F. M. Dostoyevski alçaldilmiş VƏ TƏHQİr ediLMİŞ İnsanlar
Yüklə 4,19 Mb. Pdf görüntüsü
|
262
– Lazım deyil, heç... Adım yoxdur! – qız bu sözləri dayana-dayana, sanki hiddətlə deyib qapıya tərəf getdi. Mən onu saxladım. – Dayan görüm, sən qəribə qızsan! Axı mən sənə yaxşılıq eləmək istəyirəm. Dünən pilləkəndə durub ağlayandan sonra mənim sənə yazığım gəlib. Mən bunu heç yadıma sala bilmirəm... Bir də ki, sənin baban mənim gözümün qabağında ölmüşdür, yəqin o, altıncı küçədən danışanda səni nəzərdə tuturmuş, deməli, belə çıxır ki, səni mənə tapşırıb getmişdir. O mənim yuxuma girir... Budur, kitabları da sənin üçün saxlamışam, amma sən elə utancaqsan, elə adamayovuşmazsan ki, elə bil məndən qorxursan. Görünür, sən çox yoxsulsan, yetimsən, bəlkə də başqa adamların yanında yaşayırsan, belədir, ya yox? Mən odlu-odlu danışaraq onu inandırmağa çalışırdım, eyni zamanda, heç özüm də bilmirdim ki, o nə ilə məni özünə belə cəlb edir. Mənim qəlbimdə ona acımaqdan başqa yenə də nə isə vardı. Bu – bütün vəziyyətin sirli olmasında, ya Smitin mənə etdiyi təsirdə, ya da mənim əhvali- ruhiyyəmin fantastik olmasında idi, bilmirəm, ancaq nə isə downloaded from KitabYurdu.org
263
məni qarşısıalınmaz bir qüvvətlə ona cəlb edirdi. Deyəsən, mənim sözlərim ona təsir etdi: o qəribə halda xeyli mənə baxdı. İndi onun baxışında sərtlik deyil, xoş bir ifadə vardı. Sonra yenə də, fikrə dalmış kimi, başını aşağı dikdi. Birdən heç gözlənilmədiyi halda, çox astadan pıçıldadı: – Yelena. – Yelena sənin adındır? – Hə...
– Yaxşı, sən mənim yanıma gələcəksənmi? O sanki öz-özü ilə mübarizə edərək, fikrə dalmış halda pıçıldadı: – Olmaz... bilmirəm... gələrəm... – Bu zaman haradasa divar saatının zəngi vurdu. Yelena diksindi, əzab dolu bir ifadə ilə mənə baxaraq pıçıldadı: – Saat neçədir? – Deyəsən, on birin yarısıdır. O qorxusundan çığırdı. – Görürsənmi! – deyərək yüyürməyə başladı. Mən yenə də onu dəhlizdə saxladım. – Mən səni belə buraxmaram! Sən nədən qorxursan? Gecikmisən? downloaded from KitabYurdu.org
264
Yelena mənim əlimdən qurtarmağa çalışaraq çığırdı: – Hə, hə, mən gizlin gəlmişəm! Buraxın! O arvad məni döyəcək! Görünür, bu sözü ağzından qaçırmışdı. – Qulaq as, gör nə deyirəm, dartınma! Sən Vasilyevskiyə gedirsən, mən də ora gedirəm, on üçüncü küçəyə. Mən də gecikmişəm, minik tutmaq istəyirəm. Mənimlə getmək istəyirsənmi? Mən səni evinizə apararam. Piyada getməkdən bu daha tez olar... O daha bərk qorxaraq çığırdı: – Bizə getmək olmaz, olmaz! Onun yaşadığı yerə mənim gedə biləcəyimdən, bircə elə bundan dəhşətə gələrək qızın üz-gözü əyildi. – Sənə deyirəm ki, mən on üçüncü küçəyə öz işim üçün gedirəm, sizə getmirəm! Səni evinizə aparmayacağam. Araba ilə tez çatarıq. Gedək! Biz tələsə-tələsə aşağı endik. İlk rast gəldiyimiz köhnə bir arabanı tutdum. Görünür, Yelena çox tələsirdi, çünki o da arabaya minməyə razı oldu. Daha qəribə burası idi ki, mən cəsarət edib ondan heç bir şey soruşa bilmirdim. Bircə downloaded from KitabYurdu.org
265
elə bunu soruşdum ki, “Sən evinizdə kimdən qorxursan?” O əllərini narazı halda bərkdən yellədi, az qaldı ki arabadan yerə atılsın. Mən düşünərək öz-özümə dedim: “Bu nə sirdir axı?”
Arabada heç otura bilmirdi. Araba hər dəfə atılıb- düşəndə, cadar-cadar olmuş çirkli, balaca sol əli ilə mənim paltomdan yapışırdı, sağ əlində isə kitablarını bərk-bərk tutmuşdu, belə görünürdü ki, kitablar onun üçün çox qiymətlidir. Özünü düzəldərkən birdən onun ayağı göründü, baxdım ki, ayağında yırtıq çust var, özü də corab geyinməmişdir, mən buna çox təəccüb etdim. Mən ondan heç bir şey soruşmamaq qərarına gəlmişdimsə də, bunu görüb yenə də özümü saxlaya bilmədim: – Sənin corabın yoxdur? Belə nəm havada, belə soyuqda corabsız gəzmək olarmı? O, sərt dedi: – Corabım yoxdur! – Ah, ilahi! Sən ki bir adamın yanında yaşayırsan! Gəlmək istəyirdinsə, heç olmasa, başqa bir adamdan corab alıb geyinəydin. downloaded from KitabYurdu.org
266
– Mən özüm belə istəyirəm. – Belə azarlayarsan, ölərsən! – Qoy ölüm! Görünür, o mənim suallarıma cavab vermək istəmirdi, ona görə də mənə acığı tuturdu. Mən qocanın öldüyü yeri göstərdim: – Bax, o burada ölmüşdü. Yelena diqqətlə ora baxdı, birdən mənə tərəf dönüb yalvara-yalvara dedi: – Siz Allah, mənim dalımca gəlməyin! Mən gələcəyəm, gələcəyəm! Əlimə girəvə düşən kimi gələcəyəm! – Yaxşı, sizə getməyəcəyəm. Sən axı nədən qorxursan? Görünür, sən bədbəxt bir qızsan. Sənə baxanda ürəyim yanır... O, acıqlı bir səslə cavab verdi: – Mən heç kəsdən qorxmuram! – Axı sən bayaq dedin ki: “O arvad məni döyər!” Onun gözləri parıldadı: – Qoy döysün! – sonra da acı-acı təkrar etdi. – Qoy döysün! Qoy döysün! – üst dodağı nifrətlə qalxaraq titrədi. downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 4,19 Mb. Dostları ilə paylaş:
|