21
izdivaca yol vermir. Fəqət “Əsli və Kərəm”dən fərqli olaraq
“Mahmud və Məryəm”də eşq, sevgi bədii mətnin yeganə
predmeti deyil. Romanda iki gəncin qara gələn bəxti, yaranışdan
uğursuzluğa məhkum taleyi fondur, hərçənd ki, bu fonun özü
çoxçalarlıdır, ümumi məzmunda həlledici atributddur.
II oxucu: Mahmud, eləcə də onun əhatəsində olan bütün
insanlar sonu zəhərə, külə dönən eşqdən daha dəhşətli bir fəlakət
qarşısındadır. Bu fəlakət dünyanın faniliyi ilə bağlıdır. Fani olan
dünyada eşqin əbədiliyindən söz açmaq olarmı?
Mahmud və Məryəm həqiqətini yaradan, ona qoynunda yer
ayıran dünya qan qoxuyur. Bu böyük məhəbbətin gözləri
qarşısında ordular baş-başa gəlir, qılıncının zərbindən
qayalar
parçalanan
cəngavərlərin
gözlərini
qarğalar
dimdikləyir. Humanist yazıçı insanları ayılmağa, yaxşılıqları
dəyərləndirməyə çağırır. Yazıçı həyatın faniliyinə qarşı əzəli
bal, ortası əzab, sonu kül olan sevgini, müharibələrə qarşı sülhü,
var-dövlətə, dünya sərvətlərinə qarşı həqiqi təmizliyi, paklığı
qoyur.
Kitabxanaçı: Azərbaycan ədəbiyyatının nadir nümunələrindən
olan “Ağ Dəvə” Elçin qələminin sirli qüvvəsi ilə min illərin
yaxşılıq və pisliklərini, mərdlik və namərdliklərini bir anın içinə
sığışdıran epopeyadır. Bu haqda mülahizələrinizi söyləyin.
I oxucu: Qəbiristanlıqda adi bir təsadüf nəticəsində əsərin
qəhrəmanı, həm də hadisələrin qəhrəmanı Ələkbərin gördüyü
uşaqlıq illərinin tanışları, məhəllə adamlarının çöhrəsi
saysız-hesabsız tale hekayələrini göz önünə gətirir. “Ağ Dəvə”
sənətkarlıq baxımından Elçin Əfəndiyevin yaradıcılığında, eləcə
də çağdaş nəsrin hərtərəfli tədqiq olunmağa layiq əsərlərdən
biridir. Bu əsərlə tanışlıqdan sonra oxucuya elə gəlir ki, bir qədər
əvvəl qeyd etdiyimiz kimi, Azərbaycan nəsrində hansı bir
mərhələsə başa çatır və əlinə qələm alan hər hansı bir
Azərbaycan yazıçısı yeni bir oxucu marağı qazanmaq
22
istəyəcəksə o, mütləq Elçinin “Ağ Dəvə” romanındakı etirafları
təkrar etməli olacaq.
Kitabxanaçı: Uşaqlar bildiyimiz kimi Xalq yazıçısı Elçinin
“Ölüm hökmü” əsəri 1960-cı illərin ən gözəl romanları sırasında
oxucuların marağına səbəb olmuş, rəğbətini qazanmışdır.
Romanda qaldırılan problemlər bu günümüz üçün də
ibrətamizdir. Bu roman haqqında kim ətraflı məlumat verə bilər?
Əsər hansı dövrü əhatə edir?
I oxucu: Bu romanda yazıçı üçün fərqləndirici üç əsas cəhət
diqqəti cəlb edir. Tarixi mənbələrə, arxiv sənədlərinə bələdlik,
yüksək elmi mühakimə və bədii yaradıcılıq bacarığı. Bu işdə
Elçin Əfəndiyevin üzərinə çox böyük məsuliyyət düşürdü.
Çünki hadisələr yaşlı nəslin gözləri qarşısında cərəyan etmişdi.
