Əşir Bəşir oğlu Fətəliyev

 
124
 
 
 
POEZİYA  
DƏFTƏRİNDƏN  
NÜMUNƏLƏR 
 

---

 
125
QATİL ƏLİN QURUSUN 
Bir qatil nahaqdan oğlumu qətlə     
 yetirdi. 
 
  Bir 
qatil 
əlləri sənə uzandı 
 
 
Tamahı insafa üstün gələndi 
 
 
Sanmadı hədəfi hələ cavandı, 
 
 
Tamahı insafa üstün gələndi.  
 
 Sanmadı neçə göz baxır  arxanca 
         
Sanmadı körpən var, atan-anan var. 
 
 
Gözləri qızmışdı onun yamanca 
 
 
Tamahı insafa üstün gələndə. 
 
 
 
Xəbər - qara xəbər dözülməz oldu. 
 
 
Varlığım sarsıldı, ürək dözmədi. 
  El-oba 
xəbərdən pərişan oldu. 
 
 
Tamahı insafa üstün gələndə. 
 
 
 
 
Elə bil biryolluq ocağım söndü. 
  Can 
verən sən oldun, ölən mən oldum. 

---

 
126
 
 
Gələnlər soruşdu:-Bu nədən oldu? 
 
 
Tamahı insafa üstün gələndə. 
 
 
 
Yadımdan çıxmayır qamətin-boyun. 
 
 
Hər dəqiqə varlığım hey inildəyir. 
  Kim 
idi 
çıxardı belə bir oyun 
 
 
Tamahı insafa üstün gələndə. 
 
 
 
Sənin faciənə ellər ağladı. 
 
 
De, nədən yarandı bu qara xəbər? 
 
 
Bu xəbər sinəmi yaman dağladı. 
 
 
Tamahı insafa üstün gələndə. 
 
 
 
Dərd ağır olanda dözmək olmayır, 
 
 
Düzəldib qaməti gəzmək olmayır, 
  Yerini 
boş görrəm, dözmək olmayır. 
 
 
Tamahı insafa üstün gələndə. 
 
  Cüt 
balan 
baxıb, özünü görrəm, 
 
 
Gəzdiyin hər yerdə izini görrəm, 
 
 
Məzarına baxıb gözümü görrəm 
 
 
Tamahı insafa üstün gələndə. 

---

 
127
 
 
 
Atan ƏŞİR günü-gündən əriyir, 
 
 
Təsəllisi odur ki, məzarına dəyir. 
 
 
Yaşamaq istəmir, ölmək istəyir. 
  Qatil, 
görüm 
sənin əlin qurusun. 

---

 
128
VƏTƏNİMDƏ ÖLƏYDİM 
  Baxıram dağlara, dağlar ağlayır, 
  Analar, 
bacılar qara bağlayır. 
 
 
Ürək nisgillidir, el yas saxlayır. 
 
 
Kaş Vətəndə öləydim mən. 
 
 
 
Əzizlərim qalıb çox-çox uzaqda 
  Nisgil 
çəkən körpələri qucaqda 
 
 
Xəstə canım dözmür buna yataqda 
 
 
Kaş Vətəndə öləydim mən. 
 
  Millətimə zülüm oldu, 
 
 
Ölüm oldu, itim oldu. 
 
 
İçimizdə zalım oldu. 
 
 
Kaş Vətəndə öləydim mən. 
 
  Ah, 
nə yaman zaman gəldi, 
  Aylar, 
illər yaman gəldi. 
  Ahlar 
göylərə yüksəldi. 
 
 
Kaş Vətəndə öləydim mən. 
 
  Nisgil 
ürəyimi didib  dağıdır, 

---

 
129
 
 
Qarımış bu düşmən bizə yağıdır. 
 
 
İndi Vətənimdə bahar çağıdır. 
 
 
Kaş Vətəndə öləydim mən. 
 
 
 
Vətən çox şirindir, düşməyir dildən, 
  Bülbül 
həsrət çəkir bağçada güldən 
 
 
Mən vaxtsız ayrıldım obadan-eldən, 
 
 
Kaş Vətəndə öləydim mən. 
 
 
 
ƏŞİR, çox darıxma bir zaman gələr, 
 
 
Bulanmış o sular yenə durular. 
 
 
Əllərin Vətəni yenə qucaqlar 
 
 
Kaş Vətəndə öləydim mən. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

---

 
130
HANI MƏNİM ƏZƏL DÜNYAM 
 
 
 
Əzəlki dünyamı görmək istərəm, 
 
 
Hanı mənim əzəl dünyam? 
  Görüb 
də o yerdə ölmək istərəm, 
 
 
Hanı mənim əzəl dünyam? 
 
 
Şer dünyam, qəzəl dünyam? 
 
 
 
*  *  *  
 
 
 
 
 
 
 
 
Vəfalıydı 
özüm 
kimi 
     
 
 
Şirin idi sözüm kimi 
 
 
Sevərdim gözlərim kimi 
 
 
Hanı mənim əzəl dünyam? 
 
 
Şer dünyam, qəzəl dünyam? 
*  *  *  
 
 
 
 
Aslanlar tülküyə tay tutulurlar   
 
 
 
Ağalar nökərdən asılı 
olurlar 
    
 Güllər tikan olub baş qaldırırlar 
   
 Hanı mənim əzəl 
dünyam?     
 
Şer dünyam, qəzəl 
dünyam? 
    
 
 
*  *  *  
 
 
 
 
 
 
 Sözə kişi kimi əməl edərdik, 

---

 
131
Dost yolunda ölümə də gedərdik    
 Öləndə də kişi kimi ölərdik 
Hanı mənim əzəl dünyam? 
Şer dünyam, qəzəl dünyam? 
 
*  *  *  
 
 
 
 
 
 
 
ƏŞİRəm, hazaram bax bu dünyadan   
 
 
 
Hər şeydən bezaram bax bu dünyadan  
 
 
Dərdimi yazaram bax bu dünyadan 
 
 
 
 Hanı mənim əzəl dünyam? 
Şer dünyam, qəzəl dünyam? 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

---