keçmiş müsibətlərdən bir ibrət yadigarı vücuda gətirdim. O
bir olan allahın köməkliyi ilə iki il müddətində toplanması bu
qiymətli əsərin tamamlanmasına nail oldum. Minlərcə
təşəkkür ki, zəif duyğularımın istəyincə olmayaraq şənimdən
üstün, qəbrimdən artıq olan fəxrə nail olaraq ucalara
yüksəldim. Çünki millətimin ən əhəmiyyətli, ən lüzumlu bir
xidmətini öhdəmə alıb və ifasında qüsurlu qalmayıb, məncə,
ali bir vəzifəni qazandım. Həqiqətdə, mən bu ali və iftixar
olunan dərəcəni kəsb etmək qüdrətində deyildim. Həm də
qələm və qüdrətində belə mühüm bir vəzifəni ifa üçün bir
qabiliyyət, bir bacarıq da yox idi. Məni bu dərəcələrə çatdıran
hörmətli müxbirlərimin milli qeyrət hissləri, bir də
vicdanımdır, əvət vicdanım! Bütün Qafqaz millətlərinə, istər
erməni, istər müsəlman, məlum ola ki, bu tarix hər cür şəxsi
və milli qərəzdən uzaq olub, hər nöqtədə üz vermiş faciə və
hadisələri olduğu kimi yazıb oxuculara tam ehtiramla təqdim
edəcəkdir. Hər tərəfdən müxbirlər vasitəsilə mənə yetişmiş
245 məktubun hamısı saf- çürük edilmiş, məzmuna xələl
yetirilmədən, yalnız tarixin və yazıçının üslubuna müvafiq
bir dilə çevrilmişdir. Erməni və müsəlmanlar burasını da
bilməlidirlər ki, hər səmtdə lənətə layiq görülmüş bir sıra
çoban-çoluq vuruşması, şəxsi qərəzi yaxud bir neçə nəfərin
xüsusi mənfəəti naminə baş vermiş oğurluq və cinayət
əməllərinə bu əsərdə qətiyyən yer verilməmişdir. Fəqət, bəzi
nöqtələrdə baş vermiş milli hərəkətlər hər iki tərəfin
qabiliyyət və məğlubiyyəti, xəsarət və tələfatı düzgün və qə-
rərsiz olaraq yazılmışdır. Bunu da hamı bilməlidir ki,
dəfələrlə «İrşad» və «Taza həyat» qəzetləri vasitəsilə ətraf
müxbirlərdən məlumat tələb etdiyim vaxt qərərsiz və
bitərəfanə bir şəkildə yazmalarını təmənna etmişdim. Yenə
məlumat almaq arzusu ilə mühərrirlərə, qələm sahiblərinə
məxsusi məktublar göndərib iğtişaş günlərində məhəlli
hökumətin hər iki tərəf barəsindəki rəftarını soruşmuşdum.
Mən çox fəxr edirəm ki, hər cür fit
178
nəkar məqsədlərdən uzaq, hər növ şəxsi qərəzdən kənar olan
məktublar alıb bu məcmuədə dərc etdim (Allah hamısından
razı olsun!). Ümidvaram Səidin bitərəfanə yazılmış bu sadə
və mükəmməl tarixinə müsəlman və ermənilərin hörmətli
yazıçıları islah nəzəri ilə yanaşıb, say ürək, pak qəlb, səlim
vicdanı ilə qəbul edib, Səidləri başıuca edəcəklər. Əslində
mən yazıçı deyiləm. Fəqət zərrənin dünyam işıqlandıran
günəşə olan nisbəti qəlbimdən möhtərəm yaçızılarm
arxasınca sürünürəm. Bunu da bütün Qafqaz millətləri
bilməlidir: mənim bu əsəri yazmaqdan məqsədim millətimizi
məsuliyyətdən qurtarmaq, insanpərvər kimi tanıtmaq,
həmçinin erməni qonşuları məsul tutmaq, vəhşi və
insaniyyətdən uzaq bir varlıq kimi nişan vermək də deyil.
Bəs nədir? Mənim məqsədim müsəlman və ermənilərin iki il
ərzində törətdikləri səhv və xətalarını söyləməkdir... Bəlkə
onların və bizim bu xətalardan ötrü təəssüfə layiq bir halda
gələcək qarşısında xəcalət çəkəcəyimizi deyib burmaqdır.