Çünki 20-30-cu illərin hadisələri Azərbaycan xalqı üçün
zəlzələdən, taundan dəhşətli fəlakət idi. Onun zərbəsi bütün
ağıllı adamları yaxalayırdı. “Ölüm hökmü” təkcə repressiyalar
və onun nəticələrindən bəhs edən roman deyildir. Bu əsərdə çox
adamın deyə bilmədiyi şeyləri Elçin Əfəndiyev demişdir. Yazıçı
hər cür tərifə və alqışa layiqdir, roman isə Azərbaycan bədii
nəsrinin nailiyyəti, ədəbi ictimaiyyətimizdə mükəmməl bir
hadisədir. 1920-1960-cı illər arasında respublikamızda baş
verən faciəvi hadisələrin bədii ifadəsi olan həmin əsəri müəllif
özü səhnələşdirmişdir. Əsərdə hadisələr iki hissədə cərəyan edir.
1954-cü ilə qədərki stalinizm dövrü hadisələri birinci hissədə,
şəxsiyyətə
pərəstiş
dövrünün
sona
çatıb
“Xruşşov
mülayimləşməsi” dövrü hadisələri isə ikinci hissədə verilmişdir.
II oxucu: Əsərdə irəli sürülən əsas ideya, qoyulan əsas fikir
insanın şəxsiyyət kimi daim şərə qarşı durmasıdır, insan ləyaqəti
hər şeyi üstələməlidir. Ölüm hökmünü bir olan Allahdan başqa
heç kəs verə bilməz. Edilən pislik, törədilən cinayət cəzasız
qalmır; gec-tez hər kəs öz əməlinin cavabını alır. Mənəviyyata,
hiss və duyğuya təsir etmək, oxucunu düşündürmək və fikrən
23
hərəkətə gətirmək üçün Elçin Əfəndiyev sözün və bədii təsvirin
imkanlarından yaradıcı şəkildə istifadə edir.
Kitabxanaçı: İndi isə gəlin Elçin Əfəndiyevin “Dolça” povesti
ətrafında diskussiya aparaq. Bu povestin yazıçının digər
əsərlərindən fərqi nədir? Bu povestdəki ailələr haqqındakı
fikriniz nədir? Bu ailələr arasındakı fərqli cəhətləri kim saya
bilər?
I oxucu: Elçin Əfəndiyevin “Dolça” povesti heç bir əsərinə
oxşamır. Povest boyaların sərtliyi, gülüş və ifşanın aşkarlıq və
dərinliyi ilə fərqlənir. Elçin Əfəndiyev “Dolça”da meşşanlığı,
müasirliyin, yeni əxlaq, davranış və münasibətin antipodlarını
ifşa edir. Yazıçı bilə-bilə iki ailəni Ağababanın ailəsi ilə Bəşirin
ailəsini qarşılaşdırır. Ağababanın ailəsi sevgi, qarşılıqlı
münasibət, dərin hörmət və qayğı üzərində qurulmuşdur. Burada
zəhmət ailəni ucaldır, arzulara, qanadlı düşüncələrə aparır.
Təsadüfi deyildir ki, Bəşirin, Əminə, Ofelya, Adil və Kələntərin
əməlləri, münasibət və davranışları Ağababanın ailə üzvlərində
ikrah, kin və hiddət hissi doğurur. Bu adamları görməmək üçün
Ağababa “evdən qaçır”, Nuhbala gününü dənizdə keçirir, qızlar
vaxtı rəfiqələri ilə öldürür. Ağababa xəcalətlənir, canını dişinə
tutub bir söz demir.
Kitabxanaçı: Bizə belə gəlir ki, “Dolça”da rəng sərtliyi, sözün
əsil mənasında boyaların qatılığı Bəşirin, Əminə, Kələntər və
Ofelyanın əməllərindən doğur və Elçin Əfəndiyevin üslubunu
tamamlayır. Bu povest yazıçının yaradıcılıq axtarışları, bədii
nəsrinin orijinallığı haqqında dolğun təsəvvür oyadır.
II oxucu: Elçin Əfəndiyevin yaradıcılığında bədii dil xüsusilə
dəyərlidir. Yazıçı elita deyilən zümrəni kənara qoyub
cəmiyyətin alt qatına, saf, təmənnasız, zəhmətkeş, torpaq kimi
əməksevər insanlara üz tutanda onlarla öz gündəlik ailə-məişət
dillərində ünsiyyətə girir. Yazıçı ədəbilik möhürü ilə
aliləşdirilən nitqin üzündən ənliyini-kirşanını silir. Abşeron
Dostları ilə paylaş: |