ƏŞİr bəŞİROĞLU



Yüklə 6,52 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə9/132
tarix15.03.2018
ölçüsü6,52 Kb.
#32171
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   132

Əşir Bəşiroğlu 
 
25 
 
qatilimiz deyil. Böyü, 
ərsəyə  çat, onda bilərsən bizim qatilimiz kimdir. Yenə  də 
yuxudan ata-
anamın naləsinə oyandım. Mənim bəlkə də son vaxtlar yatdığım bu 
gec
ə idi. Axı, deyirlər insan öz düşmənindən intiqam alanda rahat olur. Doğrudan 
da el
ə  imiş.  Mən  bu  rahatlığımdan  çox  qorxdum.  Artıq  mən  hiss elədim ki, 
düşməndən qisas almışam. İndi o qisasçılıq hisslərim azalıb. Yox, yox, onda mən 
ata-
anamın  ruhu  qarşısında  borclu  qalaram.  Onda  həmin  ruhlar  bizi  bağışlaya 
bilm
əz. Papiros çəkmək üçün ilk qisas aldığım tambura çıxdım. Vaqon bələdçimiz 
m
əni geri itələdi və dedi, çox yaxın getmək olmaz, gecə burdan bir adam düşüb.  
M
ən, 1944-cü ilə  qədər həyatımı  üğürlu  sayırdım.  1944-cü ildən sonra isə 
özümü insan qatili kimi hesab edirdim. 
(F.S. “Qu quşunun nəğməsi”) 
O, m
ənim əlimi sıxanda hiss etdim ki, əlləri əsir. İlahi, insan qisas alanda nə 
q
ədər ürəyi arxayın olarmış. Deməli, ilk ovum çox uğurlu idi. Ancaq məni narahat 
ed
ən bircə şey mənim yuxum idi. Bəs nə üçün anam mənə yuxuda deyirdi: “Oğul, 
düşmənini tap. Nahaqdan qan tökmə.  Axı,  indi  mənim güc ilə  yadıma  gəlir ki, 
anam m
ənə  gecələr yatanda nağıl danışardı.  Bununla bərabər bizə  türklərin necə 
v
əhşicəsinə  erməni  xalqını öldürməsindən və  hətta uşaqları  diri-diri təndirə  salıb 
qıpqırmızı qızartmalarından və yeməklərindən əyani surətdə göstərirdilər.  
H
ələ  biz  Hamamlıda  oxuyurduq,  son  kursda  idik.  Bir  dəfə  gecə  səs-küy 
qopdu. H
əmin gecə də o qədər qaranlıq idi ki, hamımız vahimələnirdik. Bəlkə də 
iki yüz
ə  qədər  uşaq  idik.  Hamımızı  həyəcanla  oyatmışdılar.  Heç  birimiz  də  bir-
birimizi gör
ə bilmirdik. Hamımızı toplamışdılar bir yerə və bizə izah edirdilər ki, 
bax, heç k
əs səs çıxartmasın. İndi görəcəyiniz səhnə çox nadir bir səhnədir. İndi 
hamınız görəcəksiniz ki, türklər erməni körpəsini necə yeyir. Çox sakit halda bizə 
ayağımıza geyinmək üçün keçədən tikilmiş çarıq verdilər ki, keçə səsboğucudur. 
Hamımız  keçə  ayaqqabını  geyib  qaranlıqda  sakit-sakit hərəkət  etdik.  Hamımız 
c
əmləşəndən sonra birdən-birə  qarşımızda  böyük,  işıqlı  bina  gördük.  Binanın 

ərisində təndir var idi. Təndirin ətrafında isə təqribən on iki nəfər var idi. Hamısı 
acgözlükl
ə təndirə baxırdı, hamısının da üzündə çox qorxunc bir vahimə var idi. 
H
əmin  vaxt  hamı  bir-birinin  qolundan  tutub  sıxır  və  bundan  sonrakı  dəhşətli 
m
ənzərəni gözləyirdi. Birdən təndirdən qıpqırmızı bir körpə uşaq meyidi çıxardıb 
onun qolunu, başını, budunu tikə-tikə edib əllərinə alaraq bizə sarı baxaraq yeməyə 
başladılar. Əllərində şərab bir-birlərinə deyirdilər: bax, biz gərək erməniləri beləcə 


