Əşir Bəşir oğlu Fətəliyev
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
61 oldu. Ölüm nə onun yaşına baxdı, nə də ömrünə. Həmişə belə olub və bu dünya necə ki var, belə də olacaq. Bəzən insan bir əzizini itirəndə fikirlƏŞİR ki, görən bundan qaçmaq olardımı? Bəlkə o, belə hərəkət etsəydi, bu cür olmazdı. Mən böyük bir ömür yolu keçmişəm, bu həyatın hər üzünü görmüşəm. Həmişə insanlar belə düşüncələr içində yaşayıb, lakin taleyinə nə yazılıb o da olub. Havayı yerə deyilməyib ki, sən saydığını say, gör fələk nə sayır. Əzəldən taleyin nə demək olduğuna bu bir işarədir. Bəs onda "ölümə çarə yoxdur" deyimi … Həyat yenicə açılmış ətirli güllər, ölüm isə payızın xəzan yarpağına bənzəyir. Bu qanunauyğunluq dünya yaranandan var və axıra qədər davam edəcək. Əzəldən belədir çünki kainat Cahan daimidir, ömür əmanət. Bəli, ömür insana əmanət verilir, onu nə almaq, nə də satmaq mümkün deyil. Bir də ki, hər kəs istədiyi vaxt ölsəydit, Dədə Qorqud demişkən dünyanın "ölümlü-itimli dünya" adında iki başı olmazdı. Xalq şairi Bəxtiyar Vahabzadənin misraları yada düşür: Bu nədəndir ki, ölüm Heç kəsin həyatına Vaxtında gəlmir ancaq. 62 Aqillərdən biri deyib ki, öləndən sonra məni yatdığım torpaqda deyil, yaxınlarımın ürəyində axtarın. Bəli, əziz balam! Sən ata və ananın, qardaşlarının, yeganə bacının, cüt balanın, səni istəyənlərin ürəyindəsən. Neçə ki, bu ürəklər döyünür, sən varsan, yaşayırsan. Dərd ağır olanda dözmək olmayır, Qaməti düzəldib gəzmək olmayır. Yerini boş görrəm, dözmək olmayır Qatil, sənin əlin qurusun. *** Cüt balana baxıb özünü görrəm, Gəzdiyin hər yerdə izini görrəm. Məzarına baxıb gözümü görrəm Qatil, sənin əlin qurusun. *** Atan ƏŞİR günü-gündən əriyir, Təsəlli tapmayıb məzarına dəyir. Yaşamaq istəmir, ölmək istəyir. Qatil, sənin əlin qurusun. 63 ATA YURDUM, ANA VƏTƏNİM AŞAĞI MOLLU HAQQINDA BİR NEÇƏ SÖZ Mən yuxarıda qeyd etmişdim ki, Aşağı Mollu kəndinin ulu babaları vaxtilə buraya İrandan köçüb gəlmişlər. İranın Şamolular kəndinin əhalisi vaxtilə bizim kəndi yaylaq yeri seçmiş və gəlib burada yaylayırlarmış. Sonralar tədricən onların bir qismi buranı özlərinə əbədi məskən seçib, burada yaşamışlar. Mollu sözünün mənşəyi də Şamolular sözündən əmələ gəlib. Şamolular sözü fonetik dəyişməyə uğrayaraq mollu sözü ilə əvəzlənmişdir. Görünür, onların buranı seçməsi bu diyarın əsrarəngiz gözəlliyi, saf havası və saf suyu ilə bağlı olmuşdur. Bu diyar, həqiqətən gözəl diyardır. Ata yurdum, Ana vətənim olduğuna görə demirəm. Buranın gözəlliyini hər bir mollulu, buraya qədəm qoyan hər bir insan təsdiq edər. Burada hər dağın-dərənin, hər gülün-çiçəyin özünəməxsus bənzərsizliyi insanı heyran edir. Mən hərdən fikirlƏŞİRəm ki, görəsən dünyada elə yer olarmı ora Molluya tay-bərabər olsun. Bu dağların gözəlliyinə, təkrarsız mənzərəsinə, saf suyuna və saf havasına çox şerlər həsr olunub. Lakin bunlar həmin gözəlliyi tam əks etdirə