ƏŞİr bəŞİROĞLU



Yüklə 6,52 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə8/132
tarix15.03.2018
ölçüsü6,52 Kb.
#32171
1   ...   4   5   6   7   8   9   10   11   ...   132

Əşir Bəşiroğlu 
 
23 
 
dey
əndə mən öz xəyallarımdan ayıldım. Bir qaranlıq həyətə girmişdik. Mən artıq 
öz h
əyətimizi  tanıdım.  İstədim ki, dizlərimi yerə  qoyub  torpağı  öpəm. Təlimatçı 
qoymadı. Qolumdan tutub dedi, sən nə edirsən, axı, sən erməni xalqının ən böyük, 
qüdr
ətli oğlusan. Belə etmə. Sən yalnız erməni xalqının yaşamasına, onun inkişaf 
etm
əsinə fikir verməlisən. Əlimi qapıya üzatdım və hər ikimiz otağa daxil olduq. 
Qaranlıq  otaqdan  qan  qoxusu  gəlirdi,  xırıltı  səsləri  eşidilirdi.  Otaqdan  vahiməli 
s
əslər gəlirdi. Ancaq otaqda göz-gözü görmədiyindən mən bilmədim ki, otaqda nə 
baş verir. Mən təlimatçının qolundan tutaraq əsirdim. Birdən evdə çıraq yandı və 
m
ən bütün ailə  üzvlərimizi qan içində  gördüm.  Anamın,  atamın  başları,  qardaş-
bacılarımın  qol-qıçları  kəsilmişdi.  Hamısının  gözləri bərələ  qalmışdı.  Mən 
d
əhşətdən  qışqırdım.  Təlimatçı  tez  otağa  qaçdı  və  bütün bu mənzərəyə  dəhşətlə 
baxaraq, bu, türkl
ərin işidir, bu saat onları tapıb məhv etmək lazımdır, dedi. Sonra 
o yan-
bu  yana  qaçmağa  başladı.  Bu  zaman  sanki  gözlərimin  qarşısında  bir  alov 
parladı,  elə bil  qaranlıq dünyaya  düşdüm.  Gözümü  açanda gördüm  ki,  məktəbdə 
t
ək çarpayıda uzadıblar məni. Təlimatçı əlini başıma qoyaraq mənə təsəlli verməyə 
başladı.  “Eyb  etməz,  biz  bu  qanı  yerdə  qoymarıq.  Ailə  üzvlərinizin hər birinin 
əvəzinə minlərlə türkü məhv edərik”. Mən isə öz hayımda idim. Özümü öldürmək 
ist
əyirdim. Ancaq həmin vaxtlar məni gözdən qoymurdular. Hər dəqiqə, hər saniyə 
m
ənim  yanıma  qaravulçular  qoyurdular  və  məni  qana  qan,  intiqam  almağa 
s
əsləyirdilər. Bütün bunlar nəhayət ki, mənim beynimə yerləşdi. Qərara aldım ki, 
özümd
ə böyük qüvvə toplayacam və ailə üzvümüzün hər birinin əvəzinə on türk 
öldür
əcəm. Təkcə ondan təsəlli tapırdım ki, artıq mənə və bütün erməni uşaqlarına 
tam mük
əmməl azərbaycan dilini və dinini öyrətmişdilər. Qurani-Kərimi başdan-
ayağa  bilirdik,  hətta bizi müsəlman  da  etmişdilər. Orta məktəbi  qurtarıb  atestat 
alanda artıq mənim ad-familiyamı da dəyişib etdilər Məmmədov İbrahim Əliəşrəf 
oğlu. Pasport və atestatı mənə təqdim edib tövsiyələr verdilər. Tapşırdılar ki, sən 
özünü tam t
əmkinli apar və  tapşırıqdan  kənara  çıxma.  Sonra  da  çoxlu  pul  verib 
yaxşı  yol  arzuladılar.  Dedilər ki, səni dəmiryol  vağzalında  qarşılayacaqlar. 
Dey
əcəklər ki, sən  onların  qardaşı  oğlusan. Həmin ailəni də  dolandıracaqsan  və 
özün d
ə  tam türksən.  Başqa  şey  danışmırsan.  Sənə  və  o ailəyə  güclü nəzarət 
olacaq, deyib m
əni  yola  saldılar  Bakıya.  Yolda  xurcunumu  açanda  gördüm  ki, 
xurcunda b
əlkə  də  on günlük yemək var. Süfrə  açıb  yanımdakı  türklərlə  yemək 


