Əzizə Cəfərzadə
Yüklə 2,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
20 geyimindҽn ali mҽqamlı bir adam olduğunu baĢa düĢdü. Buralarda belҽ geyimdҽ yerli ola bilmҽzdi. Görünür ki, zҽvvardır, babasını axtarır, ev tutmaq, dincҽlmҽk istҽyir. Qız belҽ Ģeylҽrҽ alıĢmıĢ Ģıxlar ailҽsindҽn olduğundan özünü itirmҽdi, kҽndli qızlarına xas olan bir cürҽtlҽ qonağın qarĢısına çıxdı, xoĢgҽldin elҽdi. Dayanıb durdu. Cavanın nҽ istҽdiyini gözlҽdi. Cavan isҽ... cavan isҽ özünü, bütün ҽtraf alҽmi unutmuĢdu. Ġndi bütün alҽm Kürdü ceyranlarının gözünҽ bҽnzҽmҽyҽn bu bir cüt gözdҽ, Gülüstanda bitҽn vҽһĢi qızılgül lҽçҽklҽrini xatırladan zҽrif yanaqlarda, boynundakı mҽrcanla rҽqabҽtҽ giriĢҽn al dodaqlarda mҽrkҽzlҽĢmiĢdi. Qız isҽ bu gҽliĢdҽ bir qeyri-adilik duyub, alıcı baxıĢlar altında özünü itirdi, qeyri-iradi bir һҽrҽkҽtlҽ һörüklҽrini cҽld belindҽn açdı; yenҽ dҽ cavanın danıĢmasını gözlҽdi. DanıĢmadığını görüncҽ dözmҽdi, özü dillҽndi, sükutu pozdu: – Nҽ istҽyirdin, qardaĢ? – Ay qız, bir içim su verҽrsҽn? Qızın ürҽyi toxtadı, özünü ҽlҽ alıb gülümsҽdi: – NöĢ vermirҽm? – Quyunun üstünҽ tҽrҽf döndü. NaxıĢlı www.vivo-book.com
21 mis birҽllini satıldan doldurdu vҽ gҽtirib Ģaһzadayҽ verdi: – Ala, nuĢ canın olsun, – Çox sağ ol. – Ġçdi, vücuduna sҽrinlik yayıldı. – Nҽ gözҽl sudu! Elҽ bil һeç quyu suyu deyil, bulaq suyudu. – Helҽdi, bizim quyunun bu yerlҽrdҽ tayı yoxdu. Onu rҽһmҽtlik atam daĢda çapıb, dҽrindҽn çıxır. Hҽm sҽrindir, hҽm Ģirin.
«DanıĢ, dilin nҽ Ģirindi, danıĢ, sҽn nҽ cürҽtli qızsan», – sözlҽri cavanın qҽlbindҽn keçdi. Qızın adını soruĢmaq istҽdi, dili gҽlmҽdi. – Bu kimin evidi? – maraqlandı. – Bizim. Babamın.
– Babanın adı nҽdi? – ġıx Kҽblҽli. – Hardadı? – Pirdҽ. Zҽvvar gözlҽyir Ģıxlarnan. – Siz zҽvvar saxlayırsız? – Hҽlbҽt ki. Bütün kҽndimiz kimi, һamı Ģıxlar kimi.
www.vivo-book.com
22 – Onda bizim üçün çay tҽdarükü görҽrsҽn? – NöĢ görmürҽm?! Neçҽsiniz?
– Ġki nҽfҽrik. YoldaĢım dҽnizҽ tҽrҽf düĢdü. Ġndi gҽlҽr. – Onda mҽn dҽ babama xҽbҽr elҽyim? – Elҽ!
Oğlan saһilҽ endi. Daһa artıq dayana bilmҽyҽcҽkdi, yoxsa qız һürkҽ bilҽrdi. Ardınca sҽs eĢitdi. Qanrılıb baxdı. Qız һasarın üstünҽ dırmanıb qonĢu evdҽn kimi isҽ sҽslҽyirdi: – Xeyransa xala, ay Xeyransa xala! – Nҽdi, Bibixanım?
«Demҽk, adı Bibixanımdı. Bibiһeybҽtdҽn nҽzir-niyazla alıblar, onun üçün? Yox, sҽnin adın Sultanım xanım olacaq. Sҽn mҽnim sultanım olacaqsan. Yoxsa bu gen dünya mҽnҽ dar gҽlҽr. Yoxsa mҽn bu gen dünyada yaĢaya bilmҽrҽm», – deyҽ Ģaһzadҽ düĢündü. – Xeyransa xala, sҽn allaһ Ağadayını göndҽr pirҽ, qaçsın babamı tapsın. Desin ki, qonağımız gҽlib. – YaxĢı, qızım, olsun-olsun, tҽki һҽmiĢҽ qonaqlı olasuz.
www.vivo-book.com
23 Ҽdҽ Ağadayı, Ağadayı... һardasan ay ağbatıxeyir, gҽlsҽnҽm bu abadana...aaa...
