56
Sonra mən Bəhram müəllimi ana vətənim Aşağı Molluya qonan
gətirmişəm və qardaşım Nüsrətin uşaqlarına kirvə tutmuşam. Hazırda
dostluq əlaqələrimiz çox geniş miqyas alıb. Həyatımda Bəhram
müəllimlə dostluğuma qibtə edənlər çox olub. Ürəyi saf, dostluğun
qədir-qiymətini bilənlər belə bir insanla dost olduğum üçün məni bu
sarıdan xoşbəxt sayıblar, bədxahların isə paxıllığı tutub.
Yaxşı dost insan SEVİNCini artırır, dərdini azaldır. Yuxarıda
dediyim kimi baxmayaraq ki, o, məndən bir neçə yaş kiçikdir, həmişə
dara düşəndə, onun məsləhətinə ehtiyac duymuşam. Mən həyatımda bir
məsələni çox sınaqdan keçirmişəm. Bu da ondan ibarət olub ki, çətin
məsələləri Bəhram müəllimlə bölüşdürdükdə onun həlli də asanlaşıb.
Bəhram müəllimlə dostluq yaratdığım illər ərzində bu insanı
dərindən dərk edə bilmişəm. Onun təbiətində, xarakterində dərk etdiyim
başlıca xüsusiyyətlərdən biri də onun dosti yolunda ən çətin işlərə
getməyi bacarmasıdır. Belə bir insanla necə dost olmayasan?!
Onun son dərəcə sadəliyi, səmimiliyi, öz peşəsini yüksək
səviyyədə bilməsi onu tanıyanlar, iş yoldaşları arasında ona böyük
hörmət və məhəbbət qazandırıb. Sadəlik və səmimilik onun ayrılmaz yol
yoldaşıdır. O, üzdə sadə, mənəviyyatca zəngin bir insandır. Bu
zənginlik onun hərəkətlərində, söhbətlərində, başqaları ilə ünsiyyətdə
özünü tamamilə təsdiqləyir.
57
Mən bu gün Bəhram müəllimlə yaratdığım əlaqələrin yoluna nəzər
salaraq düşünürəm: Bu dostluqdan nə qazanıb, nə itirmişəm? Heç bir şey
itirməmişəm, qazandıqlarım isə sayagəlməzdir. Səmimi, sədaqətli,
yüksək insani keyfiyyətlərə malik bir dost qazanmışam. Elə bir insan ki,
onun övladları da dosta ən yaxşı arxadırlar. Mən tam arxayınam ki, həm
Bəhram müəllimin, həm də mənim övladlarım bu dostluğu qiymətli bir
nemət kimi qoruyub saxlayacaqlar.
Mənim Bəhram müəllimlə dostluğumun gücündən aşağıdakı
misralar yaranmışdır:
Bir
aqildən soruşdular:
Dost
yaxşıdır, yoxsa qardaş?
Dedi:
qardaşın qardaşdır,
Yaxşı dosta de sən qardaş.
****
Dost
həyatda müxtəlifdir
Çörək dostu, gərək dostu
Belə dostlar naxələfdir,
Əsil dostdur ürək dostu.
****
Süfrəndə nemətin bolsa,
Ürək dostu çox sevinər
Darda qalsa naxələf dost
58
Kömək etməz, qoyub gedər.
****
Gərək dosta lazım gəlsən,
Tapar
səni harda olsan.
Ona
lazım deyilsənsə,
Axtarmaz da darda qalsan.
****
Bəhram müəllim ürək dostum
İşlərimə gərək dostum
Qohum-qardaşdan irəli,
Ürək dostum, ürək dostum.
59
VAXTSIZ ÖLÜM
"Xoşbəxt o insandır ki, övlad dağı
görməyib" (Süleyman Rəhimov)
Vaxtsız əcəl heç qapını döyməsin,
Xudam görüm quluna da qıymasın.
Övlad
müsibətini Allah heç düşmənimə də göstərməsin. Çox çətin
və dözülməzdir. Ailəyə və övlada daha çox bağlı olanlarda isə bu
müsibət daha dözülməz olur. Bunu deməklə mən heç də yaxşı və ya pis
valideyn bölgüsü aparmaq istəmirəm. Lakin belə müsibətlər baş verəndə
bir qisim insanlar bu dərdə tab gətirə bilir və bunu həyatın bir üzü kimi
qiymətləndirir. Belə hallara dözə bilməyənlərin isə vay halına.
Mən 70 yaşımı haqlamışam. Necə deyərlər, həyatın hər üzünü
görmüşəm, lakin övlad müsibəti görməmişəm. Bəlkə ona görədir ki,
bütün varlığım sarsıyıb. Çox qəribədir: deyirlər ürək yanmasa, gözdən
yaş çıxmaz. Mənim ürəyimə çal-çarpaz dağ çəkilib, oğlumun müsibəti
gündə məni yüz dəfə "öldürür", bəs niyə gözlərim yaş tökmür? Kənardan
mənə baxanlar yəqin məni daşürəkli adlandırırlar. Oğlum Qabili qəbirə
sallayanda bütün bədənim lərzəyə gəldi. Ah-nalə göylərə ucaldı, göz
yaşları sel-suya döndü. Bir mənim gözümdən yaş gəlmədi. Bu atalar
sözü doğru olsaydı, mən də onların sırasında olardım. Oğlumun anası,
qardaşları, yeganı bacısı, bəxtiqara zövcəsi, körpə balaları göz
60
yaşlarından məhv olurdular, mən isə varlığımdan ayrılmışdım. Qoy, o,
böyük yaradana xoş getsin, bəlkə onlar göz yaşları ilə dərddən-qəmdən
uzaqlaşırdılar. Mən isə…
Həmin dəqiqələrdə göylərə əl açıb yerindəcə məhv olmağımı
arzulamışam. Lakin hər şey sənin arzuladığın kimi olsaydı, nə vardı ki…
Başdan-ayağa təzadlarla dolu olan bu dünya hərəni bir vəziyyətə
salır. Neyləməli, hər kəsin taleyinə nə yazılıb, o da olacaq. Bizim
istədiyimiz kimi olsaydı dünya təzadsız və mənasız olardı.
Dünya
çarxı əvvəldən elə qurulub ki, hər bir insan həmişə öz
taleyinin arxasınca sürünür. Bəzilərinin taleyi onu arzu etdiyindən də şən
bir aləmlə qarşılaşdırır. Bəzilərini isə qaranlıq bir dünyaya atır. Mənim
əziz balamın taleyi kimi ölüm onu elə bir aləmə apardı ki, hələ oradan
xilas olmağın yolunu heç kəs tapmayıb. Özü də ömrün cavan çağlarında.
Belə anlarda böyük Səməd Vurğunun aşağıdakı misraları yada düşür:
Uzaqda
buludlar
dağılır lay-lay,
Yenə öz yerində yuvarlanır ay
Fəqət nə Cəlal var, nə də ki, Humay.
Nə ömrə acıyır, nə yaşa dünya.
Şairin qəhrəmanları Cəlal və Humay həyatı hələ yenicə qurmağa
başladıqları vaxt fələk ömürlərinə balta çaldı. Bu dünya onların nə
yaşına, nə ömrünə acımadı. Mənim əziz balam Qabilin də taleyi belə
Dostları ilə paylaş: |