Əziz oxucular! Bu mənim ilk kitabımdır. Yazmağa 2007-ci ildən başlamışam
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
olduğunu anlamasa da həblərə toxunmadı. Amma xəbəri olmadı ki, artıq bir həb onun içkisində idi. İçkini başına çəkib vidalaşaraq qatardan endi. Qatar stansiyası evlərindən çox da uzaq deyildi. Bir az getmişdi ki, beyni dumanlanmağa başladı. İçkinin təsirindən olduğunu zənn edib, bir neçə addım daha atdı. Məhəllə dostlarından ikisi Mahiri görüb qollarından tutdular. Yarı zarafatca “Heç gələcəyini də demirsən. Bilsəydik ki, içkili gələcəksən qatarın qarşısında gözləyərdik” dedilər. Mahir bunları yarı gerçək yarı yuxulu kimi eşidirdi. Bir onu hiss edirdi ki, bədəni alışıb yanır. Darvazanın qarşısında dostlar Mahirlə vidalaşdılar. O da əl qaldırıb evə keçdi. Evin qapısı açıq idi. İçəri keçib əlindəki yükünü elə qapı ağzına ataraq divana uzandı. Gülnaz Zərifəgildə bayramlıq şirniyyatı bişirirdilər. Zərifə isə çənin boş olmasından məyus olmuşdu. Saçına sarmısaqlı maska etdiyindən daha dayana bilmirdi. Bir yandan da çəndə suyun olmaması onu lap əsəbləşdirirdi. Gülnaz oğlu Mahirin həmin gün gələcəyini bilmədiyindən arxayınlıqla açarı Zərifəyə uzatdı. -Get bizdə yuyun. Onsuz da evdə kimsə yoxdu. Çəndə də nə qədər istəsən su var. Zərifə sevincək qaşınan başına dəsmal bağlayıb Mahirgilin evinə yollandı. Qapını içəridən bağlamağı unutsa da həyətdəki hamama doğru getdi. Yuyunub rahatlanıb dəsmalla da hamamdan çıxdı. Havadakı şaxta az da olsa hiss edildiyindən qaçaraq evə girdi. Əynini orda geyinməyə başlamışdı ki, qapı ağzındakı çantaları gördü. Təccüb etməyə macal tapmamış Mahir arxadan çiyninə toxundu. Yarı çılpaq sinəsini örtərək təəccblə: “Mahir? Sən nə vaxt gəlmisən?” dedi. Mahir içindəki istilikdən xilas ola bilmirdi. Üstəlik də qarşısında yarı çılpaq dayanmış qız görəndə özünü saxlaya bilmədi. Zəncirdən açılmış şir kimi onun üstünə cumdu. Beyni dumanlı idi. Sanki qarışıq yuxu görürdü. Bu nədir anlamağa çalışsa da beyni açılmırdı. Gözləri yumulu idi. Hər yer qaranlıq idi. Arada bəzi səslər eşidirdi: “İlahi, bəs mən nə edəcəm?” Bu yuxuda idi, yoxsa realda? Ayılmaq istiyirdi. Ayıla bilmirdi. Qaranlıq iki əllə tutub beynini sıxırdı sanki. Nəfəsi ağırlaşırdı. Bütün cəhdləri boşa çıxırdı. Birdən hansısa bir qaranlıq tuneldən işıq gördü. Bu işıq get-gedə yaxınlaşırdı. İncə əllər çıxdı o işıqdan. Ona doğru uzanırdı. Bu əllər tanış idi. Səmranın əlləri idi. Yoxsa işıq Səmradır? Yox Səmra işıq tək parlaq idi. Yenə qırıq- qırıq səslər eşidirdi. “Ana, heç nə edə bilmədim”. Kimsə ağlayırdı. Mahir isə dərk edə bilmirdi səslər kimə məxsus idi. Yuxu görürdü. Bir tək buna əmin idi. “Səmra hardasan?” deyib səyaqlayırdı. Yenidən işığı gördü. Tunelin sonuna doğru uzaqlaşırdı. Lakin ucadan qışqıraraq: “Sən xəyananət etdin sevgimizə”…Mahir buz kimi oldu. Bədəni soyuq tər ilə büründü. Titrəməyə başladı. “Yox! Səmra…. Getmə Səmra” deyərək ucadan bağırdı. Gözləri açıldı. Başı üstündə anası Gülnazı və Sudabəni gördü. Yatağında isə ağlayan Zərifəni. Hansı ki, cızıq dolu lüt bədənini yorğana bükməyə çalışırdı… Dördüncü fəsil - Mən nə edəcəm ana?