Əzizə Cəfərzadə
Yüklə 2,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
77 һamının һҽyҽcanına sҽbҽb olmuĢdu.
Hҽr nҽ idisҽ, Mҽһҽmmҽd-Bulud ilҽ Ömҽroğlu çörҽklҽrini yeyib qapıya çıxanda burada xeyli adam gördülҽr. Hamı gözünü qҽbilҽ ağsaqqalının ağzına dikib dayanmıĢ, onun nҽ edҽcҽyini gözlҽyirdi.
Mҽһҽmmҽd-Bulud kҽndin baĢbilҽnlҽrindҽn bir neçҽ kiĢini otağına dҽvҽt etdi, qalanlara һҽlҽ ki, bir tҽһlükҽ olmadığını söylҽyib, iĢ-güclҽrinҽ getmҽlҽrini tapĢırdı.
Camaat dağılıĢdı. Ağsaqqallar evҽ girib mҽĢvҽrҽtҽ baĢladılar. Kҽnd camaatı bu davanın da keçҽnlҽrdҽ gördüklҽri çomaq vҽ sapand vuruĢmalarından olacağını zҽnn edib һazırlıq gördülҽr, iri çomaqlar, qolçaq üçün çuxalar, böyük ayalı sapandlar һazırladılar, uĢaqlara çoxlu daĢ yığdırdılar. Bununla da һazırlıq bitdi. Hҽrҽ öz adҽti iĢ- gücünҽ daldı.
Mҽһҽmmҽd-Bulud qonağı yola salandan sonra qҽlbindҽ www.vivo-book.com
78 anlaĢılmaz bir tҽĢviĢ duyurdu. Odur ki, Ömҽroğlunun dava gedҽn sҽmti göstҽrdiyi yerҽ adam göndҽrib, doğru xҽbҽr öyrҽnmҽk istҽdi. Bunun üçün dҽ oğlu Ҽһmҽd-Güntҽkindҽn münasib adam bilmirdi. Sҽһҽri gün dan yeri qızaranda Güntҽkinҽ lazımi göstҽriĢlҽr verib, onu qҽbilҽ torpaqlarının Ģҽrqindҽ Ömҽroğlunun dediyi yerlҽrҽ göndҽrdi. Güntҽkin һҽmin gün evҽ qayıtmadı. Ertҽsi gün Ģam namazı qayıtdı. Atasını evin kҽllҽsinҽ çҽkib gördüklҽrini xҽbҽr verdi: – QoĢun düzü-dünyanı tutub, dҽdҽ! Hamısı da qılınclı, qalxanlı, oxlu, nizҽli. Hҽlҽ arabalarda bilҽ-bilmҽdiyim, görmҽdiyim dava sursatı, mancanaqlar var idi. O qoĢunla bizim vuruĢmağımız çҽtin olacaq, dҽdҽ! Bizim çomaqla, sapandla һeç bir gün dҽ onların qabağında duruĢ gҽtirҽ bilmҽrik.
– Bҽs nҽ tҽdbir görҽk, bala? – Bilmirҽm, dҽdҽ! Mҽn bilҽni ҽn yaxĢısı bu yerlҽrdҽn baĢ götürüb getmҽkdi. – Hara? Camaatı necҽ inandırım? Ҽkinҽcҽklҽrini, biçҽnҽklҽrini, mal-qaralarını һara töküb getsinlҽr? Ev- www.vivo-book.com
79 eĢiklҽrindҽn necҽ ayrılsınlar? – Onu da bilmirҽm, dҽdҽ! Amma bir gün at çapıĢı boyu neçҽ kҽnd gördüm – һamısı xaraba qalıb. Camaatı qırıblar. Ҽlҽ keçҽnlҽri dҽ ҽsir tutub aparıblar qul bazarında satmağa... El qan ağlayır, dҽdҽ! KiĢi xeyli fikirlҽĢdi. DüĢündü vҽ nҽһayҽt, dillҽndi: – Bilirsҽn, bala, qoy mҽn ağsaqqallarla mҽslҽһҽtlҽĢim. Deyirҽm qalxaq. Bax, o Güngörmҽz dağın döĢündҽki düz yerdҽ ala-babat qazmalar, komalar quraq, arvad-uĢağı köçürҽk ora. Özümüz dҽ silaһlanıb düzdҽ ҽkin-biçinimizҽ, һeyvanatımıza yiyҽlik elҽyҽk. O yer ki, mҽn deyirҽm, oraya bircҽ yol var. Onu da bir neçҽ adam qoruya bilҽr. Ayrı nabҽlҽd adam ora çıxa bilmҽz. Bu sözlҽrlҽ dҽ, kiĢi düzҽnliyin axırını, çayın һҽr iki tҽrҽfdҽn sıldırımlı dağlarla ҽһatҽ olunduğu sҽmti göstҽrdi. Doğrudan da, Güngörmҽz dağı tҽbii qala misallı yer idi. – Bҽs su? – deyҽ oğlan Ģübһҽ vҽ ümidlҽ soruĢdu. – Nҽ qҽdҽr ki, düĢmҽn yaxınlaĢmayıb, suyu qızlar-gҽlinlҽr kükümlҽ, sҽnҽklҽ düĢüb çaydan gҽtirҽrlҽr. – Bҽs birdҽn müһasirҽ olunduq? www.vivo-book.com
80 – Ҽlacı var. Güngörmҽzin quzeyindҽ qayaların bir yeri batıqdı, çaya ordan ensiz cığır çaparıq. Qiblҽdҽn düĢmҽn görmҽz, dalı da çayın ensiz dҽrҽsidi, һeç nҽ güman gҽlҽr, nҽ göz görҽr. Cığırın ayaq һissҽsini lağımla çaya birlҽĢdirҽrik.
Dҽdҽ-baba bu һaqda xeyli düĢünüb mҽslҽһҽtlҽĢdilҽr, – Dҽdҽ, onda Cığırı vҽ lağımı elҽ indidҽn һazırlamaq lazımdı. – Hҽ, köç baĢlanan kimi.
Sübһ namazı qılınmamıĢ qҽbilҽnin kömҽyi һaqqında söһbҽt һamıya mҽlum oldu. Heç kim bir söz deyҽ, etiraz edҽ bilmҽdi. Çünki evini-alaçığını qalaya bҽnzҽr qaya üstünҽ qaldıran birinci elҽ Mҽһҽmmҽd-Bulud özü oldu. O, tҽcili surҽtdҽ gҽnc qҽbilҽdaĢlarını ikiyҽ böldü: birinci dҽstҽ Ҽһmҽd-Güntҽkinin baĢçılığı ilҽ Buludun niĢan verdiyi yerdҽ yarğan-cığır qazmağa, ikinci dҽstҽ Güntҽkinin dostu, igid Ayazın rҽһbҽrliyi ilҽ tҽzҽ kҽnd yerindҽ tҽlҽsik alaçıqlar, daxmalar qurmağa baĢladı. Ҽli dҽyҽnҽk tutan Buludun yanına cumdu, «bizҽ münasib qulluq ver – buyur», – dedi. Amma dava söһbҽtinҽ www.vivo-book.com
81 inanmayan ҽn çox arvadlar idi. Onlar yurd-yuvalarından һeç yana getmҽk istҽmirdilҽr. Bulud kiĢi qadınları sakitlҽĢdirmҽk vҽ yola gҽtirmҽk üçün dedi:
– Mҽnim ҽziz bacılarım vҽ analarım, «Ҽr qarağan kolunun dibindҽ otursa, arvad da gҽrҽk gedib onun yanındakı yovĢan kolunun dibindҽ ҽylҽĢҽ», – deyib dҽdҽlҽr. Ġndi biz һҽlҽlik oranı mҽslҽһҽt bilirik. DüĢmҽn ötҽr, ütü keçҽr, balalarımız salamat qalar, yad ellҽrҽ ҽsir getmҽz. Sizin – ana- bacılarımızın, qızlarımızın, gҽlinlҽrimizin namusu ayaqlar tapdağı olmaz. Bizim o qoĢuna, Ҽһmҽd özü görüb, gücümüz çatmaz. Güngörmҽzdҽ gözdҽn iraq olluq. O atası rҽһmҽtlik Ömҽroğlu bizi vaxtında ayıldıb. Söz verirҽm ki, ütü keçҽn kimi, öz ҽlimnҽn sizi köһnҽ yurdumuza qaytarım. A dҽli qarılar, ömür billaһ quĢ deyilik ki, qaya üstündҽ oturaq!
O bu sözlҽrlҽ dҽ arvadları yola gҽtirdi. Odur ki, indi arvadlar vҽ uĢaqlar ev ҽĢyasını dallarına çatıb yuxarı qaldırır, tikintidҽn azad olan kiĢilҽr dҽ mal-qaraya gözҽtçilik edirdi. Çobanlarda tҽkbir xҽncҽr, bir dҽ һaradansa Buludun
Yüklə 2,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|