsal
tullantıları isə tamamilə yoxdur. Deməli, əmək alətləri
kənarda hazırlanmışdır. Orta Aşel mədəniyyəti dövründə də
qədim insanlar Azıx düşərgəsində yaşamış,
əsas fəaliyyətləri
ovçuluqdan ibarət olmuşdur. Ovçuluq qədim insanları nəinki
yeməklə təmin edirdi, eyni zamanda adamlara geyim və
yaşayış yerləri hazırlamağa da imkan verirdi. Azıx
düşərgəsində aşkar olunmuş fauna qalıqları göstərir ki, orta
Aşel dövründə ovçuluq özünün ən yüksək zirvəsinə
çatmışdır. Əgər qədim Aşel dövründə 11 növ iri heyvan
ovlanmışdısa, orta Aşeldə isə 45 növ heyvan və quş
ovlanmışdı.
İllər ötdükcə. Azıx düşərgəsində aşkar olunmuş
arxeoloji materialların şöhrəti artır və burada tapılan
materiallar daha da zənginləşirdi. Azıx düşərgəsində ən
maraqlı və mühüm elmi əhəmiyyətli tapıntı 1968-ci ilin
yayında əldə olunmuşdu. Elmi axtarışların ən qızğın vaxtı
idi. Arxeoloji qazıntı işləri V təbəqənin içərisində gedirdi. Bu
vaxt əl çapacaqları ilə birlikdə bir çənənin sınmış hissəsi
aşkar edildi. Çənə çox diqqətlə nəzərdən keçirildi. Bu
ibtidai
insan çənəsinə oxşayırdı. Lakin çənənin daha dəqiq təyin
olunması vacib idi. Ona görə də professor D.Hacıyev
yenidən Azıx düşərgəsinə dəvət olundu. Tapıntı professoru
çox sevindirdi. O dedi ki, bu, ölkəmizin ərazisində ən qədim
insana aid olan çənədir. Dəmir müəllim çənə üzərində elmi
tədqiqat işini uzun müddət davam etdirdi. Aşkar olunmuş
çənə Azıx düşərgəsinin elmi əhəmiyyətini daha da artırdı
(Şəkil 13).
Çənənin iri olması açıq nəzərə çarpırdı və gövdəsi
nisbətən qalın idi. Bu baxımdan Azıx adamının çənəsi
avstrolopiteklərdən fərqlənir və müəyyən cəhətlərinə görə
arxantroplarm arasında özünə xüsusi yer tutur. Tapıntıya
şərti olaraq azıxantrop - yəni Azıx adamı adı verilmişdir.
47