7
Bel bağlamaq, könül vermək, kəlmə kəsmək.
Dildən düşmək, göz goymaq, bara qoymaq.
Can qoymaq, üz döndərmək, haray qoparmaq.
Ayağı yer tutdu, qaş‐qabağı yer süpürür.
Qılıcının dalı da kəsir, qabağı da.
Qazanın dibinə daş atdıq.
Sudan quru çıxmaq, dərisinə saman təpmək, dadı damağında
qaldı.
Şərti şoxumda kəsmək.
Əli ətəyindən uzun qayıtmaq.
Yeddi dəyirmanda bir ovuc unum yoxdur.
Deyimlər və Atalar Sözü
Atalar sözü (Farsca əmsal və hekəm, İngiliscə saying, proverb)
müəyyən bir hekməti ifadə edən cümlə ya cümləyə bənzər ibarətlərə
deyilir:
At at olunca, yiyəsi mat olar.
Deyimlərdə isə hər hansı hekməti anlatmaq xüsusiyyəti yoxdur və
bunlar sadəcə leksik materyal kimi söz ifadəsinə yardımçı ola bilirlər.
Ancaq bəʹzi misallarda bir ifadənin kəskinliklə deyimmi, yoxsa atalar
sözü olduğunu kəskinliklə ayırd etmək mümkün olmur:
Yorğanına görə ayağını uzat.
Yerimədən yügürür.
Sıçan olmamış dağarcıq dibi dəlir.
Yağmadan guruldama.
Başqa misallar:
Yaş da qurunun oduna yandı.
Toyuq, dimdiyinə gorə qıqqılda.
Hər hekmətə baş uzatma.
Beləliklə bu hökmü çıxarmaq olar ki, deyimlər və atalar sözü
arasında bir ortaq bölgə mövcuddur. Necə ki, deyimlər və adi
ibarətlər arasında da kəskin sınır yoxdur, belə ki, deyimlər müxtəlif
dərəcədə deyim sayılırlar. Başqa sözlə, deyimlər çox zəyif miqyasda
məcazi məʹna ifadə etdiyi zaman, adi ibarətlərə yaxınlaşır, və güclü
8
şəkildə məcazi məʹna ifadə etdiyi zaman deyim məquləsinə yaxınlaşır.
Misallara fikir verək:
Leksik məʹnaya yaxın deyimlər:
Könül vermək.
Kəlmə kəsmək.
Can qoymaq.
Birinə qulaq burması vermək.
Leksik məʹnadan uzaq deyimlər:
Söz dəyirmanını üyütmək.
Əli ətəyindən uzun qayıtmaq.
Keçəni həvəngə salmaq.
Sudan quru çıxmaq.
Atalar sözü deyimlərə yanaşanda, məhdud şəkildə qramatik
dəyişiklikləri qəbul edə bilir və deyimlər isə adi ifadələrə yanaşanda
daha gəniş miqyasda qramatik dəyişiklikləri qəbul edə bilirlər:
Hər hekmətə baş uzatma.
Adam hər hekmətə baş uzatmaz.
O hər hekmətə baş uzadır.
Atalar sözünün anlatdığı hekmət həm həqiqi, həm də məcazi
məʹnada ola bilir. Başqa sözlə atalar sözünün quruluşunda dəyişkən
dərəcədə deyimlərdən istifadə ola bilir:
Aralıq sözü ev yıxar.
İki baş bir qazanda qaynamaz.
Deyimlər və Höviyyət:
Azərbaycan dili deyimlər baxımından ən zəngin dillər sırasında
yer almaqdadır, və deyimlər Azərbaycan höviyyətinin danılmaz
hissəsi kimi tanınmaqdadır. İstər klassik ədəbiyyat, istərsə də çağdaş
nitq mədəniyyətimiz bu deyimlərlə doludur və həmin məsələ, hətta
Türk dilləri ailəsinin məhdudəsində də bizim höviyyətimizi əks
etməkdə və başqa Türk xalqlarından fərqləndirməkdədir. Misal üçün
öz evinin ağası olmaq bir Azərbaycan deyimi tanınır, ancaq həmin ifadə
kəndi evinin əfəndisi olmaq şəklində ortaya çıxsa, kəskinliklə dəmək olar
9
ki, danışıq hansısa Türkiyə atmosfəeində cərəyan edir.
Deyimlərin tarixi gəlişməsini araşdırmamızdan belə bir qənaətə
gəlirik ki, deyimlər əski Türkcədə çox zəyif miqyasda görünür, ancaq
dilimiz zaman axınında deyimlər baxımından zənginləşmiş və
bugünkü dolğun vəziyyətə ulaşmışdır. Fizulinin əsərlərində bə’zi
deyimlərə fikir verək:
Könlüm açılır zülfi‐ pərişanını görcək,
Nıtqım tutulur qonçəyi‐ xəndanını görcək.
Baxdıqca sənə qan saçılır didələrimdən,
Bağrım dəlinir navəki‐ müjqanını görcək.
Fizuli habələ Hadiqətüssüəda‐da bu kimi deyimlər işlədir:
Nalə çəkdi, ayaqdan düşdügi zamanda, ol məzlumi ayaqdan bıraqdı,
ərsəyi‐ məydanə yüz tutdi, seylabi‐ siyasət yürütdi, Həzrəti‐ Fatimə
kəndusinə gəldikdə...
Qövsi‐ Təbrizi‐nin də qəzəlləri Azərbaycan deyimlərindən
dolğundur:
Dillər tökərəm bülbül ü pərvanəyə Qövsi,
Ta bir gün ola, halımı cananə desinlər.
Kimsənin dəyməmişəm könlünə hərgiz ya rəb,
Niyə hər kim ki, yetər könlümü viran eylər?
Ney kimi kirdarımız bəndindədir göftanımız,
Qulluğa bel bağlamaqdır qövlümüz, iqramımız.
Səba bir söz başı bitablərdən açdı, əmma mən,
İki yüz dil töküb bir sünbüli‐ pürtabə yalvardım.
Öz babını hər kimsə hər yerdə tapar Qövsi,
Mən hər yana kim getdim, divanəyə tuş gəldim.
Yar olub dövlət, əgər düşsəydi bir gün fürsətim,
Saxlanınca, canımı təslimi‐ yar etməzmidim?
Sənə nəzarə girandır, boyun bəlasın alım,
Məgər bu şivə yamandır, boyun bəlasın alım.