bilməyib İlin bütün fəsillərində bu diyar gözəl olur. Qış ağ donunu geyinəndə də , yaz gül-çiçəyə bəzənəndə də. Bu diyarın gecəsində də , gündüzündə də bir romantik gözəllik var. 64 1993-cü ildə Molludan ayrılarkən isti-isti indiki qədər ürəyim qubar eyləmirdi. Bəlkə də bu ona görə idi ki, hesab edirdim ki, tezliklə qayıdacağıq. Vaxt uzandıqca, aylar, illər sürətlə bir-birini əvəz etdikcə yaman darıxıram. Mollu gecələr də yuxumdan çıxmır. Qəribədir, hərdən yuxuda özümü orada hiss etdikdə də, darıxıram. Elə bil mənə əyan olur ki, mən ermənilərin əhatəsindəyəm. Tez uzaqlaşmaq istəyirm. Nə isə… Deyirlər insan öz ömrünün iki çağında uşaq xasiyyət olur. Bir həqiqi uşaqlıq dövründə, bir də ahıl, qoca yaşlarında . İndi mən buna inanmışam. Fərq ondadır ki, uşaqlıq dövründə hələ dünyanı dərk etmədiyin üçün hər bir şeyin fikrini çəkmirsən, heç şeyi vecinə almırsan, heç şey haqqında düşünmürsən. Qocalıq dövrünün uşaqlığı isə tamam bam-başqa şeydir. Uşaqyaş olmasan da uşaqxasiyyət olursan və bu da səni burulğanlar içində boğur. Nə qədər çalışsan da, düşünsən də bu burulğandan xilas ola bilmirsən. Uşaqlıq dövründə başına bir qəza gələndə başqasının üstünə gedirsən, səndən böyüklər səni xilas edir. Qocalıq dövründə isə bu çox çətin olur. Bu dövrdə dərdini çox adama deyə bilmirsən, çox zaman isə bundan xilas olmaq ətrafdakılardan asılı olmur. İstəyirsən gündə yüz adama yalvarım kim mənim dərdimə çarə edəcək, kim mənim Mollumu mənə qaytaracaq. Namiq Qaraçuxurlunun misraları yada düşür: Nə yaman bir dərdə düşmüşük, Allah Kədər bizə olub şah. 65 Doğrudan da, qəm-qüssə, kədər, dərd üzərimizdə hökmranlıq edir. İstəyirlər hər gün mənə yağ-bal yedirsinlər, dünyanın ən yaxşı yerlərinə istirahətə gönədirsinlər, fərq etməz, mən Vətənimi istəyirəm… Belə bir əfsanə danışırlar ki, bir padşah bir quş saxlayırmış. Ona qızıldan qəfəs düzəldibmiş, quşa qulluq edənləri varmış, padşah ona qulluq edilməsinə özü nəzarət edirmiş. Bir gün quşabaxandan soruşur ki, quşum necədir? Quşa qulluq edən cavab verir ki, möhtərəm padşah, quş hər gün ah-vay içərisində yaşayır, hər gün vətən-vətən deyə göz yaşı tökür. Padşah qəzəblənir və deyir ki, o, bundan da artıq bir yer istəyir? Əmr edir ki, onun ayağına bir sap bağlayın, buraxın görək haradır onun vətəni. Belə də edirlər. Quş uçaraq uzaq meşədə çör-çöpdən hörülmüş bir yuvaya qonur və sənin çör-çöpünə qurban olum, yuvam, -deyə göz yaşı tökür. Bəli, burada böyük bir həqiqət var. "Hər kəsə öz eli-obası, Vətəni əzizdir" zərb -məsəli də elə bu deməkdir. Vətən çox şirindi, düşərmi dildən, Bülbül həsrət çəkər bağçada güldən Mən vaxtsız ayrıldım obadan-eldən Əllərim uzalı qalıb ey Vətən. Günü-gündən nisgilim artır. Molludan ötrü, ata yurdum, ana vətənimdən ötrü çox darıxıram. Mollu mənim üçün getdikcə daha çox müqəddəslƏŞİR. Kaş bir quş olaydım, qanad açaydım, qərib bir axşam Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|