C
əsur qardaşlar 
26 
 
yey
ək. Bütün bunlarla kifayətlənməyib təndirin ağzını yenə də açdılar. Çox gözəl 
bir  qız  uşağını  (o, sanki gözəllik ilahəsi idi) soyundurub təndirə  atdılar.  Qız 
t
əndirdə nalə çəkirdi. Onlar isə təndirin ətrafında əl çalıb rəqs edirdilər. Biz artıq 
döz
ə  bilmirdik. Pəncərədəki dəmirləri  dişlərimizlə  gəmirməyə  hazır  idik.  Biz 
qışqırdıqca  onlar  bir  az  da  şənlənirdilər. Biz nalə  çəkdikcə  onların  qəhqəhələri 
qaranlıq bir kainatda səmaya qalxırdı. Birdən əcaib insanlar bizə sarı irəlilədilər. 
Biz
ə tərəf dişlərini qıcayaraq, bax, hamınızı beləcə yeyəcəyik deyir və şən rəqslər 
edirdil
ər. Birdən  hamısı  təndirə  tərəf  qaçdı  və  uşağın  cəsədini  çıxararaq  yeməyə 
başladılar. Hamımız hazır idik ki, bu “türkləri” məhv edək. Bax, oğul, beləcə bizə 
iyr
ənc millətçilik öyrədirdilər. Bu səhnələrin hamısını danışsam o qədər çoxdur ki, 
qorxuram ömür v
əfa etməyə, ürəyimdəkiləri o dünyaya aparam. Siz isə  yazıq 
türkl
ər heç bir şey bilmirsiniz. Sizi yeni-yeni faciələr gözləyir, sizin aqibətiniz çox 
ağırdır. Çünki sizin aranızda mənim kimi insanlar çoxdur. Həmin insanları da hələ 
ana b
ətnində ikən aldadıblar.  
Bakıda  vağzalda  düşən kimi məni  qarşıladılar  və  soruşdular,  Hamamlıdan 
g
ələn İbrahim sizsiniz? Mən təəccüblə dedim, bəli, mənəm. Tez mənim qolumdan 
tutaraq dedil
ər, hə gedək, fayton hazırdır. Biz faytona minən kimi faytonçu cilovu 
ç
əkib  atı  harayladı.  Fayton  küçə  ilə  getdikcə  atın  ayaq  səsləri ilə  arabanın 
t
əkərlərindən çıxan səs elə bil musiqi çələngi idi. Bir xeyli getdikdən sonra fayton 
dar bir küç
əyə  keçdi. Məni  qarşılayan  dedi,  hə  çatdıq.  Faytonun  pulunu  verib 
birlikd
ə dar küçə ilə addımladıq. Kiçik bir evə daxil olduq. O, üzünü mənə tərəf 
tutaraq dedi: “H
ə, bacıoğlu sən burda qalacaqsan. Özbaşına da heç bir iş görmə. 
Dün
ən gecə çox pis iş görmüsən. Ona görə də mərkəzdən əmr gəlib ki, icazəsiz bir 
addım belə atmayasan. Çünki sizin hələ görüləcək çox işləriniz var. Bütün bunları 
dedikd
ən sonra getdi. Mən bir qədər dincəldim. Bir azdan otağa bir yaraşıqlı qız 
daxil oldu. – 
Cavan  oğlan,  çay  hazırdır.  İcazə  verin, səhər süfrəsini  hazırlayıb 
g
ətirim. Bu gün mən sizə qulluq edəcəyəm. Məndən razılıq alandan sonra qız çay, 
çör
ək, yağ, bal, pendir gətirib stolun üstünə düzdü. Otağı tərk etməzdən əvvəl çox 
diqq
ətlə  üzümə  baxıb,  hə,  cavan  oğlan,  günortaya  nə  hazırlayaq,  deyə  soruşdu. 
M
ən isə cavabında, nə istəsəniz deyərək süfrəyə yaxınlaşdım. Hər tikəni udduqca 
gec
ə  qatarın  altına  atdığım  oğlanın  səsini  eşidirdim,  bir  də  anamın  mənə  dediyi 


Yüklə 6,52 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   132




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə