Əzizə Cəfərzadə
Yüklə 2,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
93 Ey Ġnsan, bax, qaya baĢına bax! Ҽcҽl quzğun timsalında baĢın üzҽrindҽ dayanıb. O sҽnin һҽlҽ tökülmҽmiĢ qanının iyini duyur. Nҽfҽsini dҽ gizlҽyib... Elҽ o aĢağıda uçan, beyinҽ һҽris qarğalar da onun kimi... Cavan bir qazi qoca quzğunu çoxdan görmüĢdü. Bir neçҽ gün idi ki, bu quĢ onları izlҽyirdi. Ġndi irҽlilҽdikcҽ gҽncҽ elҽ gҽlirdi ki, quzğunun һҽrҽkҽtsiz gözlҽri mҽһz ona dikilib, onu qaralayıb. Bu, görmҽdiyi, lakin duyduğu baxıĢlar onun gҽnc qҽlbini yaxıb-yandırırdı. Elҽ bil ürҽyinҽ nҽ isҽ dammıĢdı. Sağ ҽlini sol çiyninin üstünҽ aparıb sadaqdan bir ox çıxardı, kamanın çillҽsinҽ qoydu, yayı çҽkdi, quzğunu niĢan alıb atdı. Lakin ox kamandan çıxaçıxda quzğun һavalanıb qalxdı vҽ һarada isҽ qara qayanın arxasında gözdҽn itdi. Cavan qazi ilҽ yanaĢı irҽlilҽyҽn qızılbaĢ güldü: – Qanadı olmasaydı, dҽymiĢdi. O, sҽnin-mҽnim iĢim deyil, bala, çox bic quzğundu. Kim bilir, dünyada üzü nҽ üzlҽr görüb, nҽ qҽdҽr yaĢı var. Oxu һayıf elҽmҽ.
Cavan qazi qҽlbindҽ quzğunun da, yoldaĢının da qarasına www.vivo-book.com
94 deyindi. Quzğunu vura bilmҽdiyindҽn yaman pҽrt idi. QoĢun irҽlilҽyir, qızılbaĢ qazilҽri irҽlidҽ, ağ at üstündҽ, üzü niqablı gedҽn mürĢidlҽrinin Ģeirini oxuyurdular.
Bu gün ğҽm tҽkyҽgaһında fҽda bir canımız vardır, Könül abdali-eĢq olmuĢ gҽlҽn qurbanımız vardır. Ҽzҽl birdir, axır birdir, zaһir birdir, batin birdir. Çu bildik, birligҽ irdik, Ģükür, ürfanımız vardır. Sҽfiullaһ, Xҽlilullaһ, Ҽsҽdullaһ demiĢ billaһ, Biһҽmdillaһ ki, bunlardan qҽdim ҽrkanımız vardır.
Nҽzmin ritmi qazilҽrin һҽrҽkҽtinҽ һҽmaһҽng idi. Elҽ bil könüllҽrdҽ görünmҽyҽn bir һҽrb tҽbil çalınır, bir cҽng gҽrҽnayı sҽslҽnir, müridlҽri mürĢid yolunda, Cavan Ģeyx oğlu Ģaһın yolunda, din-ҽqidҽ yolunda, dünyada һҽqiqҽti bҽrpa etmҽk, sünni-yezid һesab etdiklҽri ġirvanĢaһlardan Ģiҽ vҽ Ģҽһid ġeyx Heydҽrin qanını almaq uğrunda qurban getmҽyҽ sҽslҽyirdi. Hicazi dҽvҽlҽr һökküldҽyir, ҽrҽb atları kiĢnҽĢir, yeddi boyun öküz qoĢulmuĢ yük vҽ azuqҽ arabaları cırıldayırdı... www.vivo-book.com
95 QoĢun irҽlilҽyirdi...
* * * Qaya üstünҽ köçdüklҽrinin üçüncü günü idi. Hҽlҽ dünҽnҽcҽn ҽtrafda yad adam görünmҽmiĢdi. Odur ki, ilk qorxu, һҽyҽcan keçmiĢdi. Adamlar eһtiyatı unutmuĢdular. Qızlar, gҽlinlҽr güyümlҽrini çiyinlҽrinҽ alıb GünҽĢli çaya suya gedir, һҽlҽ bir zҽһmҽtҽ qatlaĢıb qayanın baĢına su çıxarmalı olduqlarından deyinirdilҽr dҽ!..
Üçüncü gün sҽһҽr Aytҽkin tezdҽn oyandı. ĠĢli-güclü qız idi. Anası GümüĢbikҽdҽn tez durur, һҽyҽt-bacanı süpürür, mal- һeyvanı farağatlayırdı. Ġndi һҽyҽt olmadığından, malları da qardaĢı Güntҽkin el malı ilҽ һarayasa uzaqlara çҽkib apardığından, ayrı görmҽli iĢ yox idi. Atası da görünmürdü. Harasa getmiĢdi. Odur ki, onun öһdҽsindҽ tҽkcҽ su qalmıĢdı. Güyümü götürüb cığırla çaya yollandı. Yol xeyli uzun idi. Qız, dağ keçisi kimi, qayadan-qayaya, daĢdan-daĢa atılaraq,
www.vivo-book.com
96 düĢҽrgҽdҽn GünҽĢli çaya tҽrҽf endi. Ġri qara daĢların arasında cır ҽncir, qızılgül kolları, tҽkҽsaqqalı, Ģüyütgҽn yemliklҽri boy vermiĢdi. Qız arabir ayılır, bu yemliklҽrdҽn qoparıb ağzına atır, bҽzisinin nazik gövdҽciklҽrindҽ görünҽn südҽ bҽnzҽr maye ilҽ yanağına, çҽnҽsinҽ «xal» qoyurdu.
O, GünҽĢli çaya çatanda günҽĢ üfüqdҽn tҽzҽcҽ boylanmıĢdı. Qız saһilҽ çatdı, çayın dumduru suyundan һҽvҽsҽ gҽldi, ҽllҽrini, üzünü yudu. Saһildҽki iri bir daĢın üstündҽ oturub ayaqlarını suya saldı, uĢaq vaxtlarında olduğu kimi bir az nazlı, bir az Ģıltaq һҽrҽkҽtlҽ zҽrif ayaqları ilҽ suyu çalxaladı. Öz һҽrҽkҽtinҽ özü dҽ gülümsҽdi. Qalxıb güyümünü doldurmaq istҽdi. Birdҽn qıza elҽ gҽldi ki, kim isҽ ona baxır. Hҽnirti duymasa da, gözünü baxıĢ duyduğu tҽrҽfҽ çevirdi vҽ yerindҽcҽ donub qaldı.
On qҽdҽm ondan aralıda tanımadığı bir oğlan dayanmıĢdı. Ġndiyҽcҽn görmҽdiyi ҽlvan qızılbaĢ qazisi paltarında idi. Görünür, zҽngin ailҽnin oğlu idi. Ayağında abı mҽxmҽrdҽn Ģalvar, qatlama burunlu uzunboğaz süvari çҽkmҽsi, ҽynindҽ
www.vivo-book.com
97 qızılı baftalı mavi çuxa, ağ yaxalıqlı atlas köynҽk vardı. Belinҽ vurduğu gümüĢ kҽmҽr vҽ gümüĢ xҽncҽr ҽlvan daĢlar vҽ qara mina ilҽ bҽzҽdilmiĢdi. Yedҽyindҽki atın yҽһҽr- ҽsbabı da gümüĢ iĢlҽmҽli qayıĢlardan idi. Yҽһҽrin üstünҽ xalça salınmıĢ, ҽlvan qotazlar xüsusi zövqlҽ bҽzҽdilmiĢdi.
Görünür, o da bu yerdҽ gözlҽnilmҽdҽn qıza rast gҽldiyindҽn tҽҽccüblҽnib, һeyranlıqla baxırdı. Qızın zҽrif, çılpaq ayaqlarını, ҽllҽrini, qu gҽrdҽnini, gҽrdҽninin һҽr iki yanından sallanmıĢ ağır һörüklҽrini, mavi sulardan Ģҽfҽq alıb, günҽĢin ilk Ģüalarından qızarmıĢ yanaqlarını ac ҽsgҽr gözlҽri ilҽ seyr edirdi. Aytҽkinin ürҽyi uçundu. Sıçrayıb yerindҽn qalxdıqda daĢ ayağının altında dingildҽdi. Qız sҽntirlҽdi, ҽl-qol atıb suya yıxılmamağa çalıĢdı. Bu һal gҽnc süvarini güldürdü. Qız güyümünü dҽ qoyub qaçmağa baĢladı. Hҽyҽcan içindҽ idi. Qorxudan az qala ödü partlayacaqdı. Arxadan çağıran gҽncin sҽsini eĢidir, sözlҽrin mҽnasını dҽrk edҽ bilmirdi, – Dayan, ay qız, sҽninlҽ iĢim yoxdu, qorxma... aa....a...
Yüklə 2,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|