C
əsur qardaşlar 
24 
 
yedim. H
ətta arada bıçaqla onların qarnına vurub hər üçünü məhv etmək istədim. 
Birt
əhər özümü ələ alıb səbrli olmağa çalışdım. Əlimdəki bıçağı qatlayıb cibimə 
qoydum. Artıq dözə bilmirdim. Türk qanı içmək keçirdi könlümdən. Daxilimdə bir 
haray  qopurdu. Özümü qatardan atmaq ist
əyirdim.  İstəyirdim mən də  əzizlərim 
kimi m
əhv  olam,  onlar  kimi  doğranam.  Bu  fikirlərlə  perrona  qarşı  gedirdim  və 
perronda t
əkərlərin səsi  daha  aydın  eşidilirdi.  Qapı  açıq  idi.  Açıq  qapıdan  təmiz 
hava kütl
əsi daxil olurdu. Səma tərtəmiz, ulduzlar nə qədər idi göydə. Bir qədər 
fikirl
əşdim.  İlahi,  görən  o  kainatda  insan  yaşayır?  O insanlar da bir-birinə  zülm 
edir?  N
ə  idi mənim  günahım?  Əgər  günahım  çox  idisə, məni məhv edə 
bilm
əzdimi? Axı, niyə gənc yaşımda mənə zülm etdi? Nə üçün mənim taleyim belə 
qara g
ətirdi? Mən hey tələsirdim ki, heç olmasa bircə türk qanını içəm. Bəlkə bir 
q
ədər sakitləşərdim. Bu an tamburun qapısı açıldı. Hündür boylu, ziyalı, görkəmli 
bir n
əfər tambura gəlib əlində kağız parçası, cibindən tənbəki kisəsini çıxarıb uzun 
bir papiros eşdi. Və çaxmaq daşı ilə yandırıb dərin bir qullab vurdu və daxilində 
olan tüstünü havaya buraxdı. Tambur tüstü əhatəsi ilə örtüldü. Mənə diqqətlə baxıb 
soruşdu,  cavan  oğlan,  Bakıya  gedirsən? Bəli,  oxumağa  gedirəm. O, əlini uzadıb 
dedi, g
əl,  tanış  olaq.  Mən  əlimi  uzadıb  dedim  –  İbrahim.  O  isə  dedi: Həsənağa
S
ənaye  İnstitutunun  müəllimi. Sonra tamburdan çölə  və  ulduzlara  baxıb  dedi, 
cavan  oğlan,  göy  nə  gözəldir.  Artıq  qanım  coşmuşdu.  Bu  an  bütün  qüvvəmi 
toplayıb  arxadan,  kürək nahiyyəsindən möhkəm itələdim. Bu an həmin adam 
t
əkərlərin altına düşüb vahiməli səs çıxartdı. Hələ o səs mənim qulağımdan getmir. 
O s
əs təkərlərin səsinə  qarışıb  itəndən sonra məndə  bir  rahatçılıq  əmələ  gəldi. 
Ür
əyimdə olan yanğılar bir qədər azaldı. Səs tam itdi, təkərlərin səsi idi. Mənim 
daxilimd
ə  rahatçılıq  var  idi.  Bəlkə  də  uzun illər idi belə  rahat deyildim. Tez 
tamburu örtüb vaqona daxil oldum. Öz-özüm
ə  sevinirdim.  İlk  ovumun  uğurlu 
olması üçün həddən artıq sevinirdim. Elə bil dünyaya yenidən gəlmişdim. Və artıq 
hiss edirdim ki, m
ənim yuxum gəlir. Ata-anamın  o  nalələri  qulaqlarımdan 
getm
ədiyinə görə rahat yuxum yox idi. Tələsik küpemə girib çarpayıya uzandım. 
Uzanmağımla  yatmağım  bir  oldu.  Dərin yuxuya getdim. Birdən  anamın  naləsi 
m
ənim qulaqlarımda səsləndi. O, qarşımda diz çöküb deyirdi: “Oğul, nahaq qana 
əlini  bulaşdırdın.  Körpə, məsum  vaxtında  insan  qatili  oldun,  oğul.  Qardaşlarım, 
bacılarım,  atam  da  elə  nalə  çəkirdi ki, sən bizim qatilimizi tap, Türklər bizim 


Yüklə 6,52 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   4   5   6   7   8   9   10   11   ...   132




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə