sanların xatirəsi, həm Qarabağ uğrunda döyüşlərdə həlak
olmuş oğul və qızlarımızın ruhu və həm də tarix tələb edir...
1918-ci ilin mart hadisələri açıq antimüsəlman,
antiazərbaycan xarakteri daşıyırdı. Azərbaycanlıların
soyqırımını həyata keçirməklə erməni.daşnakları bolşevik və
sosializm maskası taxmış digər qüvvəllərlə alyansa, girərək
faktiki olaraq Bakıda bütün hakimiyyəti ələ keçirdilər. O
dövrdə şəhərdə mövcud olmuş hakimiyyət strukturlarının
tərkibinin təhlili göstərir ki, burada rəhbərlik ermənilərin
əlində cəmlənmişdi. Bakı sovetində S.Şaumyan, S.Saakyan
var idi. Sovetin əsasən ermənilərdən təşkil olunmuş qırmızı
qvardiyasının komandiri Z.Avetesyan, şəhər rəisi -
H.Ter-Mikaelyan, şəhər dumasına isə Çubaryan, Paranyan,
İonesyan rəhbərlik edirdilər. Siyasi partiyaların Bakı
komitələrində ermənilər çoxluq təşkil edirdilər. Bakı erməni
milli şurası bu qüvvələrin koordinatoru. Daşnak partiyası isə
əsas ideoloji orqanı idilər.
Müxtəlif təşkilat və cərəyanlara mənsub olsalar da, bu
liderlərin əsas məqsədləri «Bakını müsəlman əhalidən
təmizləmək» və Ermənistan ərazisi elan etmək idi.
1918-ci ilin martında Bakıda və Azərbaycanın digər
ərazilərində - Şamaxı, Şuşa, Səlyan, Lənkəran, Quba və
başqa yerlərdə baş vermiş qanlı hadisələr əslində əvvəlcədən
düşünülüb hazırlanmış məkrli siyasətin tərkib hissəsi idi.
1918-ci ilin martında baş vermiş dəhşətli qırğın zamanı
Bakı və Azərbaycanın digər bölgələrində 20 mindən artıq
azərbaycanlı erməni daşnakları tərəfindən öldürüldü.
Uzun zamanlar ərzində erməni daşnaklarının 1918- ci
ilin martında xalqımıza qarşı törətdikləri soyqırım əməlləri
öz siyasi və hüquqi qiymətini almamışdır. Bu faciəli
hadisədən 80 il keçdikdən sonra XX əsrin görkəmli dövlət
xadimi Heydər Əliyevin 1998-ci
ilin mar
189