-Ağlayaraq anasına sığındı. - Sənin edə biləcəyin bir tək yol var. Mahirə ərə getmək. - Siz nə danışırsız? Mən heç nə xatırlamıram.- Mahir təəccüb dolu baxışlarla Zərifəyə baxdı. - Oğul bu etdiyin insanlığa sığmaz. Qızın namusunu ləkələmisən. Onunla evlənmək də boynunun borcudu.- Gülnaz əllərini əsəbi halda havada yellətdi. - Gülnaz qızımı gör nə hala gətirib. Kürəyinə bax.. Sinəsinə bax… İlahi, Bu nə vəhşilikdi? Meşədən çıxıb sanki. Gül kimi qızım bədbəxt etdi. –Südabə Zərifədən beş betər ağlayırdı. - Mahiri dünyaya gətirdiyimə peşmanam artıq. Onun kimi oğul olmaz olsun. Sən ki, belə deyildin bala. Bu nə insafsızlıqdır, bu nə vəhşilikdir etdin? – Gülnaz alayaraq Mahirə bir sillə vurdu. - Zəfər bilsə Mahiri də, Zərifəni də, məni də öldürəcək. Tezliklə toy etməliyik. - Hə başqa çarə yoxdu. Bəs Zəfər bəyə nə deyəcik? –Gülnaz narahat olmağa başladı. - Bilmirəm, səhər qızımın barmağına üzük tax. Yoldaşımı razı salaram. Nişan etdiyimi demərəm sadəcə üzük taxdıq deyərəm. Ailələr arasında qeyd etdik deyərəm. - Sabah Səmraya elçi göndərəcəkdim ana… - Sus mundar! Səmra sənə elə əziz idisə Zərifəninbaşına bu müsibəti gətirməzdin. Sudabə Mahirə acıqlandı. - Qəti sözüm budur ki, sabah ikisini də nişanlayaq tez bir zamanda toylarını edək. Zəfər qardaşla özün danış. Gerçəyi desən Mahiri öldürər. - Yox gerçəyi yoldaşıma desəm hamımızı öldürər. Odur ki, bu gecəki sohbəti kimsə bilməməlidi. Zərifə isə dili tutulmuş insan kimi kənarda yorğana bükülüb oturmuşdu. Arada içdən ağlayırdı. Salehi düşünürdü. Onun üzünə daha baxa bilməyəcəyini, bu illər boyu qurduqları xəyalların heç zaman real olmayacağını dərk edərək ağlayırdı. Daha o xəyallara da xəyanət etmişdi. Səmranın da dostluğunu, inamını, etibarını sevginisini itirmişdi. Beşinci fəsil Səmra yatmısan?"- Xədicə astaca Səmranın yatağına yaxınlaşdı. "Yox, hələ də fikirləşirəm." Səmra Xədicə otura bilsin deyə ayaqlarını bir kənara çəkdi. "Nəyi düşünürsən?"-soruşsa da əslində Səmranın nə fikirləşdiyindən qorxurdu. Ən çox da yenidən içinə qapanmasından, həyatdan küsməsindən qorxurdu. Zərifənin dedikləri Xədicənin yadindan çıxmamışdı. Həm onun halına acıyır, həm də öz sözlərinə görə az da olsa xəcalət çəkirdi. Amma Səmranın nələr düşündüyünü bilmək borcu idi. Axı, o, Səmra üçün gəlmişdi bura. Onu tək qoymamalı idi. Xədicəni fikirlərindən Səmranın dedikləri ayırdı. "Bilirsən, Xədicə, mən bilmirəm, Zərifənin yerində olmadığıma görə sevinim, yoxsa Mahir kimi alçağı sevdiyimə görə özümə nifrət edim." "Sən heç birini etmə", əslində Xədicə ona təsəlli vermək istəyirdi, amma bacara bilmədiyini hiss etdi. "Səmra, sən Allaha şükr et ki, Zərifənin taleyini yaşamırsan. Şükr et ki, o alçağı ona ərə getməzdən əvvəl tanıdın. Onun əsl üzünü gördün. Buna görə ancaq şükr et. Özünə nifrət etməli biri varsa, o da Mahirdir, sən yox" ... O gecə Xədicə Səmranın başqa düşündüklərindən xəbərsiz idi. Çünki daha onunla bu mövzu barədə danışmaq istəmirdi. Əksinə, istəyirdi ki, onun başını bacardıqca qatsın. Bacardıqca Mahirə, sevgiyə, Zərifəyə aid olmayan Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|