ġaһzadҽ saһilҽ endi. Burada nҽdim Saleһ atları yan-çidar edib buraxmıĢ, özü dҽ dҽnizin dumduru suyunda ҽl-üzünü, ayaqlarını yumuĢ, tҽrtҽmiz qumlara tҽkyҽ elҽmiĢ, oturmuĢdu. ġaһzadҽni gülҽr üzlҽ qarĢıladı, dik qalxıb tҽzim etdi:
– Ҽziz Ģaһzadҽm nҽ tapdı, nҽ gördü? – Dünyanın ҽn qiymҽtli incisini...Ömrümdҽ görmҽdiyim bir inci... – Bu xarabaxanada? – Deyirlҽr, ҽn qiymҽtli xҽzinҽlҽr xҽrabҽlҽrdҽ gizlҽnir. – Üstündҽ dҽ bir ilan qıvrılıb yatır? – Orasını bilmirҽm. Amma bu xҽzinҽ Ġrҽm bağçasındakı bir һurn-pҽridir ki, mislini ancaq nağıllarda eĢitmҽk olar.
Saleһ ҽvvҽlcҽ Ģaһzadҽnin kimi isҽ ҽlҽ saldığını zҽnn edib güldü, zarafat etmҽyҽ һazırlaĢdı. Amma cavanın gözlҽrinҽ baxınca kҽkҽlҽdi. Deyҽsҽn, axı Ģaһzadҽ gerçҽklҽyirdi. www.vivo-book.com
24 – Doğrudanmı, Ģaһzadҽ? – Mҽn zarafat elҽmirҽm, Saleһ, sҽn dҽ özünü gözlҽ! O qız һaqqında xҽta elҽsҽn, ağzından bircҽ kҽlmҽ yersiz zarafat çıxarsan, özündҽn küs.
Saleһ yenҽ dҽ qorxdu. «Ġlaһi, bu nҽ deyir belҽ? Saraydakılar azlıq elҽyir? – düĢündü. – Atası bilsҽ, dҽrimҽ saman tҽpҽr». – Dur bir һazırlaĢ, mҽn dҽ ҽl-ayağımı yuyum, möһlҽt olsun deyҽ. Sonra da onlara qonaq gedҽcҽyik. – Hҽ, bu baĢqa mҽsҽlҽ... – Dedim ki, özünü unutma! Biz zҽvvarıq. Onlar da zҽvvara xidmҽt edҽn Ģıx ailҽsi. Vҽssalam. ...Onlar һҽyҽtҽ yaxınlaĢanda ġıx Kҽblҽli qapının önündҽ dayanıb intizarla gözlҽyirdi. Görünür, çoxdan zҽvvarı olmamıĢdı. KiĢi, cavan zҽvvarları, ҽsl dindar zҽvvara oxĢamasalar da, sҽmimi qarĢıladı. – Ziyarҽtiniz qҽbul, ağalar! Bibi mҽtlҽbinizi versin! – Allaһ ağzından eĢitsin. Hҽyҽtdҽki tut ağacının altına boz palaz döĢҽnmiĢdi. Süfrҽ salınmıĢdı. Süfrҽnin baĢında çay dҽsgaһı düzҽlmiĢdi. www.vivo-book.com
25 Süfrҽyҽ çaydan, nüskҽndҽ, ĢirbҽdüĢҽndҽ, doĢab, ҽncir riçalı, zҽncilfҽrҽc, tut qurusu, ҽncir qabığının qurusu, pendir, yağ, tҽndir çörҽyi, duz, istiot, lҽkdҽn dҽrilmiĢ tҽzҽ göyҽrti qoyulmuĢdu. Bütün bunların һamısında tҽmizlik vҽ sҽliqҽ var idi. Baba Ģıx Kҽblҽli çaydandan fincanlara çay süzmҽyҽ һazırlaĢınca, Bibixanım tavada biĢirdiyi qayğanağı ortaya gҽtirdi. Çaydanı babasından alıb özü süzdü vҽ fincanları cavanlarla babasının qarĢısına düzdü. O, çay verdikcҽ Ģaһzadҽ düĢünürdü: «Gҽtir, gҽtir ol abi-kövsҽri, mҽlҽyim! Ömrümdҽ içmҽdiyim, içmҽk istҽmҽdiyim darçın çayı, indi mҽnimçün saraydakı ҽn lҽtif Ģҽrabdan da dadlı olacaq». Aralıda oturmuĢ qız dedi: – Baba, mҽn qonaqlarımızçın dörd-beĢ rısa dolma bükürҽm. Dinabını qoymuĢam. – Ay sağ ol, qızım. Dolmanın nükbarıdı. Onda toqqanın altını bҽrkitmҽyҽk, – deyҽ cavanlara eĢitdirdi.
Qız, döyülmüĢ ҽti götürüb xırda tҽnҽk yarpaqlarına dördkünc boğça kimi bükür, iynҽ ilҽ sapa keçirir, düzüm dolanda sapın uclarını düyünlҽyirdi... Söһbҽtdҽ iĢtirak etmir, Yüklə 2,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|