Burasını da oxucular düşünməlidir ki, mənim ümidə
məqsədim müsəlmanların elmsizlik və anla- mamazhq
səbəbindən bu bəlalara düşündüyün deyib, ermənilərin də bir
para yazıçıların xam xəyyalarma qurban olduqlarını onlara
bildirməkdir. Bunu da bilməliyik ki, mənim bu əsərim
zahirən büsbütün hadisələr isə də, hər iki millətə mənəvi
səmərələr və faydalar verəcəkdir. Ümid ki, hər iki millət öz
səhv və xətasım düşünmək üçün, hörmətli erməni yazıçıları
bu bitərəfanə olan əsəri rus və ya erməni dilinə tərcümə edib,
vətən övladlarına bir intibah güldəstəsi olaraq əmanət
qoyacaqlar. Bu yol ilə əsərlərində bir belə cinayətlərə
meydan verəcək bir para kimsələr olarsa, qarşısını almağa
çalışacaqdır. Bunların hamısından sonra mən özümə lazım
bilirəm ki, müharibələrin baş vermə səbəbini yazıb, hər iki
millətin qan intiqamı almaq üçün qəlblərdə bəslədikləri evlər
yıxan xəyallarına məhəbbət və qardaşlıq suları səpim. Bu
hadisələrin baş verməsi və səbə
179
bi barədə Rusiya və Qafqaz mətbuatı ilə yanaşı, Avropa və
Amerika mətbuatı qızğın-qızğın cənfaşanlıq etməkdə idilər.
Bunu da bilməlidir ki, xarici mətbuat səhifələrində
müzakirəyə qoyulmuş məqalələrin hamısı bir-birinə zid,
təzadlı fikirlərlə qarşı-qarşıya durmaqda idilər. Bunlardan
hansının haqlı, hansının haqsız olduğunu deməyə ehtiyac
olsa da, hələlik bu kiçik səhifələrdə yerin və vaxtın
azlığından təfsilatdan vaz keçib, bu hadisələrə səbəb dörd
mühüm cəhəti deməklə kifayətlənəcəyəm. Bu dörd səbəb isə.
ardıcılhqh ərz və bəyan olunacaqdır.
Məramın ifadəsi.
Xalqımız Qafqaz hadisələrinin baş
verməsini çox səbəblərlə bağlayır. Bu barədə yuxarıda
deyildiyi kimi, mətbuat səhifələrində bir çox keşməkeş- lər
olduğu da gizli qalmamışdır. Ancaq onların hamısını yazmaq
imkanına malik deyiləm. Zira, məslək və əqidəmə zidd
olduğu kimi, köhnəlmiş dərdləri təzələmək kimi bir nalayiq
əməldən də həzər edirəm. Fəqət, məlumat və qüdrətim
qədərincə bu iğtişaşlara səbəb dörd şeydir deyib, isbatdan da
geri durmayacağam.
Birinci səbəb.
Erməni Daşnaksyutkin
komitəsinin müstəbid bir idarə üsulunu təşkil etdiyidir ki,
Qafqazda bir sıra qanlı teatrlar oynandı... Bu sözləri insafı
olan erməni və müsəlman inkar etməz, zənnindəyəm. Mənə
yetişmiş 245 məktub Daşnaksyutkin partiyasının fəaliyyətinə
dair dörd yüzdən artıq məlumatlar yazı stolumun üstündə
durur. O qədər ürəkağrıdan və yanıqlı xəbərlərin hamısına bu
səhifələrdə yer olmadığından yalnız bir neçəsini göstərməklə
kifayətlənmirəm:
1. 1905-ci il 18 noyabrda Gəncədə baş vermiş
hadisələrdən əvvəl noyabr ayının 8-də daşnaksyutyunlarm
müsəlmanları müharibəyə çağırmaq üçün Bəhmənli
sakinlərini təqsirsiz və günahsız öldürmələridir. 2. Yenə,
Gəncədə bir iranlı biçarənin daşnaksyutkinlər tərəfindən
öldürülməsidir. 3. Yenə, Gəncədə erməni hissəsi olan Qoşa
Çinar məhəlləsində Molla Cəlilli sakinlərini
180
Dostları ilə paylaş: |